Wytyczne do pracy z dzieckiem dyslektycznym, pedagogika opiekuńczo-wychowawcza


WYTYCZNE DO PRACY Z DZIECKIEM DYSLEKTYCZNYM DLA:

NAUCZYCIELI

RODZICÓW

Nie strasz dziecka szkołą.

Pamiętaj o akceptacji dziecka, takim jakie jest.

Pamiętaj o wymianie informacji o dziecku pomiędzy szkołą, a domem.

Wykorzystuj mocne strony dziecka.

Nie traktuj dziecka jak chorego, kalekiego, niezdolnego, złego lub leniwego.

Nie karz, nie wyśmiewaj dziecka w nadzieji, że zmobilizujesz je tym do pracy.

Nie łudź się, że dziecko „samo z tego wyrośnie”, „weźmie się w garść”, „przysiądzie fałdów” lub że ktoś je z tego wyleczy.

Nie spodziewaj się, że kłopoty dziecka pozbawionego specjalistycznej pomocy ograniczą się do czytania i pisania i skończą się w młodszych klasach szkoły podstawowej.

Nie ograniczaj dziecku zajęć pozalekcyjnych, aby miało więcej czasu na naukę, ale i nie zwalniaj go z systematycznych ćwiczeń i pracy nad sobą

Staraj się zrozumieć swojego ucznia / swoje dziecko, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia, aby zapobiec pogłębianiu się jego trudności szkolnych i wystąpieniu wtórnych zaburzeń nerwicowych.

Spróbuj, jak najwcześniej, zaobserwować trudności dziecka: na czym polegają i co jest ich przyczyną. Skonsultuj problemy dziecka ze specjalistą (psychologiem, logopedą, pedagogiem, a w razie potrzeby z lekarzem).

Bądź życzliwym, cierpliwym przewodnikiem dziecka w jego problemach.

Aby jak najwcześniej pomóc dziecku:

  • bądź w kontakcie z poradnią, wykorzystuj wyniki badań i zalecenia specjalistów zawarte w opinii psychologicznej,

  • ustal kontrakt pomiędzy nauczycielami, rodzicami i dzieckiem, który określi reguły współpracy: dziecko uczyń odpowiedzialnym za pracę nad sobą, rodziców za pomaganie dziecku, a nauczyciela za bycie doradcą,

  • zaobserwuj podczas codziennych lekcji i czynności, co najskuteczniej pomaga dziecku,

  • bądź w stałym kontakcie z jego nauczycielem-terapeutą i, korzystając z jego wskazówek, włączaj w zajęcia dydaktyczne potrzebne dziecku ćwiczenia.

Dostosuj czas trwania ćwiczeń do wydolności ucznia.

Kochaj, ale wymagaj. Okazuj dziecku swoje uczucia.

Zauważ trudności dziecka i zastosuj odpowiednio dostosowane nauczanie.

Wytłumacz dziecku, że nie tylko ono ma problemy, że nie jest osamotnione.

Zastosuj możliwie pełną indywidualizację pracy.

Akceptuj wybory dziecka i chwal za samodzielność.

Zapewnij dziecku warunki do utrwalania prawidłowych umiejętności i nawyków, likwiduj niekorzystne nawyki w czytaniu i pisaniu.

Podnoś w dziecku wiarę we własne siły.

Buduj w dziecku poczucie własnej wartości.

Wspieraj motywację dziecka.

Stosuj zadania dostosowane do możliwości ucznia i zapewnij warunki do poprawnego wykonania zadania

Przekazuj dziecku pozytywne informacje o nim (pochodzące zarówno od ciebie jak i osób trzecich).

Nie omawiaj błędów dziecka w obecności całej klasy.

Znajdź siły i czas niezbędne by wspierać dziecko.

Powolnie i systematycznie przechodz od zadań łatwiejszych do trudniejszych, od prostszych do bardziej złożonych

Utrwalaj i powtarzaj z dzieckiem wiadomości przy każdej nadarzającej się okazji w ciągu dnia.

Organizuj sytuacje zapewniające przeżycie sukcesu w celu uzyskania wiary we własne siły.

Opracuj strategię pomagania w organizacji pracy dziecka, bądź sprawdzaj, czy dziecko rozumie otrzymane polecenia.

Mobilizuj ucznia do wykonywania zadań poprzez stosowanie różnorodnych form ćwiczeń.

Zachowaj umiar w udzielaniu pomocy przy odrabianiu lekcji.

Czuwaj nad uaktywnianiem dzieci w czasie lekcji i dodatkowych zajęć.

Przerzuć na dziecko odpowiedzialność za jego naukę.

Nie zmuszaj ucznia do głośnego czytania (z zaskoczenia) na forum całej klasy.

Pozwól dziecku podejmować decyzje o dodatkowych zajęciach i innych sprawach.

Przy ocenie prac pisemnych z języka polskiego nie bierz pod uwagę błędów dyslektycznych, które mogą znacznie ją obniżyć (oceniać treść).

Pozwól dziecku wybrać kierunek rozwoju i wspieraj je w tym.

Staraj się nie robić dziecku często dyktand i odpytuj go ustnie.

Dostrzegaj wszystkie osiągnięcia dziecka, nawet bardzo drobne.

Ucz sposobów radzenia sobie w sytuacjach trudnych.

Doceniaj nawet nie dokończone dzieło dziecka.

Nie stosuj rywalizacji i nie stawiaj za wzór zdolniejszych dzieci, którym dziecko dyslektyczne nie jest w stanie dorównać.

Nie wyręczaj dziecka we wszystkim, nadopiekuńczość także nie stwarza dobrego klimatu.

Stosuj indywidualne wymagania w zakresie podawania nowego materiału i odpowiednich informacji.

Zachecaj dziecko do rozwinięcia dobrych nawyków w uczeniu się i wspomagaj rutynę.

Otocz ucznia opieką i wsparciem ze strony klasy, z jednoczesnym powierzaniem mu ról możliwych do spełnienia.

Nie przemęczaj dziecka nauką. Praca powinna być podzielona na krótkie etapy.

Zawsze zachęcaj dziecko do pracy, nie krytykuj.

Pomoż dziecku w utrzymywaniu porzadku w jego rzeczach.

Rozpoznaj u dziecka jego mocne i słabe punkty w czytaniu, pisaniu lub liczeniu.

Pozwól dziecku poczuć jego sukces.

Okaż mu swoją wiarę w jego sukces.

Pokaż dziecku korzyści płynące ze spóbowania swoich sił w nowej dziedzinie - i nie naciskaj dłużej.

Nie stawiaj poprzeczki na miarę własnych ambicji, oczekiwań.

Zaufaj dziecku i okazuj mu to zaufanie.

Naucz się rozmawiać z dzieckiem.

Naucz się słuchać dziecka.

Rozmawiaj z dzieckiem wtedy, gdy panujesz nad swoimi emocjami.

Nie obarczaj dziecka poczyciem winy.

Wyszukuj pozytywy w każdej sytuacji.

Okazuj zainteresowanie zamiast kontrolować.

Nie mów "nigdy", "wszystko" i "zawsze".

Ucz sie z dzieckiem poprzez zabawę (zabawy edukacyjne).

Poprawiaj pamięć dziecka poprzez stosowanie dynamicznych ćwiczeń w uczeniu się, angażujących wszystkie jego zmysły.

Zanim skrytykujesz, pozwól dziecku wyjaśnić.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
SZCZEGÓŁOWE ZALECENIA DO PRACY Z DZIECKIEM DYSLEKTYCZNYM W SZKOLE, Dysleksja
praca z dzieckiem nadpobudliwym, pedagogika opiekuńczo - wychowawcza
Ramowy roczny plan pracy z dzieckiem dyslektycznym, Pedagogika
DYSLEKSJA-Materiały pomocnicze dla nauczyciela do pracy z dzieckiem, +Dysleksja, afazja, autyzm i in
Opiekun wychowawca jako inicjator pracy wychowawczej dziecka, pedagogika opiekuńczo - wychowawcza
INDYWIDUALNE PODEJŚCIE DO KAŻDEGO DZIECKA, pedagogika opiekuńczo - wychowawcza
Formy pomocy mediów na rzecz dziecka zagrożone go społecznie, pedagogika opiekuńczo - wychowawcza
Warsztat pracy pedagoga szkolnego, pedagogika opiekuńczo - wychowawcza
ŹRÓDŁA WIEDZY METODYCZNEJ Z ZAKRESU PRACY OPIEKUŃCZO WYCHOWAWCZEJ, pedagogika opiekuńczo - wychowawc
ODDZIAŁYWANIE KOREKCYJNO-WYRÓWNAWCZE NAUCZYCIELI I RODZICÓW WZGLĘDEM DZIECKA, pedagogika opiekuńczo
Formy pracy nauczyciela z rodzinami z problemem alkoholowym, pedagogika opiekuńczo - wychowawcza
Scenariusz zabaw integracyjnych dla 7latków, STUDIA PEDAGOGIKA opiekuńczo-wychowawcza z terapią ped
ćwiczenia, STUDIA PEDAGOGIKA opiekuńczo-wychowawcza z terapią pedagogiczną - własne, licencjat, pra
Problemy opiekuńcze i wychowawcze w pracy z dzie ckiem przewlekle chorym, pedagogika opiekuńczo - wy
system opieki nad dzieckiem, pedagogika opiekuńczo-wychowawcza
Ocena przydatności do zawodu, Pedagogika Opiekuńczo - Wychowawcza z Resocjalizacją, Praktyki - Pedag
Samorządność jako zasada i metoda pracy opiekuńczo wychowawczej, pedagogika opiekuńczo - wychowawcza
Osoby i instytucje lokalnego systemu opieki nad dzieckiem, pedagogika opiekuńczo - wychowawcza
PRZEDMIOT ROZWAŻAŃ METODYKI PRACY, pedagogika opiekuńczo - wychowawcza

więcej podobnych podstron