WYTYCZNE DO PRACY Z DZIECKIEM DYSLEKTYCZNYM DLA: |
|
NAUCZYCIELI |
RODZICÓW |
Nie strasz dziecka szkołą. |
|
Pamiętaj o akceptacji dziecka, takim jakie jest. |
|
Pamiętaj o wymianie informacji o dziecku pomiędzy szkołą, a domem. |
|
Wykorzystuj mocne strony dziecka. |
|
Nie traktuj dziecka jak chorego, kalekiego, niezdolnego, złego lub leniwego. |
|
Nie karz, nie wyśmiewaj dziecka w nadzieji, że zmobilizujesz je tym do pracy. |
|
Nie łudź się, że dziecko „samo z tego wyrośnie”, „weźmie się w garść”, „przysiądzie fałdów” lub że ktoś je z tego wyleczy. |
|
Nie spodziewaj się, że kłopoty dziecka pozbawionego specjalistycznej pomocy ograniczą się do czytania i pisania i skończą się w młodszych klasach szkoły podstawowej. |
|
Nie ograniczaj dziecku zajęć pozalekcyjnych, aby miało więcej czasu na naukę, ale i nie zwalniaj go z systematycznych ćwiczeń i pracy nad sobą |
|
Staraj się zrozumieć swojego ucznia / swoje dziecko, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia, aby zapobiec pogłębianiu się jego trudności szkolnych i wystąpieniu wtórnych zaburzeń nerwicowych. |
|
Spróbuj, jak najwcześniej, zaobserwować trudności dziecka: na czym polegają i co jest ich przyczyną. Skonsultuj problemy dziecka ze specjalistą (psychologiem, logopedą, pedagogiem, a w razie potrzeby z lekarzem). |
|
Bądź życzliwym, cierpliwym przewodnikiem dziecka w jego problemach. |
|
Aby jak najwcześniej pomóc dziecku:
|
|
Dostosuj czas trwania ćwiczeń do wydolności ucznia. |
Kochaj, ale wymagaj. Okazuj dziecku swoje uczucia. |
Zauważ trudności dziecka i zastosuj odpowiednio dostosowane nauczanie. |
Wytłumacz dziecku, że nie tylko ono ma problemy, że nie jest osamotnione. |
Zastosuj możliwie pełną indywidualizację pracy. |
Akceptuj wybory dziecka i chwal za samodzielność. |
Zapewnij dziecku warunki do utrwalania prawidłowych umiejętności i nawyków, likwiduj niekorzystne nawyki w czytaniu i pisaniu. |
Podnoś w dziecku wiarę we własne siły. Buduj w dziecku poczucie własnej wartości. Wspieraj motywację dziecka. |
Stosuj zadania dostosowane do możliwości ucznia i zapewnij warunki do poprawnego wykonania zadania |
Przekazuj dziecku pozytywne informacje o nim (pochodzące zarówno od ciebie jak i osób trzecich). |
Nie omawiaj błędów dziecka w obecności całej klasy. |
Znajdź siły i czas niezbędne by wspierać dziecko. |
Powolnie i systematycznie przechodz od zadań łatwiejszych do trudniejszych, od prostszych do bardziej złożonych |
Utrwalaj i powtarzaj z dzieckiem wiadomości przy każdej nadarzającej się okazji w ciągu dnia. |
Organizuj sytuacje zapewniające przeżycie sukcesu w celu uzyskania wiary we własne siły. |
Opracuj strategię pomagania w organizacji pracy dziecka, bądź sprawdzaj, czy dziecko rozumie otrzymane polecenia. |
Mobilizuj ucznia do wykonywania zadań poprzez stosowanie różnorodnych form ćwiczeń. |
Zachowaj umiar w udzielaniu pomocy przy odrabianiu lekcji. |
Czuwaj nad uaktywnianiem dzieci w czasie lekcji i dodatkowych zajęć. |
Przerzuć na dziecko odpowiedzialność za jego naukę. |
Nie zmuszaj ucznia do głośnego czytania (z zaskoczenia) na forum całej klasy. |
Pozwól dziecku podejmować decyzje o dodatkowych zajęciach i innych sprawach. |
Przy ocenie prac pisemnych z języka polskiego nie bierz pod uwagę błędów dyslektycznych, które mogą znacznie ją obniżyć (oceniać treść). |
Pozwól dziecku wybrać kierunek rozwoju i wspieraj je w tym. |
Staraj się nie robić dziecku często dyktand i odpytuj go ustnie. |
Dostrzegaj wszystkie osiągnięcia dziecka, nawet bardzo drobne. |
Ucz sposobów radzenia sobie w sytuacjach trudnych. |
Doceniaj nawet nie dokończone dzieło dziecka. |
Nie stosuj rywalizacji i nie stawiaj za wzór zdolniejszych dzieci, którym dziecko dyslektyczne nie jest w stanie dorównać. |
Nie wyręczaj dziecka we wszystkim, nadopiekuńczość także nie stwarza dobrego klimatu. |
Stosuj indywidualne wymagania w zakresie podawania nowego materiału i odpowiednich informacji. |
Zachecaj dziecko do rozwinięcia dobrych nawyków w uczeniu się i wspomagaj rutynę. |
Otocz ucznia opieką i wsparciem ze strony klasy, z jednoczesnym powierzaniem mu ról możliwych do spełnienia. |
Nie przemęczaj dziecka nauką. Praca powinna być podzielona na krótkie etapy. |
|
Zawsze zachęcaj dziecko do pracy, nie krytykuj. |
|
Pomoż dziecku w utrzymywaniu porzadku w jego rzeczach. |
|
Rozpoznaj u dziecka jego mocne i słabe punkty w czytaniu, pisaniu lub liczeniu. |
|
Pozwól dziecku poczuć jego sukces. Okaż mu swoją wiarę w jego sukces. |
|
Pokaż dziecku korzyści płynące ze spóbowania swoich sił w nowej dziedzinie - i nie naciskaj dłużej. |
|
Nie stawiaj poprzeczki na miarę własnych ambicji, oczekiwań. |
|
Zaufaj dziecku i okazuj mu to zaufanie. |
|
Naucz się rozmawiać z dzieckiem. Naucz się słuchać dziecka. |
|
Rozmawiaj z dzieckiem wtedy, gdy panujesz nad swoimi emocjami. |
|
Nie obarczaj dziecka poczyciem winy. |
|
Wyszukuj pozytywy w każdej sytuacji. |
|
Okazuj zainteresowanie zamiast kontrolować. |
|
Nie mów "nigdy", "wszystko" i "zawsze". |
|
Ucz sie z dzieckiem poprzez zabawę (zabawy edukacyjne). |
|
Poprawiaj pamięć dziecka poprzez stosowanie dynamicznych ćwiczeń w uczeniu się, angażujących wszystkie jego zmysły. |
|
Zanim skrytykujesz, pozwól dziecku wyjaśnić. |