UNIWERSYTET WARMIŃSKO- MAZURSKI W OLSZTYNIE

WYDZIAŁ NAUK SPOŁECZNYCH

Pedagogika Pracy Socjalnej

PROJEKT SOCJALNY

„Aktywizacja osób bezrobotnych poprzez zorganizowanie spotkań uświadamiających o problemie.”

Projekt napisany pod kierunkiem

dr A.

Olsztyn, rok 2010

SPIS TREŚCI

WSTĘP

Bezrobocie jest jednym z poważniejszych problemów społecznych. Nasze obserwacje problemu bezrobocia wskazują, że jest to problem interdyscyplinarny, ma ścisły związek z socjologią, psychologią społeczną, pedagogiką resocjalizacyjną i prawem. Dlatego bezrobocie jest tematem naszego projektu.

W Gminie Biskupiec jednym z głównych problemów społecznych jest zjawisko bezrobocia.

Niepokojącym zjawiskiem jest również wpływ bezrobocia na zachowanie

patologicznych tj. przemoc w rodzinie, uzależnienia od alkoholu, współuzależnienie,

bezradność w sprawach opiekuńczo wychowawczych. Długie pozostawanie bez pracy

wstrzymuje procesy dezintegracji życia rodzinnego. Przymusowa bezczynność zawodowa i nieuregulowany tryb życia wyzwalają zachowania dewiacyjne skierowane na rodziny, lokalne środowisko społeczne.

Z diagnozy sytuacji socjalno - bytowej rodzin i osób korzystających z usług MOPS wynika, że dla nich dominującym problemem są: niski poziom wykształcenia, brak specjalistycznych umiejętności zawodowych, brak doświadczenia zawodowego, brak motywacji do podjęcia pracy, nierozwiązane konflikty, problemy wychowawcze w rodzinie, brak instrumentów do rozwiązywania problemów patologicznych ( uzależnienia) w/w czynniki determinuje zła sytuacja finansową i powoduje uzależnienie od Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej.

Uzasadnieniem potrzeby realizacji projektu jest konieczność i potrzeba zwiększenia

efektywności i promocji integracji społecznej i zawodowej na terenie Gminy Biskupiec.

Niniejszy projekt socjalny będzie składać się z czterech istotnych części.

Pierwsza faza to faza konceptualizacji, która zawiera wyjaśnienie istotnych pojęć związanych z bezrobociem, opis instytucji i organizacji świadczących pomoc na rzecz osób bezrobotnych. Do niej należy także analiza zasobów, przewidywany rozwój. Druga faza to faza operacjonalizacji, która zawiera pewien opis czynności związanych z realizacją projektu. Tutaj znajduje się opis celów głównych i szczegółowych projektu, charakterystyka zaplanowanych etapów działań, opis metod i technik, które zastosowane zostaną podczas diagnozowania i realizacji projektu, kompetencje osób, które uczestniczyć będą w projekcie, oraz analiza zasobów czasowych projektu, kosztorys. Trzecia faza to faza realizacji projektu. Zawierać ona będzie prezentację projektu, osiągnięte korzyści i napotkane podczas realizacji bariery i przeszkody oraz konspekty przykładowych zajęć.

Ostatnia część zatytułowana jest jako ewaluacja, czyli krótkie podsumowanie i ocena dotycząca realizacji projekt.

I FAZA KONCEPTUALIZACJI

1. Pojęcie bezrobocia, bezrobotnego.

Bezrobocie to zjawisko polegające na tym, że pewna część ludzi zdolnych do pracy, poszukujących pracy i akceptujących istniejący poziom wynagrodzenia nie znajduje zatrudnienia. Natomiast według Międzynarodowej Organizacji Pracy, której definicję bezrobocia honorują badania statystyczne prowadzone w krajach Europy w ramach systemu Eurostat, osoba bezrobotna to ta, która w tygodniu, w którym przeprowadzono badanie, nie wykonywała pracy zarobkowej dłużej niż przez godzinę. Bezrobocie można rozpatrywać w skali makro i mikro. Z bezrobociem w skali makro mamy do czynienia w sytuacji, gdy na określonym obszarze geograficznym znaczna liczba osób zdolnych do podjęcia pracy pozostaje poza zatrudnieniem.

Natomiast bezrobociem w skali mikro jest utrata pracy z powodu braku kwalifikacji lub innych umiejętności pozwalających objąć i utrzymać stanowisko.

Podstawowym miernikiem poziomu bezrobocia jest stopa bezrobocia, czyli ukazywana w procentach relacja pomiędzy liczbą zarejestrowanych osób bezrobotnych a liczbą osób czynnych zawodowo (to jest zdolnych w prawnie określonych warunkach do podjęcia pracy). Ta ostatnia grupa obejmuje wszystkich zdolnych do pracy w wieku od 15 do 65 (kobiety do 60) roku życia - to znaczy także bezrobotnych. Osoby nie osiągające lub przekraczające wymienione granice wieku stanowią odrębne kategorie, nie związane z pojęciami bezrobocia

Ze względu na formę występowania wyróżnia się :

 bezrobocie krótkookresowe - do 3 miesięcy bez zatrudnienia.

 bezrobocie średniookresowe - od 3 do 12 miesięcy bez zatrudnienia.

 bezrobocie długookresowe - dotyczy osób pozostających bez pracy od 6 do 12 miesięcy. Te ostatnie może przekształcić się w bezrobocie długotrwałe, ponieważ dłuższe pozostawanie bez pracy powoduje zmniejszenie szans na ponowne zatrudnienie.

Wyróżnia się również wiele rodzajów bezrobocia, do niektórych z nich należą :

 bezrobocie strukturalne, wynika z nieaktywności struktury podaży siły roboczej i popytu na nią na rynku pracy. Wynikać może również z szybkich zmian strukturalnych zachodzących w gospodarce, za którymi nie nadąża szkolnictwo zawodowe i ogólne. Bezrobocie strukturalne występuje także, gdy zasoby kapitałowe są niewystarczalne dla zatrudnienia zasobów pracy,

 bezrobocie technologiczne wynika z postępu technicznego, automatyzacji i mechanizacji procesów wytwórczych, które mają charakter praco-oszczędny. Pojawia się, gdy tempo wzrostu gospodarczego jest niskie, a inwestycje mają charakter modernizacyjny, prowadząc do wzrostu i unowocześnienia produkcji przy spadku zatrudnienia,

 bezrobocie koniunkturalne wywoływane jest spadkiem popytu konsumpcyjnego i inwestycyjnego, który powoduje zbyt małe wykorzystanie zdolności produkcyjnych przedsiębiorstw. Poziom popytu jest poddany stałym wahaniom cyklu koniunkturalnego, jakim podlega gospodarka. W fazach wysokiej koniunktury popyt rozszerza się i bezrobocie spada nawet do poziomu bezrobocia naturalnego

 bezrobocie frykcyjne jest rezultatem ruchu zatrudnionych na rynku pracy; dotyczy ludzi zmieniających zawód, pracę, przenoszących się do innej miejscowości;

 bezrobocie sezonowe jest efektem wahań aktywności gospodarczej w różnych porach roku, spowodowanych zmianą warunków klimatycznych,

 bezrobocie ukryte rozumiane jako bezrobocie wśród zatrudnionych. Dotyczy ludzi nie ujętych w statystykach bezrobocia, ponieważ nie rejestrują się w urzędach pracy. Osoby te posiadają dochód, ale nie mają zawartego stosunku ubezpieczeniowego,

 bezrobocie z wyboru pojawia się w niektórych krajach, gdzie wysokość zasiłków przyznawanych bezrobotnym jest na tyle wysoka, aby zrekompensować utratę stałego zarobku i tym samym stworzyć zachętę do pozostawania zawodowo bezczynnym.

W związku z przedstawieniem występujących typów bezrobocia zgodzić można się

z Eugeniuszem Kwiatkowskim, który w swoich rozważaniach napisał, że „ (…) omówione typy bezrobocia mają swoje własne przyczyny i uwarunkowania, a także wymagają odmiennych środków zaradczych”.

Wśród głównych przyczyn bezrobocia wyróżnia się :

• likwidacja niektórych gałęzi przemysłu np. górnictwa

• zmniejszenie popytu na konkretne dobra czy usługi

• ograniczanie produkcji

• brak informacji o miejscach pracy

• brak mobilności

• przeniesienie zakładu do innego rejonu

• niedostosowane do potrzeb rynku wykształcenia pracowników

• zmiany w technologii

• wysokie obciążenia fiskalne.

Przyczyny te wpływają na pogorszenie standardu życia, izolację społeczną, ograniczenie lub zaniechanie uczestnictwa w życiu kulturalnym i politycznym, trudności finansowe

i materialne, wzrost przestępczości, emigracja, wzrost napięć politycznych i konfliktów społecznych.

Do bezrobocia według T. Pilcha i D. Lalak można zaliczyć:

• Obniżenie popytu na towary i usługi,

• Bierność polityczna osób bezrobotnych

• Poczucie zagrożenia utratą pracy osób zatrudnionych

• Duże koszty świadczeń na rzecz osób bezrobotnych, które obciążają budżety państw i samorządów lokalnych i często powodują wzrost podatków .

Uzasadnienie wyboru tematyki

Z uwagi na rosnącą ostatnio liczbę bezrobotnych, wśród których znajdują się również między innymi jedyni żywiciele rodziny, czy ludzie samotni, staje się niezbędne niesienie im pomocy. Przy wyborze tematu do naszego projektu socjalnego kierowaliśmy się również statystykami, które obrazują trudną sytuację osób bezrobotnych:

Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej poinformowało, że stopa bezrobocia wzrosła w styczniu 2010 r. o 0,9 punktu procentowego w stosunku do stanu z grudnia ubiegłego roku. Liczba bezrobotnych zarejestrowanych w urzędach pracy zwiększyła się o 159,9 tys. osób i wynosi obecnie 2 052 500 tys. Osób.

Najważniejsze dane:

Stopa bezrobocia rejestrowanego w styczniu 2010 r. - 12,8 proc.

Liczba bezrobotnych zarejestrowanych w urzędach pracy - 2 052 500 tys.

Liczba ofert pracy zgłoszonych do urzędów pracy - 59,9 tys.

Pod koniec stycznia 2010 r. bezrobocie rejestrowane kształtowało się na poziomie 12,8 proc. Rok wcześniej (w okresie grudzień 2008 - styczeń 2009) wzrost skali tego zjawiska był identyczny - stopa bezrobocia zwiększyła się wówczas z 9,5 proc. do 10,4 proc.

W omawianym okresie bezrobocie wzrosło we wszystkich województwach, choć nie wszędzie tak samo (od 0,7 do 1,4 proc.). Najwięcej bezrobotnych przybyło w województwie lubuskim - 6,4 tys. osób , co oznacza wzrost stopy bezrobocia o 10,5 proc.

W województwie opolskim w styczniu br. bez pracy pozostawało o 5,4 tys. osób więcej, niż w grudniu ub. r. (wzrost o 11,4 proc.), a w wielkopolskim o 12,8 tys. osób (wzrost o 9,6 proc.).

Według Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej miesiące zimowe charakteryzują się wzrostem bezrobocia. Dodatkowo - zauważa resort - zima w tym roku była wyjątkowo długotrwała i ostra, co spowodowało zawieszenie robót w branżach takich jak budownictwo.

Przyczyną styczniowego wzrostu skali bezrobocia może też być podwyżka zasiłku dla bezrobotnych, (z 515 do 717 zł). Część osób mogła poczekać z rejestracją do stycznia, licząc na wyższy zasiłek.

Ogółem w styczniu 2010 r. urzędy dysponowały 59,4 tys. ofertami pracy i miejscami aktywizacji zawodowej.

Analiza zasobów

Klub Integracji Społecznej (KIS) to jednostka, której celem jest udzielenie pomocy osobom indywidualnym oraz ich rodzinom w odbudowywaniu i podtrzymywaniu umiejętności uczestnictwa w życiu społeczności lokalnej, w powrocie do pełnienia ról społecznych oraz w podniesieniu kwalifikacji zawodowych, jako wartości na rynku pracy. KIS działa na rzecz integrowania się osób o podobnych trudnościach i problemach życiowych. To jednostka pomagająca samoorganizować się ludziom w grupy, podejmować wspólne inicjatywy i przedsięwzięcia w zakresie aktywizacji zawodowej, w tym zmierzające do tworzenia własnych miejsc pracy.

Klub Integracji Społecznej w Biskupcu istnieje od 01.04.2005r.

Bezrobotni Klubu Integracji Społecznej:

• 6 kobiet

• 4 mężczyzn

Łącznie 10 osób bezrobotnych

Personel Klubu Integracji:

• Kierownik Klubu Integracji

• Stażysta.

Organizatorzy projektu socjalnego:

• Monika Janiszewska

• Katarzyna Kobus

• Grzegorz Krupienik

Przy realizacji projektu udział brać będzie grupa 10 osób bezrobotnych z Klubu Integracji Społecznej. Projekt przeprowadzony będzie przez trzy organizatorki pod nadzorem Pani Kierownik Klubu Integracji Społecznej. W trakcie realizacji niniejszego projektu socjalnego kierowałyśmy się przepisami prawnymi zawartymi w następujących aktach prawnych:

• Ustawa z dn. 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jednolity Dz. U. z 2008 r., Nr 69, poz. 415 z późn. zm.),

• Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dn. 26 listopada 2004 r. w sprawie rejestracji bezrobotnych i poszukujących pracy (Dz. U. z 2004 r., Nr 262, z późn. zm.).

• Rozporządzenia z dnia 2 marca 2007r. w sprawie szczegółowych warunków prowadzenia przez publiczne służby zatrudnienia usług rynku pracy (Dz.U. Nr 47,)

• Przewidywanie rozwoju.

Przewidywane efekty realizowanego projektu :

• znalezienie pracy przez osoby bezrobotne,

• uświadomienie sobie jak dużym zjawiskiem jest bezrobocie,

• nieustanna praca nad sobą i wiara we własne siły,

• chęć przezwyciężania trudności.

Zagrożenia związane z realizacją projektu:

• bierność i niechęć do czynnego udziału w warsztatach

• dość mała frekwencja na prowadzonych zajęciach.

II FAZA OPERACJONALIZACJI

2.1. Cele główne i szczegółowe projektu.

Cel główny :

• aktywizacja osób bezrobotnych.

Cele szczegółowe :

• zdobycie umiejętności wykorzystywania swoich mocnych stron które pozwolą na włączenie sie do rynku pracy;

• zdobycie umiejętności odnajdywania właściwych dla siebie ofert pracy;

• asertywność, pewność siebie w kontaktach międzyludzkich;

• samodzielne przygotowanie dokumentów aplikacyjnych;

• zwiększenie motywacji do aktywnego poszukiwania pracy.

2.2. Opis metod i techniki zastosowanych podczas diagnozy i realizacji projektu

Metoda według T. Pilcha to „zespół teoretycznie uzasadnionych zabiegów koncepcyjnych i instrumentalnych obejmujący najogólniej całość postępowania badacza zmierzającego do rozwiązania określonego problemu naukowego”.

W pracy socjalnej wyróżnia się następujące rodzaje metod:

1. indywidualnych przypadków;

2. pracy grupowej;

3. organizowania środowiska.

Praca socjalna z osobą bezrobotną jest zorientowana na pomoc jednostce przy u życiu odpowiednich metod. Podczas realizacji projektu zastosowano metodę pracy z grupą, która jest rozumiana przez A. Kamińskiego, jako „sposób organizacji procesu pomocy (lub wychowania), w którym pracownik socjalny (pedagog) ma przed sobą zespolony przez wspólne zadanie (problem) zbiór osób; wiąże go nie tylko dialog z poszczególnymi członkami tej zbiorowości (...), ale i umiejętność przewodzenia lub przodowania w grupie i takiego oddziaływania na grupę, aby na straży zadań i zwyczajów sugerowanych przez wychowawcę (pracownika socjalnego) - stał nie tylko on, lecz także członkowie grupy”.

A.Kamiński wyróżnia również trzy rodzaje grup do których należą :

• grupy rozwojowo-wychowawcze, których zadaniem jest stymulowanie osobistego rozwoju wszystkich członków, którzy w różnym stopniu utożsamiają się z grupą,

• grupy psychoterapeutyczne, które w oparciu o metody psychologii klinicznej, ułatwiają potrzebującym pomocy osiąganie sprawności społecznej i psychicznej,

• grupy rewalidacyjne, których zadaniem jest ułatwianie osobom częściowo nieprzystosowanym do życia spełnianie czynności społecznych.

Podczas realizacji projektu wykorzystano następujące techniki pracy z grupą takie jak: dyskusja, burza mózgów, pogadanka.

"Burza mózgów"- to metoda stosowana w pracy z grupą, aktywizująca grupę i wyzwalająca jej potencjał twórczy. Polega na zebraniu (zapisaniu) pomysłów na rozwiązanie określonego problemu, bez ich oceny. Propozycje grupy mogą być realne, nierealne czy absurdalne. Nie decyduje ich jakość lecz ilość wypowiedziana w jak najkrótszym czasie. Z listy uczestnicy wybierają pomysł najskuteczniejszy, najciekawszy czy oryginalny.

Pogadanka to metoda dialogowa będąca swoistym rodzajem rozmowy prowadzącego zajęcia z podopiecznymi.. Jej celem może być wytworzenie u podopiecznych gotowości do pracy, stworzenie sytuacji problemowej, podanie nowych wiadomości bądź sprawdzenie stopnia zrozumienia i opanowania wiedzy i sprawności. Wyższą formą pogadanki jest dyskusja.

Dyskusja natomiast to metoda nauczania polegająca na wymianie zdań między prowadzącym zajęcia a podopiecznymi lub między samymi podopiecznymi, niezależnie od tego, czy wypowiadane kwestie stanowią poglądy własne uczestników, czy też odwołują się do opinii innych osób. Temat dyskusji powinien być kontrowersyjny i wzbudzać zainteresowanie podopiecznych - nie może to być problem oczywisty dla uczestników ani zupełnie im obcy. W wyniku dyskusji nie trzeba wcale dojść do jednej odpowiedzi, chodzi raczej o dogłębne omówienie wybranego problemu z różnych perspektyw.

• 2.3. Zaplanowane i zrealizowane etapy działań.

• wstępne spotkanie organizacyjne uczestników projektu

• spotkanie informacyjne o możliwości realizacji projektu socjalnego w Klubie Integracji Społecznej

• spotkanie organizatorów projektu w celu ustalenia dalszego planu pracy, ustalenie wstępnych celów i problemów

• spotkanie realizatorów projektu w celu ustalenia planu pracy i scenariuszy zajęć

• ustalenie terminów realizacji zajęć

• podziałał między realizatorami zadań dotyczących napisania części teoretycznej projektu

• realizacja zajęć

• zapis działań projektowych

• spotkanie ewaluacyjne.

2.4 Analiza zasobów czasowych.

26.04.2010-14.05.2010 r. - całkowity czas trwania projektu;

26.04.2010-11.05.2010 r. - czas przeznaczony na działania organizacyjne projektu;

12.05. 2010-14.05.2010 r. - czas przeznaczony na przeprowadzenie projektu.

• 2.5. Kosztorys

Przy realizacji projektu wykorzystane zostały niewielkie środki. Wszystkie materiały potrzebne do przeprowadzenia projektu zakupione zostały ze środków finansowych własnych przez organizatorów projektu.

III FAZA REALIZACJI PROJEKTU

3.1 Prezentacja projektu.

Projekt socjalny realizowany przez nas skierowany jest do osób bezrobotnych, których bezrobocie wynika z zamknięcia przedsiębiorstw i zwolnienia przez pracodawcę z pracy oraz braku kwalifikacji.

Najważniejszym celem naszego projektu jest aktywizacja osób bezrobotnych oraz uświadomienie uczestnikom problemu bezrobocia.

Do osiągnięcia tego celu głównego istotne są cele szczegółowe, które będą bardzo pomocne Należy do nich:

zdobycie umiejętności wykorzystywania swoich mocnych stron które pozwolą na włączenie sie do rynku pracy; zdobycie umiejętności odnajdywania właściwych dla siebie ofert pracy; asertywność, pewność siebie w kontaktach międzyludzkich; samodzielne przygotowanie dokumentów aplikacyjnych; zwiększenie motywacji do aktywnego poszukiwania pracy.

  Działania organizacyjne naszego Projektu rozpoczęliśmy od 26.04.2010-11.05.2010 r, które trwały 16 dni.

Główne działania podjęte w tym etapie to:

Napisanie projektu socjalnego oraz przeprowadzenie diagnozy problemów osób bezrobotnych Wszystkie informacje, które zostały zgromadzone zaprezentowane były kierownikowi Klubu Integracji Społecznej w celu uzyskania zgody na realizację projektu. Następnym działaniem było nawiązanie współpracy z dyrekcją Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej oraz kierownikiem Klubu Integracji Społecznej w celu uzyskania zgody na przeprowadzenie projektu socjalnego. Podczas tego spotkania organizatorzy projektu przedstawili wszystkie cele i główne założenia projektu, planowane działania, przewidywane możliwości nawiązania współpracy z poszczególnymi jednostkami, kosztorys, przewidywane korzyści płynące z realizacji projektu i zagrożenia dla jego realizacji.

Następnym etapem Projektu było przeprowadzenie spotkania z podopiecznymi Klubu Integracji Społecznej. Za spotkania odpowiedzialne były osoby realizujące projekt

Warsztaty odbędą się w pomieszczeniu udostępnionym przez KIS.

Projekt był realizowany w formie 3 spotkań (warsztatów):

WARSZTATY I - Jak dotychczas szukaliśmy pracy?

WARSZTATY II - Życiorys zawodowy i list motywacyjny.

WARSZTATY III - Sposoby poszukiwania ofert pracy.

3.2. Scenariusze zajęć.

Przykładowe konspekty z przeprowadzonych zajęć.

Konspekt zajęć nr 1

1. Temat: Jak dotychczas szukaliśmy pracy ?

2. Czas trwania: 60 min

3.Cele :

• wymiana doświadczeń między bezrobotnymi,

• stosowane metody poszukiwania pracy,

• motywacje bezrobotnych do poszukiwania pracy.

4. Metody pracy: dyskusja, pogadanka

5 Formy pracy: grupowa

6. Środki dydaktyczne: duży arkusz papieru, mazaki.

7. Opis przebiegu zajęć:

Wprowadzenie: Przywitanie się organizatorek z uczestnikami projektu. Omówienie celu i przebiegu zajęć. Na początku pytamy uczestników, czy zastanawiali się nad tym, dlaczego zdarza się, że niektóre osoby wykonuje się pracę o charakterze całkowicie rozbieżnym z wyuczonym zawodem oraz o czym to może świadczyć. Uczestnicy zostali poproszeni o przypomnienie sobie takich osób z własnego otocznia. Organizatorzy wypisują te informacje na dużym arkuszu w formie tabelki.

Rozwinięcie: Część uczestników projektu ma za sobą próby zdobycie pracy, dlatego też poprosiliśmy ich, aby porównali swoje metody szukania pracy. Wymiana doświadczeń dotyczy tego, gdzie i w jaki sposób poszukiwali dotychczas pracę oraz ich motywację dotyczące wyboru tego sposobu. Wszystkie metody zostały wypisane na arkuszu papieru.

Zakończenie: Na koniec zajęć następuje ustalenie jaka metoda jest najczęściej stosowana, która jest najbardziej skuteczna, również jakie bariery uczestnicy napotkali w trakcie poszukiwania pracy. Także powróciliśmy do poprzedniego ćwiczenia, porównywaliśmy powody zmiany zawodu czy charakteru pracy przez ich znajomych i motywację uczestników dotyczącą sposobu szukania pracy.

Podziękowanie za udział w zajęciach.

Konspekt zajęć nr 2

1. Temat: Życiorys zawodowy i list motywacyjny.

2. Czas trwania: 120 min

3. Cele :

• zapoznanie bezrobotnych z rolą życiorysu zawodowego i listu motywacyjnego,

• nauka pisania cv i listu motywacyjnego.

4. Metody pracy: pogadanka, mini wykład

5. Formy pracy: grupowa i indywidualna.

6. Środki dydaktyczne: biała kartka, długopisy.

7. Opis przebiegu zajęć:

Wprowadzenie: Każdy z uczestników otrzymuje białą kartkę papieru oraz długopis. Prowadzący informują uczestników o roli życiorysu zawodowego i listu motywacyjnego w poszukiwaniu pracy. Przedstawiają również zasady pisania życiorysu oraz listu motywacyjnego oraz omawiają przykłady.

Rozwinięcie: Każdy z uczestników pracuje indywidualnie, pisząc swój życiorys oraz list motywacyjny.

Zakończenie:. Po napisaniu życiorysów oraz listów motywacyjnych przez uczestników, następuje ich przegląd oraz poprawianie drobnych błędów.

Konspekt zajęć nr 3

1. Temat: Sposoby poszukiwania ofert pracy.

2. Czas trwania: 100 minut

3. Cele :

• zapoznanie bezrobotnych z dostępnymi formami poszukiwania pracy,

• zapoznanie z lokalnym rynkiem pracy,

• zachęcenie osób bezrobotnych do korzystania z przedstawionych form poszukiwania pracy.

4. Metody pracy: pogadanka, burza mózgów, dyskusja, mini wykład.

5. Formy pracy: grupowa

6. Środki dydaktyczne: brak

7. Opis przebiegu zajęć:

Wprowadzenie:  Na początek prowadzący zachęca uczestników do dyskusji na temat w jaki sposób znajdują oferty pracy.

Rozwinięcie: Następnie prowadzący przedstawia uczestnikom spotkania prasę, broszury i prosi o aktywne szukanie pracy. Również informuje, że znajdywanie pracy poprzez kontakty osobiste może być równie efektowne. Po każdym zadaniu prowadzący dopytuje się , czy  ktoś chciałby coś jeszcze powiedzieć, co było trudne.

Zakończenie: Podsumowanie całego dnia oraz wysłuchanie opinii uczestników odnośnie projektu i prowadzących. Pożegnanie z uczestnikami i kadrą KIS-u podczas spotkania pożegnalnego.

• Ewaluacja Projektu

Projekt został zrealizowany w połowie kwietnia i maja 2010 roku. Wzięło w nim udział 10 osób beneficjentów Klubu Integracji Społecznej w Biskupcu. Zajęcia zostały przeprowadzone przez organizatorki projektu w ciągu 3 dni roboczych.

Realizacja projektu przebiegała w dwóch głównych etapach. Etap pierwszy miał charakter organizacyjny i przebiegał od 26.04.2010-11.05.2010 r. w którym zostały podjęte działania związane ze stworzeniem projektu oraz analiza merytoryczna aspektów teoretycznych związanych z bezrobociem. Etap drugi polegał na przeprowadzeniu projektu w Klubie Integracji Społecznej w Biskupcu.

Podczas przeprowadzania projektu zastosowano metodę pracy z grupą, wykorzystano również następujące techniki pracy z grupą: praca w parach, dyskusja, burza mózgów, pogadanka oraz mini wykład. Praca z grupą jest podejściem świadomie skierowanym na najpełniejszy rozwój jednostki w jej relacji do grupy i na opanowanie umiejętności włączenia się, kiedy trzeba, a także wycofania się, - kiedy jest to potrzebne.

Projekt, który został skutecznie zrealizowany według organizatorek spełnił wszystkie zamierzone cele. Wzrosła wiedza i zainteresowanie uczestników na temat różnych form szukania pracy, oraz zwiększyły się umiejętności interpersonalne. Również zrodziła się u uczestników ogromna chęć i silna motywacja do aktywnych zmian w swoim życiu, do podjęcia zatrudnienia oraz podwyższyło się zadowolenia i optymizm życiowego, nabyte zostały umiejętności przydatnych w życiu i przyszłej pracy.

Zwiększyła się aktywności zawodowa i umiejętność poruszania się po rynku pracy

Najczęstszym napotkanymi przeszkodami spośród przewidywanych była niechęć do brania udziału, zakłopotanie i bierność na warsztatach.

Pozostałe wymienione bariery nie wystąpiły. Organizatorzy projektu spotkali się

z życzliwością i pomocnością kadry Klubu Integracji Społecznej.

Na samym początku uczestnicy byli zgaszeni, lecz po tych spotkaniach nabrali oni siły. Bezrobotnym podobało się to że mogli zobaczyć że nie są sami w tym problemie, że są również inni, podobało im się dzielenie swoimi doświadczeniami.

Chcemy również dodać, iż zarówno uczestnicy jak i kierownik Klubu Integracji Społecznej z wielką chęcią i zadowoleniem chciałaby zorganizować kolejne tak ubogacające i ciekawe spotkania.

• Bibliografia:

1. E. Kwiatkowski: Bezrobocie. Podstawy teoretyczne. Warszawa 2005

2. D. Lalak T. Pilch : Elementarne pojęcia pedagogiki społecznej i pracy socjalnej. Warszawa 1999

3. J. Królikowska: Problemy społeczne w grze politycznej, Warszawa 2006

4. Ustawa o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu

5. http://www.mpips.gov.pl

E. Kwiatkowski: Bezrobocie. Podstawy teoretyczne. Warszawa 2005, s. 59

D. Lalak T. Pilch : Elementarne pojęcia pedagogiki społecznej i pracy socjalnej, Warszawa 1999

⁹ L. Nibrój: Problemy społeczne w grze politycznej pod red. J. Królikowskiej, Warszawa 2006, s. 298

¹⁰ Dz. cyt. za B. Krzesińska-Żach, Problemy społeczne w grze politycznej pod red. J. Królikowskiej, Warszawa 2006, s. 304

T. Pilch, Zasady badań pedagogicznych. Warszawa, 1995, s. 42.

Tamże, s. 106.

---