PERIODYZACJA
VIII-VI wpne-okres archaiczny
Liryka- Tyrtajos, Safona, Anakreont
V-IV wpne-okres antyczny
Teatr i dramat -Ajschyllos, sofokles, Eurypides
IV wpne -laiscyzacja kultury
III wpne-epoka hellenistyczna
Epigramat-Symonides
I-II wpne okres cywilizacji Rzymu
III-IV wpne - okres kultury chrześcijańskiej

Rodzaje literackie i gatunki
VII-VI wpne -Liryka (pieśni, dytyramby,
prozadia, poematy, pieśni miłosne)
V wpne-Teatr i dramat (tragedia,
komedia , dramat satyrowy)
III wpne- Epigramat (epopeja)

Mit jest to opowieść o bóstwach i
pół legendarnych herosach. Pod względem
literackim jest to opowieść o stałej warstwie fabularnej wyrażająca wierzenia i odnosząca się do zjawisk przyrody.Mit pełni funkcje:
*poznawczą-umożliwiał interpretacje zjawisk przyrody.
*światopoglądową- jest podstawą wierzeń religijnych.
*sakralna- powiązany był z kultem bóstw i obrzędów.
Mity dzielimy na :
*teogoniczne-o powstaniu bogów ( mit o narodzeniu Ateny)
*antropogeniczne-o powstaniu człowieka
( mit o Prometeuszu)
*kosmogoniczne- o powstaniu świata
(narodziny świata)
*genealogiczne- o historii rodu
(mit o rodzie Labdakidów)

Rodzaje dramatu
1.Tragedia wyrosła z pochwalnych hymnów (dytyramby) śpiewanych ku czci boga Dionizosa Tragedia miała charakter poważny i przedstawiała pewien konflikt pomiędzy dwoma równoważnymi racjami.
2.Komedia wyrosła z pieśni satyrycznych śpiewantch w procesjach ku czci boga Dionizosa (prozadia).Jest to lekki ,żartobliwy, utwór o dobrym zakończeniu.
3.dramat satyrowy pochodzi z pieśni chóru ubranego w szaty satyrów.

Dramat satyrowy wykształcił pewne zasady:
1.Zasada trzech jedności: miejsca, akcji i czasu.
2.Liczba aktorów.
3.Krótkie wypowiedzi (stychomytie).
4.Brak scen zbiorowych.
5.Używano maszyn scenicznych.
6.Chór.
7.Kompozycja.Była trójdzielna:
*prolog-wprowadzenie w akcje dramatu
*rozwinięcie akcji-składało się z 5 aktów (epejsodion) podzielonych pieśniami chóru.
*Epilog-wypowiedż wyjaśniająca skierowana do publiczności.
Każda tragedia rozpoczynała się pieśnią wejściową parados , a kończuła pieśniś końcową - exodos

Filozofowie:
SOKRATES- wprowadził pojęcie cnoty, rozumianej jako doskonałość. Wierzył, że możliwe jest osiągnięcie cnoty bez wiedzy. Tylko wtedy można dążyć do sprawiedliwości.
PLATON- uczeń Sokratesa. Był twórcą filozofii idealistycznej. Teoria ta pociągneła za sobą przekonanie o dwualiźmie bytu człowieka. Celem człowieka jest dążenie do wartości idealistycznych.
ARYSTOTELES-był uczniem Platona wprowadził pojęcie eudamoni , czyli ostatecznego ideału . Celem człowieka jest cnota

---