Strategia wychowawcza - to zachowanie nauczycieli, wychowawców związane z realizacją dominującej orientacji w procesie wychowania.
Orientacja wychowawcza to uogólniona tendencja do spostrzegania i wartościowania .....................................................ksero obcięło ;>..................................
Typy strategii wychowawczych:
1)strategia urabiania - kształtująca (tradycyjne koncepcje wychowania)
2)strategia otwarta lub środka (koncepcje alternatywne)
3)strategia poszukująca (koncepcje ograniczające lub rezygnujące z intencjonalnych wpływów wychowawczych)
Różnice między strategiami;
1)nasilenie oddziaływań ukierunkowanych na wychowanka (bezpośrednich i pośrednich) - najwyższe w strategii kształtującej
2)częstotliwość występowania w sytuacjach i bodźcach awersyjnych dla wychowanka i wychowawcy (eliminuje bodźce awersyjne, nie ma na nie miejsca w strategii poszukującej)
3)wagi przykładanej do ideałów wychowawczych, wzorów osobowych, celów wychowania i arbitralności orzekania o nich
(w kształtującej - autorytet z urzędu,
w otwartej - może być negocjowany,
w poszukującej - zastępowany dialogiem bez arbitra)
STRATEGIA KSZTAŁTUJĄCA
Istota:
Dorosły (wychowawca) świadomy celów, „uzbrojony” w arsenał środków, posiadający większe niż dziecko (wychowanek) przywileje, oraz wychowanek - bierny uczestnik „porządku wychowawczego” tworzą „wspólnotę przymusu”, w ramach której urabia się wychowanka (styl wychowawczego reagowania - reaktywny).
Cechy:
1)najstarsza, najbardziej powszechna
2)coś tam, że ma tradycje sięgające tysiącleci
3)wychowawca jako nadawca, dziecko - odbiorca
4)użyteczna w osiąganiu celów
5)czasem to jedyna alternatywa
6)nawiązuje do behawioryzmu jako człowieka zewnątrz-sterowanego
7)podstawowe środki: kary, wzmacnianie pozytywne i komunikaty kształtujące
8)podstawowe zasady to: wzmacnianie pozytywne, kolejnych przybliżeń, modelowania, wygaszania, wzmacniania negatywnego
9)jej stosowanie może „zmienić wychowanie w reaktywne piekło wychowawcze”
STRATEGIA POSZUKUJĄCA
1)przeciwieństwo strategii kształtującej
2)inspiracją jest hermeneutyka
3)rozumienie tej strategii wymaga elementarnego rozumienia „hermeneutyki” (hermeneutyka - metody objaśniania i interpretacji tekstów)
Rozumiejąca interpretacja może dać „podstawy wychowania rozumianego jako dialogowy sposób bycia stron procesu edukacyjnego”.
-dialog jest sposobem bycia jednostki
-zawiera się w nim autentyczny zamiar rozumienia drugiego człowieka
-uczestnicy dialogu muszą być otwarci na różnorodność oferowania im perspektyw myślenia i propozycji usensowienia ich bycia w świecie
-to „dialog” bez arbitra
Strategię poszukującą stosuje się by lepiej wiedzieć, rozumieć i działać.
-pewność, władzę i nieomylność wychowawcy zastępuje się niepewnością, inspirującym wątpieniem, poszukiwaniem sensu i dochodzeniem do porozumienia
-nadawane komunikaty nie są kształtujące, tylko celotwórcze, a każda zmiana jest wyborem wychowanka
-nie istnieją żadne dyrektywy typu „tak i tak masz postępować, by uzyskać to i to”
-brak przymusu i nacisku
-wychowawca prezentuje rzeczywistość w sposób wielowymiarowy (opis, wyjaśnienie, wartościowanie, tworzenie programów działania) zastępuje „informacje - rozstrzygnięcia”, „informacjami - propozycjami”
-istotnym elementem jest „organizowanie ciszy” która umożliwia skupienie i dokonywanie przemyśleń
-wychowawca stara się o „mnożenie interakcji” w grupie
Strategia poszukująca nie ma żadnej metodologii.
STRATEGIA OTWARTA
1)można ją nazwać strategią „środka”
2)nawiązuje założeniami do alternatywnych ujęć wychowawczych, do wychowania rozumianego jako wspólnota wychowawców i wychowanków
3)człowiek tej strategii postrzegany jest w perspektywie humanistycznej, tzn. charakteryzują go wolność i aktywność, niepodzielność całość, unikalność, racjonalność i niepowtarzalność. Ma szansę i możliwości aktywnego uczestnictwa w odpowiedzialności kreowania siebie i świata.
ZASADY STRATEGII OTWARTEJ:
1)zasada akceptacji wychowanka (bezwarunkowo)
2)zasada negocjacyjnego traktowania konfliktów
3)zasada eliminowania lęku
4)zasada autonomicznego traktowania wychowanka (np. rezygnacja z dominacji)
5)zasada czynnego dialogu (wyklucza udzielanie odpowiedzi za wychowanka)
6)zasada wdrażania do świadomej odpowiedzialności za siebie (przez rezygnację z karania i kontroli na rzecz autokontroli)
7)zasada respektującego partnerstwa (respektowanie uczuć, potrzeb i oczekiwań wychowawcy i wychowanka)
8)zasada obustronnego dążenie do eliminacji porażek (poszukiwanie kompromisów z ustępstw)