NIEWLADCZE FORMY DZIALANIA 璏INISTRACJI


NIEW艁ADCZE FORMY DZIA艁ANIA ADMINISTRACJI DR J. RADWANOWICZ

30.09.2006r.

Administracja publiczna powo艂ana jest do wykonywania wielu zada艅 i realizuje je stosuj膮c w zale偶no艣ci od okoliczno艣ci oraz charakteru spraw odmienne sposoby ich rozwi膮zywania. Niekt贸re z nich wp艂ywaj膮 na ograniczenie swobody jednostki poprzez na艂o偶enie na ni膮 okre艣lonych obowi膮zk贸w dzia艂ania lub te偶 powstrzymywania si臋 od pewnych dzia艂a艅. Z kolei w wyniku stosowania innych jednostka ma mo偶liwo艣膰 domagania si臋 od administracji okre艣lonych dzia艂a艅 np. 艣wiadczenia us艂ug.

Istotne jest z punktu widzenia jednostki zar贸wno to, w jaki spos贸b, w jakim zakresie oraz w jakich okoliczno艣ciach mo偶e by膰 przez administracj臋 ograniczona, jak i to, czego i w jakich okoliczno艣ciach oczekiwa膰 mo偶e od administracji. Jest to tym bardziej wa偶ne, 偶e z poszczeg贸lnymi dzia艂aniami administracji zwi膮zany jest odmienny tryb ochrony jednostki w przypadku niezgodnych z prawem dzia艂a艅 administracji oraz tryb dochodzenia przez jednostk臋 艣wiadcze艅, kt贸rych oczekiwa膰 ona mo偶e ze strony administracji.

Przepisy reguluj膮ce te przepisy administracji determinuj膮 pozycj臋 jednostki w szczeg贸lno艣ci wobec pa艅stwa, tak偶e wobec samorz膮du terytorialnego i innych podmiot贸w administruj膮cych wyposa偶onych we w艂adztwo publiczne.

Nale偶y zauwa偶y膰, 偶e w pewnych sytuacjach administracja stanowi okre艣lone zakazy i nakazy okre艣lonych zachowa艅, a w innych wydaje zakazy lub nakazy adresowane do indywidualnych oznaczonych podmiot贸w. Np. indywidualne - rozbi贸rka skierowana do w艂a艣ciciela budynku; a og贸lne - podatek od ps贸w.

S膮 te偶 sytuacje, w kt贸rych administracja nie si臋ga po nakazy/zakazy, a prowadzi swoje dzia艂ania poprzez prowadzenie akcji u艣wiadamiaj膮cych. Np. o sposobach zapobiegania okre艣lonym chorobom, o sposobach ich przenoszenia, czy te偶 wprowadza obowi膮zkowe poddanie si臋 szczepieniom i organizuje sprawne przeprowadzanie tych szczepie艅 i w jeszcze jednej sytuacji, np. dostarcza osobom wymagaj膮cym okre艣lonych 艣rodk贸w pieni臋偶nych, 偶ywno艣ci.

W my艣l art. 7 Konstytucji RP (zasada praworz膮dno艣ci) wszelkie dzia艂ania administracji podejmowane mog膮 by膰 wy艂膮cznie na podstawie przepis贸w prawa, nie jest, wi臋c zatem oboj臋tne nie tylko to, jakie zadanie wykonywa膰 ma administracja, ale tak偶e i to, w jaki spos贸b zadania te maj膮 by膰 realizowane. Wszystkie sposoby wykonywania zada艅/dzia艂a艅 przez administracj臋 musz膮 by膰 uregulowane prawem.

W celu u艂atwienia administracji pos艂ugiwania si臋 poszczeg贸lnymi sposobami dzia艂a艅 ujednolicenia procedur ich stosowania, a przede wszystkim w celu u艂atwienia wykonywania kontroli i nadzoru nad administracj膮, przedstawiciele nauki prawa administracji podejmuj膮 pr贸by poszukiwania i formu艂owania istotnych element贸w wsp贸lnych poszczeg贸lnych sposob贸w dzia艂ania administracji, klasyfikuj膮 je, okre艣laj膮 kryteria ich prawid艂owo艣ci i w艂a艣ciwego stosowania itd.

W doktrynie wyr贸偶niono szereg r贸偶nych typ贸w prawem okre艣lonych dzia艂a艅 administracji publicznej wykazuj膮cych cechy wsp贸lne charakterystyczne, kt贸rymi administracja mo偶e si臋 pos艂ugiwa膰 si臋 w spos贸b powtarzalny, wielokrotny w prawem okre艣lonych sytuacjach. Taki prawem okre艣lony nadaj膮cy si臋 do wielokrotnego stosowania typ dzia艂a艅 administracji publicznej okre艣lany jest mianem - prawnej formy dzia艂ania administracji publicznej.

W wielu wypadkach administracji pozostawiona jest swoboda wyboru formy prawnej rozwi膮zywania danej sytuacji, b膮d藕 te偶 mo偶liwo艣膰 stosowania r贸wnolegle r贸偶nych form prawnych. Cz臋stotliwo艣膰 pos艂ugiwania si臋 okre艣lonymi formami, intensywno艣膰, z jak膮 si臋 nimi pos艂uguje, kszta艂tuje tzw. metody dzia艂ania administracji, kt贸rych nie nale偶y uto偶samia膰 z prawnymi formami dzia艂ania administracji.

Dwie podstawowe formy dzia艂ania administracji:

- w艂adcze - wi膮偶膮 si臋 ze stanowieniem akt贸w normatywnych

- nie w艂adcze - ugoda, porozumienie administracyjne, umowy cywilno - prawne, wykorzystywanie przez administracj臋.

T: Podzia艂y prawne form dzia艂ania administracji.

Istnieje wiele podzia艂贸w prawnych form dzia艂ania administracji. Wed艂ug jednego z nich formy te dzielone s膮 na takie, kt贸rych wykorzystanie wywo艂uje bezpo艣rednie i r贸wnoczesne skutki w sferze praw lub (i) obowi膮zk贸w podmiot贸w w stosunku, do kt贸rych s膮 one podejmowane oraz podmiot贸w administruj膮cych, jak te偶 takie, kt贸re owych skutk贸w nie wywo艂uj膮.

Te pierwsze nazywane s膮 czynno艣ciami (dzia艂aniami) prawnymi, a te drugie natomiast czynno艣ciami (dzia艂aniami) faktycznymi.

Dokonywanie czynno艣ci prawnych musi by膰 wyra藕nie przewidziane przepisami obowi膮zuj膮cego prawa, reguluje ono ponadto przewa偶nie zasady i tryb ich podejmowania. Np. czynno艣ciami prawnymi w takich formach jest akt normatywny, administracyjny, umowa, porozumienie. S膮 nimi tak偶e te zachowania organ贸w administracji publicznej (przewa偶nie inspekcji, kontroli), kt贸rych dokonanie wywo艂uje bezpo艣rednio albo obowi膮zki okre艣lonego prawem zachowania si臋 wzgl臋dem organ贸w w艂adzy publicznej lub ich przedstawicieli albo uzyskanie wskazanych w nim korzy艣ci w sytuacji: 偶yciowej, zawodowej lub gospodarczej, os贸b w stosunku, do kt贸rych s膮 podejmowane (tj mo偶liwo艣ci uzyskania okre艣lonego aktu lub dokonania czynno艣ci przez inny organ, podmiot publiczny pub prywatny).

Dzia艂ania faktyczne to np. dzia艂ania polegaj膮ce na 艣wiadczeniu us艂ug, dzia艂ania zaspokajaj膮ce zbiorowe potrzeby ludno艣ci, mog膮 one polega膰 te偶 na udzielaniu informacji, schronienia lub opieki (medycznej, socjalnej, prawnej, porad zawodowych, gospodarczych) osobie jej potrzebuj膮cej, na ustalaniu fakt贸w bez zastosowania 艣rodk贸w w艂adczych itp. dzia艂aniach.

Obowi膮zuj膮ce prawo nie okre艣la do ko艅ca ani wyczerpuj膮cego zbioru tego typu czynno艣ci, ani form, w jakich s膮 realizowane, ani te偶 szczeg贸艂owych zasad ich stosowania. Organy administracji publicznej podejmuj膮 je cz臋sto wy艂膮cznie na podstawie og贸lnych przepis贸w.

15.10.2006r. Dzia艂ania (czynno艣ci prawne) mog膮 wyst臋powa膰 w 2 grupach form:

1) akty administracji

To te formy i dzia艂ania, kt贸rych rezultatem jest okre艣lenie lub ustanowienie praw i/lub obowi膮zk贸w os贸b, do kt贸rych s膮 kierowane. Tworz膮 one og贸lne lub indywidualne normy prawne. S膮 to np. rozporz膮dzenia, zarz膮dzenia, uchwa艂y kolegialnych organ贸w publicznej w艂adzy wykonawczej, akty administracyjne, a w艣r贸d nich decyzje administracyjne, postanowienia, polecenia i rozkazy s艂u偶bowe.

2) czynno艣ci nie b臋d膮ce aktami

Je偶eli natomiast czynno艣膰 prawna podmiotu administracyjnego nie ma takiego charakteru, czyli prawa lub/i obowi膮zki jednostki wzgl臋dem, kt贸rej jest dokonywana, powstaj膮 przez sam fakt jej dokonania w okoliczno艣ciach okre艣lonych ustaw膮 i maj膮 tak膮 tre艣膰, jaka z nich wynika, nale偶y zaliczy膰 je do tej 2 grupy, a wi臋c czynno艣ci prawnych administracji nieb臋d膮cych aktami. Np. za艣wiadczenia, akty rejestracji i ewidencji, przewidziane przepisami prawa inspekcje nieruchomo艣ci budynk贸w, dzia艂alno艣ci gospodarcze itp.

Stosowany w doktrynie podzia艂 wg kryterium ustalania norm dzia艂ania administracji nie jest w pe艂ni precyzyjny. Indywidualne, a nawet og贸lne normy zachowania wynikaj膮, bowiem tak偶e z um贸w
cywilno-prawnych zawieranych przez organy administracyjne, a trudno je zaliczy膰 do akt贸w podejmowanych przez organy w艂adzy wykonawczej.

Istot膮 um贸w jest to, 偶e pojedyncze o艣wiadczenie woli nie wywo艂uje skutku prawnego. Niezb臋dne s膮 2 zgodne o艣wiadczenia woli podmiot贸w kontraktuj膮cych. Nie spos贸b jednak sprawdzi膰, 偶e administracja publiczna nie wykorzystuje um贸w cywilnych, albo, 偶e nie reguluj膮 one zachowania podmiot贸w je zawieraj膮cych.

Jak podnosi si臋 w doktrynie kryterium podzia艂u uwzgl臋dniaj膮ce to zjawisko powinno by膰 w zwi膮zku z tym, nie ustanawianie norm zachowania, lecz podejmowanie czynno艣ci w celu ustanowienia normy zachowania. Przyjmuj膮c takie kryterium katalog akt贸w administracyjnych mo偶na poszerzy膰 o te czynno艣ci prawne, kt贸re same nie ustanawiaj膮 regu艂 zachowania, ale podejmowane s膮 z tak膮 w艂a艣nie intencj膮. Aktami administracji uzupe艂niaj膮cymi ten katalog by艂yby, wi臋c o艣wiadczenia woli prowadz膮ce do zawarcia umowy, porozumienia administracyjnego, uk艂ad贸w lub ugody organu administracji i o艣wiadczenia woli wywo艂uj膮ce bezpo艣rednie skutki w sferze prawa cywilnego, np. o skorzystaniu z prawa pierwokupu, przyrzeczenie publiczne.

Akcentowanie zmian wywo艂ania okre艣lonego skutku prawnego, wskazywanie zamiaru wywo艂ania skutku prawnego w miejsce cechy stanowienia norm zachowania ma jeszcze t膮 zalet臋, i偶 umo偶liwia uwzgl臋dnienie tego, 偶e samo podj臋cie aktu nie zawsze powoduje zmian臋 sytuacji prawnej. Np.:

- w przypadku aktu administracyjnego konieczne jest jego dor臋czenie lub og艂oszenie,

- w przypadku aktu normatywnego jego opublikowanie,

- w przypadku o艣wiadczenia woli - dotarcie o艣wiadczenia do adresata lub z艂o偶enie przez niego o艣wiadczenia zgodnego z otrzymanym.

Istotne znaczenie odgrywa podzia艂 form na grupy:

- formy w艂adcze

- formy nie w艂adcze.

Dzia艂ania w艂adcze mo偶na zdefiniowa膰 jako formy dzia艂ania administracji publicznej, w kt贸rych dokonuje ona jednostronnego uregulowania sytuacji prawnej jednostki opieraj膮c swoje upowa偶nienie do dokonania tego na przyznanej jej przez obowi膮zuj膮ce prawo mo偶liwo艣ci czynienia tego jako dzier偶ycielowi pa艅stwowej w艂adzy publicznej, wykonuj膮cemu zadania pa艅stwa np. akt wykonawczy do ustawy zawieraj膮cy powszechnie obowi膮zuj膮ce przepisy prawa, a ponadto ka偶da decyzja administracyjna lub zarz膮dzenie skierowane do jednostek podporz膮dkowanych organizacyjnie autorowi takiego zarz膮dzenia.

W pozosta艂ych przypadkach mo偶na m贸wi膰 o nie w艂adczych formach dzia艂ania. Do tej grupy nale偶膮 umowy, porozumienia, informacje, wyja艣nienia, apele, odezwy, czynno艣ci rzeczowe realizuj膮ce zadania organ贸w publicznych, jak np. 艣wiadczenie us艂ug opieku艅czych, udzielanie schronienia dora藕nej pomocy, itp.

Ten podzia艂 jest zbli偶ony do innego podzia艂u prawnych form dzia艂ania administracji, zaliczany do grupy czynno艣ci prawnych, opartego na ich jednostronno艣ci lub wielostronno艣ci.

Podzia艂 ten pozwala na wyodr臋bnienie:

- jednostronnych form dzia艂ania administracji

- wielostronnych form dzia艂ania administracji.

Jednostronne formy dzia艂ania administracji - to wszelkie zachowania w艂adzy wykonawczej, poprzez kt贸re zmiana sytuacji prawnej ich adresat贸w oraz podmiot贸w administruj膮cych (okre艣lenie lub ustanowienie ich obowi膮zk贸w lub uprawnie艅) nast臋puje w wyniku o艣wiadczenia woli tylko jednej ze stron kszta艂towanego w ten spos贸b stosunku prawnego - organu dzia艂aj膮cego w imieniu podmiotu sprawuj膮cego t臋 w艂adz臋.

Przyk艂adem dzia艂a艅 w takiej formie jest wydawanie:

- rozporz膮dze艅 i innych akt贸w ustanawiaj膮cych powszechnie obowi膮zuj膮ce przepisy prawa, (np. uchwa艂a rady gminy) indywidualnych lub og贸lnych nakaz贸w i zakaz贸w administracyjnych, pozwole艅, polece艅, rozkaz贸w s艂u偶bowych itp.

Jednostronny charakter maj膮 nie tylko czynno艣ci organ贸w administracji publicznej regulowane prawem administracyjnym i nie zawsze s膮 to dzia艂ania w艂adcze. Organy te mog膮, bowiem podejmowa膰 r贸wnie偶 jednostronne czynno艣ci prawne z zakresy prawa cywilnego.

Wielostronne formy dzia艂ania administracji - wykorzystywane s膮 w przypadkach, w kt贸rych uregulowanie stosunk贸w prawnych zachodz膮cych mi臋dzy organami administruj膮cymi, a jednostkami w stosunku, do kt贸rych dzia艂ania te s膮 podejmowane, maj膮 by膰 nast臋pstwem zgodnego o艣wiadczenia woli organu i co najmniej jednego innego podmiotu prawa. Nie zawsze b臋d膮 to musia艂y by膰 o艣wiadczenia wszystkich podmiot贸w lub jednostek, kt贸rych sytuacja prawna kszta艂towana jest takim dzia艂aniem (mo偶emy mie膰, bowiem doczynienia z dzia艂aniem w imieniu i/lub na rzecz osoby trzeciej).

Wielostronne formy dzia艂ania mog膮 mie膰 w zwi膮zku z tym charakter publiczno-prawny (np. umowa administracyjna, umowa mi臋dzynarodowa, uk艂ad, ugoda administracyjna), jak te偶 cywilno-prawne (umowa).

Podzia艂 prawnych form dzia艂ania:

- formy administracyjno-prawne

- formy cywilno-prawne.

Istotnie ten podzia艂 jest o tyle istotny, 偶e cz臋stotliwo艣膰 wykonywania zada艅 w艂adzy wykonawczej w formie um贸w lub innych czynno艣ci prawa cywilnego jest znaczna. A tryb ich zawierania przez podmioty sprawuj膮ce administracj臋 publiczn膮 poddany jest cz臋sto bardzo drobiazgowej specjalnej (pozakodeksowej) regulacji cywilno-prawnej sprawiaj膮cej czasami wra偶enie, i偶 jest to regulacja administracyjno-prawna.

Obie w/w ga艂臋zie prawa charakteryzuj膮 si臋 odmiennymi zasadami regulacji. Za艣 orzekanie o ich prawid艂owo艣ci i skuteczno艣ci odbywa si臋 w r贸偶nych trybach. W zwi膮zku z tym ustalenie, jaki charakter prawny ma dana czynno艣膰 organu administracji posiada olbrzymie znaczenie praktyczne.

Kryterium charakteru prawnego czynno艣ci podejmowanych przez administracj臋 publiczn膮 nawi膮zuje do spor贸w w doktrynie dotycz膮cych rozgraniczenia prawa administracyjnego i prawa cywilnego. Istniej膮 pogl膮dy w my艣l, kt贸rych definitywne rozgraniczenie stosunk贸w administracyjno-prawnych i stosunk贸w cywilno-prawnych jest niemo偶liwe. Poniewa偶 nie mo偶na wykluczy膰 przypadk贸w, w kt贸rych konkretna czynno艣膰 jest regulowana i/lub wywo艂uje skutki zar贸wno w sferze prawa administracyjnego, jak i prawa cywilnego.

Istniej膮 pogl膮dy w my艣l, kt贸rych definitywne rozgraniczenie stosunk贸w administracyjno prawnych i cywilno prawnych jest niemo偶liwe, poniewa偶 nie mo偶na wykluczy膰 przypadk贸w, w kt贸rych konkretna czynno艣膰 jest regulowana i (lub) wywo艂uje skutki zar贸wno w sferze prawa administracyjnego jak i prawa cywilnego.

Klasyfikacja prawnych form dzia艂ania administracji b臋d膮cych aktami mo偶e by膰 dokonana wg kryterium:

- sposobu okre艣lenia adresata oraz

- na podstawie konkretno艣ci sytuacji, kt贸rej dane dzia艂anie dotyczy.

Je偶eli adresatem dzia艂ania administracji jest osoba (jednostka) lub grupa os贸b oznaczone, co do ich to偶samo艣ci np. z imienia i nazwiska, miejsca zamieszkania, imiona rodzic贸w, rodzic贸w nazwy, siedziby) mamy doczynienia z indywidualnymi formami dzia艂ania (b臋d膮 to: decyzja administracyjna, postanowienia, umowy, rozkazy i polecenia s艂u偶bowe).

W przypadku, gdy adresatami dzia艂ania administracji publicznej s膮 jednostki okre艣lone za pomoc膮 wskazania sytuacji, w jakiej si臋 znajduj膮, b膮d藕 posiadanych przez nich przymiot贸w, wykorzystywane s膮 do tego formy dzia艂a艅 generalnych (np. rozporz膮dzenia i inne akty ustanawiaj膮ce przepisy prawa powszechnie obowi膮zuj膮cego, akty generalne stosowania prawa tj. wytyczne, zakazy lub nakazy zachowa艅, okre艣lonych przepisami powszechnie obowi膮zuj膮cymi w konkretnej sytuacji.

Na podstawie drugiego z w/w kryteri贸w mo偶na wyodr臋bni膰:

- akty og贸lne i

- akty konkretne.

Akty og贸lne mog膮 mie膰 charakter:

- akt贸w indywidualnych,

- jak te偶 generalnych.

Indywidualnym aktem og贸lnym b臋dzie akt maj膮cy imiennie oznaczonego adresata, ale nierozstrzygaj膮cy o jego prawach i/lub obowi膮zkach konkretnej, jednostkowej i niepowtarzalnej sytuacji, lecz nadaj膮cy mu okre艣lon膮 pozycj臋 w stosunku do innych jednostek. Np. upowa偶nienie kierownika samorz膮dowej jednostki organizacyjnej do wydawania decyzji administracyjnej w sprawach nale偶膮cych do kompetencji organ贸w danej jednostki samorz膮du terytorialnego. Niekt贸re z nich mog膮 czasem przybiera膰 form臋 decyzji administracyjnej wydawanej w trybie uregulowanym w KPA.

Generalne akty og贸lne - to z regu艂y klasyczne akty normatywne, a ponadto inne akty reguluj膮ce abstrakcyjnie zachowania os贸b okre艣lonych wg posiadanych przez nie cech.

29.10.2006r. c.d.

Akty konkretne - maj膮 przewa偶nie indywidualnie oznaczonego adresata, g艂贸wn膮 ich cech膮 jest to, 偶e rozstrzygaj膮 konkretn膮 istniej膮c膮 aktualnie lub przewidzian膮 w przysz艂o艣ci sytuacj臋 stwierdzaj膮c, b膮d藕 wyznaczaj膮c w niej swojemu adresatowi przewidziane prawem uprawnienia i/lub obowi膮zki.

Do tej grupy nale偶膮 takie akty jak:

- decyzje o zmianie imienia lub nazwiska

- pozwolenie na bro艅

- decyzja odebrania prawa jazdy.

Niekt贸re akty konkretne maj膮 jednak specyficzny charakter, poniewa偶 ustalaj膮 konkretne prawa i obowi膮zki os贸b lub jednostek organizacyjnych wyznaczonych generalnie za pomoc膮 opisania cech przez te jednostki posiadanych. B臋d膮 to przewa偶nie r贸偶nego rodzaju pozwolenia i koncesje, w 艣cis艂ym tego s艂owa znaczeniu, upowa偶niaj膮ce do dokonywania okre艣lonych czynno艣ci na nieruchomo艣ciach, prowadzenia r贸偶nego rodzaju dzia艂alno艣ci lub zaj臋膰 na zasadzie wy艂膮czno艣ci koniecznych do 偶ycia osobistego, gospodarczego czy zawodowego innych grup os贸b. Np.:

- pozwolenie na budow臋

- pozwolenie wodno-prawne

- upowa偶nienie do prowadzenia szkolenia kierowc贸w.

Mo偶na powiedzie膰, 偶e podmiot uzyskuj膮cy taki akt nabywa na jego podstawie okre艣lone, konkretne uprawnienie, staje si臋 b膮d藕 zostaje zobowi膮zany do wykonania dzia艂a艅 w okre艣lonym czasie, w oznaczony spos贸b, w stosunku do os贸b, kt贸re nie s膮 wskazane z imienia i nazwiska, lecz w艂a艣nie poprzez okre艣lenie w akcie lub przepisach prawa sytuacji, w jakiej si臋 znajduj膮 b膮d藕 znajd膮 w przysz艂o艣ci.

Istniej膮 r贸wnie偶 akty konkretne wyst臋puj膮ce w postaci akt贸w generalnych. Wyst臋puj膮 przewa偶nie w sferze prawa celnego, dewizowego, podatkowego. S膮 to tzw. pozwolenia i zezwolenia generalne (og贸lne).

Np.: b臋d膮 powprowadzane w formie rozporz膮dzenia Ministra zwolnienia okre艣lonych grup podatnik贸w, z obowi膮zku op艂acania okre艣lonego typu podatk贸w w danym roku podatkowym lub zaniechania ich poboru.

Stosuj膮c kryterium w stosunku do adresata danego dzia艂ania lub czynno艣ci podejmowanej w danej formie do organu administracyjnego, kt贸ry z niej korzysta. Mo偶na dokona膰 podzia艂u na dzia艂ania:

- wewn臋trzne

- zewn臋trzne.

W sytuacji, gdy dana forma dzia艂ania wykorzystywana jest w zwi膮zku z tym, 偶e mi臋dzy organem dzia艂aj膮cym, a adresatem istnieje wi臋藕, organizacyjnej lub s艂u偶bowej nadrz臋dno艣ci i podporz膮dkowania mamy doczynienia z form膮 dzia艂a艅 wewn臋trznych.

W przypadku, gdy wi臋藕 taka nie wyst臋puje mo偶na m贸wi膰 o formach dzia艂a艅 zewn臋trznych.

Dzia艂ania wewn臋trzne - to zarz膮dzenia wyznaczaj膮ce zadanie lub powo艂uj膮ce na stanowisko b膮d藕 do wykonania okre艣lonej funkcji osob臋 s艂u偶bowo podporz膮dkowan膮, instrukcje, wytyczne, polecenia s艂u偶bowe, rozkazy s艂u偶bowe.

Dzia艂ania zewn臋trzne - wyst臋puj膮 w postaci:

- aktu generalnego (wydanego w formie rozporz膮dzenia, zarz膮dzenia porz膮dkowego lub uchwa艂y organu jednostek samorz膮du terytorialnego zawieraj膮cej przepisy miejscowego prawa powszechnie obowi膮zuj膮cego),

- decyzji administracyjnej,

- postanowienia,

- czynno艣ci egzekucyjnej,

- aktu rejestracji,

- czynno艣ci ewidencyjnej,

- umowy.

W doktrynie prawa administracyjnego wymienia si臋 jako najcz臋艣ciej wykorzystywane nast臋puj膮ce grupy prawnych form dzia艂ania administracji:

- akty administracyjne

- akty normatywne

- porozumienia administracyjne

- umowy

- czynno艣ci materialno - techniczne.

Niekt贸rzy autorzy proponuj膮 te偶 wyr贸偶nienie dzia艂a艅 spo艂eczno - organizatorskich, ale s膮 one zbli偶one do grupy dzia艂a艅 faktycznych.

Istniej膮 r贸偶ne klasyfikacje, to inna ni偶 w/w:

- akty stanowienia prawa (akty administracyjne i akty normatywne)

- umowy i porozumienia

- czynno艣ci materialno - techniczne

- czynno艣ci faktyczne.

Akty administracyjne - to w艂adcze o艣wiadczenia organu podejmowane na podstawie obowi膮zuj膮cych przepis贸w materialnego prawa administracyjnego, w celu wywo艂ania skutk贸w prawnych w odniesieniu do konkretnego podmiotu w konkretnej sytuacji.

Form臋 aktu administracyjnego przyjmuj膮 czynno艣ci zmierzaj膮ce do realizacji zada艅 z zakresu administracji publicznej charakteryzuj膮ce si臋:

- podejmowaniem ich w celu ustanowienia normy zachowania si臋

- wywo艂ywaniem bezpo艣rednich skutk贸w w sferze prawa administracyjnego

- jednostronno艣ci膮

- w艂adczo艣ci膮

- wykonawczym stosunkiem wobec og贸lnej i generalnej normy prawa administracyjnego

- nie posiadaniem r贸wnocze艣nie cechy generalno艣ci i og贸lno艣ci.

Akty administracyjne mog膮 by膰 stosowane zar贸wno w sferze wewn臋trznej i zewn臋trznej funkcjonowania administracji publicznej.

W sferze wewn臋trznej b臋d膮 to np.:

- polecenia s艂u偶bowe

- rozkaz

- instrukcje

- wytyczne itp.

W sferze zewn臋trznej mamy z regu艂y doczynienia z decyzjami i postanowieniami administracyjnymi podejmowanymi na podstawie akt贸w materialnego prawa administracyjnego w trybie okre艣lonym w 3 regulacjach proceduralnych:

- w KPA

- w Ordynacji Podatkowej

- w ustawie o post臋powaniu egzekucyjnym w administracji.

Ponadto mamy doczynienia z aktami administracyjnymi zewn臋trznymi podejmowanymi przez organy administracji sprawuj膮ce nadz贸r nad organizacjami samorz膮dowymi z nadawanymi przez organy administracji rz膮dowej, upowa偶nieniami lub uprawnieniami do wykonywania funkcji publicznych i innymi aktami dotycz膮cymi przyznania, uznania lub stwierdzenia innych uprawnie艅 czy obowi膮zk贸w, do kt贸rych podejmowania 偶adna z 3 procedur nie ma bezpo艣redniego zastosowania.

Istnieje tak偶e grupa akt贸w administracyjnych, kt贸re maj膮 charakter mieszany. Ich indywidualnymi adresatami s膮 jednostki administracji publicznej lub jednostki podporz膮dkowane organizacyjnie lub s艂u偶bowo organowi je podejmuj膮cemu, ale jednocze艣nie wp艂ywaj膮 one na sytuacj臋 prawn膮 jednostek mu nie podporz膮dkowanych np. akty nadzoru z mocy, kt贸rych organy administracji publicznej (zw艂aszcza administracji rz膮dowej) orzekaj膮 o uchyleniu lub niewa偶no艣ci akt贸w wydanych przez nadzorowane organy czy te偶 jednostki organizacyjne. Skutki tych akt贸w nadzoru powodowa膰 mog膮 np. pozbawienie uprawnie艅 lub zwolnienie z obowi膮zk贸w wynikaj膮cych z zakwestionowanego rozstrzygni臋cia.

Rodzaje akt贸w administracyjnych:

1) decyzje administracyjne - s膮 to zewn臋trzne akty administracyjne skierowane do indywidualnie oznaczonego adresata, rozstrzygaj膮ce, co do istoty konkretne sprawy w sytuacji, gdy mi臋dzy organem podejmuj膮cym akt, a jego adresatem nie wyst臋puje 偶adna szczeg贸lna wi臋藕.

Cech膮 charakterystyczn膮 akt贸w zaliczonych do tej grupy jest r贸wnie偶 ich wzgl臋dne sformalizowanie. Nie wszystkie rozstrzygni臋cia podejmowane przez organy publiczne w艂adzy wykonawczej, znajduj膮 sw贸j wyra藕ny, materialny, zewn臋trzny wyraz np.

- polecenia funkcjonariusza s艂u偶by granicznej, stra偶aka, policjanta, mog膮 by膰 wyra偶one g艂osem, gestem, sygna艂em d藕wi臋kowym i nigdy nie zostan膮 im badane okre艣lone ramy formalne. Jednak偶e polecenia te s膮 wykonywane, gdy偶 konkretyzuj膮 obowi膮zki adresat贸w, adresat贸w tak偶e jednostronnie i w艂adczo obowi膮zuj膮. W przypadku technicznych czynno艣ci ustawodawca cz臋sto rezygnuje ze sformalizowanej procedury i pisemnego utrwalania faktu ich zastosowania.

2) postanowienia administracyjne - wydawane s膮 w toku post臋powania zmierzaj膮cego do rozstrzygni臋cia sprawy decyzj膮, a tak偶e w toku post臋powania egzekucyjnego.

3) akty konstytutywne i deklaratoryjne.

Akty stwierdzaj膮ce zaistnienie z mocy prawa okre艣lonych w przepisach praw lub obowi膮zk贸w to akty deklaratoryjne.

W przypadku norm upowa偶niaj膮cych lub zobowi膮zuj膮cych organy administracji publicznej do ustanowienia w okoliczno艣ciach faktycznych opisanych w cz臋艣ci hipotetycznej normy uprawnie艅 lub obowi膮zk贸w indywidualnie okre艣lonych os贸b, b膮d藕 te偶 do wykonania zmian w tym zakresie, wykonanie przez organ administruj膮cy tych norm odbywa si臋 poprzez wydanie aktu administracyjnego okre艣lonego jako
akt konstytutywny.

Skutki akt贸w administracyjnych w sferze prawa cywilnego.

S膮 nimi uprawnienia i obowi膮zki okre艣lonego zachowania si臋 ich adresat贸w, za艣 czasem tak偶e organ贸w administracji publicznej, kt贸rych przedmiot mo偶e mie艣ci膰 si臋 nie tylko w sferze obowi膮zywania prawa administracyjnego, ale tak偶e stosunk贸w regulowanych normami prawa cywilnego. Akty administracyjne mog膮 mie膰 wp艂yw bezpo艣redni, po艣redni b膮d藕 nie mie膰 偶adnego wp艂ywu na sfer臋 stosunk贸w cywilno-prawnych (przyk艂adem aktu wywo艂uj膮cego bezpo艣rednie skutki jest decyzja o wyw艂aszczeniu nieruchomo艣ci).

19.11.2006r.T: FORMY PODZIA艁脫W AKT脫W ADMINISTRACYJNYCH.

Podzia艂 akt贸w administracyjnych na akty:

- jednostronne

- dwustronne.

Aktami dwustronnymi s膮 rozstrzygni臋cia, o kt贸rych wydaniu, a tak偶e cz臋sto ich tre艣ci decyduje rola adresata aktu. S膮 to przewa偶nie akty wydawane na wniosek zainteresowanych, ale tak偶e za ich zgod膮 przy braku sprzeciwu itp.

Podzia艂 akt贸w administracyjnych:

- zale偶ne

- niezale偶ne od woli adresata.

Istot膮 tego podzia艂u jest wyodr臋bnienie takich akt贸w, kt贸re nie mog膮 by膰 wydawane bez akceptacji przez adresata. Zar贸wno samego aktu ich podj臋cia, jak te偶 czasem brzmienia ustanawianych uprawnie艅 i obowi膮zk贸w od akt贸w, kt贸rych podejmowanie oraz tre艣膰 zale偶ne s膮 wy艂膮cznie od woli organu w艂adzy publicznej.

Akty zale偶ne od woli adresata pozostaj膮 nadal aktami jednostronnymi. W tym sensie, ze skutek zmiany sytuacji prawnej jednostki jest w tym przypadku nadal wynikiem o艣wiadczenia woli jednej ze stron stosunku prawnego organu administruj膮cego. W odr贸偶nieniu od akt贸w dwustronnych nie mog膮 one zmieni膰 swojej tre艣ci lub utraci膰 mocy w wyniku zgodnych o艣wiadcze艅 woli obu stron. Nie zmienia tego regulacja art. 155 KPA, z kt贸rej wynika, 偶e ka偶da decyzja na mocy, kt贸rej strona nabywa prawo, mo偶e by膰 za jej zgod膮 uchylona lub zmieniona przez organ, kt贸ry wyda艂 tak膮 decyzj臋. Wykorzystuj膮c tak膮 mo偶liwo艣膰 organ nadal kszta艂tuje strony post臋powania wy艂膮cznie w艂asnym o艣wiadczeniem woli. Zgoda, o kt贸rej mowa jest warunkiem poprawno艣ci wydawanego aktu, ale nadal tylko od organu zale偶y czy dany akt zostanie podj臋ty.

Podzia艂 na:

- akty podejmowane przez organy administracji publicznej z urz臋du

- akty wydawane na 偶膮danie stron.

Kryterium podzia艂u stanowi tu tryb wszczynania post臋powania. Podzia艂 ten nie jest podzia艂em zupe艂nym.

Akty wydawane w post臋powaniu wszcz臋tym na 偶膮danie strony - mog膮 by膰, bowiem w pe艂ni niezale偶ne od woli wnioskodawcy i mog膮 to by膰 rozstrzygni臋cia identyczne z aktami wydawanymi z urz臋du.

T: POZWOLENIA, KONCESJE, UPOWA呕NIENIA ADMINISTRACYJNE.

Zale偶ne s膮 one od woli adresata, wydawane poza upowa偶nieniem administracyjnym wy艂膮cznie na wniosek adresata i wsp贸ln膮 ich cech膮 jest to, 偶e zezwalaj膮 na zachowania niedopuszczalne z prawnego punktu widzenia, o ile podejmuj膮cy je nie dysponuje kt贸rym艣 z tych akt贸w.

Koncesja - w uj臋ciu teoretycznym jest aktem nadaj膮cym adresatom szczeg贸ln膮 pozycj臋 w艣r贸d innych podmiot贸w prawa, pozycj臋 wyra偶aj膮c膮 si臋 w mo偶liwo艣ci, a jednocze艣nie obowi膮zku prowadzenia dzia艂alno艣ci na rzecz og贸艂u mieszka艅c贸w i jednostek organizacyjnych stanowi膮cych realizacj臋 zada艅 i uprawnie艅 nale偶膮cych do pa艅stwa lub jednostek samorz膮du terytorialnego. Np.: koncesja na budow臋 i eksploatacj臋 autostrady, koncesja na wykonywanie przewoz贸w kolejowych, koncesja na budow臋 kopalni.

Posiadacz koncesji zmuszony jest do 艣wiadczenia us艂ug na rzecz ka偶dego domagaj膮cego si臋 wy艣wiadczenia us艂ugi i wyposa偶ony jest w takie kompetencje, kt贸rych nie da si臋 wyprowadzi膰 z autonomii gospodarczej jednostki, poniewa偶 ich wyrazem jest mo偶liwo艣膰 wykorzystywania instrument贸w przys艂uguj膮cych w艂adzy publicznej w stosunku do os贸b trzecich (m.in. chodzi o wymuszanie).

Upowa偶nienia - udzielane s膮 osobom prywatnym lub organizacjom spo艂ecznym przez organy administracji publicznej do wykonywania zada艅 z zakresu administracji publicznej.

Dany podmiot staje si臋 na ich podstawie w艂a艣ciwym do podejmowania w imieniu upowa偶niaj膮cego, ale na w艂asn膮 odpowiedzialno艣膰 czynno艣ci polegaj膮cych na rozstrzyganiu spraw administracyjnych lub realizacji innych obowi膮zk贸w w艂adzy publicznej.

Pozwolenia - typowe pozwolenia administracyjne w tym te偶 licencje pe艂ni膮 okre艣lone funkcje:

- regulacyjn膮

- ochronn膮

- steruj膮c膮.

Mo偶na powiedzie膰, 偶e w przypadku pozwole艅 na pocz膮tku wysuwaj膮 si臋 funkcje:

- regulacyjna - ochronna.

Za艣 w przypadku koncesji dominuj膮ce znaczenie maj膮 funkcje:

- steruj膮ca - reguluj膮ca.

Mo偶na powiedzie膰, 偶e poprzez wym贸g uzyskania pozwolenia przed podj臋ciem okre艣lonego typu zachowania lub dzia艂alno艣ci, ustawodawca daje w艂adzy wykonawczej sposobno艣膰 skonkretyzowania w indywidualnej sytuacji faktycznej, og贸lnych nakaz贸w lub zakaz贸w ustanowionych w celu zapobie偶enia naruszaniu interes贸w wsp贸lnoty, czyli pa艅stwa, spo艂eczno艣ci gmin, powiat贸w. Stwierdzaj膮c brak zagro偶enia dla okre艣lonego prawem interesu w艂a艣ciwy organ udziela w艂a艣ciwego zezwolenia.

T: UMOWY I POROZUMIENIA.

Umowne formy dzia艂ania administracji wyst臋puj膮 w 2 podstawowych typach um贸w prawa cywilnego i um贸w prawa publicznego.

TU WY艢WIETLA艁A SLAJDY - MO呕E JE PODA DLA LUDZI. MA POMY艢LE膯.

Umowy - w hierarchii zjawisk prawnych obj臋tych problematyk膮 form dzia艂ania administracji, maj膮 to samo miejsce, co akty administracyjne, je偶eli ocenia膰 je miar膮 odleg艂o艣ci od norm ustawowych i stopniem ….

03.12.2006r. C.D.

Umowy prawa cywilnego

Klasyczna umowa cywilno - prawna jest wsp贸艂cze艣nie form膮 bardzo cz臋sto wykorzystywan膮, zar贸wno przez w艂adz臋 ustawodawcz膮, jak i przez same organy w艂adzy wykonawczej. Z powodu swojego dwustronnego negocjacyjnego charakteru umowa najlepiej nadaje si臋 do wykorzystania tam, gdzie konieczna jest elastyczno艣膰 regulacji stosunk贸w mi臋dzy administracj膮, a jednostk膮.

Stosowanie form prawa cywilnego, w tym um贸w poprzez organy administracji publicznej, mo偶e mie膰 miejsce zawsze, gdy nie wyst臋puj膮 ustawowe zakazy zawierania um贸w, i o ile odbywa si臋 to w granicach jego ustawowych zada艅.

Mo偶liwe jest wyodr臋bnienie 3 sfer wykorzystania formy umowy poprzez organy administracji:

1) bezpo艣rednie wykonywanie zada艅 administracji 艣wiadcz膮cej.

Przyjmowano, 偶e umowa wyst臋puje w tej sferze niejednokrotnie jako element wykonania wcze艣niejszego w艂adczego aktu administracyjnego na mocy, kt贸rego podmiot w艂adzy publicznej udziela przedsi臋biorcy prowadz膮cemu preferowan膮 przez pa艅stwo dzia艂alno艣膰 gospodarcz膮 lub osobie fizycznej subwencji, za艣 zasady i zakres wykonywanego przez ten podmiot 艣wiadczenia, ustala si臋 w trybie umowy cywilno - prawnej.

Obecnie spotykamy liczne przyk艂ady, w kt贸rych prawo pozytywne nie przewiduje podejmowania wcze艣niejszego aktu w艂adczego, pozostawiaj膮c wyb贸r kontrahenta organu administracyjnego procedurze tzw. zam贸wie艅 publicznych, regulowanej szczeg贸lnymi przepisami prawa cywilnego.

W Polsce taki tryb kontraktowania przewidziany jest do wykorzystywania 艣rodk贸w finansowych z bud偶etu pa艅stwa lub j.s.t., na udzielenie instytucjom niepa艅stwowym pomocy finansowej przy wykonywaniu przez nie zada艅 zleconych z zakresu administracji publicznej. Umowy reguluj膮ce pomoc spo艂eczn膮 udzielaj膮 j膮 ze 艣rodk贸w publicznych, staja si臋 instrumentami prawnymi, poprzez kt贸re organy administracji publicznej bezpo艣rednio realizuj膮 swoje obowi膮zki, a osoby prywatne i osoby fizyczne uzyskuj膮 wsparcie w osi膮ganiu ich cel贸w, np. form臋 umowy przewiduje ust. o pomocy spo艂ecznej, do powierzenia dziecka rodzinie zast臋pczej. Zawieranie tych um贸w nie podlega procedurze zam贸wie艅 publicznych, i jedynie w przypadku 艣rodk贸w uzyskiwanych przez organy pozarz膮dowe na podstawie tej ustawy uregulowano prawnie tryb ustalania organizacji, kt贸re uzyskuj膮 wsparcie ze 艣rodk贸w publicznych.

Dysponowanie nieruchomo艣ciami stanowi膮cymi w艂asno艣膰 Skarbu Pa艅stwa lub jst na rzecz os贸b fizycznych lub prawnych odbywa si臋 w Polsce r贸wnie偶 przy zastosowaniu instrument贸w umownych. Obecnie forma umowy cywilno - prawnej stosowana jest tak偶e przy dysponowaniu zasobem mieszkaniowym jst.

Do grupy um贸w bezpo艣rednio realizuj膮cych zadania administracji publicznej zaliczamy:

- zaliczano od dawna umowy zawierane przez zak艂ady publiczne wyposa偶one w osobowo艣膰 prawn膮 z odbiorcami 艣wiadczonych przez nich us艂ug. Do takich zak艂ad贸w zaliczano np. koleje pa艅stwowe, przedsi臋biorstwa telekomunikacyjne, przedsi臋biorstwa komunikacyjne. Obecnie dzia艂alno艣膰 tego typu przewa偶nie nie jest ju偶 zaliczana do zada艅 w艂adzy wykonawczej i poddane jest swobodnej grze rynkowej.

2) tworzenie i utrzymywanie urz膮dze艅 u偶yteczno艣ci publicznej lub urz膮dze艅 i przedmiot贸w niezb臋dnych do funkcjonowania urz臋d贸w i instytucji administruj膮cych.

W celu realizacji ci膮偶膮cych na w艂adzy publicznej obowi膮zk贸w konieczne jest pos艂ugiwanie si臋 r贸偶nymi instytucjami i urz膮dzeniami np. pos艂ugiwanie si臋 sieciami 艂膮czno艣ciami, urz膮dzeniami oraz prac膮 zatrudnionych w tym celu ludzi. Dla realizacji tego celu konieczne jest wykorzystywanie r贸偶nego rodzaju um贸w. Personel mo偶e by膰 zatrudniany w trybie administracyjnym, czyli przez akty powo艂ania czy nominacji, ale zawsze cz臋艣膰 kadry pracowniczej jest zatrudniana na podstawie umowy dzia艂alno艣膰 prac臋 lub r贸偶nych um贸w prawa cywilnego.

3) dzia艂alno艣膰 fiskalna (dostarczanie pa艅stwu dochodu).

Obecnie pa艅stwo uzyskuje dochody pieni臋偶ne do pokrycia koszt贸w ich dzia艂alno艣ci prowadz膮c dzia艂alno艣膰 fiskaln膮 wyra偶aj膮c膮 si臋 albo w postaci pobierania danin o charakterze publiczno - prawnym (podatki, c艂a, op艂aty za korzystanie z urz膮dze艅 publicznych) albo na prowadzeniu dzia艂alno艣ci gospodarczej b膮d藕 dokonywaniu transakcji sprzeda偶y sk艂adnik贸w maj膮tku publicznego. Umowy zawierane w obu ostatnio wymienionych sferach zaliczamy do um贸w spe艂niaj膮cych funkcje fiskalne.

17.12.2006r. Porozumienia administracyjne.

POROZUMIENIA ADMINISTRACYJNE:

- nale偶膮 do nie w艂adczych form dzia艂ania administracji

- jest dwu lub wielostronn膮 form膮 dzia艂ania administracji dokonywan膮 przez podmioty wykonuj膮ce administracj臋 publiczn膮 a dochodz膮c膮 do skutku na podstawie zgodnych o艣wiadcze艅 woli tych podmiot贸w

- opiera si臋 na zasadzie r贸wno艣ci stron

- zawierany jest pomi臋dzy podmiotami niepowi膮zanymi w臋z艂ami podleg艂o艣ci organizacyjnej lub s艂u偶bowej, np. pomi臋dzy wojew贸dztwami

- mo偶e by膰 zawarte tylko w sprawach obj臋tych kompetencjami stron i regulowanych prawem administracyjnym.

- przedmiotem porozumienia s膮 - zobowi膮zania dotycz膮ce realizacji zada艅 ze sfery administracji publicznej.

- porozumienia przewiduj膮 b膮d藕 wsp贸lne wykonywanie zada艅 na艂o偶onych na podmioty b臋d膮ce stronami porozumienia, b膮d藕 przeniesienie pewnych zada艅 z jednego podmiotu na drugi.

- na podstawie porozumienia powstaj膮 stosunki administracyjno-prawne, r贸偶ni膮ce si臋 jednak od stosunk贸w klasycznych. Mianowicie stosunki te cechuje r贸wno艣膰 stron.

- najcz臋stszym przedmiotem porozumie艅 - jest szeroko rozumiana wsp贸艂praca r贸偶nego rodzaju jednostek administracji publicznej, czasami te偶 wsp贸艂praca tych jednostek i organizacjami: spo艂ecznymi i sp贸艂dzielczymi.

- porozumienia s膮 czynno艣ciami wewn臋trznymi administracji publicznej.

- w wyniku porozumienia mo偶e nast膮pi膰 przeniesienie zada艅 jednego organu na drugi lub te偶 upowa偶nienie jednego organu przez drugi organ do za艂atwiania spraw administracyjnych w jego imieniu. Wymaga to jednak wyra藕nej podstawy prawnej.

- stronami porozumienia administracyjnego - mog膮 by膰 wszelkie podmioty prawa administracyjnego, ale tak偶e jednostki nieposiadaj膮ce osobowo艣ci prawnej.

- by m贸c m贸wi膰 o porozumieniu administracyjnym przynajmniej jedna z jego stron musi by膰 jednostk膮 realizuj膮c膮 funkcje administracji publicznej.

- zakres praw i obowi膮zk贸w obj臋tych porozumieniem musi le偶e膰 w zakresie samodzielnego decydowania podmiot贸w zawieraj膮cych porozumienie, czyli porozumienia mog膮 by膰 zawierane tylko w tej sferze, gdzie m0g膮 one by膰 samodzielne.

Tre艣ci膮 porozumienia administracyjnego mog膮 by膰 obj臋te nast臋puj膮ce rodzaje dzia艂a艅:

1. okre艣lenie metod wsp贸艂dzia艂ania przy wykonaniu prawem okre艣lonych zada艅 i kompetencji, synchronizacja dzia艂a艅 w czasie i przestrzeni.

2. przekazanie zadania wraz z kompetencjami pomi臋dzy dwoma organami administracyjnymi nie b臋d膮cymi wzgl臋dem siebie w hierarchicznym podporz膮dkowaniu.

3. powierzenie - organ administracyjny A powierza organowi administracyjnemu B, ale nie przenosi zada艅 i kompetencji do wy艂膮cznego dzia艂ania.

Organ B dzia艂a w imieniu i na rzecz organu A. Ale oba b臋d膮 odpowiedzialne za nale偶ne wykonanie zadania.

R贸偶nica pomi臋dzy cywilno-prawnymi, a porozumieniem administracyjnym - to podstawa prawna.

Ewentualne spory s膮 rozstrzygane - przez S膮dy Powszechne.

Celem zawieranych porozumie艅 jest wsp贸艂dzia艂anie przy realizacji okre艣lonych zada艅 administracyjnych.

Porozumienia s艂u偶膮 realizacji zada艅 z zakresu administracji publicznej. Zadania b臋d膮ce przedmiotem porozumienia musz膮 mie艣ci膰 si臋 w kompetencjach ka偶dego z organ贸w b臋d膮cych stron膮 porozumienia administracyjnego.

Podstawy prawne:

- ust o samorz膮dzie gminnym

- ust o samorz膮dzie powiatu.

POROZUMIENIA KOMUNALNE:

- zawierane, co najmniej przez 2 jednostki

- jego przedmiotem jest powierzenie okre艣lonych zada艅 publicznych

- jednostka wykonuj膮ca zadania obj臋te porozumieniem przejmuje prawa i obowi膮zki drugiej strony porozumienia, a jednostka powierzaj膮ca te zadania jest obowi膮zana do udzia艂u w kosztach ich realizacji w zakresie nieuregulowanym tre艣ci膮 porozumienia komunalnego. Stosuje si臋 odpowiednie przepisy dotycz膮ce zwi膮zk贸w komunalnych

- porozumienie jest zawarte pomi臋dzy stronami

- porozumienia takie maj膮 charakter publiczno-prawny pomimo tego, w niekt贸rych przypadkach mog膮 wywo艂ywa膰 skutki cywilno-prawne

- w wyniku porozumie艅 komunalnych mog膮 by膰 realizowane przez gminy przejmuj膮ce zar贸wno zadania w艂asne (obligatoryjne i fakultatywne) i zadania zlecone, wymienione w art. 8 ust. 1 ust o samorz膮dzie gminnym. Mog膮 dotyczy膰 zar贸wno zada艅 realizowanych przez gminy na podstawie upowa偶nienia ustawowego, jak i zada艅 obj臋tych na podstawie porozumienia z organami administracji rz膮dowej.

W przypadku zada艅 zleconych … administracji rz膮dowej - wojewoda jako organ nadzoru mo偶e uniemo偶liwi膰 wykonywanie tych zada艅 w drodze porozumienia przez jedn膮 z gmin uznaj膮c takie przekazanie za niecelowe.

Powiat mo偶e zawiera膰 porozumienia komunalne z:

- organami administracji rz膮dowej w sprawie wykonywania zada艅 publicznych z zakresu administracji rz膮dowej

- jednostkami lokalnego samorz膮du terytorialnego (gminami)

- z wojew贸dztwem na terenie, kt贸rego znajduje si臋 terytorium powiatu

- z innymi powiatami.

Wojew贸dztwo mo偶e zawiera膰 porozumienia z innymi wojew贸dztwami.

Zawarte porozumienie nie prowadzi do powstania odr臋bnej osoby prawnej, a jego istotn膮 cech膮 jest powierzenie (przeniesienie) zada艅 publicznych jednej jednostki samorz膮du terytorialnego, innej takiej jednostce.

Brak og贸lnej regulacji dotycz膮cej mo偶liwo艣ci jednostronnego rozwi膮zania porozumienia uzasadnia wniosek, 偶e strony mog膮 wprowadza膰 w艂asne ustalenia w tym zakresie (do tre艣ci porozumienia).

Postanowienia dotycz膮ce mocy ustaj膮cej porozumienia z woli jednej lub kilku stron stanowi膰 powinny tre艣膰 porozumienia.

Co do zasady stron膮 przejmuj膮c膮 jest jedna gmina z dniem podpisania porozumienia. Dok艂adne koszty realizacji zada艅 i spos贸b ich liczenia.

Jst przejmuj膮ce zadania na mocy porozumienia realizuje je …. (DOPISZE OD BASI).

21.01.2007r. „O” - 4 luty, (3-5 pyta艅), o godz. 16.00 Czynno艣ci faktyczne

Odr贸偶nianie czynno艣ci faktycznych od czynno艣ci prawnych jest bardzo trudne. Granica jest nieostra. Trudno艣膰 sprowadza si臋 do tego, 偶e przepisy wi膮偶膮 z pewnymi dzia艂aniami faktycznymi, wyra藕ne skutki prawne, np. dor臋czenie decyzji powoduje rozpocz臋cie biegu terminu do jej zaskar偶enia, a wiec skutek prawny.

Czynno艣ci prawne powoduj膮 powstanie okre艣lonej normy post臋powania. Mo偶e by膰 to norma indywidualna i konkretna, jak to ma miejsce w przypadku akt贸w administracyjnych. Niemniej jednaj jest norm膮, regu艂膮 wg, kt贸rej adresat powinien post臋powa膰.

Czynno艣ci faktyczne mog膮 kszta艂towa膰 stosunki prawne poprzez fakty, a nie regu艂y post臋powania.

Dzia艂ania faktyczne mog膮 mie膰 tylko charakter pomocniczy wzgl臋dem dzia艂a艅 prawnych. Dotyczy膰 mog膮 kwestii techniczno - organizacyjnych wewn膮trz aparatu administracyjnego, w szczeg贸lno艣ci za艣 przeznaczone s膮 do:

- organizowania biurowo艣ci,

- obiegu dokument贸w w urz臋dzie,

- prowadzenia wewn臋trznych rejestr贸w i kartotek,

- sprawozda艅 z inspekcji

- sporz膮dzania protoko艂贸w z narad itp.

W doktrynie wyodr臋bniono w ramach tej grupy:

- czynno艣ci spo艂eczno-organizacyjne

- czynno艣ci materialno-techniczne.

Czynno艣ci spo艂eczno-organizacyjne - chodzi tu o dzia艂ania nie w艂adcze. Nie wi膮偶膮 si臋 one ze stosowaniem przymusu administracyjnego. Dzia艂ania spo艂eczno-organizacyjne musz膮 by膰 oparte na przepisach prawa, ale wystarczy tu do ich podj臋cia norma kompetencyjna.

W doktrynie wyr贸偶niono cechy tego rodzaju dzia艂alno艣ci:

- cel tych czynno艣ci musi si臋 mie艣ci膰 w ramach zada艅 podstawowych przez prawo danemu organowi administracyjnemu

- dzia艂alno艣膰 administracyjna w tych formach nie tworzy nowych og贸lnych lub zindywidualizowanych norm porz膮dku prawnego

- w prawdzie dzia艂alno艣膰 administracyjna nie mo偶e by膰 wsparta zastosowaniem przymusu administracyjnego, jednak偶e nie jest wy艂膮czona mo偶liwo艣膰 zastosowania innych 艣rodk贸w tj. nagrody, wyr贸偶nienia.

Obecnie dzia艂alno艣膰 spo艂eczno-organizacyjna - organizowanie us艂ug publicznych.

Przyk艂ad dzia艂alno艣ci spo艂eczno-organizacyjnej w ramach pomocy spo艂ecznej - aktywizowanie 艣rodowisk spo艂ecznych do wsp贸艂dzia艂ania, poradnictwo prawne, psychologiczne.

Dzia艂alno艣膰 spo艂eczno-organizacyjna w ramach struktury organizacyjnej administracji w dzia艂aniach informacyjnych, popularyzatorskich, realizowane poprzez organizowanie zebra艅, prowadzenie szkole艅.

Dzia艂ania tego typu s膮 cz臋sto stosowane w spos贸b subsydiarny, obok dzia艂alno艣ci w podejmowanych formach niejednokrotnie wyst臋puj膮 jednak samoistnie.

Czynno艣ci materialno-techniczne - s膮 to te dzia艂ania organ贸w administracji, kt贸re b臋d膮c czynno艣ciami faktycznymi oparte s膮 na wyra藕nej podstawie prawnej i wywo艂uj膮 konkretne skutki prawne.

W doktrynie wyr贸偶nia si臋 nast臋puj膮ce cechy tego typu dzia艂a艅:

- s膮 podejmowane na podstawie i w celu wykonania obowi膮zuj膮cych norm prawnych

- stanowi膮 fragment realizacji zada艅 pa艅stwa

- podlegaj膮 kontroli, kt贸rej zasadniczym kryterium jest zgodno艣膰 dzia艂ania z prawem

- nie s膮 skierowane bezpo艣rednio na tworzenie, zmian臋 lub znoszenie stosunk贸w prawnych

- mog膮 w drodze fakt贸w wywo艂ywa膰 okre艣lone skutki prawne.

Dzia艂ania te mog膮 by膰 realizowane jedynie na podstawie upowa偶nienia w postaci aktu normatywnego lub aktu administracyjnego. Ka偶de z tych dzia艂a艅 jest wyra藕nie uregulowane w przepisach.

Czynno艣ci materialno-faktyczne - mo偶na podzieli膰 na:

- wewn臋trzne - obejmuj膮 wszystkie czynno艣ci znajduj膮c zastosowanie w sferze wewn臋trznej dzia艂alno艣ci administracji, czyli czynno艣ci dotycz膮cych wykonywania polece艅 s艂u偶bowych w organie administracyjnym, np. sporz膮dzanie sprawozda艅, statystyki, czynno艣ci kancelaryjne. Wykonywanie tych czynno艣ci reguluj膮 przepisy wewn臋trzne urz臋d贸w, np. regulaminy.

- zewn臋trzne - obejmuj膮 dzia艂ania skierowane przez organ administracyjny na zewn膮trz, w stosunku do adresat贸w nie podporz膮dkowanych ani s艂u偶bowo, ani organizacyjnie, np. przymusowa rozbi贸rka budynku, opr贸偶nianie lokalu, zaj臋cie nieruchomo艣ci, rzeczy ruchomej, itp. Bezpo艣redni膮 podstaw膮 tych czynno艣ci stanowi膰 mo偶e albo prawomocny akt administracyjny albo og贸lnie obowi膮zuj膮cy akt normatywny administracji, b膮d藕 te偶 ustawa. Na 偶膮danie strony organ administracyjny obowi膮zany jest wskaza膰 te podstaw臋 prawn膮.

Przyk艂ady tych czynno艣ci zwi膮zane z:

- wymeldowaniem, zameldowaniem osoby na podstawie ustawy o ewidencji ludno艣ci

- wykonywanie czynno艣ci operacyjno-rozpoznawczych

- pe艂nienie dy偶ur贸w

- kontrola ruchu drogowego

- konwojowanie

- kontrola ruchu granicznego

- czynno艣ci egzekucyjne (to te czynno艣ci materialno-techniczne), wszelkie dzia艂ania zmierzaj膮ce do zastosowania lub zrealizowania 艣rodka egzekucyjnego.

Dzia艂ania egzekucyjne - do艣膰 szczeg贸艂owo unormowane w przepisach. Ich cech膮 charakterystyczn膮 jest to, ze zmierzaj膮 do spowodowania stanu faktycznego przewidzianego w normie prawnej, takimi czynno艣ciami b臋d膮 czynno艣ci faktyczne polegaj膮ce na u偶yciu przymusu bezpo艣redniego nie wy艂膮czaj膮c si艂y fizycznej. Nale偶膮 do nich: otwieranie lokali, pomieszcze艅, schowk贸w nale偶膮cych do zobowi膮zanego, wydalenie z miejsca egz. os贸b przeszkadzaj膮cych, przeszukiwanie rzeczy osobistych.

Przymus bezpo艣redni - u偶ycie broni palnej, pies s艂u偶bowy.

Zastosowanie przymusu bezpo艣redniego - b臋dzie ju偶 czynno艣ci膮 faktyczn膮.

4



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
niewladcze formy dzialaniAdministracji
niewladcze formy dzialania?ministracji egzamin
niewladcze formy dzialania?ministracji egzamin 1
NIEWLADCZE FORMY DZIALANIA?MINISTRACJI
niewladcze formy dzialaniAdministracji
Formy dzia艂ania administracji rz膮dowej, Prawo i Administracja
prawne formy dzia艂ania?ministracji (2)
Formy dzialania administracji
Prawne formy dzia艂ania administracji, Prawo i administracja, prawo administracyjne, Semestr II, inne
Formy dzialania i kontrola administracji publicznej, Administracja
PODSTAWOWE FORMY DZIA艁ALNO艢CI CZ艁OWIEKA, PEDAGOGIKA
formy dzia艂ania, Nauka Administracji
Niew艂a艣ciwe formy instrukcji MOV
Formy dzia艂a艅 takt
formy dzialania administracji i Nieznany
formy dzialalnosci gospodarczej
Prawne formy dzia艂ania?ministracji publicznej tematyka opracowana na podstawie wyk艂ad贸w prof Mata
Formy dzia艂alno艣ci akumulacyjnej lodowc贸w i l膮dodolod贸w

wi臋cej podobnych podstron