NOO WYK 璝


NAUKA O ORGANIZACJI - Wyk艂ady

Wyk艂adowca - profesor UG Zbigniew Kreft

Zaj臋cia - Wtorek 13.15:14.45 C-9 [1T]/WZ-Aula [2T]

Zaliczenie przedmiotu - test (tylko z wyk艂ad贸w)

Wyk艂ad 1 (6.10.2009r)

[wst臋p]

Cel przedmiotu:

Zapoznanie student贸w z podstawowymi poj臋ciami i mechanizmami funkcjonowania wsp贸艂czesnych organizacji oraz nauczenie postrzegania i my艣lenia systemowego w tym obszarze.

Istota organizacji (6h):

- Przedmiot, podmiot i metody badawcze nauki o organizacji

- r贸偶ne uj臋cia poj臋cia organizacja - w znaczeniu rzeczowym, czynno艣ciowym i atrybutowym oraz jako system spo艂eczny

- podstawowe modele organizacji i ich elementy sk艂adowe

- Leavita, Bielskiego, Atosa i Pascala

- zasoby, strategia

- struktura organizacyjna i ludzie

- podsystem kierowania organizacj膮 i poj臋cia z tym zwi膮zane

- podstawowe rodzaje organizacji.

Organizacja a otoczenie (4h):

- zwi膮zek organizacji z otoczeniem

- podstawowe elementy otoczenia organizacji

- cechy wsp贸艂czesnego otoczenia organizacji

- globalizacja jako podstawowy mechanizm nap臋dowy zmian we wsp贸艂czesnym otoczeniu

- rozw贸j organizacji w warunkach wsp贸艂czesnego otoczenia w oparciu o koncepcj臋 L. Greinera.

Istota, cele i zadania organizacji gospodarczych (10h):

- przedsi臋biorstwo jako podstawowy podmiot systemu gospodarczego pa艅stwa

- cele, zadania oraz podstawowe zasady funkcjonowania przedsi臋biorstwa

- podstawowe rodzaje przedsi臋biorstw

- formy organizacyjno-prawne przedsi臋biorstw

- formy przedsi臋biorstw ze wzgl臋du na zakres terytorialnej dzia艂alno艣ci

- model funkcjonalny przedsi臋biorstwa jako system funkcji i proces贸w

- zarz膮dzanie przedsi臋biorstwem i role kierownika w organizacji gospodarczej

- gospodarka maj膮tkiem trwa艂ym i obrotowym

- gospodarowania kapita艂em spo艂ecznym przedsi臋biorstwa

- zak艂adanie przedsi臋biorstwa

- rozw贸j przedsi臋biorstwa

- czynniki sukcesu wsp贸艂czesnego przedsi臋biorstwa

Cele i zadania organizacji publicznych (4h):

- cele, zadania i zasady funkcjonowania administracji publicznej w Polsce

- rodzaje instytucji administracji publicznej w Polsce

- budowa i mechanizmy kierowania jednostk膮 administracji publicznej

- organizacje publiczne realizuj膮ce cele og贸lnospo艂eczne

- rodzaje, cele, zadania, budowa i mechanizmy kierowania

- organizacje dowodzone

- rodzaje, cele, zadania, budowa, mechanizmy kierowania

- podstawowe problemy funkcjonowania organizacji publicznych

- partnerstwo publiczni-prywatne jako nowoczesna forma wsp贸艂dzia艂ania organizacji publicznych i prywatnych

Cele i zadania organizacji spo艂ecznych (2h):

- organizacje spo艂eczne (III sektor) w gospodarce rynkowej - rodzaje, cele i zadania, budowa, mechanizmy kierowania

- por贸wnanie zasad funkcjonowania organizacji gospodarczych (przedsi臋biorstw) publicznych i spo艂ecznych w gospodarce rynkowej.

Odpowiedzialno艣膰 spo艂eczna wsp贸艂czesnych organizacji (2h)

Literatura:

- B. Ko偶uch - Nauka o organizacji, CedeWu, Warszawa 2007

- …………. - Podstawy nauki o organizacji (podtytu艂: Przedsi臋biorstwo jako organizacja gospodarcza”

- Marcin Bielski - Organizacje - istota, procesy, struktura, wydawnictwo Uniwersytetu 艁贸dzkiego, 2002?

- Ryszard Rutka - Organizacja przedsi臋biorstw. Przedmiot projektowania, wydawnictwo UG, Gda艅sk 1996

- M. Czerska - Organizacja przedsi臋biorstw. Podmiot zmian, Wyd. UG, Gda艅sk 2005

- A. K. Ko藕mi艅ski, W. Piotrowski - Zarz膮dzanie. Teoria i praktyka, PWN, Warszawa, 1996

- R. W. Griffin - Podstawy zarz膮dzania organizacjami, PWN, Warszawa 1996

- B. Ko偶uch - Zarz膮dzanie publiczne w teorii i praktyce polskich organizacji, Placet, Warszawa 2004

- M. Bednarczyk - Organizacje publiczne. Zarz膮dzanie konkurencyjno艣ci膮, PWN, Warszawa 2001

- Praca zbiorowa pod redakcj膮 J. Lichtarskiego - Podstawy nauki o przedsi臋biorstwie, Akademia Ekonomiczna, Wroc艂aw 2007

- Praca zbiorowa pod redakcj膮 S. Marka - Elementy nauki o przedsi臋biorstwie, US, Szczecin 1999

- Sudo艂 - Przedsi臋biorstwo, 2005

Wyk艂ad 1 (6.10.2009r)

WPROWADZENIE. ISTOTA ORGANIZACJI

  1. Przedmiot, podmiot i metody nauki o organizacji.

  2. Podstawowe wymiary poj臋cia „organizacja”.

  3. Efekt synergiczny jako podstawowy cel organizacji.

  4. Podstawowe modele i elementy organizacji.

  5. Zasady organizacji.

  6. Zasada „5W” jako synonim podej艣cia atrybutowego.

  7. Cykl organizacyjny LeChateliera jako istota podej艣cia czynno艣ciowego.

  8. Interpretacja podstawowych - klasycznych „praw” organizacji.

  9. „Dekalog” podstawowych zasad organizacji wg A. Czermi艅skiego

Ad.1.

Przedmiot, podmiot i metody nauki o organizacji:

- „organizacje s膮 wszechobecne w naszym 偶yciu

- stanowi膮 podstaw臋 funkcjonowania i rozwoju wsp贸艂czesnych spo艂ecze艅stw

- tak powszechnym zjawiskiem spo艂ecznym zainteresowa艂a si臋 nauka pr贸buj膮c je pozna膰, opisa膰 i sformu艂owa膰 wnioski praktyczne zmierzaj膮ce do tego, aby organizacje lepiej s艂u偶y艂y zaspokajaniu potrzeb ludzi, kt贸rzy je stworzyli”.

-zatem podmiotem bada艅 (obiektem badawczym) nauki o organizacji s膮 r贸偶norodnego rodzaju organizacje rozumiane jako system spo艂eczny

- przedmiot bada艅 (obszar zainteresowa艅) natomiast stanowi istota, budowanie, funkcjonowanie, relacje mi臋dzy organizacj膮 a jej otoczeniem oraz usprawnianie funkcjonowania r贸偶nego rodzaju organizacji ze szczeg贸lnym uwzgl臋dnieniem cz艂owieka jako g艂贸wnego podmiotu organizacji

- do g艂贸wnych metod badawczych nauki o organizacji zaliczy膰 mo偶na:

a) metody og贸lne (wnioskowania logicznego)

- analiza i synteza

- dedukcja, indukcja, analogia, redukcja

b) metody szczeg贸艂owe

- obserwacyjna

- sonda偶u diagnostycznego przy pomocy ankietowania lub wywiad贸w

- analiza dokumentacji 藕r贸d艂owej

- statystyczna

- modelowania (graficznego, fizycznego lub matematycznego)

- monograficzna

- studium przypadku (key study)

- Cech膮 charakterystyczn膮 nauki o organizacji jest interdyscyplinarno艣膰.

Interdyscyplinarno艣膰 oznacza i偶 nauka o organizacji wiele wiedzy, wniosk贸w i metod
badawczych czerpie z innych nauk takich jak:

- ekonomia, prakseologia (sprawne dzia艂anie), ergonomia, fizjologia, prawo, psychologia (pracy, organizacji), socjologia, teoria system贸w, statystyka, matematyka, nauki in偶ynieryjne, informatyka i inne.

Wyk艂ad 2 (13.10.2009r.)

Przez organizacj臋 w zale偶no艣ci od kontekstu b臋dziemy rozumie膰 b膮d藕 czynno艣膰 organizowania b膮d藕 osi膮gni臋ty na skutek tej czynno艣ci ustr贸j przedmiotu z艂o偶onego, b膮d藕 sam obiekt zorganizowany (instytucja) - wewn臋trzny uk艂ad zale偶no艣ci w sk艂ad kt贸rego wchodz膮 ludzie i rzeczy.

Organizacja jako system spo艂eczny „ to wzgl臋dnie trwa艂y system zr贸偶nicowanych i skoordynowanych dzia艂a艅 ludzkich wykorzystuj膮cych, przekszta艂caj膮cych i zespalaj膮cych celowo ustrukturyzowany zbi贸r zasob贸w ludzkich, kapita艂owych, ideowych i naturalnych pozostaj膮cy we wzajemnym oddzia艂ywaniu z innymi systemami dzia艂alno艣ci ludzkiej i zasobami otoczenia”.

System jest to zbi贸r element贸w powi膮zanych ze sob膮 zale偶no艣ciami przyczynowo - skutkowymi. Mo偶emy wyr贸偶ni膰 systemy naturalne, biologiczne, techniczne, spo艂eczne i informacyjne otwarte i zamkni臋te makro, mezzo, mikro systemy i podsystemy.

Cechy organizacji jako systemu spo艂ecznego:

- otwarto艣膰

- celowo艣膰

- rozmy艣lno艣膰

- struktura

- hierarchiczno艣膰

- zdolno艣膰 do osi膮gania dynamicznej r贸wnowagi z otoczeniem

- posiadaj膮 cz艂on kierowniczy pe艂ni膮cy funkcj臋 regulatora systemu

- posiadaj膮 system wewn臋trznej komunikacji.

Ad.3. Efekt synergiczny jako podstawowy cel organizacji.

Podstawowym sensem tworzenia i funkcjonowania wszystkich organizacji jest uzyskiwanie (podwy偶szanie) efektu synergicznego.

Efekt synergiczny oznacza i偶 ca艂o艣膰 uzyskuje wi臋ksze efekty ni偶 suma efekt贸w dzia艂ania jej pojedynczych cz臋艣ci (2+2=5).

Wyr贸偶niamy efekty synergiczne:

- nieznaczne (2+2=5) - kiedy system jest funkcjonalnie niezr贸偶nicowany

- oraz efekt synergiczny znaczny (2+2=25)

Podsystem cel贸w i warto艣ci organizacji polega na tym, 偶e ka偶da organizacja musi mie膰 cel nadrz臋dny swojej dzia艂alno艣ci (funkcja genotypowa) a tak偶e cele rozwojowe wynikaj膮ce z aspiracji w艂a艣cicieli, kadry kierowniczej.

W sk艂ad warto艣ci ka偶dej organizacji wchodzi misja, wizja a tak偶e nadrz臋dne warto艣ci kulturowe organizacji.

Z funkcji genotypowej wynikaj膮c zadania do realizacji przez poszczeg贸lne kom贸rki a z cel贸w rozwojowych wynikaj膮 cele strategiczne i dzia艂anie do realizacji zwi膮zane z wdra偶aniem strategii.

Podsystem techniczny:

- technika i technologia wg Leavita

- zasoby fizyczne i techniczne 艣rodki dzia艂ania

- ziemia, budynki, budowle, maszyny, urz膮dzenia, wyposa偶enie i sprz臋t administracyjno - biurowy, sprz臋t informatyczny itp.

Podsystem struktury - wewn臋trzna budowa organizacji - rozmieszczenie poszczeg贸lnych zasob贸w rzeczowych i ludzkich w czasie i przestrzeni czyli organizacja w znaczeniu atrybutowym.

Podsystem psycho - spo艂eczny - to nie tylko ludzie jako r贸偶nego rodzaju pracownicy (umys艂owi i fizyczni, bezpo艣rednio o po艣rednio produkcyjni czy pracownicy administracyjno - biurowi) jako si艂a fizyczna.

Podsystem psycho - spo艂eczny to przede wszystkim ich kwalifikacje (kompetencje), do艣wiadczenie, motywacje ale tak偶e sympatie i antypatie, pogl膮dy spo艂eczne i klimat organizacyjny.

Podsystem zarz膮dzania pe艂ni nadrz臋dn膮 rol臋 w organizacji.

Pe艂ni rol臋 zar贸wno steruj膮c膮, reguluj膮c膮 i koordynuj膮c膮 procesy bie偶膮ce w organizacji ( aby prawid艂owo funkcjonowa艂a i realizowa艂a swoje zadania bie偶膮ce) ale tak偶e, a mo偶e przede wszystkim pe艂ni role rozwojowe.

Sk艂ad podsystemu zarz膮dzania:

- cele i zadania poszczeg贸lnych stanowisk kierowniczych; kierownicy na r贸偶nych szczeblach organizacji z ich nastawieniem motywacyjnym i kompetencjami

- techniczne 艣rodki ich dzia艂ania oraz style, metody, techniki i kultura zarz膮dzania.

Podsystem zarz膮dzania jest odpowiedzialny za rozw贸j organizacji, jest tzw. Akceleratorem rozwoju organizacji.

Wszystkie te elementy oddzia艂uj膮 na siebie wzajemnie tworz膮c organizacj臋 w znaczeniu atrybutowym i rzeczowym.

Otoczenie organizacji.

Otoczenie s膮 to te instytucje, elementy i uwarunkowania organizacji, kt贸re nie wchodz膮 w jej sk艂ad ale (mog膮 mie膰) maj膮! po艣redni lub bezpo艣redni wp艂yw na jej funkcjonowanie.

Organizacja, aby przetrwa膰 i si臋 rozwija膰 musi wymienia膰 z otoczeniem zasilenia energetyczne, materia艂owe i informacyjne.

Co jest najwa偶niejsze w Budowie organizacji z punktu widzenia jej sukcesu?

Odpowied藕 pr贸buje nam u艂atwi膰 model organizacji 7S Atosa i Pascala.

0x01 graphic

Misja organizacji (firmy) jest to nadrz臋dny pow贸d jej istnienia. To co odr贸偶nia j膮 od „1000” innych na rynku. Misja odpowiada na pytanie: dlaczego klient powinien wybra膰 produkty lub us艂ugi w艂a艣nie tej firmy a nie innej spo艣r贸d „1000” innych na rynku.

1S - strategia (strategy)

- d艂ugookresowy plan (3-5-10 lat) lub spos贸b realizacji g艂贸wnych cel贸w i warto艣ci organizacji (firmy)

2S - struktura (structure)

- jest to budowa wewn臋trzna organizacji w uk艂adzie zar贸wno przestrzennym jak i przede wszystkim organizacyjnym (konfiguracji i proces贸w)

3S - sformalizowane procedury (systems)

- procesy w organizacji powinny by膰 zidentyfikowane i opisane. Powinny by膰 wyznaczone optymalne sposoby ich realizacji i realizatorzy powinni trzyma膰 si臋 wyznaczonych norm i regu艂, np. prawid艂owe w danych warunkach procesy sprzeda偶y, zaopatrzenia i magazynowania.

Ich wystandaryzowania i sformalizowania na okre艣lonym poziomie dokonujemy po to, aby zapewni膰 przewidywalno艣膰 i powtarzalno艣膰 funkcjonowania organizacji oraz umo偶liwi膰 jej usprawnianie.

4S - pracownicy (Staff)

- kompetentni, zmotywowani, zaanga偶owani, prawid艂owo dobrani do potrzeb danego stanowiska.

5S - style i kultura zarz膮dzania

- sposoby oddzia艂ywania na podw艂adnych i pe艂nienia r贸l mened偶erskich w ostatnim okresie ewoluuj膮 od autokratycznych, dyrektywnych do partycypacyjnych, zadaniowych i integratywnych.

6S - kwalifikacje, talenty i umiej臋tno艣ci mened偶er贸w

7S - wsp贸lne warto艣ci (superordinate goals)

- zbi贸r dominuj膮cych warto艣ci i norm post臋powania charakterystycznych dla danej organizacji. Inaczej - kultura organizacyjna.

Kultura organizacyjna (wg E. Scheina)

Kultura organizacyjna jest to zbi贸r dominuj膮cych warto艣ci i norm postepowania charakterystycznych dla danej organizacji. W najprostszej postaci mo偶emy wyr贸偶ni膰 kultury bierne i proefektywo艣ciowe, zachowawcze i prorozwojowe.

Ad.6. Zasoby organizacji:

- kapita艂 rzeczowy

- grunty, budynki, budowle, maszyny, urz膮dzenia, wyposa偶enie

- kapita艂 obrotowy (surowce, materia艂y, towary, 艣rodki pieni臋偶ne)

- technologia (produkcyjna, informacyjna, zarz膮dzania)

- ludzie (praca a przede wszystkim kapita艂 intelektualny - wiedza, kwalifikacje, do艣wiadczenie, umiej臋tno艣ci, motywacje, ich lojalno艣膰

Zasoby organizacyjne:

- marka firmy

- warto艣ci niematerialne i prawne

- prawo autorskie, patenty, znaki towarowe, programy komputerowe

- metody techniki zarz膮dzania

- poziom kompetencji organizacyjnych firmy

- kultura organizacyjna, sie膰 dostawc贸w i odbiorc贸w i ich lojalno艣膰

Ad.8.

Zasady „5W”

Jako synonim podej艣cia atrybutowego:

- 1W - w艂a艣ciwe dzia艂anie

- 2W - we w艂a艣ciwym miejscu

- 3W - we w艂a艣ciwym czasie

- 4W - w艂a艣ciwy wykonawca

- 5W - w艂a艣ciwa technologia.

Wyk艂ad 3 (20.10.2009r.)

Budowa wewn臋trzna organizacji dotyczy zar贸wno zasob贸w rzeczowych, ludzkich jak i organizacyjnych. Dlatego organizacja w znaczeniu atrybutowym dotyczy fizycznego rozmieszczenia poszczeg贸lnych zasob贸w rzeczowych (budynki, urz膮dzenia, wyposa偶enie oraz powi膮zania mi臋dzy nimi) w przestrzeni (uk艂ad przestrzenny organizacji) rozmieszczenia stanowisk organizacyjnych i zada艅 wykonawczych przez ludzi w ramach tych stanowisk w przestrzeni organizacyjnej (konfiguracja, specjalizacja i centralizacja) proces贸w (uporz膮dkowanych ci膮g贸w dzia艂a艅) jakie s膮 wykonywane w ramach zada艅 organizacji i wsp贸艂pracy mi臋dzy stanowiskami organizacyjnymi (uk艂ad dynamiczny - r贸偶nego rodzaju procedury).

Prawid艂owa organizacja w znaczeniu atrybutowym oznacza prawid艂ow膮 budow臋 i funkcjonowanie wszystkich tych element贸w w organizacji.

Interpretacja podstawowych klasycznych „praw” organizacji.

Prawo (zasada) podzia艂u (specjalizacji) - „je偶eli prace podzielimy na czynno艣ci najprostsze i/lub mo偶liwie upro艣cimy (wystandaryzujemy) proces dzia艂ania, to umo偶liwimy wyspecjalizowania si臋 wykonawcy w konkretnej dziedzinie i w ten spos贸b zwi臋kszymy skutek u偶yteczny pod wzgl臋dem ilo艣ci i jako艣ci”

Prawo koncentracji (prawo ekonomiki skali) - je偶eli w celu wykonania zaplanowanego zadania skupimy w czasie i przestrzeni 艣rodki przystosowane do wykonywania jednorazowych funkcji to oszcz臋dzimy wysi艂ek i u偶yte 艣rodki lub przy danych zasobach uzyskamy najlepszy efekt dzia艂ania.

Prawo optymalnej dzia艂alno艣ci - w trakcie jakiegokolwiek dzia艂ania, zwi臋kszaj膮c wysi艂ek osi膮ga si臋 w pewnym punkcie optymaln膮 wydajno艣膰, poza kt贸r膮 wynik u偶yteczny maleje.

Prawo harmonii (Karol Adamiecki) - w dzia艂aniu zespo艂owym skutek u偶yteczny ca艂o艣ci jest zale偶ny od w艂a艣ciwej koordynacji czynno艣ci i przedmiot贸w kierowanych w czasie i przestrzeni.

Prawo oporu - ka偶da zmiana w organizacji rodzi op贸r …

Prawo najmniej sprawnego ogniwa (prawo „w膮skiego gard艂a”) - system funkcjonuje na takim poziomie sprawno艣ci jak jego najmniej sprawne ogniwo.

„Dekalog” podstawowych zasad organizacji A. Czermi艅skiego:

- podzia艂 zada艅

- Z=U=O (zadania = uprawnienia = odpowiedzialno艣膰)

- przekazywanie Z=U=O

- zasada zachowania drogi s艂u偶bowej

- obowi膮zek informowania

- zast臋pstwo

- obowi膮zek nadzoru

- obowi膮zek koordynacji dzia艂a艅

- uprawnienia kom贸rek funkcjonalnych

- przedsi臋biorstwo „to my wszyscy”

EWOLUCJA NAUKI O ORGANIZACJI:

- podstawowe za艂o偶enia koncepcji klasycznej

- podstawowe za艂o偶enia koncepcji behawioralnej (E. Mayo)

- kierunek bada艅 operacyjnych (ilo艣ciowy)

- kierunek systemowy

- kierunek sytuacyjny (podej艣cie strategiczne)

- podej艣cie prakseologiczne ( T. Kotarbi艅ski)

- wsp贸艂czesne (neoklasyczne) podej艣cie do organizacji i zarz膮dzania

- podstawowe zasady funkcjonowania wsp贸艂czesnych organizacji

- czynniki sukcesu i pora偶ki wsp贸艂czesnych organizacji gospodarczych.

W uj臋ciu klasycznym (metafora: organizacja jako dobrze naoliwiona maszyna) - nurt przemys艂owy

- przedstawiciele ( F. W. Taylor, H. Lechatelier, H. Gannt, K. Adamiecki, H. Emmerson, F. i L. Gilbreth)

- dopasowywanie pracy ludzi do rytmu maszyn i urz膮dze艅

- podnoszenie wydajno艣ci i efektywno艣ci organizacji

- poszukiwanie i tworzenie naukowych metod usprawniania organizacji (cykl organizacyjny, harmonogramy, chronometra偶, itp.), naukowe podej艣cie do badania i usprawniania organizacji.

Normy i ruchy robocze, motywacja pieni臋偶na i akordowa (wysokie normy), wyznaczanie najlepszego sposobu wykonania ka偶dej z czynno艣ci. 艢cis艂y podzia艂 wykonawstwa i kierowania prac膮.

Podstawowymi b艂臋dami by艂o:

- pracownik ma wykonywa膰 polecenia bez kwestionowania, od my艣lenia jest kadra kierownicza, traktowania cz艂owieka jako przedmiotu

- usprawnianie pojedynczych stanowisk pracy w oderwaniu od ich systemowych powi膮za艅 z innymi elementami , cz艂owiek ani system spo艂eczny to nie maszyny

Nurt administracyjny (przedstawiciele: H. Fayol, M. Weber)

- poszukiwanie uniwersalnej recepty na kierowanie (14 zasad zarz膮dzania Faylola),

- wyznaczanie uniwersalnych funkcji zarz膮dzania (podstawowych grup dzia艂a艅 kierowniczych) w organizacji,

- sformu艂owanie uniwersalnych zasad pracy administracyjnej (naukowej biurokacji)

14 zasad Fasola:

- podzia艂 pracy

- autorytet

- dyscyplina

- jedno艣膰 rozkazodawstwa

- jednolito艣膰 kierownictwa

- podporz膮dkowanie interesu osobistego interesowi og贸艂u

- wynagrodzenia

- centralizacja

- hierarchia

- 艂ad

- ludzkie traktowanie podw艂adnych

- stabilno艣膰 personelu

- inicjatywa

- zgranie personelu

Nurt administracyjny wprowadzi艂 nowe spojrzenie na 艂ad w organizacji to w warunkach „naukowej organizacji nie zdo艂a艂o znacznie usprawni膰 mechanizm贸w funkcjonowania (zbyt antagonistyczne postawy mi臋dzy kierownikami a wykonawcami)

Human relations (podej艣cie od strony stosunk贸 mi臋dzyludzkich)

- g艂贸wni przedstawiciele: Mayo, McGregor, Maslow

- pocz膮tek - geneza

- problemy z dalszym wzrostem wydajno艣ci i motywowania cz艂owieka w ramach koncepcji klasycznej

- dostrze偶enie istoty cz艂owieka jako podmiotu a nie przedmiotu

- dostrze偶enie cz艂owieka jako istoty spo艂ecznej

- odkrycie roli grup nieformalnych, w艂a艣ciwych stosunk贸w interpersonalnych i klimatu organizacyjnego dla efektywno艣ci pracy

- dostrze偶enie wagi motywacji pozap艂acowej i bezpiecze艅stwa socjalnego jednostki

Podstawowe za艂o偶enia kierunku ilo艣ciowego (bada艅 operacyjnych):

- Wykorzystywanie do analizy skomplikowanych problem贸w zespo艂贸w interdyscyplinarnych, - zastosowanie modeli matematycznych w procesie rozwi膮zywania problem贸w optymalizacyjnych, a p贸藕niej do podejmowania optymalnych decyzji zarz膮dzaniu

- zastosowanie technik ilo艣ciowych w zarz膮dzaniu operacyjnym ( planowanie, produkcja i logistyka)

G艂贸wne osi膮gni臋cia podej艣cia systemowego:

- organizacja jest systemem otwartym sk艂adaj膮cym si臋 z innych podsystem贸w i wymieniaj膮cym si臋 z otoczeniem zasilenia materia艂owe, informacyjne oraz energetyczne

- nale偶y j膮 rozpatrywa膰 kompleksowo z punktu widzenia synergii systemu (wsp贸艂przyczyniania si臋 wszystkich jej kom贸rek do powodzenia ca艂o艣ci) np. prawo „w膮skiego gard艂a” (3Z - organizacja zintegrowana, zr贸wnowa偶ona, zharmonizowana)

- nie tylko jako艣膰 proces贸w przetwarzania, ale tak偶e element贸w na wej艣ciu do systemu maj膮cych wp艂yw na wynik na wyj艣ciu (analiza systemowa)

Wyk艂ad 5 (27.10.2009r.)

Cechy organizacji jako systemu spo艂ecznego:

- struktura

- otwarto艣膰

- celowo艣膰 (roztropno艣膰)

- hierarchiczno艣膰

- zdolno艣膰 aentropii (doskonalenia si臋)

- zdolno艣膰 do osi膮gni臋cia dynamicznej r贸wnowagi z otoczeniem

- posiadanie cz艂onu kierowniczego pe艂ni膮cego funkcj臋 regulatora systemu

- posiadaj膮 system wewn臋trznej komunikacji

- posiadaj膮 „klimat wewn臋trzny” - kultura organizacji, swoiste prawa rz膮dz膮ce jej funkcjonowaniem

Podej艣cie sytuacyjne i strategiczne:

- nie ma dw贸ch takich samych organizacji

- pr贸ba ustanowienia uniwersalnych modeli ich funkcjonowania jest bezcelowa

Prakseologiczna teoria organizacji:

- budowa i konfiguracja element贸w organizacji zale偶y od jej indywidualnych ukierunkowa艅 (wewn臋trznych i zewn臋trznych). Na rozw贸j organizacji nale偶y patrze膰 z punktu widzenia d艂ugookresowego horyzontu jej funkcjonowania.

Prakseologia to nauka o sprawnym dzia艂aniu. Dzia艂anie jest to celowe i 艣wiadome zachowanie si臋 sprawcy. Dzia艂anie jest tym sprawniejsze, im wi臋cej posiada walor贸w sprawnego dzia艂ania. (T. Kotarbi艅ski)

Podstawowe walory sprawnego dzia艂ania:

- skuteczno艣膰

- korzystno艣膰

- ekonomiczno艣膰

Dodatkowe walory sprawnego dzia艂ania:

- preparacja (przygotowanie dzia艂a艅)

- solidno艣膰

- czysto艣膰

- pewno艣膰

- prostota

- dok艂adno艣膰

- symplifikacja

- wydajno艣膰

- spolegliwo艣膰

- udatno艣膰

- niezawodno艣膰

Wytyczne sprawnego dzia艂ania:

  1. Antycypacja (przewidywanie zachowa艅 otoczenia) / kunktacja (statyczna pozycja organizacji)

  2. specjalizacja / uniwersalizacja

  3. koncentracja / dywersyfikacja

  4. potencjalizacja / pe艂ne wykorzystanie zasob贸w

  5. aktywizacja dzia艂ania / minimalizacja interwencji

Podstawowe tezy koncepcji neoklasycznej (wsp贸艂czesnej nauki OiZ)

Teoria OiZ jako d偶ungla organizacji (tzn. jest tak wiele koncepcji, nurt贸w, modeli i metod, 偶e trudno okre艣li膰 kt贸re z nich s膮 najw艂a艣ciwsze). Wobec tego nie odrzucamy 偶adnego z dotychczasowych podej艣膰 do koncepcji organizacji i zarz膮dzania (podchodzimy wielowymiarowo - interdyscyplinarnie) wykorzystuj膮c z dotychczasowych koncepcji to co najlepsze.

Podstawowym kryterium weryfikacji poszczeg贸lnych koncepcji, metod i zasad zarz膮dzania we wsp贸艂czesnej nauce jest ich u偶yteczno艣膰 praktyczna. Rzeczywisto艣膰 jest tak z艂o偶ona i dynamiczna 偶e nauka ze skomplikowanymi metodami nie jest w stanie wyprzedzi膰 praktyki i wobec tego podstawowym sposobem jej rozwoju jest badanie rzeczywisto艣ci i na tej podstawie uwzgl臋dnianie, weryfikowaniem uog贸lnianie i rozpowszechnianie skutecznych koncepcji.

W zwi膮zku z powy偶szym podstawow膮 metod膮 badawcza jest case study.

Podstawowe zasady funkcjonowania wsp贸艂czesnych organizacji:

- od sztywnej „mechanicznej” strategii i struktury w kierunku elastycznej, p艂askiej, dostosowuj膮cej si臋 do otoczenia konfiguracji organizacji

- od samodzielnej, samowystarczalnej „autarkicznej” struktury w kierunku szerokiej wsp贸艂pracy z partnerami zewn臋trznymi na zasadzie outsourcingu etyki i otwarto艣ci na 艣wiat

- od tradycyjny metod wytwarzania i przetwarzania informacji w kierunku nowoczesnej, elastycznej, skomputeryzowanej techniki i technologii.

- od organizacji nastawionej typowo produkcyjnie w kierunku organizacji 艣wiadcz膮cych szerok膮 gam臋 wysokiej jako艣ci produkt贸w

- od mened偶er贸w, prze艂o偶onych, nadzorc贸w w kierunku mened偶er贸w, partner贸w i przyw贸dc贸w

- od autokratycznego i dyrektywnego stylu zarz膮dzania w kierunku zarz膮dzania partycypacyjnego i wykorzystuj膮cego potencja艂 pracownik贸w

- od pracownik贸w wykonuj膮cych polecenia narzucone z g贸ry w kierunku pracownik贸w kreatywnych, partycypuj膮cych w rozwoju organizacji partner贸w

- od motywacji zewn臋trznej nastawionej na bod藕ce finansowe w kierunku automotywacji, zaanga偶owania i motywacji pozafinansowej pracownik贸w

- od czysto ekonomicznych relacji pomi臋dzy konkurentami i partnerami biznesowymi w kierunku sieci partner贸w strategicznych wsp贸艂pracuj膮cych ze sob膮 na zasadzie etyki i zaufania (alianse strategiczne)

- od przedmiotowego traktowania cz艂onk贸w organizacji na zasadzie „modelu sita” w kierunku traktowania ludzi jako najwa偶niejszego zasobu

- od organizacji nastawionej wy艂膮cznie na zysk w kierunku organizacji realizuj膮cej cele spo艂eczne i marketingowe nastawionej na d艂ugofalowy wzrost

Czynniki sukcesu i pora偶ki wsp贸艂czesnych organizacji gospodarczych ( w opinii zar贸wno polskich mened偶er贸w jak i firm konsultingowych):

- dobre rozpoznanie rynk贸w

- operowanie na rozwijaj膮cych si臋 rynkach

- integracja kadry z firm膮

- dobra atmosfera w firmie wsparta systemem motywacji materialnej

- wysoka kultura organizacyjna przedsi臋biorstwa

- sprawna struktura organizacyjna firmy (elastyczna i dostosowana do potrzeb)

- nowoczesna technika i technologia (zgodna ze standardami 艣wiatowymi)

- mened偶erska wiedza szefa firmy (z intuicj膮 i autorytetem rzeczywistym)

- innowacyjno艣膰 i elastyczno艣膰 w obszarze marketingu i proces贸w produkcyjnych

- doskonalenie produkt贸w dostarczanych we w艂a艣ciwym czasie i miejscu i z w艂a艣ciwym stosunkiem ceny do jako艣ci

- 艣cis艂e kontakty z klientami i intensywna promocja (sprawny marketing)

Wyk艂ad 6 (3.11.2009r.)

PRZEDSI臉BIORSTWO

Najwa偶niejsze przyczyny pora偶ki przedsi臋biorstw:

Zarz膮dzanie:

- zbyt powolne reagowanie na potrzeby rynku

- oboj臋tne traktowanie klient贸w

- niew艂a艣ciwe wykorzystanie potencja艂u kadry mened偶erskiej i pracownik贸w

- zbyt wiele dzia艂a艅 nie tworz膮cych warto艣ci dodanej

- przestarza艂y system informacyjny

- niewystarczaj膮co produktywne zasoby

- sprzeczne interesy w艣r贸d kadry kierowniczej

Kontrola finansowa (zarz膮dzanie finansami):

- brak aktualnych danych finansowych

- brak skutecznego systemu prognozowania przep艂yw贸w got贸wki

- nadmierne i trudno zbywalne zapasy

- nieskuteczne planowanie inwestycji

- zbyt d艂ugi cykl regulowania nale偶no艣ci

- niska 艣wiadomo艣膰 finansowych skutk贸w decyzji w艣r贸d kierownictwa

Przedsi臋biorstwo jest produktem historycznym (kr贸tka historia):

- niewolnictwo (Egipt, Rzym) - gospodarstwa niewolnicze - zaspakajaj膮 potrzeby w艂a艣cicieli (patrycjusz贸w), wytwarzaj膮 偶ywno艣膰, odzie偶, bro艅

- feudalizm - posiad艂o艣ci pan贸w wok贸艂 zamk贸w, dzia艂alno艣膰 gospodarcz膮 prowadz膮 te偶 klasztory, wytwarzali przedmiotu kultu religijnego, wina, lekarstwa

- 艣redniowiecze - warsztaty rzemie艣lnicze (Pary偶, Londyn, Krak贸w, Toru艅, Gda艅sk), warsztat prowadzi mistrz zatrudniaj膮cy czeladnik贸w

Przedsi臋biorstwa powstaj膮 z chwil膮 pojawienia si臋 rynku! A wi臋c stosunk贸w towarowo - pieni臋偶nych wraz z rynkiem jako miejscem wymiany, spotkania popytu z poda偶膮 powstaj膮 przedsi臋biorstwa handlowe, bankowe czy przemys艂owe.

Protoplast膮 przedsi臋biorstwa przemys艂owego by艂a manufaktura powsta艂a w Anglii.

Greki Ergasterion - wsp贸艂czesny pierwowz贸r fabryki.

Etos przedsi臋biorstwa:

W praktyce ka偶da organizacja jest przedsi臋biorstwem poniewa偶 jest oceniania ze wzgl臋du na wyniki na rzecz swoich klient贸w, a tak偶e oceniana ze wzgl臋du na jej konkurencyjno艣膰 wobec jej podobnych.

Od przedsi臋biorstw bezpo艣rednio i po艣rednio zale偶y dobrobyt ekonomiczny; gdy upada przedsi臋biorstwo za艂amuje si臋 wszystko: miejsca pracy, dochody z podatk贸w, wydatki pa艅stwa.

Poj臋cie przedsi臋biorstwa:

Przedsi臋biorstwo to podstawowa kategoria ekonomiczna (tylko to jest pewne)

Poj臋cie przedsi臋biorstwa jak i jego istot臋 mo偶na wyrazi膰 w trzech wymiarach:

- czynno艣ciowym

- rzeczowym

- podmiotowym

Wymiar czynno艣ciowy:

Przedsi臋biorstwo prowadzone jest przez przedsi臋biorc臋. Przedsi臋biorca prowadz膮c je okresla samodzielnie specyfikacj臋 procesu wytw贸rczego, us艂ugowego, kt贸ry jest jego produktem finalnym. Przedsi臋biorstwo s艂u偶y otoczeniu Przez produkcj臋 d贸br, 艣wiadczenie us艂ug i decyduje o jego profilu, a wi臋c produkcyjnym, handlowym czy us艂ugowym - lub kombinacji owych profili: PPHU

Za przedsi臋biorc臋 uwa偶amy osob臋 fizyczn膮, osob臋 prawn膮 oraz jednostki organizacyjne nie maj膮ce osobowo艣ci prawnej wykonywaj膮ce we w艂asnym imieniu dzia艂alno艣膰 gospodarcz膮.

Wymiar rzeczowy oznacza maj膮tek posiadany prze przedsi臋biorstwo, a zale偶y od wymiaru czynno艣ciowego. Okre艣la struktur臋 rzeczow膮 posiadanego maj膮tku produkcyjnego, rodzaj produktu, lokalizacj臋, rynki zbytu, itd..

Rzeczowy wymiar okre艣la kodeks cywilny definiuj膮c przedsi臋biorstwo.

Przedsi臋biorstwo w kodeksie cywilnym to zorganizowany zesp贸艂 sk艂adnik贸w niematerialnych i materialnych przeznaczonych do realizacji zada艅 gospodarczych.

Przedsi臋biorstwo to tw贸r z艂o偶ony z nieruchomo艣ci, ruchomo艣ci i praw oraz obowi膮zk贸w. Stanowi ono przedmiot ( i podmiot) prawa a jako ca艂o艣膰 jest przedmiotem obrotu.

Wymiar podmiotowy:

- akcentuje osob臋 przedsi臋biorcy i jego czynno艣ci

- podkre艣la poj臋cie przedsi臋biorczo艣ci jako postawy i sposobu dzia艂ania

- to spos贸b aktywno艣ci wykazywania inicjatyw i szukania okazji rynkowych, innowacyjno艣膰 i gotowo艣膰 do ryzyka.

Przedsi臋biorstwo to jednostka organizacyjna prowadz膮ca dzia艂alno艣膰 w spos贸b trwa艂y na w艂asny rachunek, w艂asne ryzyko i w艂asn膮 odpowiedzialno艣膰.

Przedsi臋biorstwo to jednostka gospodarcza stanowi膮ca zorganizowan膮 ca艂o艣膰 czynnik贸w produkcji i kapita艂u dla realizacji zada艅 zgodnych z przyj臋t膮 wizj膮, misj膮 i strategi膮 globaln膮 oraz strategiami funkcjonalnymi.

Przedsi臋biorstwo to jednostka gospodarcza wyodr臋bniona pod wzgl臋dem organizacyjnym i prawnym obejmuj膮ca jeden zak艂ad lub wi臋ksza ich liczb臋 tzw. Przedsi臋biorstwa wielozak艂adowe.

Przedsi臋biorstwo to system sk艂adaj膮cy si臋 z zasob贸w oraz proces贸w wyodr臋bniony pod wzgl臋dem prawnym, ekonomicznym, organizacyjnym i terytorialnym. Dzia艂 zgodnie z zasad膮 gospodarno艣ci na w艂asne ryzyko.

Definicje eksponuj膮ce aspekty ekonomiczno - techniczno- prawne:

Przedsi臋biorstwo to jeden z podmiot贸w gospodarczych maj膮cy osobowo艣膰 prawn膮, wyodr臋bniony pod wzgl臋dem ekonomicznym, terytorialnym i prawnym. Podmiot nastawiony na osi膮ganie zysku ze swojej dzia艂alno艣ci produkcyjnej i/lub us艂ugowej oraz dysponuj膮cy wyodr臋bnionym maj膮tkiem.

Przedsi臋biorstwo jest podmiotem gospodarczym produkcyjnym i/lub sprzedaj膮cym na rachunek i ryzyko w艂a艣ciciela dobra i/lub us艂ugi, kt贸rego jednym z cel贸w jest osi膮ganie zysk贸w.

Przedsi臋biorstwo jest samodzielnym, samorz膮dnym i samofinansuj膮cym si臋 podmiotem gospodarczym.

Przedsi臋biorstwo jest zorganizowanym zespo艂em sk艂adnik贸w materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia dzia艂alno艣ci gospodarczej.

Wyk艂ad 7 (10.11.2009r.)

Przedsi臋biorstwo obejmuje:

1. Oznaczenie indywidualizuj膮ce przedsi臋biorstwo lub jego wyodr臋bnione cz臋艣ci - nazwa przedsi臋biorstwa

2. w艂asno艣膰 ruchomo艣ci lub nieruchomo艣ci, w tym urz膮dze艅, materia艂贸w, towar贸w i wyrob贸w, oraz inne prawa rzeczowe

3. prawa wynikaj膮ce z um贸w najmu i dzier偶awy nieruchomo艣ci i ruchomo艣ci oraz prawa do korzystania z nieruchomo艣ci i ruchomo艣ci

4. wierzytelno艣ci, prawa z papier贸w warto艣ciowych i 艣rodki pieni臋偶ne,

5. koncesje, licencje, zezwolenia

6. patenty i inne prawa w艂asno艣ci przemys艂owej.

7. maj膮tkowe prawa autorskie!

8. Tajemnice przedsi臋biorstwa

9. ksi臋gi i dokumenty zwi膮zane z prowadzeniem dzia艂alno艣ci

Firma w kodeksie cywilnym.

Przedsi臋biorca dzia艂a pod firm膮.

Firm膮 ujawnia si臋 we w艂a艣ciwym rejestrze.

  1. firma przedsi臋biorcy powinna si臋 odr贸偶nia膰 dostatecznie od firm innych przedsi臋biorc贸w prowadz膮cych dzia艂alno艣膰 na tym samym rynku. Firma nie mo偶e wprowadza膰 w b艂膮d! W szczeg贸lno艣ci co do osoby przedsi臋biorcy, przedmiotu dzia艂alno艣ci przedsi臋biorcy, miejsca dzia艂alno艣ci.

Firma osoby fizycznej:

Firm膮 osoby fizycznej jest jej imi臋 i nazwisko! Nie wyklucza to w艂膮czenia do firmy pseudonimu lub okre艣le艅 wskazuj膮cych na przedmiot dzia艂alno艣ci przedsi臋biorcy.

Firma osoby prawnej:

Firm膮 osoby prawnej jest jej nazwa! Firma zawiera okre艣lenie formy prawnej osoby prawnej, kt贸re mo偶e by膰 podane w skr贸cie, a ponadto mo偶e wskazywa膰 na przedmiot dzia艂alno艣ci, siedzib臋 tej osoby oraz inne okre艣lenia dowolnie obrane. Firma osoby prawnej mo偶e zawiera膰 nazwisko lub pseudonim osoby fizycznej, je偶eli s艂u偶y to ukazaniu zwi膮zk贸w tej osoby z powstaniem lub dzia艂alno艣ci膮 przedsi臋biorcy. Umieszczenie w firmie nazwiska lub pseudonimu osoby fizycznej wymaga pisemnej zgody osoby.

Firma oddzia艂u osoby prawnej zawiera pe艂n膮 nazw臋 tej osoby oraz okre艣lenie oddzia艂 ze wskazaniem miejscowo艣ci, w kt贸rej oddzia艂 ma siedzib臋. Zmiana firmy wymaga ujawnienia w rejestrze!

ATRYBUTY przedsi臋biorstwa.

Cechy odr贸偶niaj膮ce przedsi臋biorstwo od innych jednostek organizacyjnych.

9 cech - atrybut贸w przedsi臋biorstwa:

1. powo艂ywane do prowadzenia dzia艂alno艣ci gospodarczej w spos贸b trwa艂y i ci膮g艂y, zgodny z cyklem 偶ycia organizacji

2. s艂u偶y otoczeniu czyli zaspakaja swoimi wyrobami/us艂ugami potrzeby innych podmiot贸w lub os贸b fizycznych, stanowi膮cych jego klient贸w.

3. wymienia swoje produkty, us艂ugi z innymi podmiotami organizacyjnymi lub osobami fizycznymi na zasadzie kupna - sprzeda偶y! Wymiana czyli kupno - sprzeda偶 dotyczy sfery zaopatrzenia przedsi臋biorstwa i sfery sprzeda偶y jego produkt贸w/us艂ug.

4. posiada pochodz膮ce od w艂a艣ciciela (w艂a艣cicieli[sp贸艂ki]) okre艣lone zasoby kapita艂owe w postaci 艣rodk贸w pieni臋偶nych, d贸br materialnych oraz warto艣ci niematerialne i prawne, m.in. prawa do wynalazk贸w, licencji, patent贸w, wzor贸w u偶ytkowych i przemys艂owych, prawa do wieczystej dzier偶awy, prawo w艂asno艣ci gruntu, prawa autorskie, nazw臋, znaki towarowe, know-how, oraz reputacj臋 firmy (goodwill).

5. posiada samodzielno艣膰 decyzyjn膮! Co do rodzaju i charakteru prowadzonej dzia艂alno艣ci, stosunk贸w ze 艣wiatem zewn臋trznym oraz w zakresie zaopatrywania w czynniki produkcji i wewn臋trznej organizacji. To kluczowa cecha przedsi臋biorstwa okre艣lana jako zasada autonomii przedsi臋biorstwa!

6. swoje koszty pokrywa uzyskiwanymi przychodami - zasada r贸wnowagi finansowej - zasada samofinansowania! Sw贸j stan maj膮tkowy wykazuje w bilansie, a wynik finansowy w rachunku zysk贸w i strat.

7. d膮偶y do maksymalizacji dochodu z zaanga偶owanego kapita艂u! To odr贸偶nia przedsi臋biorstwo od podmiot贸w gospodarczych, kt贸rych dzia艂alno艣膰 nie jest nastawiona na zysk.

8. prowadzi dzia艂alno艣膰 na rachunek i ryzyko przedsi臋biorcy! Tzn. powinno uwzgl臋dnia膰 mo偶liwo艣膰 bankructwa.

9. posiada osobowo艣膰 prawn膮, kt贸r膮 uzyskuje z chwil膮 wpisu do KRS.

Sfery odr臋bno艣ci przedsi臋biorstw

Odr臋bno艣膰 ekonomiczna (alienacja) - jako kluczowy warunek istnienia gospodarki
towarowo - pieni臋偶nej i bytu przedsi臋biorstw. Oznacza, 偶e przedsi臋biorstwo posiada wydzielone 艣rodki produkcji, kt贸rymi samodzielnie dysponuje - czyli posiada odr臋bno艣膰 maj膮tkow膮. Reprodukuje - samodzielnie zu偶ywane zasoby maj膮tkowe, Sprzedaje swoje wyroby/us艂ugi na rynku, Ponosi ryzyko ekonomiczne, Posiada w艂asne konto w banku. Posiada autonomi臋 zewn臋trzn膮 czyli swobod臋 wyboru celu i przedmiotu dzia艂alno艣ci, alokacji 艣rodk贸w, posiada autonomi臋 wewn臋trzn膮 - jej wyrazem jest m.in. odr臋bna struktura przebiegu, procesu decyzyjnego.

Odr臋bno艣膰 organizacyjna. Jej wyrazem jest posiadania autonomicznej struktury organizacyjnej, kt贸rej obrazem jest schemat organizacyjny. Okre艣lona, odr臋bna nazwa, okre艣lona, odr臋bna siedziba - obszar, odr臋bny zarz膮d i system zarz膮dzania adekwatny do potrzeb i struktury organizacyjnej.

Odr臋bno艣膰 prawna. Jest prawnym wyrazem odr臋bno艣ci organizacyjnej i ekonomicznej oznacza: posiadanie osobowo艣ci prawnej (zdolno艣膰 prawna i zdolno艣膰 do czynno艣ci prawnych), mo偶liwo艣膰 zawierania um贸w, mo偶liwo艣膰 zaci膮gania zobowi膮za艅, jest podmiotem praw i obowi膮zk贸w.

Zasady dzia艂ania przedsi臋biorstwa

Zasada gospodarno艣ci- jako wynik odr臋bno艣ci ekonomicznej i zasady racjonalnego gospodarowania. Warunek: mo偶liwo艣膰 kwantyfikacji (pomiar w liczbach) cel贸w, efekt贸w i nak艂ad贸w.

Warianty zasady gospodarno艣ci:

Przy danym nak艂adzie 艣rodk贸w maksymalizowa膰 realizowany cel- zasada najwi臋kszej wydajno艣ci.

Przy danym stopniu realizacji celu minimalizowa膰 nak艂ad 艣rodk贸w - zasada oszcz臋dno艣ci 艣rodk贸w.

Wyk艂ad 8 (17.11.09)

ZASADA GOSPODARNO艢CI

Stosuje zasady prakseologii -optymalny u偶ytek 艣rodk贸w, wykorzystywany w procesach 艣wiadczenia us艂ug lub produkcji wyrob贸w

ZASADA RENTOWNO艢CI

Oznacza: konieczno艣膰 wypracowania zysku ze sprzeda偶y nadwy偶ki przychod贸w nad kosztami zwrotu poniesionych nak艂ad贸w

ZASADA PRZEDSI臉BIORCZO艢膯I

Przedsi臋biorczo艣膰 to :

*sk艂onno艣膰 do tw贸rczego podejmowania wyzwa艅, wszczynania czego艣, gotowo艣膰 tw贸rczego rozwi膮zania problem贸w, umiej臋tno艣膰 wykorzystania szans rynkowych

przedsi臋biorczo艣膰 to r贸wnie偶: cecha psychiczna, zesp贸艂 cech warunkuj膮cych bycie przedsi臋biorc膮 i osi膮ganie sukces贸w

ZASADA RACHUNKU EKONOMICZNEGO

Rachunek ekonomiczny : instrument procesu zarz膮dzania spos贸b pomiaru nak艂ad贸w i efekt贸w u艂膮wiaj膮ce podejmowanie optymalnych decyzji i maksymalizacji zysku

Warunki rachunku ekonomicznego

-wymierno艣膰 element贸w rachunku

-por贸wnywalno艣膰 sk艂adnik贸w- cena jako agregator

-wariantowo艣膰 rozwi膮za艅

ELEMENTY TWORZ膭CE PRZEDSI臉BIORSTWO-ORGANIZACJ臉

a)ludzie

-ludzie-kara kierowniczka

kadra wykonawcza

-ich zakres obowi膮zk贸w, uprawnie艅, odpowiedzialno艣ci ,a wi臋c role kt贸re pe艂ni膮 w hierarchicznej strukturze przedsi臋biorstwa-organizacji w 艂a艅cuchu tworzonej warto艣ci

b)艣rodki materialne i finansowe
-ziemia, maszyny i urz膮dzenia, wyposa偶enia stanowisk pracy, surowce do produkcji, 艣rodki transportu a wi臋c aktywa i pasywa

c) obieg informacji

sposoby emitowania, przetwarzania i gromadzenia informacji

PRZEDSI臉BIORSTO

-jest podstawowym podmiotem gospodarki narodowej, s艂u偶膮cym otoczeniu -zaspokojeniu potrzeb spo艂ecznych, tworzonym w celu osi膮gania efekt贸w ekonomicznych ( zysku) przez produkcj臋 d贸br, 艣wiadczenie us艂ug lub inn膮 dzia艂alno艣膰

-jest samodzielnym, samofinansuj膮cym si臋 podmiotem posiadaj膮cym osobowo艣膰 prawn膮 ( zdolno艣膰 prawna zdolno艣膰 do czynno艣ci prawnych )

ZASADY PRAWA FIRMOWEGO:

1)zasada WY艁膭CZNO艢CI

2)PRAWDZIWO艢CI

3)JAWNO艢CI

4)JEDNO艢CI

5)CI膭G艁O艢CI

ad1. polega na tym, 偶e firma powinna odr贸偶nia膰 si臋 dostatek znie od firm innych przedsi臋biorc贸w prowadzacych dzia艂alno艣膰 na tym samym rynku

ad2. oznacza, 偶e firma nie mo偶e wprowadza膰 w b艂膮d np. okre艣lenia osoby przedsi臋biorcy przedmiotu i miejsca dzia艂alno艣ci

ad.3 wg. Niej firma musi by膰 ujawniona we w艂a艣ciwym rejestrze przez co uczestnicy obrotu maj膮 mo偶liwo艣膰 dost臋pu do informacji o firmie

ad4 jest zwi膮zana z przypadkiem kiedy firma dzia艂a w oparciu o strukturze oddzia艂owe prowadz膮cych dzia艂alno艣膰 na tym samym rynku. Obowi膮zek ma charakter ograniczony do firmy na tym samym rynku

ad5. istnieje mo偶liwo艣膰 korzystania z firmy poprzednika w sytuacji przekszta艂cenia firmy mo偶e ona dotychczasow膮 firm臋 , ponadto, kto nabywa przedsi臋biorstwo mo偶e je nadal prowadzi膰 pod dotychczasow膮 nazw膮

WIZJA STRATEGICZNA I MISJA ORGANIZACJI

Wizja- > misja - >strategia

Poj臋cie WIZJI

Visio -艂膮c. Widzenie, wyobra偶enie = oznacza szerok膮 koncepcje, po偶膮dany obszar przysz艂o艣ci organizacji i jej miejsca w otoczeniu jest wyra偶eniem intencji i aspiracji bez szczeg贸艂owego okre艣lania sposob贸w i 艣rodk贸w osi膮gania cel贸w . Dobra wizja powinna inspirowa膰 cz艂onk贸w organizacji do realizacji ambitnych cel贸w

WIZJA ORGANIZACJI- FIRMY zawiera syntetyczn膮 odpowied藕 na nast臋puj膮ce pytania :

1.Jaka b臋dzie domena? dzia艂alno艣ci firmy ?

2.jak firma b臋dzie mierzy膰 sw贸j sukces?

3.na czyje potrzeby firma b臋dzie wra偶liwa?

4.jakich regu艂 firma b臋dzie przestrzega膰 ?

5.jakie kompetencje s膮 niezb臋dne do osi膮gni臋cia sukcesu ?

Deklaracja wizji jest has艂owym okre艣leniem zasadniczego sensu istnienia firmy przysz艂o艣ci WIZJA TO WYRAZ ASPIRACJI FIRMY, NIE MUSI BY膯 JEDNAK REALISTYCZNA W MOMENCIE JEJ TWORZENIA

MISJA

-jest precyzyjnym wyra偶eniem, w j臋zyku potocznym zrozumia艂ym dla cz艂onk贸w organizacji i jej otoczenia dalekosi臋偶nych zamierze艅 i aspiracji organizacji

-jest wi臋c sformu艂owana w formi dokumentu nosz膮cego takie w艂a艣nie miano

FUNKCJIE MISJI

1.f. ukierunkowuj膮ca ( punkt odniesienia)

2.f.uwiarygadniaj膮ca ( jako deklaracja intencji

3.f. integruj膮ca ( jest warto艣膰 wsp贸lna )

ad.1 umo偶liwia okre艣lenie generalnych priorytet贸w w dzia艂aniu organizacji , wyznacza ramy dla stawianych cel贸w strategicznych realizowanych przedsi臋wzi臋膰 i zada艅 wspomaga okre艣lenie wytycznych dla system贸w motywacji i kontroli

24.11.2009

Misja jako gwarancja przysz艂o艣ci (funkcja stabilizuj膮ca) - jest obowi膮zuj膮cym w drugim okresie zbiorem regu艂 dzia艂ania. Tworzy pewno艣膰 wzgl臋dnej niezmienno艣ci priorytet贸w w polityce zatrudniania i motywacji pracownik贸w. Neutralizacje poczucie zagro偶enia zmianami.

Misja jako 藕r贸d艂o natchnienia (funkcja inspiruj膮ca) - wyznacza priorytety dla poszukiwania innowacji i kierunk贸w doskonalenia. Pobudza inicjatyw臋 w艣r贸d pracownik贸w. Sk艂ania do doskonalenia organizacji.

Misja firmy

Jest generaln膮 deklaracja sensu dzia艂ania, racji istnienia i rozwoju firmy w co najmniej jednym z 5 obszar贸w.

Jest publiczn膮, jawn膮 deklaracj膮 warto艣ci udost臋pnian膮 i publikowan膮 w oficjalnych dokumentach i reklamach firmy.

Obszary firmy:

  1. Domena

To profil dzia艂alno艣ci - portfel strategicznych biznes贸w firmy.

Domena m贸wi czym jest, a czym nie chce by膰 firma na rynku, s艂u偶膮c spo艂ecze艅stwu w zaspokajaniu jego potrzeb

  1. Odpowiedzialno艣膰

To stosunek firmy do wa偶nych partner贸w.

  1. Sukces

To standardy, kryteria wed艂ug kt贸rych mierzone jest powodzenie firmy.

  1. Kompetencje

To kluczowe zdolno艣ci i umiej臋tno艣ci wspomagaj膮ce osi膮ganie sukcesu firmie- organizacji.

  1. Organizacje

To zestaw g艂贸wnych regu艂 wed艂ug kt贸rych skonstruowany jest system zarz膮dzania firm膮.

Misja firmy-organizacji jest uj臋ciem wizji strategicznej dla potrzeb zarz膮dzania.

Deklaracja misji odpowiada na pytania:

- jaki jest pow贸d istnienia firmy-organizacji?

- co jest domen膮, w jakiej dziedzinie biznesie firma-organizacja dzia艂a?

- kim s膮 a kim powinni/mog膮 by膰 nasi klienci?

- w jakich segmentach firma-organizacja dzia艂a?

- co i jakie produkty, us艂ugi firma-organizacja oferuje na rynku i co powinna oferowa膰?

- jaki jest zasi臋g geograficzny dzia艂ania?

- jakie s膮 kluczowe priorytety ekonomiczne? (wzrost firmy, rentowno艣膰, koszty)

- jakie s膮 wyr贸偶niaj膮ce kompetencje - podstawowe 藕r贸d艂a przewagi konkurencyjnej? (niskie koszty, wysoka jako艣膰)

- jakie s膮 za艂o偶enia filozoficzne organizacji - firm:

- aspiracja

- warto艣ci cenione

- priorytety spo艂eczne, etyczne, itd.

Misja jako narz臋dzie zarz膮dzania?

- sprzyja integracji cz艂onk贸w organizacji

- definiuje kluczowe elementy kultury organizacyjnej czyli: filozofia zarz膮dzania, obowi膮zuj膮ce zasady etyczne i relacje spo艂eczne wewn膮trz organizacji i z otoczeniem

- u艂atwia formu艂owanie cel贸w strategicznych

- okre艣la zasady alokacji zasob贸w

- u艂atwia identyfikacj臋 firmy-organizacji poprzez zewn臋trzne grupy interes贸w

- wsp贸艂tworzy IMAGE organizacji z otoczeniu

Misja to wyraz sensu istnienia firmy, m贸wi:

- sk膮d pochodzimy?

- kim jeste艣my?

- komu s艂u偶ymy?

- dok膮d zmierzamy?

1.12.2009

SP脫R O CELE ORGANIZACJI (PRZEDSI臉BIORSTWA)

Problem celu organizacji/przedsi臋biorstwa jest jednym z najbardziej spornych problem贸w w teorii przedsi臋biorstwa i teorii ekonomii.

Cele firmy/organizacji:

Cele to przysz艂e stany, kt贸re s膮 po偶膮dane przez ludzi i przez nich realizowane. S膮 tym co firma chce osi膮gn膮膰 w przysz艂o艣ci i musi zrobi膰, aby przetrwa膰 na rynku.

Dotycz膮 r贸偶nych problem贸w np. osi膮gni臋cia zysku, rentowno艣ci, udzia艂u w rynku, inwestycji…

Mog膮 by膰 wytyczne dla ca艂ej organizacji/firmy jak i strategicznych obszar贸w dzia艂ania.

Cele organizacji/firmy to przysz艂y po偶膮dany stan rzeczy ukierunkowuj膮cy dzia艂ania i wyznaczaj膮cy ich struktur臋.

Dok艂adane okre艣lenie cel贸w organizacji/przedsi臋biorstw to jeden z warunk贸w skutecznego zarz膮dzania.

Cele wsp贸艂czesnych organizacji/przedsi臋biorstw jak ich cechy i pozycja w gospodarce ulegaj膮 ci膮g艂ym zmianom. Sprawc膮 zmian jest turbulencja otoczenia:

- rynku

- konkurencji

- techniki i technologii

- spo艂eczno艣ci lokalnej

Funkcje cel贸w:

- nadaj膮 kierunki rozwoj贸w

- wp艂ywaj膮 na polowanie

- motywuj膮 pracownik贸w

- s膮 baz膮 do oceny i kontroli

Cele powinny uwzgl臋dnia膰 interesy wielu grup pracowniczych.

Interesy grup:

- klient贸w: ich 偶ycze艅, jako艣膰, cena

- pracownik贸w: p艂ace, motywacja

- w艂a艣cicieli: przedsi臋biorc贸w: zysk

- bank贸w: kredyty

- partner贸w biznesu np. dostawc贸w

Cele powinny by膰:

- jasne- jednoznacznie czytelne dla decydenta i wykonawcy

- mierzalne- wyra偶ane liczbowo

- realne- mo偶liwe do wykonania

- mobilizuj膮ce- adresata do wysi艂ku

- hierarchiczne- tworzy膰 system

- wewn臋trznie sp贸jne- tworzy膰 skoordynowany, synergiczny uk艂ad cel贸w

- kompleksowe- formu艂owane dla wszystkich obszar贸w i szczebli struktury organizacyjnej

Sp贸r o cele organizacji

Celem przedsi臋biorstwa jest maksymalizacja zysku??

Teoria tradycyjna (neoklasyczna, marginalistyczna):

Przedsi臋biorstwo/organizacja w tej teorii to podmiot „business unit” kt贸ry maksymalizuje zysk.

Teorie menad偶erskie

Kwestionuj膮 zasad臋 maksymalizacj臋 zysku i neoklasyczn膮, marginalistyczn膮 koncepcje przedsi臋biorstwa.

Dlaczego?

Pow贸d: rozbie偶ne interesy menad偶er贸w, akcjonariuszy, wi臋kszo艣ciowych w艂a艣cicieli, pracownik贸w.

Firmy rodzinne realizuj膮 inn膮 wi膮zk臋 cel贸w:

- „pracuj u siebie”

- by膰 sobie szefem

- zatrudnienie cz艂onk贸w rodziny

Firmy rodzinne cz臋sto rezygnuj膮 z zysku maksymalnego na rzecz zysku wystarczaj膮cego.

Teoria agencji

W du偶ej firmie, wi臋kszo艣膰 transakcji zewn臋trznych dokonuj膮 w imieniu przedsi臋biorcy (pryncypa艂a) jego agencji. Agenci dzia艂aj膮 w jego imieniu i z jego upowa偶nienia.

Konsekwencje teorii agencji:

- czy to znaczy, ze realizuj膮 te same cele jak w艂a艣ciciele? tj. maksymalizacja zysku - nie zawsze

- czyj jest cel?

Teoria tradycyjna: cel- zysk jest firmy/organizacji, ale zysk realizuje nie firma, ale przedsi臋biorca, a dodatkowo gdy rozdzielimy w艂asno艣膰 - przedsi臋biorstwo od zarz膮dzania, w艂a艣ciciele - menad偶erowie zarz膮dzaj膮cy

Czyj jest wtedy cel?? W艂a艣ciciela??

Je艣li w艂a艣cicieli jest wielu, czyj jest w贸wczas cel?? Jaki on jest, czy jest nim tylko zysk??

Wszystkich, najwi臋kszych akcjonariuszy a mo偶e pracownik贸w??

Co jest owym celem?? Je艣li m贸wisz o celu przedsi臋biorstwa/organizacji to poza przypadkiem przedsi臋biorstw jednoosobowego musisz wyra藕nie okre艣li膰 o czyj cel chodzi?? Czyj jest cel??

W wi膮zce cel贸w wyst臋puje bowiem zar贸wno cele harmonijne jak i kolizyjne, a wi臋c zar贸wno harmonia jak i kolizja cel贸w.

Cele: statusowe - deklarowane - realizowane

Organizacje/przedsi臋biorstwa cz臋sto realizuj膮ce inny cel ni偶 ten dla ka偶dego zosta艂y powo艂ane?? Potwierdzaj膮 to obserwacje empiryczna zachowa艅 organizacji np. PKP, Lot, Poczta Polska

Sektor bankowy - prowizje

Rolnictwo - ekologiczne

Zale偶no艣ci w wi膮zce cel贸w s膮 nast臋puj膮ce:

- wzajemne uwarunkowania realizacji - realizacja jednych cel贸w uniemo偶liwia realizacj臋 innych st膮d: g艂贸wnym celem w wi膮zce jest post臋p techniczny. Warunkiem realizacji pozosta艂ych cel贸w bezpo艣rednio lub po艣rednio. Decyduje post臋p o:

- jako艣ci produkcji i/lub us艂ug

-wzro艣cie produkcji i/lub us艂ug

- efektywno艣ci

- warunkach pracy

8.12.2009

Zale偶no艣ci w wi膮zce cel贸w s膮 nast臋puj膮ce:

1.wzajemne uwarunkowania realizacji - realizacja jednych cel贸w uniemo偶liwia realizacj臋 innych st膮d: g艂贸wnym celem w wi膮zce jest post臋p techniczny. Warunkiem realizacji pozosta艂ych cel贸w bezpo艣rednio lub po艣rednio. Decyduje post臋p o:

- jako艣ci produkcji i/lub us艂ug

-wzro艣cie produkcji i/lub us艂ug

- efektywno艣ci

- warunkach pracy

2.Klasyfikacje personelu

3.Nowe inwestycje- bez nich niemo偶liwy jest post臋p techniczny

4.Inwestycje- odtworzeniowe, modernizacyjne, rozwojowe, to warunek utrzymania i wzrostu, poprawy jako艣ci…

- Zysk- jest narz臋dziem realizacji cel贸w, decyduje o post臋pie technicznym, inwestycjach, dost臋pie do „kasy”…

殴r贸d艂em wzrostu s膮:

- wzrost sprzeda偶y (powy偶ej progu rentowno艣ci)

- wzrost jako艣ci produkcji

- obni偶ka koszt贸w

- inne cele z wi膮zki determinuj膮ce wielko艣ci zysku

- harmonia i kolizja cel贸w w organizacji

Cele harmonijne- 偶yj膮 w pewnej symbiozie, przyk艂ady:

- wzrost wydajno艣ci --> wzrost p艂ac

- wzrost zysku --> wzrost funduszy

- wzrost produkcji --> wzrost p艂ac, zysku

Cele kolizyjne- przyk艂ady:

- ekologia --> zysk do podzia艂u

- BHP --> zysk do podzia艂u

- post臋p techniczny --> p艂ace

- inwestycje --> zysk do podzia艂u

- priorytety cel贸w- okre艣lane s膮 na poszczeg贸lnych etapach rozwoju organizacji, s膮 inne i odmienne w poszczeg贸lnych fazach cyklu 偶ycia organizacji. Zale偶膮 od:

- charakter rynku (rynek producenta i konsumenta) i pozycja przedsi臋biorstwa na rynku

- stanu gospodarki narodowej

- systemu motywacji dzia艂aj膮cego na organizacje

- zach臋t i kar

- sankcji otoczenia (Minister Finans贸w)

- determinuj膮cego zachowania podmiot贸w

Rynek producent贸w - dostawcy

Permanentnie niedobory, popyt > poda偶y - to sytuacja zmienna dla okresu realnego socjalizmu w Polsce.

Priorytety maj膮:

- wzrost ilo艣ciowy produkcji/us艂ug

- jako droga wzrostu zysku brutto, netto

- funduszu p艂ac

- funduszu rozwoju

- kr贸luje bylejako艣膰

- bez znaczenia na rynku producenta, czyli dostawcy s膮 jako艣膰 wyrobu, us艂ug, ich koszty, efektywno艣膰 produkcji, marketing…

Rynek konsumenta- odbiorcy (aktualnie obowi膮zuj膮cy od 1989r)

To sytuacja w kt贸rej wyst臋puje permanentna nadprodukcja, czyli sytuacja gdy poda偶 > popytu zg艂oszonego przez rynek

Priorytety maj膮:

- jako艣膰

- szukanie odbiorcy

- post臋p techniczny

- promocja, reklama, dystrybucja…

Wymusza wszechobecna konkurencja

Cele aktywne- maj膮 silny wp艂yw na powsta艂e cele oraz pozostaj膮 pod s艂abym wp艂ywem pozosta艂ych cel贸w. s膮 pierwotne w stosunku do pozosta艂ych cel贸w, powinny mie膰 priorytet realizacji

Cele krytyczne- maja silny wp艂yw na pozosta艂e cele ale same r贸wnie偶 s膮 pod silnym wp艂ywem innych cel贸w. Warto je realizowa膰 ale uzale偶nione s膮 od innych, wyst臋puj膮 na po艣redni szczeblu drzewa cel贸w strategicznych.

Cele reaktywne- s膮 pod silnym wp艂ywem innych cel贸w si艂a ich oddzia艂ywania na inne cele jest znikoma. S膮 celami najwy偶szego szczebla hierarchii drzewa cel贸w strategicznych

Cele „leniwe” (poboczne)- nie wp艂ywaj膮 silnie na inne cele oraz same nie SA pod silnym wp艂ywem pozosta艂ych cel贸w. St膮d w budowie strategii traktowane s膮 jako cele poboczne.

Kolejno艣膰 i czas ich realizacji nie maja wp艂ywu na strategie.

Cele przedsi臋biorstwa a cele gospodarki narodowej

Przedsi臋biorstwa jako kluczowe podmioty gospodarki narodowej wp艂ywaj膮 na jej efektywno艣膰 i kondycje kraju oraz bogactwo spo艂ecze艅stw. Pa艅stwo jako super otoczenie firm powinno tworzy膰 dobre warunki rozwoju, dba膰 o wzrost spo偶ycia indywidualnego i zbiorowego spo艂ecze艅stwa.

15.12.09

Analiza strategiczna firmy- organizacji OTOCZENIE organizacji

Analiza strategiczna -wg. Gierszewskiej i Romanowskiej - „analiza strategiczna w sensi czynno艣ciowym jest zbiorem dzia艂a艅 diagnozuj膮cych organizacj臋 jej otoczenie w zakresie umo偶liwiaj膮cym zbudowanie planu strategicznego i jego realizacj臋. W sensie narz臋dziowym natomiast jest zestawem metod analizy, kt贸re pozwalaj膮 na zbadanie, ocen臋 i przewidywanie, przysz艂ych stan贸w wybranych wybranych element贸w przedsi臋biorstwa- organizacji i jego otoczenia z punktu widzenia mo偶liwo艣ci przetwarzania i rozwoju.

Analiza strategiczna skupia si臋 g艂贸wnie na diagnostyce odniesionej tka do czynnik贸w otoczenia, jak i aktywno艣ci samej firmy- organizacji

Funkcja diagnostyczna- pokazuje uwarunkowania zewn臋trzne oraz dziedziny, w kt贸rych badana organizacja - firma mo偶e si臋 rozwija膰 i z niema艂ym skutkiem rywalizowa膰 z konkurencj膮.

Wg. Berli艅skiego „analiza strategiczna to narz臋dzie podstawowe do sformu艂owania strategii gospodarczej. Pozwala ona na identyfikacj臋 czynnik贸w wewn臋trznych i zewn臋trznych. Determinuj膮cych kszta艂t strategii. Jest to, zatem proces kompleksowego monitoringu otoczenia oraz samej organizacji - firmy pod k膮tem odpowiednio wczesnego rozpoznania istniej膮cej sytuacji”

Wg. Pietrzak analiza strategiczna to „ badanie i identyfikowanie obecnych i przysz艂ych zmian oraz ich tendencji w otoczeniu firmy i jej w艂asnym potencjale w celu okre艣lenia mo偶liwo艣ci jej rozwoju, oraz przysz艂ej pozycji konkurencyjnej”

<ogolnie nie uczy膰 si臋 wszystkich>

Dwie w艂a艣ciwo艣ci odr贸偶niaj膮 analiz臋 strategiczn膮 od pozosta艂ych metod, funkcjonuj膮cych w zarz膮dzaniu organizacj膮.

  1. r贸wnoczesne badanie otoczenia i organizacji oraz por贸wnywanie wynik贸w bada艅.

  2. Interdyscyplinarny charakter tej analizy, kt贸ra czerpie zar贸wno z metod ilo艣ciowym jak i jako艣ciowym

Moment narodzin analizy strategicznej jako samodzielnej dyscypliny, wi膮偶e si臋 z sukcesami ameryka艅skich firm konsultignowanych takich jak Boston Konsulting Group czy Mc Kinsey

FAZY ZARZ膭DZANIA STRATEGICZNEGO:

  1. w pierwszej fazie koncepcji zarz膮dzania planowanie by艂o czysto intuicyjne i niesformalizowane, obejmowa艂o kr贸tki i 艣redni horyzont czasowy.

  2. Innowacj膮 na miar臋 epoki sta艂y si臋 : podzia艂 pracy i synchronizacja dzia艂a艅 zar贸wno grupowych jak i indywidualnych. W drugiej fazie skupiano si臋 na empirii, tworzeniu uog贸lnie艅 i klasyfikacji.

  3. „my艣lenie strategiczne” oraz podwaliny do konsturowania koncepcji zarz膮dzania strategicznego

<Moz臋 by膰 np. dokonaj analizy naszego wydzialu>

odp/ jakie narz臋dzia , jaka metodologia

  1. rozw贸j kierunku zarzadzania strategicznego zaowocowa艂 licznymi szko艂ami zarz膮dzania strategicznego , kt贸re r贸偶nie uwypuklaj膮 szczeg贸艂owe zagadnienia i pos艂uguj膮 si臋 r贸偶nym aparatem metodycznym

szko艂y zarz膮dzania strategicznego :

-harwardzka

-planowania strategicznego

-pozycjonowanie macierzowe

-ilo艣ciowa

-behawioralna

-systemowa

K.Ob艂贸j wymienia cztery zasadnicze szko艂y strategii, r贸偶ni膮ce si臋 w trzech wymiarach

-swobody decyzyjnej

-stopnia formalizacji strategii

-punkt ci臋偶ko艣ci strategii

-szko艂a planistyczna

-ewolucyjna

-pozycyjna

-zasob贸w i umiej臋tno艣ci

NIE ma jednego, sta艂ego i wszechstronnego kompletu metod i narz臋dzi analizy strategicznej!!

U偶ytkownicy analizy ( kto jest adresatem)

u偶ytkownikami rezultat贸w analizy strategicznej mog膮 by膰:

-kierownictwo i eksperci

-banki finansuj膮ce przedsi臋biorstwo

-faktyczni i potencjalni udzia艂owcy przedsi臋biorstwa, organizacji

-istniej膮cy i potencjalni dostawcy

-nabywcy i kooperanci

-konkurenci z sektora lub grupy strategicznej,

-inne podmioty maj膮ce jakie艣 plany lub oczekiwania w stosunku do przedsi臋biorstwa, organizacji

Cele analizy strategicznej:

-lokalizacja szans i zagro偶e艅 generowanych przez otoczenie generowanie przez otoczenie, wczesne szukanie wszelkich nieprawid艂owo艣ci w funkcjonowaniu przedsi臋biorstwa, organizacji samookre艣lenie firmy - organizacji i wyznaczenie jej miejsca na rynku w relacji do g艂贸wnych konkurent贸w

-zestawienie szans i zagro偶e艅 tkwi膮cych w otoczeniu

-oraz silnych i s艂abych stron organizacji w celu wyznaczenia strategicznych opcji,

-identyfikacja silnych i s艂abych stron organizacji pod k膮tem mo偶liwo艣ci konstruowania dominacji konkurencyjnej

-optymlizacja koszyka produkcyjnego i generalna ocena ryzyka

-ryzyka uwarunkowanego wdro偶eniem poszczeg贸lnych rodzaj贸w gospodarczej aktywno艣ci,

-okre艣lenie mo偶liwo艣ci tworzenia warto艣ci dodanej

Metodyczne elementy analizy strategicznej

Analiza strategiczna to proces trzyetapowy:

  1. analiza otoczenia przedsi臋biorstwa, organizacji

  2. analiza wn臋trza przedsi臋biorstwa, organizacji

  3. analiza strategiczna przedsi臋biorstwa, organizacji

Analiza otoczenia

-celem analizy otoczenia wykrycie ewentualnych zagro偶e艅 lub spodziewanych perturbacji, aby potrafi膰 je za艂agodzi膰 lub ograniczy膰. Analiza ta dotyczy w艂a艣ciwo艣ci 艣rodowiska z drugiej strony- sytuacji w sektrozy, w kt贸rym dzia艂a firma, organizacja

<analiza otoczenia naszego wydzialu>

Na OTOCZENIE sk艂adaj膮 si臋:

-zjawiska, procesy, przebiegaj膮ce na zewn膮trz organizacji oraz podmioty zlokalizowane poza jego obr臋bem s膮 to elementy stanowi膮ce 艣rodowisko organizacji, czyli czynniki techniczne, ekonomiczne, spo艂eczne, prawne, polityczne i ekologiczne.

05.01.2010

Makrooteczenie