11.

Schron przeciwlotniczy

MATERIAŁY: niepotrzebne

CEL:odgrywanie ról, podejmowanie decyzji, integracja grupy

PRZEBIEG: grupa dzieli się na zespoły 8-10-osobowe. Każdy członek grupy wybiera sobie rolę (zawód lub profesję), np. lekarz, nauczyciel, pilot, matka, gospodyni domowa itp. Te role należy napisać na karteczkach i przypiąć do ubrania. Zespoły zostają poinformowane, że znaj­dują się w schronach przeciwlotniczych po ataku bom­by atomowej. Każdy schron jest wystarczająco duży, powietrza jest także wystarczająca ilość, ale pożywienia jest tylko dla 6 osób, dlatego należy niektórych się pozbyć. Każdy zespół ma zadecydować, kto i dla­czego powinien przeżyć. Decyzja zespołu musi doty­czyć tego, kto zostaje, a kto opuszcza schron (samobójstwa i morderstwa nie wchodzą w grę). Czas podjęcia decyzji jest ograniczony. Ćwiczenie kończy wspólna rozmowa o tym, w jaki sposób poszczególne zespoły podejmowały decyzje, kto był aktywny, a kto bierny, jak wszyscy czuli się w swoich rolach

WARIANTY: to samo może dotyczyć bezludnej wyspy, statku kos­micznego

12.

Palce Wiktora

MATERIAŁY: niepotrzebne

CEL: PRZEBIEG:

zabawa, dotyk

uczestnicy dobierają się w pary, ustalają, kto będzie A, a kto B. Ustalają też, jaki dźwięk będzie odpowiadał słowu „gorąco", a jaki słowu „zimno". A kładzie się i wybiera miejsce na swoim ciele (punkt), które będzie musiała odnaleźć osoba B. Będzie to robiła delikatnie, przy pomocy palców. Osoba A naprowadza B, wydając dźwięki odpowiadające słowom „gorąco" lub „zimno". Kiedy punkt zostanie znaleziony, osoba A krzyczy: eureka i następuje zamiana miejsc

13.

Karty zaufania

MATERIAŁY: karty o wymiarach 4x6 cm CEL: klasyfikacja wartości, kształtowanie zaufania

PRZEBIEG: każdy uczestnik zabawy dostaje kartę i pisze na niej to, co go najbardziej niepokoi. Może to być napisane w dowolnym języku, stylu czy formie. Ważne, żeby autor wiedział, o co chodzi. Na kartce należy także zazna­czyć, czy może być ona odczytana przy całej grupie; można podpisać ją imieniem. Wszystkie kartki są zbie-, ranę i osoba prowadząca odczytuje głośno te, które można odczytać. Rozmowa w grupie o odczuciach, jakie budzą odczytane zdania

120

121

---