03.12.2006

KULTURA ARABSKA

1 Abū Bakr

2b Gamal ad-Din

3 Muhammad

4 ibn Ga'far ibn Abi Sulma

5 al-Makki al-Hanabak

2a az-Zayyat

Abū/Um - zwrot grzecznościowy, po nim następuje imię posiadanego pierworodnego syna lub oczekiwanego potomstwa. Tytułu tego używano aby wyrazić szacunek. Ponoć ma to znaczenie magiczne, skierowanie się do kogoś bezpośrednio (po imieniu) sprowadza na niego złe duchy.

W islamie kunya (1) nie była używana w stosunku do nieArabów i niewolników, bardzo rzadko w kunyi pojawia się imię żeńskie. Często natomiast kunyę dziedziczyło się wraz z postaciami historycznymi.

4 - nasab: ze względu na płeć - ibn (syn) / bint (córka). Ta cześć może być dłuższa o ile znamy przodków (np. sibt - wnuk).

5 - nisba: najczęściej wskazywała miejsce urodzenia - wioska, miasto lub większy obszar. Mogła pojawić się w kilku odmianach: miejsce studiów, pracy lub też przynależność do danej szkoły prawno-religijnej.

2 - laqat: pojawił się w X w., to tzw. przezwisko - nie zawsze złośliwe, może też wskazywać na zalety lub ułomności fizyczne.

2a - bardzo tradycyjne, związane np. z wykonywanym zawodem;

2b - ma znaczenie honorowe, tytuł wyróżniający, występują patetyczne określenia.

Koran - składa się z 114 sur, z których większość to sury mekkańskie, reszta - medynejskie. Sury są ułożone wg kryteriów długości, biorą nazwę od istotnego słowa, które w niej występuje

1

---