Manifest Macierzyństwa |
W naszym kraju istnieją tysiące matek, które pragną pozostać w domu, wychowując własne dzieci. Tymczasem ubóstwo wielu rodzin, w tym szczególnie wielodzietnych, wynikające z prowadzonej od lat antyrodzinnej polityki rządu, uniemożliwia tego rodzaju wybór. Wiadomo jednak, o czym wielokrotnie pisaliśmy na łamach „Głosu dla Życia”, że atak wymierzony w rodzinę ma charakter międzynarodowy i dotyczy również krajów zamożnych. Poniżej zamieszczamy „Manifest Macierzyński”. Jego autorką jest matka czworga dzieci, Genevieve Kineke, niepracująca zawodowo, działaczka Związku Kobiet Katolickich w Stanach Zjednoczonych.
Każda kobieta, która jest przekonana, że jej miejsce jest w domu, powinna mieć prawo w domu pozostać.
Kobiety nie powinny być zmuszane do pracy poza domem, czy to z powodu obowiązującego prawa, ekonomii, czy pod wpływem presji społecznej. Matki, które pracują zawodowo poza domem, powinny mieć zapewniony odpowiedni urlop macierzyński, by po porodzie w pełni powrócić do sił i móc karmić dziecko piersią. Urlop powinien przysługiwać im także w przypadku choroby członków rodziny.
Rząd powinien pod względem materialnym chronić kobiety, które pracują w domu.
Należy uczynić wszystko co możliwe, aby chronić potencjalną zdolność kobiet do rodzenia dzieci i ich pragnienie posiadania potomstwa.
Żadna kobieta nie może być zmuszana, zniewalana, opłacana lub przekupywana w celu poddania się działaniom zagrażającym jej zdolnościom rozrodczym, np. sterylizacji, antykoncepcji, aborcji czy też seksualnemu wykorzystywaniu.
Żadna kobieta nie może być zmuszana, zniewalana, opłacana lub przekupywana w celu zabicia lub sprzedaży swoich dzieci - zarówno przed, jaki i po ich urodzeniu.
Aborcja, niezależnie od tego czy dokonana legalnie czy nielegalnie, stanowi wielkie zagrożenie dla kobiety: jej zdrowia fizycznego, psychicznego i duchowego. Aborcja związana jest z ryzykiem wystąpienia raka piersi, a także podwyższonym ryzykiem poronienia podczas kolejnych ciąż. Łatwa dostępność aborcji obniża szacunek dla kobiet, dzieci i życia. Aborcja powinna być zakazana, zaś rządy, rodziny i różne społeczności powinny przeciwdziałać zjawiskom, które prowadzą do aborcji, takim jak: pozamałżeńskie współżycie, ubóstwo oraz utrata szacunku dla ludzkiego życia.
Małżeństwo stanowi najlepszą ochronę praw matki; prawa kobiety w małżeństwie powinny być chronione. Rządy poprzez przyjęte ustawodawstwo i politykę podatkową, powinny wspierać małżeństwo. Żadna kobieta nie może być zmuszana do wstępowania w związek małżeński wbrew swojej woli.
Męska niewierność i stosunki pozamałżeńskie z przypadkowymi osobami szerzą choroby przenoszone drogą płciową, zarażając żyjące w czystości żony. Każda aktywność seksualna poza małżeństwem powinna być zakazana przez prawo oraz potępiona przez opinię społeczną.
Tzw. sex-biznes stanowi ogromne zagrożenie dla instytucji małżeństwa, zdrowia reprodukcyjnego kobiet, materialnego bezpieczeństwa rodzin, a także obniża społeczny szacunek do kobiet. Wszelka tego typu działalność jak: prostytucja, pornograficzne filmy i seanse „na żywo”, produkcje video, łącznie z koncertami muzyki rockowej, czy bilbordami, w których niegodnie wykorzystuje się kobiety, powinna być prawnie zakazana i spotykać się z publiczną dezaprobatą.
Zarówno matka jak i ojciec powinni mieć kontrolę nad kształceniem swych dzieci.
Kobiety powinny otrzymywać wykształcenie uwzględniające różnorodność ich pracy zarówno w domu jak i poza domem. Edukacja kobiet powinna uwzględniać specyfikę pracy kobiet wychowujących własne dzieci.
Matki powinny mieć czas na wychowywanie swoich dzieci w domu, ze szczególnym uwzględnieniem wychowania religijnego, w rodzinnej tradycji i dziedzictwie kulturowym. Szkolna edukacja nie powinna być dla dziecka do tego stopnia wyczerpująca, by cierpiało na tym życie rodzinne, uniemożliwiając wychowanie w rodzinie. Władze szkolne muszą uznać fakt, że to rodzice są pierwszymi wychowawcami swoich dzieci, a szkoła pełni jedynie rolę służebną.
Rodzicom należy zapewnić prawo i materialne możliwości wyboru takiej edukacji dla własnych dzieci, którą uważają za właściwą, co dotyczy wychowania religijnego oraz rezygnacji ze szkolnej edukacji seksualnej.
Kobiety powinny mieć zapewnione prawo i możliwość angażowania się w działalność społeczną, co szczególnie odnosi się do aktywności dotyczącej dziedzin stanowiących zagrożenie dla nich, ich dzieci i rodzin, walki z szkodliwym wykorzystywaniem dzieci, czy antyrodzinnymi mediami. Wolność prasy i wypowiedzi nie może być narzędziem umożliwiającym pogwałcenie prawa rodziców do ochrony ich dzieci przed tym, co uważają za zgubne w skutkach, szkodliwe dla wychowania religijnego, wychowania do czystości i zdrowia.
za: „The Gender Agenda”, Dale O'Leary.
tłum. Alicja Babkiewicz.
Głos dla Życia, 6/2003