POWIKŁANIA PO LECZENIU ORTODONTYCZNYM

Najczęstsze powikłania:

– próchnica zębów i odwapnienia – aparaty ortodontyczne same z siebie nie powodują próchnicy ani nie uszkadzają powierzchni szkliwa. Do rozwoju choroby próchnicowej przyczyniają się natomiast resztki pokarmowe, które stanowią świetną pożywkę dla bakterii. Pod elementami aparatu ortodontycznego dochodzi do wzmożonej retencji (odkładania się) płytki bakteryjnej, która z czasem przekształca się w kamień nazębny.
Nieprawidłowa higiena jamy ustnej może również powodować powstawanie odwapnień. Najbardziej charakterystyczne są białe plamy w kształcie półksiężyca powstające pomiędzy linią dziąsła a zamkiem ortodontycznym. Są one trudne do zlikwidowania i w przypadku ich pojawienia lekarz może zalecić zdjęcie aparatu.

– obrzęk dziąseł, choroby przyzębia – niedostateczna higiena może również doprowadzić do zapalenia dziąseł, manifestującego się zwykle krwawieniem i obrzękiem. Jeżeli pacjent zlekceważy te objawy i nie wdroży zasad prawidłowej higieny, stan zapalny może się przenieść na tkanki otaczające zęby (przyzębie).

Gwoli ścisłości należy dodać, że choroby dziąseł mogą się pojawić także u pacjentów z niektórymi chorobami ogólnoustrojowymi, takimi jak cukrzyca lub choroby tarczycy. Pacjentom tym grozi również nasilona resorpcja kości, przyspieszone przemieszczanie zębów pod wpływem działania sił ortodontycznych i inne powikłania zaburzające przebieg leczenia. Dlatego osoby te muszą być objęte nie tylko opieką lekarza ortodonty, lecz również periodontologa i diabelotoga.

Dodajmy też, że choroba przyzębia stanowi bezwzględne przeciwwskazanie do leczenia ortodontycznego.

Pozostałe powikłania
– skrócenie korzeni zębów – podczas leczenia ortodontycznego może dojść u niektórych pacjentów do skrócenia korzeni zębów. Jeżeli ten proces przebiega agresywnie, ortodonta może zdecydować o przerwaniu leczenia. Warto jednak wiedzieć, że praktycznie każdej terapii ortodontycznej towarzyszy minimalne skrócenie długości korzenia, zwykle uwidaczniające się jako nieznaczne zaokrąglenie jego wierzchołka. Ten niewielki zanik nie ma żadnych negatywnych następstw, a siła, z jaką korzeń tkwi w kości, nie ulega zmniejeniu (tak więc pacjent nie jest z tego powodu narażony na przedwczesną utratę zęba lub zębów.) Są jednak pacjenci, u których zanik korzenia może przybrać niebezpieczną formę, a wówczas zagrożenie, jakim jest utrata zęba, staje się realne.
Proces ten jest uwarunkowany genetycznie i, niestety, nie da się go przewidzieć.

– reakcja alergiczna – u niektórych pacjentów po założeniu aparatu ortodontycznego mogą wystąpić niepożądane objawy: zapalenie jamy ustnej, utrata smaku lub metaliczny posmak w ustach, uczucie drętwienia i pieczenia, różnego stopnia przerostowe zapalenie dziąseł przy braku obecności płytki nazębnej. Reakcje tego typu są najczęściej odpowiedzią na wzrost stężenia jonów niklu, chromu, miedzi (których źródłem są różne elementy aparatu ortodontycznego), mogą być też reakcją na akryl lub lateks.

– urazy, otarcia, drobne ranki – w trakcie leczenia ortodontycznego, szczególnie w pierwszych dniach po założeniu aparatu, na języku i policzkach mogą się pojawić drobne ranki i otarcia. W przypadku tego typu problemów pomaga stosowanie wosku ortodontycznego i smarowanie odleżyn przepisaną przez lekarza maścią lub żelem. Po kilku dniach leczenia błona śluzowa jamy ustnej z reguły wraca do normalnego wyglądu, a dolegliwości ustępują.