7 Teoretyczne podstawy terapii ped ( 11 2014

28.11.2014 Teoretyczne podstawy terapii pedagogicznej

Wymiary sytuacji terapeutyczno-wychowawczej

W procesie terapeutycznym wymiary t podlegają jednak pewnym czynnikom różnicującym proces terapeutyczny od wychowawczego i dydaktycznego.

Wychowawca

- jego kompetencje zawodowe i osobowe

„wiadomo, że kontakt dziecka z terapeutą ma znaczenie emocjonalne. Jeśli kontakt ten jest niezadowalający, działanie jego, zdaniem P. Barkera (1979) może być antyterapeutyczne.”

Wychowanka który:

- jest osobą przejawiając różnorodne zaburzenia w regulowaniu kontaktów z otoczeniem i wymaga bardzo indywidualnego traktowania opartego na dokładnej diagnozie poprzedzającej terapię, modyfikowanej w trakcie jej trwania. Poznanie i zrozumienie dziecka jest podstawowym warunkiem terapii.

Dopóki terapeuta nie pozyska sobie zaufania wychowanka, nie powinien go krytykować i porównywać z innymi. Obowiązuje tu zasada akceptacji dziecka takim, jakim ono jest.

W procesie wychowania istotną rolę odgrywa integracja sytuacji, w jakiej znajduje się wychowanek i wychowawca.

- współdziałania wychowawczego,

- podmiotowej samorealizacji,

- poczucia sukcesu.

Na zjawisko integracji dwóch podmiotów zwraca uwagę K. Konarzewski: „Jeśli dwie osoby mają współdziałać ze sobą, czyli pozostawać ze sobą w integracji, ich subiektywne środowiska muszą się pokrywać – jeśli nie w całości, to przynajmniej w pewnych, istotnych dla tego działania punktach (…). Muszą się złożyć na wspólną sytuację, w której jak na scenie będzie rozgrywać się wspólna akcja.”

W sytuacji wychowawczej szczególnie ważna jest wzajemna relacja między wychowankiem a wychowawcą, u podstaw której znajduje się zarówno podmiotowość wychowawcy jak i wychowanka znajdujących się w interakcji.

Jakość i podmiotowy charakter relacji zależy od spełnienia kilku warunków:

  1. Sytuacja wychowawcza winna mieć charakter dwupodmiotowy, charakteryzować się dwukierunkowością wpływów, pochodzących od obydwu uczestników;

  2. Sytuacja wychowawcza winna mieć charakter otwarty

  3. Cechą prawidłowej interakcji dwupodmiotowej jest przekonanie obydwu uczestników o tym, że jej treść, cel, dobro ma dla nich duże znaczenie.

Grupa:

Kolejnym wymiarem sytuacji wychowawczej według A. Guryckiej jest grupa, która w terapii jest zespołem osób wymagających pomocy i związku z tym konieczność jest w obrębie grupy stworzenia takich warunków, aby możliwa była pełna indywidualizacja interakcji oraz zadań, wymagań i oceny.

Zadania:

Zadania jako czwarty wymiar sytuacji wychowawczej muszą być niezwykle starannie dobrane w zależności od diagnozy. Muszą odpowiadać potrzebom dziecka i uczyć sposobu zaspokajania ich.

Obiektywna rzeczywistość, którą:

Należy uznać w świadomy sposób włączyć w proces oddziaływań terapeutyczno-wychowawczych, a więc:

WYCHOWAWCA

Pojęcie: kompetencja

Etymologia słowa: łac. Competere – nadawać się, współzawodniczyć, zajmować określoną pozycję.

Geneza słowa suponuje podstawowe znaczenie kompetencji w odniesieniu do potencjału podmiotu wyznaczającego jego zdolność do wykonania określonego typu działań.

Da sposoby rozumienia pojęcia: kompetencji

  1. Jako adaptacyjny potencjał podmiotu pozwalający mu na dostosowywanie działania do warunków wyznaczonych przez charakter otoczenia przy czym otoczenie jest traktowane tu statycznie.

  2. Jako transgresyjny potencjał podmiotu, gdzie generowane przezeń typy działań są podatne na twórczą modyfikację następującą w rezultacie interpretacji kontekstu działania ( w założeniu dynamiczny)

Kompetencja jako adaptacyjny potencjał podmiotu:

Z tego punktu widzenia dla wyjaśnienia kategorii kompetencji ważne są:

Składnikami kompetencji warunkującymi efektywność działania są:

Kompetencja przejawia się na poziomie zachowania podmiotu i poddaje się zewnętrznej obserwacji i ocenie wg ściśle określonych kryteriów.

Aby dokonać pomiaru kompetencji trzeba jej nadać strukturę zamknięta, w związku z tym odnieść do schematów.

Takie pojmowanie kompetencji służy sformułowaniu kompetencji zawodowych czy kompetencji profesjonalnych, które są pojmowane jako kwalifikacje zawodowe i wyznaczają pozycję podmiotu rynku pracy.

Kompetencja jako transgresyjny potencjał podmiotu do działania

Wiąże się z przekonaniem, że kompetencja jest rodzajem głębokiej, wewnętrznie zintegrowanej struktury poznawczej, równoważącej relacje człowieka ze światem.

W strukturze kompetencji podkreśla się:

Biologiczny poziom organizacji struktury kompetencji - jej charaker generatywny (twórczy), np. koncepcja kompetencji poznawczej Jeana Piageta, przy czym biologiczny poziom organizacji struktury kompetencji nie programuje jej ostatecznego charakteru, lecz wyznacza możliwości jej kształtowania oraz stanowi podstawę względnej różnorodności indywidualnego charakteru kompetencji podmiotu.

Jej wymiar adaptacyjny, w zakres kutego wchodzą te dyspozycje, które są przez podmiot nabywane w toku zinstytucjonalizowanej edukacji; w tym wiedza i umiejętności, które jednak nie decydują o ostatecznym kształcie i kompetencji podmiotu, lecz przyjmują charakter narzędzi, umożliwiających jej dalsze kreowanie przez podmiot na drodze twórczego konstruowania własnych struktur poznawczych oraz dyspozycji do działania.

W tym kontekście warto przywołać kategorie rekonstrukcji doświadczenia podmiotu – J. Deweya oraz idee wyjścia poza dostarczona informacje – Jerome Bruner, które pokazują proces nabywania i wykorzystywania kompetencji jako reorganizację dotychczas posiadanej wiedzy, wzorców myślenia i działania.

Kompetencja jako transgresyjny potencjał podmiotu jest efektem nie bezpośrednie recepcji tekstu kulturowego przekazu, lecz efektem aktywności podmiotu.

Obydwa omówione ujęcia kompetencji można odnieść do podziału dokonanego przez Roberta Kwaśnicę, który wyróżnia:

Kompetencje nauczyciela – terapeuty: powinien je prowadzić wykwalifikowany specjalista. Kto to ?

Nauczyciel terapeuta w sposób świadomy i celowy tworzy sytuacje terapeutyczne. Wymaga to od niego:

Kompetencje osobowe:

Kompetencje zawodowe: terapeuty oznaczają, że terapeuta to specjalista posiadający przygotowanie merytoryczne i metodyczne oraz umiejętność organizacji odpowiednich zajęć dla osób, którym się zajmuje

Jego wykształcenie opiera się na podstawach psycho-pedagogiki, która ma cechy nauki stosowanej i zajmuje się psychologicznymi aspektami oddziaływań pedagogicznych na podmiot edukacji.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
6 Teoretyczne podstawy terapii ped ! 11 2014
5 Teoretyczne podstawy terapii ped  11 2014
8 Teoretyczne podstawy terapii ped  12 2014
PODSTAWY FILOZOFII w 17.11.2014
PODSTAWY FILOZOFII w 24 11 2014
Teoretyczne podstawy terapii pedagogicznej
ped.społeczno - personalistyczna, teoretyczne podstawy wychowania
Teoretyczne podstawy ksztalcenia ( 11
szkoła - prezentacja, STUDIA PEDAGOGIKA opiekuńczo-wychowawcza z terapią pedagogiczną - własne, lic
Ped. spo- - person. A.Kami˝skiego, Teoretyczne podstawy wychowania
Teoretyczne podstawy ksztalcenia 11
ped. emancypacyjna, teoretyczne podstawy wychowania
16 Test z teoriiiiiii, Pedagogika ogólna APS 2013 - 2016, I ROK 2013 - 2014, I semestr, Teoretyczne
ped. egzystencjonalo-personalna1, teoretyczne podstawy wychowania
ped, Pedagogika w zakresie edukacji dorosłych z gerontologią, II rok, Teoretyczne podstawy wychowani
11. Proces wychow.- ogniwa, Teoretyczne podstawy wychowania
wywiad 4 przykładowe pytania, STUDIA PEDAGOGIKA opiekuńczo-wychowawcza z terapią pedagogiczną - wł
Teoretyczne podstawy ksztalcenia  11

więcej podobnych podstron