Teoretyczne podstawy terapii pedagogicznej
TERAPIA - to leczenie, usuwanie deficytów, naprawianie, eliminowanie za pomocą odpowiednich metod, technik, narzędzi, aby przywrócić prawidłowe funkcjonowanie lub zdrowie.
TERAPIA PEDAGOGICZNA - to oddziaływanie za pomocą środków pedagogicznych (dydaktycznych i wychowawczych) na przyczyny i przejawy trudności w uczeniu się. Ma ona na celu eliminowanie trudności szkolnych i wychowawczych. Stanowi swoistą interwencję w zakresie sfery poznawczej, emocjonalno - motywacyjnej oraz w strukturze wiedzy i umiejętności szkolnych.
TRZY GŁÓWNE PRZYCZYNY TRUDNOŚCI I NIEPOWODZEŃ:
warunki środowiskowe
warunki dydaktyczno - wychowawcze
warunki tkwiące w samym uczniu
L. BANDURA twierdzi, iż trudności są związane z przykrymi przeżyciami uczniów w procesie nabywania wiedzy (wiadomości, umiejętności i nawyków). Wg niego nie ma obiektywnie trudnej wiedzy, lecz jej nabywanie może być subiektywnie odczuwalne jako trudne.
TRUDNOŚCI w nauce określa się jako stan psychiczny ucznia, w którym odbija się określona sytuacja zewnętrzna lub wewnętrzna, zatrzymujący go w realizacji dążenia i zadania. Trudności powodują, iż uczeń nie potrafi przyswoić sobie określonej wiedzy i umiejętności (czynnik zewnętrzny). Jest to pierwszy etap niepowodzeń szkolnych. Ich zaawansowanie - to ocena niedostateczna.
Trudności w uczeniu się to również subiektywne problemy, które nie manifestują się ocenami niedostatecznymi - uczeń wykazuje postępy w nauce, dokonuje się to jednak kosztem wysiłku i nakładu pracy niewspółmiernego do uzyskanych efektów, co nie pozostaje bez konsekwencji dla systemu nerwowego dziecka i jego dalszego rozwoju.
Trudności -> jawne niepowodzenia -> zaburzenia zachowania -> poważne kłopoty wychowawcze
CZYNNIKI WEWNĘTRZNE (tkwiące w uczniu):
sprawność funkcji percepcyjno - motorycznych będących podstawą rozwoju sfery poznawczej dziecka
odpowiedni poziom rozwoju sprawności umysłowej, głównie myślenia i mowy
emocjonalno - motoryczne możliwości uczenia się.