Tabela. Bilans turystyki (wg J. Jafari)
EKONOMICZNE
-Napływ dewiz; -Wykorzystanie istniejącej infrastruktury; -Rozbudowa; -Rozwój oparty na wykorzystaniu miejscowych produktów i zasobów; -Komplementarny produkt pozostałej działalności gospodarczej; -Efekt mnożnikowy; -Zatrudnienie: pełne, na część etatu, sezonowe, dla niewykfalifikowanych
SPOŁECZNE
-Docenianie własnych i cudzych wartości społeczno – kulturowych; -Wzbogacanie treści oświatowych; -Międzynarodowy pokój i zrozumienie; -Przełamywanie barier: językowych, społecznych i klasowych, religijnych, rasowych.

Państwa UE- Austria, Bułgaria, Belgia, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Litwa, Łotwa, Malta, Niemcy, Portugalia, Polska (1.05.04`), Rumunia, Słowacja, Słowenia, Wlk.Brytania, Włochy, Węgry + stowarzyszone- Chorwacja, Turcja, Macedonia, Bośnia i Hercegowina.

Punkty POIT- Amsterdam (Niderlandy), Bruksela (Belgia), Berlin (Republ Fed Niemiec), Londyn (Wlk.Brytania), Madryt (Hiszpania), Moskwa (Rosja) Nowy Jork (Stany Zj.Amer), ,Paryż (Francja), Rzym (Włochy), Sztokholm (Szwecja), Tokio (Japonia), Wiedeń (Austria) z filią w Budapeszcie (Węgry)

Konwencje : Warszawska (lotni-29), Montrealska (lotn-99), Chicagowska (lotn-1941), z Tokio (lotn- w sprawie przestepst w samolocie), Brukselska (dof funkcj biur podrózy-70), w Paryżu (Europejska-62-hotel), w Barcelonie (ochr środ-21), w Stambule (90-dot odprawy czasowej), Kioto (73-system odpraw), Berneńska (61- kolej), Moguncka i Mannheimska (31 i 68- trans śród), Prawa Morza i Ateńska (82 i 74- transp morski)

Scharakteryzuj układ z Schengen oraz jego wpływ na rozwój turystyki międzynarodowej Po raz pierwszy kwestia wprowadzenia ułatwień związanych z przekraczaniem granic państwowych została podjęta na konferencji szefów państw i rządów Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej w Paryżu w dniach 9-10 grudnia 1974 roku. W dniu 14 czerwca 1985 roku przedstawiciele rządów Francji, RFN, Belgii, Holandii i Luksemburga podpisali w Schengen układ dotyczący stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach Dla turystyki najważniejsze znaczenie mają cztery grupy zagadnień:I.jednolity tryb przekraczania granic zewnętrznych tzw. „Strefy Schengen”. Przekraczanie tych granic jest dopuszczalne jedynie na przejściach granicznych i w ustalonych godzinach, a kontrola ruchu osobowego następuje zgodnie z przepisami prawa wewnętrznego kraju, którego granica jest przekraczana. II. prowadzenie wspólnej polityki wobec cudzoziemców, w tym zwłaszcza harmonizacja przepisów wizowych. Najważniejsza zasada, dotycząca wjazdu i pobytu cudzoziemców, mówi o tym że – bez względu na to czy muszą oni posiadać wizę czy nie – ich pobyt nie może przekroczyć trzech miesięcy, w ciągu półrocza od daty pierwszego wjazdu III. wspólne reguły dotyczące procedur arylowych Nadrzędnym celem tych regulacji jest wyeliminowanie tzw. „turystyki arylowej”, polegającej na przemieszczaniu się „z kraju do kraju”, tych cudzoziemców ubiegających się o azyl, których wnioski zostały rozpatrzone odmownie. IV. zasady i środki współpracy policyjnej W tym obszarze zagadnień Układ szczegółowo reguluje zasady wymiany informacji pomiędzy organami policji oraz wprowadza i określa nowe formy współpracy, wynikające z braku kontroli na granicach wewnętrznych „Stefy Schengen”. Dotyczy to zwłaszcza obserwacji transgranicznej oraz pościgu transgranicznego

Scharakteryzuj politykę turystyczną UE

W zakresie międzynarodowego ruchu turystycznego – wszyscy obywatele UE mają prawo do przemieszczania się, osiedlania się, podejmowania działalności gospodarczej w dowolnym kraju UE bez konieczności posiadania wiz i pozwoleń o pracę (układ z Schengen- 1985). Schengen II – ograniczenie niebezpieczeństw, wprowadzenie mechanizmów zabezpieczających. Miał zlikwidować całkowicie granice. 2. W zakresie ochrony konkurencji – ochrona jednolitego rynku jest jednym z podstawowych zadań UE. Występuje jednolity rynek polegający na swobodzie przepływu towarów, usług, osób, kapitału i przedsiębiorczości. 3. W zakresie ochrony konsumenta – edukuje się konsumentów, pokazuje się ich prawa. Są tworzone centra informacji konsumenckiej. Ochronie konsumenta służy też ujednolicanie informacji, jakie do turystów są kierowane, np. ujednolica się informacje w hotelach – wprowadza się znaki.

4. W zakresie polityki podatkowej – harmonizacja zmierza do ujednolicania podatku i unikania zjawiska podwójnego opodatkowania. Główne zasady w dziedzinie podatków w turystyce: - podstawą opodatkowania biur podróży jest marża, a agentów turystycznych jest prowizja. - stawka podstawowa podatku świadczonego przez biura podróży nie powinna być niższa niż 15%. . 5. Polityka transportowa – występuje podział polityki w transporcie drogowym, kolejowym, morskim. Unia popiera środki ekologicznie czyste, np. kolejowy. Polityka sprowadza się też do ujednolicania przepisów, reguł, kodów (tachografy, czas pracy kierowców). 6. W zakresie ochrony środowiska – UE stara się wprowadzać zasadę zrównoważonego rozwoju, opracowała wersję agenda 21 dla przemysłu turystycznego (program docelowy wyznaczający kierunki rozwoju gospodarki turystycznej).7. Polityka regionalna – UE podnosi znaczenie regionów. UE przeznacza na rozwój regionalny ogromne środki finansowe. Turystyka regionalna absorbuje środki z funduszy unijnych na jej rozwój (rozwój infrastruktury i obszarów wiejskich). Wspiera się regiony biedne, o wysokim bezrobociu, o niskim PKB, poprzemysłowe.8. Wspólna promocja turystyczna – dokonuje się poprzez Europejska Komisję Turystyki ETC (zrzesza NTO z krajów europejskich). Stara się promować Europę na innych kontynentach. Ściąga turystów do Europy. 9. Projekty i programy proturystyczne – zostały powołane po to, aby rozwijać turystykę lub stwarzają duże możliwości wykorzystania w turystyce z uwagi na interdyscyplinarność turystyki.

Starano się propagować turystykę, upowszechniać świadomość turystyczną

POLITYKA TURYSTYCZNA - to wszelkie oddziaływanie władz państwowych różnego szczebla (centralnego, regionalnego, lokalnego) mające na celu:- zaspokajanie potrzeb turystycznych własnego społeczeństwa- racjonalne wykorzystanie walorów turystycznych, zasobów pracy i kapitału w sferze gospodarki turystycznej;- kształtowanie optymalnych rozmiarów i wielkości ruchu turystycznego, struktury ruchu turystycznego- ogólne koordynowanie rozwoju turystyki z uwzględnieniem jej licznych funkcji, oraz licznych związków z innymi sferami życia gospodarczego i społecznego CELE POLITYKI TURYSTYCZNEJ 2 podejścia do polityki turystycznej:- podmiotowe - państwo podejmuje działania z myślą o turystyce (szkolnictwo turystyczne)- turyści krajowi i turystyka obywateli.- przedmiotowe - państwo podejmuje działania z myślą o turystyce , ale z myślą o szerszych celach, dotyczy zagranicznej turystyki przyjazdowej. ZAKRES (OBSZARY)1.Planowanie przestrzenne- tam gdzie rozwija się turystyka, tworzenie parków narodowych, pozwolenia na budowę itp.2.Planowanie ekonomiczne- działanie państwa w charakterze ekonomicznym ( dotacje, subwencj) 3.Badania naukowe i statystyka ( tworzenie baz informacji)

4. Kształtowanie konsumpcji turystycznej- państwo wspiera konsumpcję (turystyka socjalna)5.Kształtowanie kadr- państwo określa program nauczania, kontroluje system kształcenia.6.Promocja i marketing- państwo podejmuje działania promocji kraju, zniechęcenie obywateli własnego kraju do wyjazdów zagranicznych7.Działalność organizatorsko- zarządcza- NTO i NTA realizują politykę turystyczną (organizacja i zarządzanie rynkiem turystycznym)

FORMY POLITYKI TURYSTYCZNEJ (prof. Kornak)1. Leseferyzm - nic nie robienie- państwo nie wnika w turystykę

2. Interwencjonizm - państwo ingeruje, tylko wtedy, gdy jest konieczność (w sytuacjach kryzysowych)3. Protekcjonizm - państwo z góry popiera pewne sfery rzeczywistości turystycznej: pewne grupy konsumentów- ludzi młodych- organizuje pewne określone formy turystyki.4. Etatyzm - państwo dąży do przejęcia np. pakietu akcji w największych przedsiębiorstwach turystycznych np. LOT, ORBIS.

INSTRUMENTY administracyjne - państwo powołuje pewne organizacje, instytucje np. POT by realizowały pewne określone działania- ekonomiczne - polityka podatkowa, konwencje, subwencje, zezwolenia, dotacje, dofinansowania- prawne - strefa regulacji prawnej, system kontroli egzekwowania prawa, np. Ustawa o Usługach Turystycznych- informacyjno – promocyjne - związane z działaniem promocyjnym i informacyjnym, np. targi itp.; promocja zalet turystyki w swoim społeczeństwie

FUNKCJE DESKRYPTYWNA - opisująca – badanie i opisywanie rzeczywistości turystycznej w tym zwłaszcza wiąże się z ujawnianiem występujących w tej rzeczywistości problemów. Jaka była wcześniej a jaka jest obecnie rzeczywistość turystyczna , oraz jakie występują w niej problemy. EKSPLANACYJNA - wyjaśniająca- wskazuje się na związki przyczynowo-skutkowe oraz wyjaśnia się procesy składające się na rzeczywistość turystyczną? Dlaczego i po co dany proces, czy zjawisko zaistniało, dlaczego na takie a nie inne właściwości? Czy i w jaki sposób wpływa na całość funkcjonowania turystyki? PROGNOSTYCZNA - przewidywanie zjawisk i procesów mających wpływ na funkcjonowanie turystyki a także wykorzystanie tego w procesie planowania i prognozowania turystyki. Występują tu 3 procesy:- prognozowanie - bierny sposób przewidywania przyszłości” naukowe wróżenie” bez czynnika skutkowego- programowanie - występuje element sprawczy kreujemy rzeczywistość przy zastosowaniu kryterium wyboru- planowanie - dochodzi do konkretyzacji ustaleń i wyboru konkretnego scenariusza realizacyjnego. Planowanie – program - dotyczy krótszego czasu: a. operatywny b. dyrektywny c. adresowalny d. nie ma wariantowych scenariuszy realizacyjnych, ma konkretny jeden. Funkcja prognostyczna związana jest z poszukiwaniem odpowiedzi na pytania: Jak rzeczywistość turystyczna będzie wyglądać w przyszłości, oraz kiedy określone zjawiska będą miały miejsce. Prognoza - podstawa planów dotyczących rozwoju turystyki.

Dla potrzeb turystyki można wykorzystać 4 rodzaje prognozowania: rozpoznawcze, heurystyczne („burza mózgów”), normatywne, zintegrowane. NORMATYWNA - precyzuje model turystyki oraz wyznacza podstawowe cele i założenia polityki turystycznej i przypisuje role jakie w realizacji maja do spełnienia INSTRUMENTALNA - realizacja: służy do odp. na pytania: Co należy zrobić, jakie podjąć decyzje i działania aby przewidywania nasze się spełniły a rezultaty zostały osiągnięte? Wskazuje na znaczenie turystyki dla osiągnięcia innych celów przez politykę państwa.

Cykl turystyczny Wodejki:

1. badanie rynku: działania diagnozujące sytuacje na rynku turystycznym, badania segmentów rynku, opracowanie danych statystycznych

2. planowanie rozwoju turystyki: podwójne zintegrowanie planowania, plany dt. Turystyki powinny być zharmonizowane z planami zagospod. Dla danego obszaru

3. budowa infrastruktury turystycznej i paraturystycznej: podwaliny pod rozwój turystyki np. budowa dróg

4.przygotowanie kard: programy nauczania, kontrola kształcenia, zezwolenia na wykonywanie zawodu

5. model organizacyjny turystyki: stworzenie sprawnego systemu zarządzania turystyką

6. rozwój gospodarki turystycznej: warunki funkcjonowania rynku turystycznego, reagowanie na sytuacje na rynku

7. propaganda turystyczna: informowanie społeczeństwa o celach i założeniach państwa w zakresie polityki turystycznej

8. badanie rynku- ocena polityki: badanie rezultatów, formułowanie wniosków.

WYJAŚNIJ W PUNKTACH SKUTKI UTWORZENIA UGW ORAZ WPROWADZENIA EURO cele EWG – utworzenie wspólnego rynku, popieranie harmonijnego rozwoju społeczno-gospodarczego, stałą i zrównoważona ekspansji gospodarcza, dążenie do stabilizowania gospodarek państw, systematyczne i szybsze podnoszenie poziomu życia społeczeństw, stopniowe zbliżanie polityk gospodarczych państw, wspólny rynek opiera się na swobodzie przepływu osób bez dyskryminacji w jakichkolwiek dziedzinach, swobodzie przepływu dóbr i usług, towarów, zniesienie ceł.

Wyjaśnij i uzasadnij na gruncie teorii międzynarodowych stosunków gospo0politycznych niektórych krajów emisyjnyh takich jak USA, Japonia, Niemcy.Niemcy i Japonia charakteryzują się wyższym udziałem importu nad eksportem turystycznym, głównie ze względu na najwyższe wskaźniki dotyczące aktywności turystycznej obywateli, zarówno, jeśli chodzi o liczbę wyjazdów jak i wielkość wydatków. Kraje te mają małe znaczenie jako obszar recepcji turystycznej, dlatego też dysproporcje w zakresie wielkości wyjazdów własnych obywateli za granicę i przyjazdów turystów zagranicznych oraz wielkość dochodów i wydatków, jakie im towarzyszą są w ich przypadku wysokie

Turystyka paszport do rozwoju, czy nowa forma kolonializmu na przykładzie krajów słaborozwiniętych w krajach słabo rozwiniętych turystyka stwarzała szansę na szybki rozwój gospodarczy jak i społeczny, napływ dewiz pozwalał na równoważenie bilansu płatniczego, importu wielu towarów oraz rozwój infrastruktury, lecz okazało się że temu szybkiemu rozwojowi towarzyszy negatywne zjawiska w odniesieniu do środowiska przyrodniczego, kultury lokalnej ale również w gospodarce. Z powodu słabego rozwoju przemysłu rozwój turystyki wymagał pomocy ze strony krajów wysokorozwiniętych, które w ten sposób same się ”bogaciły”, Zarządzanie hotelami i innymi urządzeniami turystycznymi przekazywano osobom o dużej wiedzy i umiejętnościach, negatywnym skutkiem jest również uzależnienie obszarów recepcyjnych od linii lotniczych, łańcuchów hotelowych itd., rozwojowi turystki towarzyszy również zjawisko wypierania rdzennych mieszkańców przez ludność napływową np. Hawaje, groźnym zjawiskiem jest występująca w poł-wschodniei Azji turystyka sexualna gdzie prostytucja jest motorem rozwoju turystyki w Tajlandii, Malezji.

Traktat o Unii Europejskiej , podpisany 7 lutego 1992 r. w Maastricht, wszedł w życie 1 listopada 1993 r. Traktat z Maastricht zmienił nazwę Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej na Wspólnotę Europejską. Wprowadził również nowe formy współpracy pomiędzy rządami Państw Członkowskich, np. w zakresie obrony oraz w obszarze "sprawiedliwości i spraw wewnętrznych". Poprzez włączenie współpracy międzyrządowej do istniejącego "wspólnotowego" systemu, Traktat z Maastricht stworzył nową strukturę składającą się z trzech filarów o charakterze politycznym i gospodarczym. Ta właśnie struktura stanowi Unię Europejską (UE)

1. WTO Światowa Organizacja Turystyki

2. WT&TC Światowa Rada Podróży i Turystyki

3. UFTAA Światowa Federacja Związków Biur Podróży

4. SICTA Standardowa Międzynarodowa Klasyfikacja Działalności Turystycznej

5. WEFA ośrodek badan ekonometrycznych

6. BTBA koncepcja tranzytu turystycznego północ-południe

1) EUROPA – wschodni , północny , zachodni i południowy subregion ;
2) AMERYKA – A.Północna , A.Południowa , A.Środkowa , Karaiby ;
3) AZJA WSCHODNI i OBSZAR PACYFIKU z AUSTRALIĄ ;
4) AFRYKA – wschodni , północny , zachodni , południowy , środkowy subregion ;
5) BLISKI WSCHÓD
6) AZJA POŁUDNIOWA
Kraje, które podpisały układ z Schengen: pierwsi członkowie układu z Schengen z roku 1985

Belgia Francja Holandia Niemcy Luksemburg

państwa, które przystąpiły do strefy Schengen w roku 1995

Austria Dania Finlandia Grecja Hiszpania Portugalia Szwecja Włochy

państwa, które przystąpiły do strefy Schengen w roku 1999, ale pozostają poza Unią Europejską

Islandia Norwegia

Państwo	Data przystąpienia	Lotn. i morskie przejścia gran.	Uwagi
Austria	1 grudnia 1997
Belgia	26 marca 1995
Czechy	21 grudnia 2007	30 marca 2008
Dania	25 marca 2001	bez Grenlandii i Wysp Owczych
Estonia	21 grudnia 2007	30 marca 2008
Finlandia	25 marca 2001
Francja	26 marca 1995
Grecja	26 marca 2000	bez terytorium Athos
Hiszpania	26 marca 1995
Holandia	26 marca 1995
Islandia	25 marca 2001	nie jest członkiem UE
Liechtenstein	1 listopada 2009	nie jest członkiem UE
Litwa	21 grudnia 2007	30 marca 2008
Luksemburg	26 marca 1995
Łotwa	21 grudnia 2007	30 marca 2008
Malta	21 grudnia 2007	30 marca 2008
Monako	26 marca 1995	nie jest członkiem UE, formalnie nie należy, otwarta granica z Francją
Niemcy	26 marca 1995
Norwegia	25 marca 2001	bez Spitsbergenu i Wyspy Niedźwiedziej, nie jest członkiem UE
Polska	21 grudnia 2007	30 marca 2008
Portugalia	26 marca 1995
San Marino	26 października 1997	nie jest członkiem UE, formalnie nie należy, otwarta granica z Włochami
Słowacja	21 grudnia 2007	30 marca 2008
Słowenia	21 grudnia 2007	30 marca 2008
Szwajcaria	12 grudnia 2008	29 marca 2009	nie jest członkiem UE
Szwecja	25 marca 2001
Węgry	21 grudnia 2007	30 marca 2008
Włochy	26 października 1997
Watykan	26 października
Lp	Kraj	Data przystąpienia do EWG/UE	Członkostwo w Strefie Schengen
1	Austria	1 stycznia 1995
2	Belgia	25 marca 1957^[7]
3	Bułgaria	1 stycznia 2007	sygnatariusz
4	Cypr	1 maja 2004	sygnatariusz
5	Czechy	1 maja 2004
6	Dania	1 stycznia 1973
7	Estonia	1 maja 2004
8	Finlandia	1 stycznia 1995
9	Francja	25 marca 1957 ^[7]
10	Grecja	1 stycznia 1981
11	Hiszpania	1 stycznia 1986
12	Holandia ^[19]	25 marca 1957 ^[7]
13	Irlandia	1 stycznia 1973	tylko w zakresie III filaru
14	Litwa	1 maja 2004
15	Luksemburg	25 marca 1957 ^[7]
16	Łotwa	1 maja 2004
17	Malta	1 maja 2004
18	Niemcy	25 marca 1957 ^[7] ^[21]
19	Polska	1 maja 2004
20	Portugalia	1 stycznia 1986
21	Rumunia	1 stycznia 2007	sygnatariusz
22	Słowacja	1 maja 2004
23	Słowenia	1 maja 2004
24	Szwecja	1 stycznia 1995
25	Węgry	1 maja 2004
26	Wielka Brytania ^[23]	1 stycznia 1973	tylko w zakresie III filaru
27	Włochy	25 marca 1957 ^[7]
Lp	Kraj	Data przystąpienia do EWG/UE	Członkostwo w Strefie Schengen

Uftta,

wttc WTO określa zasady współczesnego światowego handlu i – w przeciwieństwie do GATT – ma osobowość prawną. Polska jest współzałożycielem WTO. W ramach WTO, podobnie jak na forum GATT, decyzje w większości spraw są podejmowane na zasadzie konsensusu. Runda Urugwajska doprowadziła również do objęcia systemem wielostronnym nowych dziedzin współpracy międzynarodowej. W czasie negocjacji wypracowano zupełnie nowy Układ w sprawie handlu usługami (GATS) oraz Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS).

Najwyższą władzą WTO są regularne Konferencje Ministerialne (KM) odbywające się co dwa lata. Na nich oceniana jest dotychczasowa działalność Organizacji, nakreślane są plany jej rozwoju i perspektywy dalszego działania oraz wytyczane są konkretne cele do osiągnięcia w określonym czasie, głównie w zakresie obniżek stawek celnych. Rozstrzygają one często problemy na szczeblu politycznym, których nie udało się rozwiązać w trakcie rozmów w Genewie.

World Tourism and Travel Council jest jedną z pierwszych organizacji, które podjęły próbę pełnego oszacowania udziału sektora turystyki i podróży w gospodarce światowej i w gospodarce poszczególnych krajów. Podejmując to zadanie organizacja wyszła z założenia, że turystyka nie jest w świecie postrzegana jako ważny sektor działalności, ponieważ nie znajduje się w przyjętym przez ONZ systemie rachunków narodowych  jako odrębny dział działalności gospodarczej.

Od wielu lat WTTC, zrzeszająca przedstawicieli ponad 100 najbardziej znaczących korporacji turystycznych, linii lotniczych, sieci hotelowych i touroperatorów, pracowała nad komplementarną formą rachunku, tak zwanym rachunkiem satelitarnym w turystyce. Jest to system, który pozwala mówić o takich podstawowych zjawiskach ekonomicznych jak produkcja, popyt, konsumpcja, inwestycje kapitałowe, czy wreszcie produkt krajowy brutto w odniesieniu do turystyki.

Lewicowa teoria „Rozwoju w pierwszym rzędzie”

Prawicowa teoria „Turystyki w pierwszym rzędzie”

Holistyczna - podstawowe cechy, to: zrównoważony rozwój turystyka jako system turystyka jako kultura systemy współczesnego świata peryferia niski poziom rozwoju Zmierza do niezależnego, zróżnicowanego rozwoju destynacji turystycznych, oraz małego uzależnienia od centrum. Koncentruje się na celach wynikających z koncepcji  zrównoważonego rozwoju, zdefiniowanych przez ludność lokalną, w oparciu o ich wiedze na temat zachodzących procesów. Kluczową kwestią w tym podejściu jest pytanie ”Co może nam dać turystyka, bez czynienia nam szkody?”

Ekonomiczna - jej podstawowe cechy, to: wzrost ekonomiczny turystyka jako przemysł turystyka jako konsumpcja globalizacja centrum modernizacja Zmierza do maksymalizowania zasięgu rynku oraz osiąganych zysków, co jest osiągane poprzez doskonalenie produktu. Opiera się na niezróżnicowanym, w miarę jednorodnym produkcie, decyzje w dużym stopniu zależą od centrum, co powoduje, że uwaga często skoncentrowana jest na celach turystyki ustalonych przez zewnętrznych planistów i międzynarodowy przemysł turystyczny.

POIT jest samodzielnie bilansującą się jednostką organizacyjną POT i nie prowadzą działalności gospodarczej

1) Amsterdam (Niderlandy);

2) Bruksela (Belgia);

3) Nowy Jork (Stany Zjednoczone Ameryki);

4) Berlin (Republika Federalna Niemiec);

5) Sztokholm (Szwecja);

6) Londyn (Wielka Brytania);

7) Rzym (Włochy);

8) Paryż (Francja);

9) Wiedeń (Austria) z filią w Budapeszcie (Węgry);

10) Madryt (Hiszpania);

11) Moskwa (Rosja);

12) Tokio (Japonia).

Japonia

Rosja

RYNKI NIE OBJĘTE DZIAŁALNOŚCIĄ OŚRODKÓW POT:

Białoruś

Czechy

Izrael

Słowacja

Ukraina

Litwa

Łotwa

Estonia

Państwa należące do Unii Europejskiej

Unia Europejska

1 Luksemburg

2Irlandia

3Dania

4Austria

5Belgia

6Finlandia

7Holandia

8 Wielka Brytania

9Niemcy

10 Szwecja

11 Włochy

12Francja

13Hiszpania

14 Słowenia

15 Grecja

16Cypr

17 Malta

18Czechy

19Portugalia

20Węgry

21Estonia

22Słowacja

23 Litwa

24Polska od 1 maja 2004

25 Łotwa

26Bułgaria

27rumunia

. STRATEGIE ROZWOJU TURYSTYKI W POLSCE

Strategia na okres 2000 – 2006

- poprawienie wizji Polski na arenie międzynarodowej

- poprawa kooperacyjności oferty turystycznej

- poprawa programu w turystyce krajowej

- podniesienie kwoty wydatków pozostawionych w Polsce przez obcokrajowców

- zwiększenie liczby wyjazdów, podróży krajowych

- zachowanie spójności politycznej i gospodarczej

- wzrost dochodów mieszkańców poszczególnych regionów rozwiniętych gospodarczo – przenoszenie dochodów do regionów słabszych (doinwestowanie)

- próba umniejszenia bezrobocia na obszarach przygranicznych w miejscach o dużych walorach turystycznych

- rozwój usług przygranicznych i handlu

- akwizycja mieszkańców wsi (tereny o słabym rolnictwie, tereny o niewykorzystanych walorach turystycznych)

- wzmocnienie roli dziedzictwa kulturowego

- poprawa wizerunku Polski na arenie międzynarodowej

Sposób realizacji:

- udzielanie poparcia tam gdzie będzie rozwijała się turystyka

- poszerzenie zakresu turystyki alternatywnej

- popieranie pomocy podmiotom gospodarczym oferującym atrakcyjne dobra turystyczne

- zagospodarowanie obiektów historycznych i środowiskowych

- środki budżetowe państwa