Cechy mowy u dzieci z upośledzeniem umysłowym (wg.E.M.Minczakiewicz):

• brak mówienia i rozumienia;

• ubogie słownictwo;

• liczne agramatyzmy i dysgramatyzmy;

• ograniczona umiejętność budowania zdań (do zdań dwuwyrazowych lub tylko kilku słów), jeśli są to raczej proste i niekompletne;

• zaburzenia artykulacyjne: seplenienie, rynolalia, reranie (rotacyzm), wymowa bezdźwięczna, nieprawidłowa wymowa [t, d, k, g] - substytucje i deformacje;

• zaburzenia głosu i słuchu;

• mowa cicha, monotonna, bez odpowiedniej intonacji oraz akcentów logicznych;

• mowa niezrozumiała (bełkotliwa) – dyslalia wieloraka, złożona;

• zaburzenia głosu: chrypka, zanik głosu, dysfonia;

• tempo mowy zwolnione lub przyspieszone;

• echolalia;

• zaburzona płynność mowy (jąkanie, giełkot)

• występują trudności w posługiwaniu się swobodną mową, a wypowiedziom często towarzyszą gesty wspomagające;

• brak tzw. rozwiniętej gotowości komunikacyjnej, preferowany jest raczej krzyk i inne formy niewerbalnych apeli.