dzieci z uposledzeniem umyslowym

background image

PODSTAWY FIZJOTERAPII DZIECI Z UPOŚLEDZENIEM UMYSŁOWYM

Diagnozuje się po 3 r.ż

Przed 3 r.ż. można jedynie mówić o ewentualnym opóźnieniu rozwojowym lub poznawczym

Upośledzenie umysłowe- funkcjonowanie intelektualne istotnie poniżej przeciętnej, które powstało w

okresie rozwoju, między 0 a 18 m-cem (?) życia i któremu towarzyszy obniżona zdolność przystosowania się

Ocena

Obserwacja kliniczna dziecka (chód, siedzenie, zmiany pozycji)/ stereotypie ruchowe, postawa (czy

kręgosłup prawidłowo ukształtowany, linie barków, stopy, kolana), zaburzenia napięcie (we

wcześniejszym okresie obniżone napięcie)

Wywiad od rodziców i opiekunów (kamienie milowe- kiedy? Szczególnie ważne raczkowanie →

sekwencyjność, koordynacja, prawidłowa postawa i chód prawidłowe napięcie mięśni brzucha,

prawidłowe ustawienie miednicy)

Obserwacja w czasie zabawy i sytuacji społecznych

Testy psychometryczne

Skala Inteligencji Małych Dzieci Psyche Cattell (najbardziej popularna, stosowana u dzieci, u

których brak jest zaburzeń ruchowych)

Skala Inteligencji Termana-Merrill (adaptacja testu Stanford-Binet z 1937 r.)

Skala inteligencji Wechslera

Skala Denver (skala zgrubna (wszystko widać gołym okiem

Przy współistniejących zaburzeniach ruchowych (np. mpdz) stosuje się

Test Dojrzałości umysłowej Columbia

Międzynarodową Skalę Wykonania Leitera

poziom inteligencji = zdolność przystosowania ( w sytuacjach społecznych i środowiskowych) tzn, reakcja

na nowo pojawiające się bodźce

Iloraz inteligencji nie jest wartością stałą, zależy od:

Tempa

rozwoju

i

uwarunkowań

biologicznych i społecznych

Postępujących chorób układu nerwowego

Klasyfikacja zaburzeń umysłowych

85-100

przeciętny rozwój

70-84

niższy niż przeciętny

55-69

niedorozwój umysłowy lekki

40-54

niedorozwój umysłowy umiarkowany

25-39

niedorozwój umysłowy znaczny

0-24

niedorozwój umysłowy głęboki

Etiopatogeneza



Uwarunkowania genetyczne



Padaczka



Zaburzenia metabolizmu



Zatrucia



Urazy



Zakażenia w życiu przed-, około-, poporodowe



Deprywacja bodźców (gdy zaburzony rozwój ruchowy)

Rozwój psychoruchowy



Ścisłe powiązanie psyche i rozwoju ruchowego



Rozwój psychiczny:

intelektualny (poznawcze, orientacyjne)

background image

emocjonalno-motywacyjny

społeczny



Rozwój ruchowy

Kontrola postawy (głowa, tułów, kończyny)

Rozkład napięcia- lokomocja, wyższe pozycje ciała, rozwój koordynacji wzrokowo-ruchowej,

rozwój manipulacji

Rozwój procesów integracji sensomotorycznej

Rozwój procesów mowy

zaburzenie

norma

3 m-ce
„żaba”
praca kończyn wzdłuż ciała a nie przeciw
grawitacji
„lęk” przed zmiana pozycji (gdy źle się czuje w
przestrzeni, gdy napięcie mięśniowe obniżone)
w leżeniu na brzuchu, brzuch „rozlewa się” na
boki (mm. brzucha nie pracują)

praca kończyn przeciwko grawitacji

10 m-cy
stereotypie ruchowe
przewaga wzorca wyprostnego
dużo leży
zabawa w potrząsanie zabawką

siedzi
interesuje się zabawkami, bada je

13 m-cy

chód

Etapy sensomotoryczne wg Piageta

Etap I. odruchowy (0-1 m-c) → obecnie uważa się że to nieprawda

Etap II. Pierwsze cykliczne zachowania (1-4 m-c) →rozwój procesu poznawczego- myślenie

Etap III. Kontrola poczynań (4-8 m-c)

Etap IV. Koordynacja oko-ręka (8-12 m-c)

Etap V. Eksperymentowanie i eksploracja otoczenia (12-18 m-c)

Etap VI. Myślenie i planowanie działania (18 m-c d – 2 r.ż.)

Fazy nauczania

1.

Poznawcza

Pacjent musi mieć świadomość wszystkich składowych ruchu i swojego ciała

Terapia ułatwia ruch wizualnie, werbalnie i dotykowo (HANDS ON)

Na początku dzięki w fazie nauczania dzięki dotykowi rozwijają się inne zmysły

2.

Asocjacyjna (skojarzeniowa)

Pacjent poszukuje najlepszych rezultatów

Czas prób i błędów

Terapeuta asystuje (HANDS ON/OFF)

Asystować nie znaczy wyręczać!

Należy uświadomić rodziców, żeby również nie wyręczali dziecka.

Najcenniejsze jest to, do czego dziecko dojdzie samo!

3.

Automatyczna

Pacjent koncentruje się na całym zadaniu ruchowym, a nie na poszczególnych czynnościach

ruchowych

background image

Są to czynności dnia codziennego

DZIĘKI TEMU, ŻĘ PLANUJEMY, ROZWIJAMY SIĘ //planowanie ruchu//

Praksja

Praksja, to zdolność mózgu do wyobrażania, organizowania i wykonywania nowych ruchów i

aktywności ruchowych

Praksja, dyspraksja, apraksja to szersze pojęcia niż planowanie

Umożliwia interakcję człowieka ze światem zewnętrznym

Stanowi podstawę organizacji zachowania i wyższych funkcji poznawczych

Co składa się na planowanie ruchu, a co na praksję?

o

Engram- ślad pamięci

o

Peedforward

Proces planowania

1)

Idea, wyobrażenie

Wymaga generalizacji

Problem z koncepcją, z zamysłem

„co chcę zrobić?”

2)

Planowanie, antycypacja

Zaplanowanie ruchu przed jego rozpoczęciem (wykonanie bez zawahania i korekty)

3)

Wykonanie

Stereotypie ruchowe, to zaburzenia ruchowe, które polegają na ciągłym powtarzaniu bezcelowych

lub rytualnych ruchów, postaw ciała, wypowiedzi. Występują u osób niepełnosprawnych intelektualnie, z

zaburzeniami ze spektrum autystycznego, dyskinezami późnymi, stereotypowym zaburzeniem ruchowym,

a także z innymi zaburzeniami a także u osób zdrowych. Stereotypią może być wykonywanie prostych

ruchów, takich jak kołysanie ciałem, a także złożonych, jak na przykład naprzemienne krzyżowanie nóg, a

także wykonywanie ruchów marszowych w miejscu. Stereotypie słowne to perseweracje.

Występowanie

Bardzo często w przypadku niepełnosprawności intelektualnej

W całościowych zaburzeniach rozwoju

Przy deprywacjach czuciowych

W uszkodzeniach oun

W zaburzeniach psychicznych

U ludzi zdrowych

Przyczyny

Samo stymulacja

Lęk

Redukcja bodźców

Zaburzenia

pracy

oun

(uszkodzenie

szlaków

korowo-prążkowo-wzgórzowo-korowych)-

uszkodzenie kontroli impulsów

Zaburzenia transmisji dopaminonergicznej

background image

Zaburzenia genetyczne

Rodzaje stereotypii

a)

Zwykłe

np. kołysanie całym ciałem, ssanie kciuka, obgryzanie warg, paznokci, tupanie

b)

Złożone

np. potrząsanie rękami, nienaturalne ustawienie ciała, rąk, machanie dłońmi, przeczenie palcem,

grymasy twarzy

Różnicowanie

Zwykle w pierwszych latach życia

Ruchy mają charakter napadowy

Mają stały wzorzec

Bez zaburzeń świadomości

Zainteresowanie innym bodźcem przerywa stereotypie

Brak wewnętrznego przymusu

Przy próbie przerwania brak niepokoju

Leczenie

Znaleźć przyczynę występowania

Modyfikacja zachowań

Zmiany nawyków

Wzmacnianie różnicowe („dawać coś w zamian”)

PRACA Z DZIEĆMI Z UPOŚLEDZENIEM UMYSŁOWYM

Bodźce krótkie, jednoznaczne dla propriocepcji (np. mocne dociski)

Zupełnie inaczej niż z dzieckiem z mpdz

Astazja- gdy dziecko nie jest w stanie obciążyć stóp

Wibracje

HANDS ON (bardzo dużo u tych dzieci)

Zasady fizjoterapii

Znalezienie mocnych stron dziecka i bazowanie na tym (motywujemy w ten sposób rodziców)

Nawiązanie werbalnego lub niewerbalnego kontaktu z dzieckiem

Wykorzystanie komunikacji niewerbalnej- bazowanie na dotyku (wykorzystanie dotyku głębokiego

w terapii, wibracja), wzroku, słuchu (analiza zmysłów dziecka przed rozpoczęciem terapii)

Włączanie rodziców do przebiegu procesu terapeutycznego

Bliski kontakt z terapeutą- poczucie bezpieczeństwa (uwaga na bierną stabilizację, dzieci ze

zmniejszonym napięciem ‘zawieszają się’ na terapeucie, należy na to uważać i aktywizować dziecko

Powtarzanie działań („powtórki bez powtórek”) tzn. wykonywanie tych samych zadań ruchowych,

ale w różnych formach (wyzwalanie neuropeptydów odpowiedzialnych za proces uczenia się)

Nagradzanie za sukces

Unikanie zachowań stereotypowych

Praca nad somatognozją

Praca nad napięciem mięśniowym

Rozwój praksji

Profilaktyka wad postawy

background image

Nauka czynności samoobsługi

Rozwijaniu umiejętności małej motoryki

Zapobieganie powstawaniu ograniczeń ruchowych w stawach i powstawaniu przykurczy

Zapewnienie odpowiedniej dawki ruchu- brak motywacji, otyłość

Zapewnienie prawidłowej pozycji wyjściowej i kontrola pozycji podczas terapii

Rolą fizjoterapeuty jest poinformowanie psychologa, logopedy w jakich pozycjach wyjściowych

dziecko powinno ćwiczyć.

Zespół rehabilitacyjny: logopeda, psycholog, pedagog specjalny i in.

Regulacja napięcia mięśniowego. Napięcie mięśniowe zależy od:



Specyfiki uszkodzeni oun



Chorób genetycznych



Siły grawitacji



Płaszczyzny podparcia



Pozycji wyjściowych



Pozycji kluczowych względem siebie (punktów?)- rotacje



Tempa ruchu



Motywacji



Bólu, strachu, wpływu otoczenia

Umiejętność utrzymania prawidłowej postawy zależy od:



Prawidłowego rozkładu napięcia mięśniowego



Jakości kontroli głowy i tułowia



Umiejętności stabilizacji proksymalnych stawów



Wpływu przetrwałych reakcji odruchowych



Ruchomości stawów



Somatognozji



Motywacji

Na co należy zwrócić szczególną uwagę?

o

Miednica w pozycji pośredniej

o

Stawy ramienne przed stawami biodrowymi

o

Stawy ramienne na tej samej wysokości

o

Kbpg w jednej linii

o

Pozycja do pracy zgodna z wiekiem kalendarzowym

o

Pozycje do pracy powinny aktywizować dziecko (unikanie biernego podparcia)

o

Pozycja do pracy powinna zapewniać dziecku kontrolę głowy i tułowia (prawidłowa stabilizacja)

o

Pozycje rotacyjne (normalizują napięcie mięśniowe)

o

Wplatanie stymulacji przedsionkowej (ruch) w aktywność dziecka (wpływ na receptory mięsni szyi

stymulują kontrolę głowy i reakcje optyczno-błędnikowe)

PLT (pozycja leżąc tyłem) jest pozycją najmniej korzystną do pracy. Możliwe jest ćwiczenie kontroli

ustawienia głowy, utrzymania linii środkowej i jej przekraczania.

PLD (pozycja leżenia tyłem) jest lepsza do pracy (np. na trójkącie). Należy zwrócić uwagę aby

dziecko nie podpierało się stopami. Kliny powinny być tej samej wysokości, tak żeby ramionami i łokciami

dziecko odpychało się do tyłu. Pozycja dobra przy ćwiczeniu małej motoryki.

Pozycja siadu.

background image

Ważne jest ustawienie kątowe stawów biodrowych (90 stopni zgięcia) i kolanowych

Stawy skokowe w pozycji pośredniej

Pełne podparcie stóp

Stawy ramienne przed stawami biodrowymi

Podparcie dla kkg

Kontrola za punkty kluczowe (np. kolano)

Pozycja stojąca.

„bezpieczniejsze” pionizatory przednie

Dobra pozycja do pracy nawet dla dzieci słabo kontrolujących postawę

Zapewnia osiowe obciążenie stawów

Inne formy oddziaływań

Metoda W. Sherborne

Masaż Shantala (tak naprawdę tez dla dzieci starszych)

Zajęcia logopedyczne

Zajęcia psychologiczne

Fizykoterapia/ hydroterapia

Dogoterapia/ hipoterapia/ delfinoterapia


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
cechy mowy u dzieci z uposledzeniem umyslowym
Czynniki?terminujace zachowania agresywne u dzieci uposledzonych umysłowo w stopniu lekkim
PRZYCZYNY AGRESYWNYCH ZACHOWAŃ DZIECI UPOŚLEDZONYCH UMYSŁOWO, Dokumenty o niepełnosprawnościach i ch
CHARAKTERYSTYKA DZIECI UPOŚLEDZONYCH UMYSŁOWO W STOPNIU UMIA
Rozwój mowy u dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim często bywa opóźniony
CHARAKTERYSTYKA DZIECI UPOŚLEDZONYCH UMYSŁOWO W STOPNIU UMIARKOWANYM
Charakterystyka dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim, Pedagogika specjalna
Komunikacja werbalna i niewerbalna w edukacji i terapii dzieci upośledzonych umysłowo, PEDAGOGIKA SP
Kształtowanie się i rozwój mowy dzieci w normie intelektualnej dzieci upośledzinych umysłowo
Dzieci uposledzone umysłowo, kinezyterapia
Uczucia rodziców dzieci z upośledzeniem umysłowym i ic1
Edukacja dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim, Pedagogika specjalna
CHARAKTERYSTYKA DZIECI UPOŚLEDZONYCH UMYSŁOWO W STOPNIU UMIARKOWANYM
Oligofazja diagnoza i terapia zaburzeń mowy u dzieci upośledzonych umysłowo(1)(1)
Scnariusz zajęć rewalidacyjnych dla dzieci z upośledzeniem umysłowym, dla dzieci, rewalidacja indywi
WALORY TERAPEUTYCZNE WYBRANYCH METOD TERAPII DZIECI UPOŚLEDZONYCH UMYSŁOWO W STOPNIU GŁĘBS
CHARAKTERYSTYKA DZIECKA Z MÓZGOWYM PORAŻENIEM DZIECIĘCYM Z UPOŚLEDZENIEM UMYSŁOWYM W STOPNIU UMIARKO
METODA RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE JAKO FORMA TERAPII DZIECI UPOŚLEDZONYCH UMYSŁOWO (2)

więcej podobnych podstron