Emigranci (1974)
Jeden z najważniejszych dramatów powojennego okresu
Połączenie przytłaczającego naturalizmu z reminiscencjami teatru absurdu
Miejsce: suterena w mieście zachodniego państwa
AA - wybrał emigrację z przyczyn politycznych, chce napisać studium niewolnictwa
XX - przebywa za granicą w celach zarobkowych, „chłoporobotnik” przy wykopach
Arena zamknięta (o zewnętrznym świecie informują nas odgłosy
Groteskowa wizja zachodniego miasta (wypowiedzi XX)
XX - marzenia o powrocie do domu
AA - uświadamia swojemu partnerowi jego zniewolenie umysłowe
Żyją w symbiozie (wykorzystują się wzajemnie)
Zderzenie subkultur
AA jest mentorem, sfrustrowany jałowością swoich planów
XX zarabia by być szanowanym, awansować społecznie, targa pieniądze żeby udowodnić, że nie jest uzależniony od posiadania
Edek, a XX - Edek był negatywnym bohaterem, uosobieniem człowieka zezwierzęconego, XX reprezentuje naturę, która ocala
Świat XX ma silniejsze podstawy niż teorie AA
Ostatnia scena jest syntezą wzniosłych ideałów AA i prostych, przyziemnych celów XX (płacz i chrapanie)
Próżnia wokół bohaterów skupia uwagę na nich
Rezultaty systemu: zachłanny robotnik i agresywny, bezproduktywny intelektualista
Refleksja nad nowym systemem wartości
Kształtowanie się współczesnej świadomości narodowej
Wzrost świadomości narodowej wśród robotników i niepokoje wśród inteligentów
Potrzeba przymierza pomiędzy dwoma obozami („Solidarność”)
Emigracja - pryzmat romantyczny, cierpienie jednostki
Dwie sytuacje: praca zarobkowa i ucieczka od systemu politycznego
Kwestionowanie mitów cierpiącego emigranta oraz mit robotnika dorobkiewicza
Świat zewnętrzny jawi się emigrantom jako nieosiągalny
Wymiar autobiograficzny
Postacie zestawione na zasadzie kontrastu
Autoparodia (dwa wcielenia autora)
Parodia polskiej prowincji i subkultur
XX - zbiorowy portret środowiska wiejskiego, z którym mógł zetknąć się Mrożek
AA - typ dysydenckiego inteligenta
Uniwersalny charakter sztuki
Dramat egzystencjalny, komedia- parodia
Problem alienacji emigrantów
Były to też problemy Mrożka i jego znajomych
Dwie hierarchie wartości
System wartości wyobcowanej inteligencji
System proletariatu o chłopskich korzeniach
Psychologiczne realia dramatu są polskie
Premiera odbyła się w Paryżu w grudniu 1974 roku w przekładzie na język francuski
dla zachodniej publiczności bohaterowie byli imigrantami, a nie emigrantami
społeczne tło dyskusji bohaterów nie zostało wydobyte
Problemy z tłumaczeniami (nie w każdym języku można oddać koloryt emigracji wskazany przez Mrożka)
Dramat był szeroko komentowany na różne sposoby, wzbudzał niepokój w kontekście trwającej dyskusji na temat imigracji i emigracji
Mrożek odszedł od ukazywania problemów lokalnych, problemy uniwersalne, problemy wędrowca
Pozornie uniwersalna sztuka osiąga swą pełną realizację w kontekście polskim
Rosnąca popularność dramatu w dobie migracji międzypaństwowych