Obniżenie wartości naszej waluty może prowadzić do wystąpienia mechanizmu „nakręcania koniunktury”, ponieważ może dojść do wzrostu konkurencyjności cenowej naszego eksportu i dzięki temu do wzrostu samego eksportu, spadku konkurencyjności cenowej naszego importu i spadku importu oraz zastąpienia jego części substytutami krajowymi. Następnie wzrostu produkcji krajowej, zatrudnienia, poprawy sytuacji w bilansie płatniczym. Aby ten pozytywny scenariusz miał szansę zaistnieć elastyczność cenowa naszego eksportu, importu i produkcji krajowej muszą być większe od 1.
Międzynarodowe systemy walutowe
System waluty złotej (1870/80-1914) – pierwszy system, nie sankcjonowały go żadne umowy międzynarodowe, wprowadzany dobrowolnie.
Reguły SWZ:
Każda jednostka walutowa miała wyrażoną swoją wartość w złocie (parytet);
Kursy walutowe były stałe;
[tu było więcej reguł, ale przespałem slajd z nimi ]
(!) W systemie tym funkcjonowały dwa autonomiczne mechanizmy przywracania równowagi w bilansach płatniczych, tzw. mechanizm cenowy i mechanizm dochodowy (!)
Po zakończeniu I wojny światowej wiele państw podjęło próbę powrotu do sytemu waluty złotej. Było to trudne z powodu:
Znacznego wzrostu cen (inflacja);
Zniszczeń wojennych;
Rosnącej dysproporcji rozwojowej państw.
(!) Polityka zubożenia sąsiada – okres międzywojenny (!)
Ciekawostka: Brytyjczycy po I wojnie światowej podjęli próbę utrzymania pozycji lidera w światowej gospodarce. Zdecydowali się na podjęcie roli gwaranta stabilności rynku światowego, w tym celu wrócili w pełni do systemu waluty złotej. Decyzja spowodowała stagnację gospodarczą, skok cen i wzrost bezrobocia. Na skutek tej błędnej decyzji USA przejęło koniec końców rolę lidera w gospodarce światowej.
1-22 lipca 1944 – Międzynarodowa Konferencja Walutowa i Finansowa Narodów Zjednoczonych w Bretton Woods. Powstaje:
Międzynarodowy Fundusz Walutowy;
Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju;
Międzynarodowy system walutowy zwany systemem z Bretton Woods [1944-1971/78] (sankcjonujący obok złota szczególną rolę dolara amerykańskiego).
Zasady systemu z Bretton Woods:
Parytet walut każdego państwa członkowskiego był ustalony w złocie lub USD;
Państwa utrzymywały kursy stałe o możliwości odchyleń +/- 1%; w przypadku konieczność zmiany parytetu potrzebna była zgoda MFW;
MFW mógł udzielać pomocy członkom w sytuacji deficytu bilansu płatniczego;
Walutą bezpośrednio wymienialną na złoto (jedyną) według stałej ceny był dolar amerykański, za jego pośrednictwem istniała wymienialność innych walut.
(!) U końca systemu wartość USD była przeszacowana o ok 400% (!)
Współczesny międzynarodowy wielo dewizowy system walutowy. Rodzaje polityk kursowych (według MFW 1982):
Polityka wiązania kursu waluty z kursem pojedynczej waluty;
Polityka wiązania kursu walutowego z koszykiem walut;
Polityka kierowanej elastyczności;
Polityka kształtowanych niezależnie kursów płynnych;
Polityka współpracy.