Miejscowość Sarnów jest położona w województwie podkarpackim, około 8 kilometrów od Mielca. Wioska usytuowana jest na terenie Puszczy Sandomierskiej. Założona na dość nieżyznych glebach. Teren jest po lekko pofałdowany, ale po części płaski. Jest w większości słabo zalesiony, użytkowany dawniej był głównie rolniczo. Wioska jest niewielka, bo licząca obecnie 130 domów i około 400 mieszkańców. Historycznie -Reichsheim – dzisiaj Sarnów to jedna z pierwszych wiosek niemieckich kolonistów w Galicji. Założona na najgorszych ziemiach. Wielu przybyłych ze Szwabii osadników opuściło te nieurodzajne ziemie i przesiedliło się dalej na wschód. Na ich miejsce przybyli do Reichsheim nowi koloniści z Pfalz, jednakże i oni walczyli bez powodzenia z piaszczystymi nieurodzajnymi ziemiami.

Obecnie w wzdłuż całej miejscowości biegnie asfaltowa droga, a tuż obok niej 5 lat temu, został położony chodnik, który służy wygodzie mieszkańców. Tuż obok chodników, co 250 metrów, umieszczone są kosze na śmieci, które są zrobione z ozdobnego drewna. We wsi mieszczą się dwa przystanki autobusowe i busowe oraz dwie tablice ogłoszeń, które są w kształcie domków, wybudowanych z ładnego, oryginalnego drewna. Wzdłuż drogi umieszczone są latarnie, które zawsze po zmroku się zapalają. Budynki mieszkalne, które mieszczą się w Sarnowie, są podzielone ze względu na wiek swojej budowy. Domy są przeważnie dwu-piętrowe, choć znajdują się również domki jednorodzinne, którym mieszkają rodzice i jedno dziecko. W większości domów dwu piętrowych mieszka kilka pokoleń ludzi; rodzice ze swoimi dziećmi i dziadkowie. Na terenie miejscowości znajduje się kilka starych, drewnianych domów, jeszcze poniemieckich, ale utrzymanych w bardzo dobrym stanie dzięki opiece obecnych właścicieli. Takie budynki zamieszkują przeważnie starsi ludzie, których dzieci wyjechały i osiedlili się w dużych miastach. Te domy, z zewnątrz okryte są czarnym drewnem. Jednak przeważająca ilość budynków to domy nowe, które wybudowane są z cegły, a następnie pomalowana na kolory (biały, żółty, zielony czy brązowy). Każdy z domów jest ogrodzony płotem, który jest drewniany, betonowy lub żelazny. Przy każdym domu mieszczą się wielkie lub stosunkowo małe ogrody, które są tworzone z kwiatów lub wysadzone drzewami lub krzaczkami. U każdego mieszkańca na podwórku znajduje się chodnik oraz szopy czy garaże. W przeciągu kilku lat, ogrody mieszczące się przy domach zaczęły nabierać piękna, ponieważ ludzie inwestują swoje najbliższe otoczenie. Na podwórkach oprócz chodników, które są podstawą, znajduje się wiele dodatków estetycznych między innymi huśtawki czy altanki, które stały się już rutyną na co drugim podwórku. Równolegle do asfaltowej drogi, biegnie droga piaszczysta, przy której z roku na rok buduje się coraz więcej nowych domów dwupiętrowych. Przeważnie u każdego mieszkańca na podwórku czy w garażach stoi samochód. W większości domów u młodych ludzi, którzy pracują i dobrze zarabiają, są po dwa samochody, u osób starszych widnieją na podwórkach rowery, którymi się poruszają.

Dziedzictwo kulturowe miejscowości Sarnów, to pierwszorzędnie należy wymienić poniemiecki, zabytkowy kościół pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa, który został wybudowany w 1833 roku. Jest to drewniany budynek, konstrukcji zrębowej szalowany, kryty blachą, jednonawowy z węższym prezbiterium, po którego bokach dwie symetryczne przybudówki mieszczące zakrystię i składzik. Wnętrze kryte jest stropem, wydatny chór muzyczny wsparty na 6 okrągłych słupach. Ołtarz główny ma fragmenty barokowej snycerki z 2 połowy XVIII wieku. W parafii, obecnie jest około 860 wiernych z Sarnowa, Czajkowej i Dębiaków. W 1994 roku gruntownie wyremontowano kościół, do okien zostały wstawione witraże oraz plac kościelny został ogrodzony betonowym, białym płotem. Tuż obok białej plebani mieści się zabytkowa, stara dzwonnica, również koloru białego. Około dwa kilometry od kościoła, mieści się mały, stary niemiecki cmentarz, do którego należy dojść piaszczystą drogą. Jest on otoczony lasem liściastym i wzniesiony na lekkiej górce. Cmentarz jest niezadbany. Przejeżdżając przez most nad rzeką Babulówką, która przepływa przez Sarnów, znajduje się cmentarz parafialny, na którym znajduje się nowo wybudowana kaplica.

Charakteryzując infrastrukturę społeczną trzeba wymienić mieszczące się we wsi przedszkole, do którego uczęszcza około trzydzieścioro dzieci z Sarnowa i okolicznych wsi. Przedszkole jest wyposażone małą jadalnie. Budynek jest pomalowany na kolor pomarańczowy, a w oknach widnieją rysunki dzieci. Obok niego znajduje się jeden z dwóch placów zabaw, na których znajdują się między innymi huśtawki, karuzele, samochody, wspinaczki linowe, zjeżdżalnie. W miejscowości Sarnów nie ma szkół. Dzieci i młodzież uczęszczają głównie do Szkoły Podstawowej w Czajkowej, a do gimnazjum gminnego w Tuszowie Narodowym. Najbliższe szkoły średnie mieszczą się w Mielcu. Wieś dysponuje Filią Biblioteki Publicznej, przy której znajduje się świetlica oraz są prowadzone różne zajęcia rozwijania zainteresowań np. gry na instrumentach, kosza, siatkówki, malarstwa. W miejscowości Sarnów znajduje się remiza strażacka, która jest przygotowana na różne imprezy, wyposażona w kuchnie, łazienki i wykorzystywana do spotkań wiejskich. Na terenie Sarnowa działa sekcja Ochotniczej Straży Pożarnej. Obok remizy znajduję się boisko do gry w kosza i boisko do piłki nożnej, natomiast obok filii Poczty Polskiej jest boisko do gry w siatkówkę. Sprzęt przeznaczony do rekreacji dla mieszkańców wsi, znajduje się w świetlicy obok Biblioteki. Na terenie miejscowości są dwa sklepy spożywczo-przemysłowe oraz sklep z artykułami gospodarstwa domowego. Przy jednym ze sklepów spożywczo- przemysłowym znajdują się duże kosze na papier, szkło, plastik i inne odpady. Jest on nowy, wymalowany na lekko pudrowy kolor, a przed nim jest mały parking z kostki brukowej. Na obszarze Sarnowa, mieści się firma ‘’Kubik’’, czyli zakład pracy, który zajmuje się kompleksowym wyposażeniem pralek. Budynek jest dość duży i pomalowany na szary kolor. Plac zakładu ogrodzony jest szarym, betonowym płotem, a na placu firmowym znajduje się mały parking przeznaczony dla samochodów pracowników. Obszaru firmy, oprócz ochrony, zawsze pilnują dwa psy, które swobodnie biegają na całym placu. Zakład jest otoczony lasem iglastym i liściastym, a do niego prowadzi piaszczysta droga. W miejscowości trwa budowa osiedla domków jednorodzinnych, przez firmę budowlaną Inverpol. Obecnie zostały wytyczone działki.

Ludzie, zamieszkujący Sarnów są podzieleni. Dominuje liczba ludzi młodych, którzy pragną się rozwijać i wyjeżdżają aby studiować czy pracować do dużych miast. Jednak pewien procent mieszkańców, to stare, schorowane osoby, które przeżyły wojnę, a za swojej młodości zajmowały się rolnictwem. Takie osoby ubierają się w czarno - szare, stonowane kolory i często chodzą do kościoła czy też na cmentarz. Obecnie ludzie nie hodują już zwierząt, jedynie domowe (koty, psy), niekiedy można zauważyć, lecz sporadycznie hodowle kur czy kacząt. Uprawą roli już się nikt nie zajmuję, dlatego większość pół stoi w nieużytku i obecnie są tam łąki. Ludzie młodzi, pracują przeważnie w Mielcu lub po okolicznych miejscowościach. Cechą ludzi młodych jest sportowy styl życia, często spotykają się rekreacyjnie na boiskach sportowych lub na różnych turniejach, które są organizowane przez sołtysa lub sołectwo. Cechą charakterystyczną dzieci jest kolorowy ubiór i gwar na boiskach czy placach zabaw. Sporą część społeczeństwa Sarnowa stanowią młode mamy, które często chodzą na spacery na place zabaw. . Relacje ludzi między sobą są zróżnicowane. Osoby starsze często przebywają tylko w swoim towarzystwie, bo uważają że z młodymi nie odnajdą wspólnego języka. Czasami bywają różne wymiany zdań między starszym a młodszym pokoleniem, co można usłyszeć pod sklepem czy też na boiskach sportowych. Młodzież spędza czas w swoim gronie, czasami można zauważyć na boisku jak siedzą na ławkach i palą papierosy czy też piją alkohol. Ludzie są do siebie przyjaźnie nastawieni, kłaniają się sobie nawzajem

Charakteryzując miejscowość Sarnów można zaobserwować rozwijające się społeczeństwo jak i zauważyć, jak w ciągu kilku lat, na lepsze, zmienia się wieś.