UKŁAD POKARMOWY
pobieranie pokarmu;
wydalanie niestrawionych resztek;
przewód pokarmowy + gruczoły trawienne (wątroba, trzustka, ślinianki);
budowa – 4 warstwy, od wewnątrz:
błona śluzowa (tunica mucosa);
błona podśluzowa (tunica submucosa);
błona mięśniowa (tunica muscularis) – dwupokładowa;
błona surowicza (tunica serosa) [od przepony do końca] lub przydanka [od początku do przepony];
JAMA USTNA – brak czterowarstwowej budowy;
Sposób pobierania pokarmu:
przeżuwacze – wargi, język;
świnia – wargi, język, zęby;
pies – zęby;
koń – wargi;
WARGA:
część skórna;
część środkowa – tworzy mięsień okrężny wargi z tkanką poprz. prąż. szkielet.;
część śluzowa;
brzeg wargi – czerwień wargowa, przejście części skórnej w śluzową;
u przeżuwaczy – część śluzowa jest zrogowaciała;
płytka nosowa – tworzy ją skóra warg u owcy, kozy i mięsożernych;
śluzawica (płytka nosowo-wargowa) – u bydła;
ryj – świnie;
Część skórna:
zew. – nabłonek wielowarstwowy płaski;
wew. – skóra właściwa i gruczoły łojowe i potowe, dużo naczyń krwionośnych i limfatycznych i zakończeń nerwowych;
Część śluzowa:
błona śluzowa (tu jest blaszka nabłonkowa [nabłonek wielowarstwowy płaski rogowaciejący, pofałdowana błona podstawna] oraz blaszka właściwa [tkanka łącz. wł. luźna, dużo naczyń, nerwów i gruczołów wargowych);
JĘZYK:
twór mięśniowy, z tk. mięśniowej poprz. prąż. szkielet. i odrobiny tk. łącznej międzymięśniowej;
mięśnie języka – 2x mięśnie poziome (podłużne i poprzeczne) oraz pionowy;
w obrębie języka:
wierzchołek i trzon – 2/3 języka;
nasada – 1/3, dzieli się na powierzchnię grzbietową (z błony mięśniowej i śluzowej, rozdrabnianie pokarmu) i brzuszną (błona śluzowa, podśluzowa, mięśniowa, poruszanie językiem);
Błona śluzowa:
blaszka nabłonkowa – nabłonek wielowarst. płaski, od str. brzusznej – gładka, od strony grzbietowej – tworzy brodawki języka;
blaszka właściwa – tk. łącz. luźna, unaczyniona i unerwiona;
BRODAWKI:
mechaniczne – szorstkość , do rozdrabniania pokarmu;
nitkowate:
rogowe – brodawka silnie zrogowaciejąca, najwyższe u kota (zęby rogowe);
warstwa rozrodcza – ciemniejsze pasma;
stożkowate – u przeżuwaczy, zapobiegają wypadaniu pokarmu;
soczewkowate – u przeżuwaczy, spłaszczone, jak plaster, kierują kęs na brodawki smakowe;
smakowo-czuciowe – z receptorami smaku;
liściaste – brak u bydła, na bocznych brzegach tylnej części języka, twór bł. śluz., tworzy fałdy, kubki smakowe po bokach, trzon z blaszki właściwej bł. śluz., boczne brzegi trzony lekko pofałdowane, a górne - bardzo;
grzybowate – na całej powierzchni, między nitkowymi, w nabł. górnej części – kubki smakowe;
okolone – okrągłe, na pograniczu nasady i trzonu, układ i liczba charakterystyczna dla gatunku, nie wydostaje się ponad powierzchnię języka:
koń i świnia – 2, na pograniczu trzonu i nasady;
bydło – 8-17, w 2 rzędach;
człowiek – 8-15, odwrócona litera V;
pies – 4-6, podobnie jak człowiek;
wały okalające – okalają brodawki;
pomiędzy – rowek okalający, do którego uchodzą przewody wyprowadzające gruczoły cewkowate, które wydzielają wydzielinę surowiczą;
kubki smakowe – tworzą pola smakowe, głównie po bokach brodawki;
Kubek smakowy – w nabłonku gł. brodawki, nagłośni, tylna cz. przełyku, smak, temperatura, kształt:
koń – melonowaty;
koza – elipsowaty;
człowiek, owca – jajowaty;
świnia – wrzecionowaty;
pies, kot – okrągły;
z komórek:
zrębowych (podporowych) – przy podstawie – dół, wew.- środek, zew. – najwyżej, między nimi komórki zmysłowe (pręciki);
smakowych – wrzecionowaty kształt, ciemniejsze, jądro o zbitej chromatynie, zakończone nitkami , które wychodzą na zew. nabłonka przez
unerwiony przez odgałęzienia n. językowo-gardłowego i włóknami zwojów autonomicznych;
ZĘBY:
wytwór
kora + korzeń + szyjka;
tk. twarde:
zębina;
szkliwo – u młodych osobników pokryta oszkliwem, z wielokątnych pryzmatów szkliwnych;
cement (kostniwo) – od szyjki, okrywa korzeń;
tk. miękkie:
miazga;
ozębna - mocuje ząb w zębodole, tworzy więzadła;
przeżuwacze – cement koronny wypełnia bruzdy, w trzonowcach szkliwo sięga głęboko w dół tworząc fałdy, typ hipselodentyczny;
mięsożercy – szkliwo otacza koronę zęba, w postaci czpeczki, typ brachidontyczny;
miazga – unaczyniona, unerwiona, przypomina tk. łączną zarodkową;