2 slajd Agata Senior a rodzina
Rodzina dla ludzi w podeszłym wieku jest równie ważna jak dla dzieci. Rodzina właśnie ostoją dla seniorów, jest wsparciem, pomocą i tym, co niekiedy dla człowieka starszego wydaje się być jego największym skarbem, czyli wszystkim co ma.Niekiedy zdarza się tak ze osoba starsza nagle choruje traci zdrowie i nie może już samodzielnie wykonywać nawet najprostszych czynności, niekiedy trafia też do szpitala i jest tam dość długo. Wtedy po powrocie do domu jest traktowana inaczej niż dotychczas. Wszystko się zmienia. Teraz to nie senior będzie się opiekował rodziną a rodzina nim. Jest to sytuacja bardzo trudna, ale jeśli kocha się kogoś jest się w stanie poświęcić dla niego wszystko, nawet całkowita zmianę poszczególnych funkcji członków rodziny, zmianę harmonogramu dnia.
3 slajd Ja Rola osób starszych w społeczeństwie:
Osoby starsze stanowią swoistą równowagę dla szalonej, popędliwej i niedoświadczonej młodzieży. Zatem rolą i powołaniem ludzi starszych we współczesnym świecie jest kierować i wychowywać, strzec moralnego porządku i wdrażać go młodym, pilnując by nie schodzili na manowce. Istnieje dziś ogromna potrzeba takiego działania przy wyzyskaniu tych wartości, które reprezentuje starość i które może ona z siebie dać zarówno w rodzinie jak i w szerszym społecznie terenie. Zestawiając ze sobą cechy i zalety młodości oraz starości zauważyć można, że uzupełniają się one wzajemnie. Starość posiada właśnie to czego brakuje młodości i na odwrót. To istotne stwierdzenie prowadzi do wniosku, że stare i młode pokolenie potrzebne są zarówno sobie nawzajem, jak i światu, który potrzebuje zarówno siły i energii ludzi młodych, jak doświadczenia i rozwagi ludzi starszych. Młodzi potrzebują od starych mądrych rad i rozważnego kierownictwa, starzy od młodych pomocy i opieki. Ważne jest aby wskazać, że oba te pokolenia, pomimo krytyki społeczeństwa, są jego ważnym elementem. Bowiem równowaga i harmonijna współpraca obu tych pokoleń konieczna jest dla społecznego dobra.
4 sladj Agata Rola osób starszych w rodzinie:
Ludzie starsi cenią sobie wysoko więzi rodzinne. Ich gotowość do niesienia pomocy rodzinie jest stała. W każdej chwili są gotowi by pomóc. Jednak główną rolą jaką pełnią osoby starsze w rodzinie to wnoszenie wielu wartości kulturowych, obyczajowych i historycznych, dzieci zaś przebywając z osobami starszymi, uczą się szacunku dla innych, a także kształtują swoje postawy, poglądy i obyczaje. Osoba starsza może być życiowym przewodnikiem i autorytetem dla członków rodziny.Ludzie starsi często też pomagają w gospodarstwie, opiekują się wnukami, ofiarują mieszkanie, a jeśli mieszkają z rodziną, często wspierają ją finansowo.Najważniejszą rolę jaka pełnią osoby starsze to rola dziadka i babci.W pewnym sensie są one kontynuacją ról matki i ojca, dobrze znanych ludziom starszym, stąd też w tej są one chętnie przez nich podejmowane.
„Dziadkowanie jest bowiem rodzicielstwem przesuniętym w czasie, uwolnionym od stresów macierzyństwa odpowiedzialności ojcostwa.”(M. Susłowska) Jednak ludzie starsi nie chcą pełnić roli rodzicielskiej wobec wnuków, pragną przede wszystkim przekazać im swoje wartości i doświadczenia. Przekazują wnukom doświadczenia, wiedzę(o dziejach rodziny, ojczyzny, świata), tradycje rodzinną, normy moralne, wzory zachowania i postępowania, wprowadzają w świat wartości, pomagają rozwiązywać życiowe problemy. Pomiędzy dziadkami a wnukami jest silny związek emocjonalny- duma z osiągnięć wnuków oraz chęć świadczenia im pomocy.Rola dziadków jest bardzo istotna, gdyż bardzo często staja się oni nieformalnymi wychowawcami swoich wnuków. I chociaż wychowanie przez dziadków ma charakter doraźny, niezaplanowany i okolicznościowy, to jego skutki mogą być bardziej korzystne niż oddziaływanie rodziców czy instytucji oświatowo-wychowawczych.
5 slajd ja Dyskryminacja i marginalizacja społeczna osób starszych:
Dyskryminacja społeczna-oznacza nierówne traktowanie członków danej grupy społecznej. Przejawia się najczęściej w formie pozbawienia lub ograniczenia praw, prześladowania bądź w nieprzychylnym nastawieniu lub uprzedzeniu.
Przyczyną tego zjawiska są zmiany jakie nastąpiły w wyniku uprzemysłowienia, a podstawą dyskryminacji jest ocena cech zewnętrznych ludzi starszych. Uznaje się ich za mniej użytecznych od młodych, którzy mają więcej siły i energii. Pomniejsza się potrzeby i znaczenie ludzi starszych, ponieważ nie są już użyteczni i „przeżyli już swoje”.
Ludzie starsi maja utrudniony dostęp do rynku pracy, słabszą pozycję ekonomiczną niż inne grupy dorosłych. Usuwa się ich poza nawias, jako niepotrzebnych, przeszkadzających rodzinie, oddaje się do placówek pomocy społecznej lub służby zdrowia(na czas wyjazdu lub gdy trzeba im zapewnić stała opiekę).
6 slajd Agata wyróżnia się następujące rodzaje dyskryminacji ludzi starszych:
dystansowanie się czyli unikanie bliskich kontaktów z osobami starszymi;
dewaluowanie czyli upowszechnianie przekonań o negatywnych cechach ludzi starszych;
delegitymizacja, tj. utrwalenie w postaci aktów prawnych negatywnego stosunku jednych osób wobec innych, co prowadzi do zaliczenia danej jednostki do kategorii społecznej pozbawionej określonych praw;
segregacja czyli izolowanie jednostek lub grup od środowiska społecznego;
eksterminacja, czyli biologiczne wyniszczanie ludzi.
Ludziom starszym trudno jest nadążyć za „nowością”. Utracili oni swój prestiż, niektóre role(np.: nosiciela wiedzy), co przyczyniło się do zachwiania ich pozycji w społeczeństwie. Zanika szacunek dla wieku, pojawia się obojętność, a nawet niechęć wobec ludzi starszych oraz tzw. gerontofobia (tj. zjawisko psychologiczne przejawiające się w negatywnych wyobrażeniach o starości, połączonych z lękiem przed starością i byciem osobą starszą).
7 slajd jaMarginalizacja najstarszej grupy wiekowej przebiega stopniowo.
Obejmuje rezygnację z pełnienia ról społecznych(głównie roli pracownika), zerwanie kontaktów z ludźmi, ograniczony dostęp do dóbr i usług oraz instytucji(edukacyjnych, socjalnych, kulturalnych, politycznych).
Narastająca izolacja, bezradność, bierność, obojętność, marazm, oczekiwanie na pomoc ze strony osób lub instytucji wraz z istniejącymi przejawami dyskryminacji społecznej ludzi starszych, często prowadząco niemal całkowitej nieobecności starszego człowieka w życiu społecznym. Równocześnie wielu ludzi starszych w Polsce utożsamia się z negatywnym stereotypem starości, godząc się z zepchnięciem na margines życia społecznego. Ich potrzeby ulegają minimalizacji, są zagubieni i mało widoczni, wykluczeni bezradnością, nienadążający za wyzwaniami współczesnego świata.Jednakże osoby mobilne, aktywne w różnych sferach życia społecznego, o wysokich kwalifikacjach zawodowych nie podporządkowują się temu stereotypowi.
W pracy socjalnej z osobami starszymi chodzi generalnie o zapewnienie dobrostanu seniorów, dlatego tak ważne jest konkretne przygotowanie do pracy z tego typu grupą ludzi. Dalej chodzi o uchronienie ich od poczucia bezużyteczności, osamotnienia, o pomoc w przezwyciężeniu kryzysów. Pracownicy socjalni pracują z osobami starszymi powinny mieć odpowiednie cechy charakteru, które będą im tę pracę ułatwiaćKolejną rolą pracownika socjalnego jest fakt by praca socjalna możliwa była w środowisku domowym seniora. Wiadomo że wszystkie działania będą skupiały się przede wszystkim na seniorze ale niekiedy w grę wchodzić będzie rodzina a niekiedy nawet najbliżsi sąsiedzi. Np. w sytuacji kryzysowej jak choroba czasem trzeba wesprzeć opiekującego się seniorem, należy podtrzymywać go na duchu a także wesprzeć go dobrą radą.