Paulina Lipska gr. III - poprawa

Relacja

Film animowany promujący polską prezydencję w UE

Mam dzisiaj okazję przekazać Państwu relację z premiery animacji, która stworzona została z okazji objęcia przez Polskę przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej. Autorem filmu jest znany już krytykom filmowym - Tomasz Bagiński. Sam fakt stworzenia animacji, jak i wydarzenie, które zainspirowało jej powstanie budzą wiele entuzjazmu. Przekonajmy się, jak artysta zakreślił naszą pozycję na tle Zachodniej Europy.

Ujęcie otwierające film to zbliżenie na zamknięte kobiece powieki, które otwierają się wraz z pojawieniem się w tle spokojnej, wręcz melancholijnej melodii. Odsłaniają one niebieskie źrenice i nieobecne spojrzenie. Następuje oddalenie się perspektywy i tak ukazuje się nam pełna postać, siedzącej na ławce kobiety, na tle ogromnego biurowca. Jej ciało odziane w niebieską, suknię, szyja ozdobiona jest złotym łańcuszkiem z zawieszką w kształcie gwiazdki. Kobieta siedzi na ławce w pozycji wyprostowanej, z nogą założoną na nogę, zdaje się nad czymś rozmyślać.

Różnorodność perspektyw wskazuje położenie bohaterki, która znajduje się zupełnie sama, w otoczeniu oszklonych budynków. Są to ciemnoniebieskie biurowce, a miejsce, gdzie ustawiona jest ławka bohaterki, to wyłożona szarymi betonowymi płytami powierzchnia. Szarość tych płyt oraz ciemne, zimne barwy budynków dookoła niej tworzą chłodną kompozycję. Uwaga skupia się na powiewających na wietrze liściach drzewa, za którym dostrzec można jasność płynącą ze wschodu. Z tych białych smug światła wyłania się młodzieniec w czerwonej koszuli z białymi tradycyjnymi wzorami polskimi oraz w czarnych spodniach. Charakteryzuje się słowiańską urodą – ma blond włosy oraz niebieskie oczy. Kieruje się ku siedzącej kobiecie. Zbliża się do niej tanecznym krokiem i próbuje uwodzić, delikatnie muskając jej twarz ręką, wirując przed jej obliczem w rytmie muzyki. Na chwilę zajmuje przy niej miejsce na ławce i spojrzenia obydwojga krzyżują się. Nareszcie wyciąga ku niej dłoń i porywa w tanecznych objęciach. Od tej chwili cała animacja nabiera dynamizmu. Szary świat zamienia się w barwną przestrzeń. Budynki, dotąd otaczające kobietę zaczynają drżeć, aż w końcu rozsypują się na kawałki i wirują w powietrzu, tworząc tło dla uniesionej w tańcu pary. Ekranizacja nabiera cech niezwykłości, bajkowości, ponieważ para wznosi się ku górze, a dookoła nich unoszą się kawałki budynków, drzew, które rozpadły się niczym puzzle. Para nie przerywa tańca, koło nich rozpada się chodnik, tańczą na krawędziach, lecz nie tracą równowagi.

W kolejnym ujęciu widzimy tę dwójkę wraz z innymi kobietami identycznymi jak dotychczasowa bohaterka i mężczyznami ubranymi w koszule o różnych kolorach, którzy energicznie razem tańczą. Jednocześnie cała przestrzeń zmienia swoją tonację, z tej zimnej, ciemnej na kolorową, gdzie świat ma nieco różowy odcień. Filmik kończy się wraz z powrotem kobiety na tę samą ławkę. Tym razem świat, do którego wraca, jest całkowicie inny, pełen życia i barw.

Tak autor animacji, w sposób alegoryczny ukazuje nowy etap - 1 lipca 2011 roku, kiedy to Polska obejmie prezydencję w Unii Europejskiej. Dziękuję za uwagę, relacjonowała dla państwa Paulina Lipska.