WYŻSZA SZKOŁA PRAWA I ADMINISTRACJI
PRZEMYŚL-RZESZÓW
ZAMIEJSCOWY WYDZIAŁ PRAWA I ADMINISTRACJI
W RZESZOWIE
Przedmiot: System Ochrony Prawnej w UE.
Temat: Postępowanie przed Europejskim
Trybunałem Praw Człowieka.
Prowadzący: dr Wojciech Konaszczuk
Dariusz Dudzik
nr albumu 33460
Grupa GW01
studia: niestacjonarne
mail: czestmir22@wp.pl
Spis treści……………………………………………………….2
1.1 Europejski Trybunał Praw Człowieka……………………..3
1.2 Postępowanie przed Trybunałem…………………………..4
Bibliografia………………………………………………….…..7
Inne źródła………………………………………………………8
1.1 Europejski Trybunał Praw Człowieka.
Europejski Trybunał Praw Człowieka został utworzony w 1959 roku. Jest sądem międzynarodowym z siedzibą w Strasburgu, powołanym do rozpatrywania skarg składanych przez osoby, które twierdzą, że naruszono ich prawa zagwarantowane w Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Celem autorów Konwencji było stworzenie zbiorowego systemu ochrony praw człowieka. Oprócz opracowania katalogu praw i wolności cywilnych i politycznych Konwencja stworzyła system kontroli przestrzegania zobowiązań przyjętych przez Państwa-Strony Konwencji. Trybunał składa się z sędziów w liczbie równej należących Państw-Stron Konwencji, obecnie zasiada
w nim 45 sędziów. Sędziowie zasiadają w Trybunale we własnym imieniu i nie reprezentują Państw Stron Konwencji. W czasie sprawowania urzędu nie mogą prowadzić żadnej działalności, która nie dawałaby się pogodzić z niezawisłością i bezstronnością oraz
z wymaganiami piastowania urzędu w pełnym wymiarze czasu. Kadencja ich upływa
z ukończeniem przez nich siedemdziesięciu lat. Przez zgromadzenie Plenarne Trybunału wybierany jest Prezes, dwóch Wiceprezesów i dwóch Przewodniczących Izb na trzyletnia kadencję.
1.2 Postępowanie przed Trybunałem.
Ze skargą do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka może zwrócić się każda osoba indywidualna twierdząca, że w stosunku do niej naruszono Konwencję lub każde Państwo-Strona ( skarga międzypaństwowa ). Informację i formularz zgłoszeniowy dla złożenia skargi można otrzymać w Kancelarii Trybunału. Postępowania przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka toczy się jawnie z obustronnym wysłuchaniem faktów i udostępnione publicznie,
o ile Izba nie zadecyduje w wyjątkowych okolicznościach o wyłączeniu jawności rozprawy. Dokumenty składane przez strony w Kancelarii Trybunału w związku z prowadzonym postępowaniem są jawne i dostępne publicznie. Skargę można składać osobiście, ale zaleca się skorzystania z pomocy fachowej, natomiast w przypadkach w których zawiadamia
się Rząd reprezentacja prawna jest wręcz wymagana. Rada Europy wychodząc naprzeciw
z pomocą udziela wsparcia finansowego na pokrycie kosztów reprezentacji prawnej procesującym się stronom. Przyjęte jest, że proces przed Trybunału odbywa się w języku angielski i francuskim, ale składane skargi można sporządzać w każdym języku urzędowym Państwa-Strony. Po uznaniu skargi powinno się jednak używać jednego z oficjalnych języków, chyba że Prezes Wielkiej Izby lub Izba zezwoli na kontynuowanie postępowania
w języku narodowym przez stronę składającą skargę.
Kolejnym etapem jest badanie dopuszczalności skargi, gdzie stronie indywidualnej przydzielona jest Izba ( Sekcja ), a Przewodniczący Izby wyznacza sędziego sprawozdawcę. Po wstępnej analizie sprawozdawca decyduje, czy skarga ma być rozpoznawana przez trzyosobowy Komitet czy też przez Izbę. Komitet jest kompetentny do określenia dalszych losów skargi, może ją uznać jednogłośnie za niedopuszczalną lub skreślić z listy spraw zawisłych przed Trybunałem, przez co następuje przerwa w dalszym badaniu okoliczności sprawy. Skarga jest niedopuszczalna w przypadku nie wykorzystania wszystkich przysługujących nam w kraju środków odwoławczych, lub jeśli złożymy ja po upływie 6 miesięcy od daty wydania prawomocnego orzeczenia lub ostatecznej decyzji w danej sprawie. Skarga wniesiona po tym terminie zostanie odrzucona. Skargi indywidualne, które nie zostały uznane za niedopuszczalne przez Komitety, lub które zostały przekazane przez sprawozdawcę do rozpoznania przez Izbę, a także skargi międzypaństwowe, są rozpatrywane przez Izby. Izby decydują o dopuszczalności zasadności skargi, zwykle wydając w tym przedmiocie odrębne orzeczenia, lub, o ile uznają to za stosowne, wydają jedno orzeczenie co do obu tych kwestii.
Jeżeli pojawią się poważne zagadnienia dotyczące interpretacji Konwencji, lub ryzyko wydania orzeczenia sprzecznego z dotychczasowym orzecznictwem Trybunału, Izba może
w każdym czasie zrzec się właściwości na rzecz Wielkiej Izby. W pierwszej fazie postępowanie jest zasadniczo pisemne, chyba że Izba zadecyduje przeprowadzić rozprawę w celu stwierdzenia dopuszczalności jak i zasadniczości skargi.
Kolejnym krokiem jest badanie zasadności skargi, w której to Izba po stwierdzeniu dopuszczalności zwraca się z prośbą o przedłożenie dalszych dowodów, pisemnych uwag,
przedstawienia przez skarżącego roszczeń co do słusznego zadośćuczynienia, a także stawiennictwo na publicznej rozprawie dotyczącej zasadności skargi. Przewodniczący Izby może, w interesie wymiaru sprawiedliwości dopuścić przedstawienie uwag lub udział
w rozprawie każdego Państwa-Strony nie będącego strona postępowania, lub każdej zainteresowanej osoby innej, niż skarżący. Państwo-Strona której obywatelem jest skarżący, ma prawo do uczestniczenia w postępowaniu. W czasie toczącego się postępowania, Kanclerz Trybunału może prowadzić negocjacje ze stronami zmierzające do polubownego załatwienia sprawy. Negocjacje takie są poufne.
Kolejnym krokiem jest wydanie orzeczenia przez Izby. Izby wydają orzeczenia większością głosów. Każdy sędzia, który brał udział w rozpoznawaniu sprawy, jest uprawniony do dołączenia do wyroku swojego zdania odrębnego, popierającego lub nie popierającego wyrok, bądź tylko wystosowaniu odpowiedniego oświadczenia. W okresie trzech miesięcy od daty ogłoszenia wyroku wydanego przez Izbę każda ze stron postępowania może się zwrócić o przekazanie rozpoznania do Wielkiej Izby, jeżeli wystąpiły wątpliwości
w interpretacji lub stosowania Konwencji, lub istotna kwestia o znaczeniu ogólnym. Wniosek rozpatrywany jest przez zespół pięciu sędziów złożonych z Prezesa Trybunału, Przewodniczących Izb, z wyjątkiem Przewodniczącego Izby, która wydała orzeczenia
w sprawie, i z innego sędziego wyznaczonego na zasadzie rotacji spośród sędziów, którzy nie są członkami tej Izby. Wyrok Izby jest prawomocny po upływie trzech miesięcy, lub wcześniej, o ile strony oświadczą, że nie wniosą sprawy do ponownego rozpoznania przez Wielką Izbę, lub w przypadku odmowy takiego przekazania przez zespół pięciu sędziów. Jeżeli zespół pięciu sędziów zaakceptuje wniosek o ponownym rozpoznaniu przez Wielką Izbę, wydaje ona orzeczenie w formie wyroku. Wielka Izba wydaje orzeczenie większością głosów i jej orzeczenia są ostateczne.
Wszystkie ostateczne wyroki Trybunału są wiążące dla Państw-Stron. Nad wykonaniem wyroku przez Państwa-Strony czuwa Komitet Ministrów Rady Europy. Przysługują mu kompetencje do sprawdzania, czy Państwo obciążone wyrokiem
za naruszenie Konwencji podjęło odpowiednie środki zaradcze w celu spełnienia indywidualnych lub ogólnych zobowiązań wynikających z Konwencji.
Trybunał może, na wniosek Komitetu Ministrów, wydawać opinie doradcze
w kwestiach prawnych interpretacji Konwencji i jej Protokołów. Decyzje co do wystąpienia
z wnioskiem o wydanie opinii doradczej wydawane są większością głosów. Opinie doradcze wydawane są przez Wielką Izbę, która decyduje większością głosów. Każdy sędzia może dołączyć do opinii doradczej swoją opinię odrębną popierającą lub sprzeciwiającą się opinii wydanej przez Trybunał, bądź samo oświadczenie, ze nie podziela opinii Trybunału.
Bibliografia:
Inne źródła: