Ocena autorskiego programu nauczania Wiedzy o Społeczeństwie w szkole podstawowej: „Nauka o Społeczeństwie, czyli ja i mój NOS”. Autor: Katarzyna Wnuk

Program ten jest przeznaczony dla uczniów 6 klasy szkoły podstawowej. Ma im przybliżyć tematykę przedmiotu Wiedzy o Społeczeństwie, który jest w podstawie programowej gimnazjum.

Struktura programu jest podzielona wyraźnie na kolejne rozdziały:

- Wprowadzenie

-Założenia programu. Rola nauczyciela i ucznia w programie

- Cele programu

- Stosowane w tym programie metody i techniki aktywizujące uczniów

- Formy pracy z uczniami

- Obudowa programu

- Tematyka

- Ocenianie

- Literatura

Jest to program zajęć pozalekcyjnych, dlatego też uczestniczyć w nim mogą wszyscy chętni uczniowie klas szóstych za zgodą ich rodziców, Dyrekcji szkoły i Rady Pedagogicznej.

Określone zostały tylko cele ogólne, ale są one bardzo bogate i mają szeroki zasięg. Motywują one uczestników do zapoznawania się z trudnymi pojęciami używanymi przez dorosłych, usprawnienia znajomości mapy politycznej świata i Polski, czytania prasy, interesowania się otaczającym ich światem. Dzięki zajęciom uczestnicy uświadomią sobie własne prawa i obowiązki, poszerzą zdolności porozumiewania i komunikowania się, a także posługiwania się komputerem, jako narzędziem zdobywania wiedzy.

Zajęcia mają być przedstawiane w ciekawy sposób, wykorzystując do tego prezentacje multimedialne i karty ćwiczeń dla uczniów. Materiał został przygotowany przez nauczyciela w oparciu o podręczniki do WOSu przeznaczone do gimnazjum, literaturę naukową oraz Internet. Składnikami materiału nauczania są fakty, pojęcia, zasady etyczne. Materiał wybrano bardzo trafnie. Przekazuje on podstawy z zakresu WOSu, a także wiedzy o świecie, życiu obywatelskim i społecznym. Stosowane w tym programie metody i techniki aktywizujące uczniów to m.in.: symulacje, indywidualne i zespołowe zadania uczniowskie, gry sytuacyjne, rozmowy tematyczne, „burza mózgów”, wywiady, quizy, analiza przypadków, a także praca w terenie (wycieczki, wizyty w urzędach itp.), a więc wachlarz ten jest bardzo szeroki i atrakcyjny. Nauczyciel pełni rolę przewodnika, więc zastosowane są tu środki naturalne, poza tym interakcyjne i wysoko symulacyjne. Projekt przewiduje 10-godzinną edukację, w wymiarze jednej godziny zegarowej raz w miesiącu.

Zalecaną metodą ewaluacji osiągnięć uczniów jest metoda analityczna. Nauczyciel przygotuje karty zajęć
w formie tabeli, gdzie będzie odnotowywał obecność ucznia na zajęciach, przygotowanie zadania i szczególną aktywność. Dzięki tym danym uzyska informacje o uczniach, którzy szczególnie zaangażowali się i zainteresowali nowymi zagadnieniami.

Szczegółowe warunki wdrożenia programu nie są wygórowane. Uczestnicy muszą wykazywać chęć uczestniczenia w takich zajęciach i być uczniami 6 klasy szkoły podstawowej. Nauczyciel musi być obeznany
w temacie polityki kraju i świata, posiadać wiedzę na temat sposobów komunikowania się i umieć tę wiedzę
w atrakcyjny sposób przekazać uczniom, a także organizować dla nich spotkania i wycieczki. Szkoła musi udostępnić salę lekcyjną, komputer i rzutnik, ponieważ na każde zajęcia będzie przygotowywana prezentacja multimedialna.

Program ten został opracowany w obecnym roku szkolnym, dlatego też nie są dostępne żadne sprawozdania ze wcześniejszych wdrożeń tego programu, ani opinie na jego temat.

Program jest opisany bardzo szczegółowo a forma jego realizacji jest bardzo atrakcyjna dla uczniów. Uważam, że wdrożenie takiego programu jest dobrym pomysłem, pobudzi on uczniów do zainteresowania się otaczającym ich światem i czynnego uczestnictwa w życiu społecznym.