OCENA PROGRAMU NAUCZANIA INFORMATYKI W SZKOLE PODSTAWOWEJ „Lekcje z komputerem”
Autorzy: Witold Kranas, Wanda Jochemczyk, Iwona Krajewska-Kranas, Agnieszka Samulska, Mirosław Wyczółkowski.

POPRAWNOŚĆ MERYTORYCZNA POSZCZEGÓLNYCH ELEMENTÓW PROGRAMU

Ad. A1. Autorzy programu nauczania jasno i trafnie kierują jego treści do odbiorców.

Ad. A2. Mało wyczerpujący opis warunków zajęć. Zwłaszcza na etapie nauczania zintegrowanego brak informacji i wskazówek na temat organizacji zajęć z komputerem.

Ad. A3. Materiał kształcenia dla drugiego etapu edukacyjnego zaplanowany jest w kilku wariantach w zależności od ilości godzin w całym cyklu nauczania.

Ad. A4. Autorzy jasno i rzeczowo sformułowali cele ogólne i szczegółowe.

Ad. A5. Procedury osiągania celów podane są w wyczerpujący sposób w formie tabeli, są tam szczegółowo opisane czynności uczniów, które powinni oni wykonać by osiągnąć dany cel.

Ad. A6. Propozycje oceniania są rozwinięte w ostatnim rozdziale programu nauczania, gdzie więcej miejsca poświęcono ogólnym kryteriom oceniania z informatyki w kontekście szkolnego systemu oceniania. Przedstawiono je w przejrzyście opracowanej tabeli.

Ad. A7. W programie kształcenia autorzy zamieścili przykładowy konspekt lekcji, jako ilustrację preferowanej przez autorów metody pracy z uczniami. Scenariusz lekcji jest opracowany z najdrobniejszymi szczegółami i objaśnieniami.

Ad. A8. Program jest zintegrowany z podręcznikiem dla ucznia pod tym samym tytułem (wraz z płytą CD )oraz z przewodnikiem dla nauczyciela, który zawiera wszystkie potrzebne materiały dydaktyczne. Jednym z minusów jest brak informacji na temat zawartości płyty CD.

SPÓJNOŚĆ – WZAJEMNA ODPOWIEDNIOŚĆ POSZCZEGÓLNYCH ELEMENTÓW

Ad. B1. Na etapie nauczania zintegrowanego cele szczegółowe są trafnie dobrane wobec dwóch celów ogólnych, np. do celu ogólnego „rozwój umiejętności służących zdobywaniu wiedzy” komputer jest wykorzystywany w różnych dziedzinach nauczania (pisanie, obliczanie, rysowanie w edytorze graficznym, jako źródło informacji); natomiast do celu „rozwój umiejętności działania w różnych sytuacjach szkolnych i pozaszkolnych” w celach szczegółowych jest zdefiniowanie posługiwanie się komputerem w celu porozumiewania się z dziećmi z innych krajów.
Na drugim etapie kształcenia cele szczegółowe są poprawnie dobrane do celu ogólnego (poznanie podstawowych zasad posługiwania się komputerem i technologia informacyjną i możliwości wykorzystania komputerów w uczeniu się i w pracy) i są jednocześnie jego rozwinięciem. W programie nauczania autorzy dokonali podziału celów szczegółowych, np. zastosowanie komputerów, uczenie się z komputerem, komputer jako źródło wiadomości, porozumiewania się.

Ad. B2. Treści nauczania dopasowane są do możliwości wykorzystania komputerów i stosowania technologii informacyjnej. Jest tu więc sporo tematów z różnych dziedzin, zajęcia z komputerem mogą zatem służyć do ich realizacji.
Na drugim etapie edukacyjnym treści do realizacji są opracowane w tzw. rozkład materiału w zależności od ilości godzin w cyklu kształcenia, warunków (np. podany rozkład bez możliwości korzystania z Internetu).

POZIOM TRUDNOŚCI REALIZACJI PROGRAMU, ORYGINALNOŚĆ ROZWIĄZAŃ METODYCZNYCH

Ad. B3. W programie zaproponowano w jaki sposób będą sprawdzane wiadomości i umiejętności uczniów. W tabeli zestawiono formę aktywności, ich częstotliwość oraz uwagi. Podane metody ewaluacji zgodne są z celami i treściami nauczania.

Ad. B4. Wszystkie procedury zawarte w programie są przystosowane do możliwości adresatów. Program zawiera różnorodne rozwiązania, ciekawe metody oraz środki dydaktyczne.

Ad. B5. Oprócz systemu operacyjnego Windows, pakietu aplikacji OpenOffice, który zawiera między innymi edytor tekstu porównywalny z MS Word, arkusz kalkulacyjny porównywalny z MS Excel i prosty program do tworzenia prezentacji program proponuje oprogramowanie Logomocja (ciekawy graficznie, z dobrą wizualizacją wyników pracy).Oprogramowania te są odpowiednio i trafnie dobrane do treści, celów i metod nauczania podanych w niniejszym programie.

Ad. C1. Program nie uwzględnia oryginalnych rozwiązań metodycznych w przypadku trudnych warunków realizacji zajęć oraz podczas pracy z grupą uczniów o specyficznych cechach osobowości.

Ad. C2. Twórcy programu nauczania informatyki w szkole podstawowej proponują raczej tradycyjne metody zajęć oraz pomoce i środki dydaktyczne.

Sidor Kinga, ZZI1