1. INSULINUM HUMANUM Krystaliczna niemodyfikowana

GENSULIN R szybko działająca, rozpuszczalna, podawana dożylnie, domięśniowo na 15-30 min przed posiłkiem, początek działania po 30min , max 1 do 3 godz a doniec do 8 godzin.

1. INSULINUM SOPHANUM HUMANUM

• IZOFANOWA od 3 do 24h działania

• Protainowo-cynkowa ŚRDENIO DLUGO działajaca, daje zawiesiny podskórne. Połączenie protainy (białko zasadowe) z insuliną jest nietrwałe dlatego dla zwiększenia trwałości dodaje się chlorku cynkowego i przeprowadza się krystalizację

1. INSULINUM ULTRALENTE

7-36godzin. Ma duże kryształy trudno rozpuszczalne w płynach ustrojowych

1. ANALOGI INSULINY LUDZKIEJ

1. GLARGINA- Lamtus Solo Star

Wolno dzziałającey analog insuliny ludzkiej o wydłużonym czasie działania uzyskany przy zmianie A21

Oraz dodanie 2 cząsteczek argininy w pozycji B31 i B32

1. ASPART- NovoRapid, NowoMix, 30 Penfil (30% rozp- 70% nierozp.)

Różni się od ludzkiej 1 aminokwasem w poz. 28B. zamiana proliny na kwas asparginowy. Szybsze wchłanianie ponieważ mają zmniejszona zdolność do tworzenia dimerów i heksamerów

30 Penfil Analog insuliny o SZYBKIM i POŚREDNIOM czasie działania . Dz. Po 10-20min, max do 1 do 4h, koniec do 24h

NovoRapid rozpuszczalne przezroczyste roztwory, działa po 10-20min, max od 1-3h, konczy po 3-5h

1. LISPRO

B28 Lizyna na proline

Działa BEZPOŚREDNIO początek od 0-15min, działa do 5h

1. INSULINY KOMBINOWANE

• Mixtard 30 Pentfil

• Mixtard 40 Pentfil

• Mixtard 50 Pentfil

Mieszaniny insuliny LUDZKIEJ szybko działającej z insulina IZOFANOWĄ długo działającą . Dizała SZYBKO i DŁUGO

PRZECHOWYWANIE INSULIN ZAMKNIĘTYCH- NIEUZYWANE WKŁADY

• Chronić przed światłem

• Przechowywać w lodówce (2-8C)

• Przed pierwszym użyciem doprowadzić do tem. Pokojowej

• Zawiesiny lub kombinowane należy wymieszać (ok. 20 razy)

INSULINY OTWARTE

• Pen można przechowywać poza lodówka od 4 do 6 tyg

• Należy chronić przed światłem

• Podanie- iniekcje podskórne (brzuch, uda, ramię) Zawiesin nie wolno podawać dożylnie lub domięśniowo. Dożylnie tylko krystaliczne

• Koniecznie zmieniać miejsca wklucia (wydłuzony lub skrócony czas działania)

• Po wykonaniu iniekcji na około 6s pozostawiamy igłę pod skórą

• Używane wkłady przechowujemy bez igły

• TYPU I

jest spowodowana rzeczywistym brakiem insuliny na skutek uszkodzenia komórek beta wysp Langerhansa trzustki. Jedynie te komórki mogą wytwarzać insulinę. Choroba pojawia się najczęściej u dzieci i osób młodych, Leczenie wymaga stałego podawania insuliny. Zwykle przyczyną choroby jest uszkodzenie komórek β przez własny układ odpornościowy (autoagresja, stąd również nazwa: cukrzyca autoimmunologiczna). Ostatecznie przeżycie osoby z tą postacią cukrzycy jest uzależnione od zewnętrznego podawania insuliny. Wydzielanie insuliny jest u nich znikome bądź w ogóle nieobecne, co przejawia się małym lub niewykrywalnym stężeniem peptydu C (fragmentu białkowego powstającego podczas produkcji insuliny) w osoczu. U osób z tą postacią choroby istnieje większe ryzyko wystąpienia kwasicy ketonowej.

• TYPU II

to najczęstsza postać cukrzycy. U chorych zaburzone jest zarówno działanie, jak i wydzielanie insuliny, przy czym dominującą rolę może odgrywać jedna lub druga nieprawidłowość. Chorzy są mało wrażliwi na działanie insuliny (insulinooporność). Zwykle w początkowej fazie choroby insulina jest wydzielana w większej ilości – ale niewystarczająco do zwiększonych insulinoopornością potrzeb organizmu. Po pewnym czasie jej wydzielanie spada wskutek zniszczenia nadmiernie obciążonych komórek β wysepek Langerhansa. Leczenie polega zazwyczaj na redukcji masy ciała, stosowaniu diety cukrzycowej, wysiłku fizycznego oraz doustnych leków przeciwcukrzycowych, u części chorych po pewnym czasie trwania choroby konieczna jest insulinoterapia. Ta postać cukrzycy niejednokrotnie umyka przez wiele lat rozpoznaniu, gdyż hiperglikemia nie jest na tyle wysoka, by wywołać klasyczne objawy cukrzycy. Niemniej u chorych w tym czasie mogą już rozwinąć się powikłania cukrzycy. Cukrzyca typu 2 występuje najczęściej u osób starszych, z otyłością lub innymi zaburzeniami metabolicznymi. Otyłość, zwłaszcza nadmiar tkanki tłuszczowej w okolicy brzusznej, powoduje oporność na insulinę.

• Odporność tkanek na insulinę

• Hiperinsulinemia

• Początek ok. 30 r.ż

• Łagodny poczatek

• Otyłość brzuszna

• Nadciśnienie

• CUKRZYCA CIĘŻARNYCH

przejściowe zaburzenie, rozpoznawane na podstawie podwyższonego stężenia glukozy we krwi (któremu może towarzyszyć obecność glukozy w moczu), pojawiające się u zdrowych dotąd kobiet i ustępujące całkowicie po zakończeniu ciąży. Niemniej stanowi ono zagrożenie dla płodu i kobiety, a ponadto u 30-50% kobiet, u których stwierdzano cukrzycę ciężarnych, w ciągu najbliższych 15 lat rozwija się cukrzyca typu 2. Uważa się, że przyczyną cukrzycy ciężarnych są zmiany fizjologiczne związane z ciążą: insulinooporność wywołana przez hormony łożyskowe (laktogen, hormon wzrostu), zaburzenia wydzielania insuliny i zwiększone wydzielanie glukozy przez wątrobę. U 3-8% kobiet trzustka nie jest w stanie zaspokoić zwiększonego zapotrzebowania na insulinę. Cukrzyca ciężarnych przejawia się głównie w 3 trymestrze, gdy najsilniej działają te hormony.

Zagrożenia dla kobiety: Zagrożenie przedwczesnym porodem, stan przedrzucawkowy, zwiększone prawdopodobieństwo cięcia cesarskiego.

Zagrożenia dla płodu: Makrosomia płodu – glukoza i aminokwasy przenikając przez barierę łożyskową pobudzają przerost wysp trzustkowych płodu, co prowadzi u niego do zwiększenia wydzielania działającej anabolicznie insuliny. Skutkiem jest nadmierne wykorzystanie substratów do budowy własnych tkanek i duża masa urodzeniowa. Nadmiar moczu wydalanego przez płód powoduje wielowodzie^{[potrzebne źródło]}, które może prowadzić do przedwczesnego porodu. Znaczna hiperglikemia u matki może doprowadzić do kwasicy u płodu, obumarcia wewnątrzmacicznego bądź wad wrodzonych m.in. cewy nerwowej i serca (kardiomiopatia).

• Dieta

• Aktywność fizyczna

• Leczenie farmakologiczne

Hipoglikemia (inaczej niedocukrzenie)

Przyczyny

 niedożywienie lub głodzenie

 względne lub bezwzględne przedawkowanie insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych

 interakcje wyżej wymienionych leków z innymi lekami

 znaczny wysiłek

• spożycie alkoholu (u osób zdrowych również, zwłaszcza po spożyciu na czczo

Objawy

• ze strony układu przywspółczulnego:

  • silne uczucie głodu

  • osłabienie

  • nudności i wymioty

• ze strony układu współczulnego:

  • niepokój

  • zlewne poty

  • tachykardia

  • drżenie i wzrost napięcia mięśniowego

  • rozszerzenie źrenic

• ze strony ośrodkowego układu nerwowego:

  • „endokrynny zespół psychotyczny” (depresja, dysforia, splątanie, zaburzenia koncentracji)

  • zaburzenia koordynacji ruchowej

  • wystąpienie prymitywnych automatyzmów

  • drgawki

  • objawy ogniskowe

  • senność

  • śpiączka

  • podwójne widzenie

  • zaburzenia oddechu

  • zaburzenia krążenia.

Leczenie

• podanie sacharozy

• Glukagen hypokit- iniekcje podskórne

Hiperglikemia – zbyt wysoki poziom cukru we krwi. Do objawów hiperglikemii należą: nadmierne pragnienie, wysychanie w ustach, częstomocz, chudnięcie, nadmierna senność.

• I GENERACJA

  • Tolbutamid- diabetol

• II Generacja

  • Glikemklamid- Euklamid

  • Glipizyd- Glibenese

  • Glikwidon- Glurenorm

  • Glikozyd – Diaprel

• III Generacja

MECHANIZM DZIAŁANIA

Zamknięcie kanały K+ depolaryzacja kom. I otwarcie zaleznych od potencjału kanału Ca 2+

DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE SULFOMYLOMOCZNIKA

• Wzrost masy ciała

• Hipoglikemia (niedocukrzenie)

• Uczulenia

• Obrzeki

• Anemia

Tiazolidinediony = Glitazony

• Pioglitazon

• Rosiglitazon

Mechanizm działania

Glitazony oddziaływają na receptor jądrowy PPARy

• Leki poprawiaja insulino zależność

• Wpływają na prze. lipidowe

• Regresja zmian miażdżycowych

• Wzrost syntezy transporterów glukozy

• Zmniejszają napływ tkanki tłuszczowej

Działania niepożądane

• Wzrost częstości infekcji dolnych dróg oddechowych

• Wzrost masy ciała

• Objawy grypopodobne

• Wzrost poziomu Alat

• Zaburzenia żołądkowo jelitowe

Przeciwwskazania

• Niewydolność serca

• Niewydolność wątroby

• Psychozy

Hiperglikemiczne

Glinidy

• Repaglinid

• Nateglinid

Działania niepożądane

• Bóle stawów

• Biegunki

• Infekcje dróg oddechowych

Interakcje

• GKS

• Hormony tarczycy

Pochodne Biguanidu

• Metformina- Metformax, Siofor

• Bufor mina

• Fenformina

METFORMINA

• Hamuje wchłanianie węglowodanów

• Zwiększa syntezę glikogenu

• Spadek łaknienia

• Zwiększa beztlenowe zużycie glukozy w mm

• Spadek masy Ciała

• Aktywuje transportery glukozy

• Nasila fibrynolizę

Działania niepożądane

• Zaburzenia wchłaniania vit B13 i kwasu foliowego

• Może wywoływać kwasice mleczanową i śpiączkę

• Metaliczny posmak w ustach

• Zaburzenia żołądkowo jelitowe

Przeciwwskazania

• Niewydolność nerek

• Niewydolność wątroby

• Niewydolność krążenia

• Niewydolność oddechowa

• Po 75 r.z

Inhibitory Glukozydazy

• Akarboza- Glucobay pseudotetrasacharydy

• Miglitol

Działania niepożądane

• Procesy gnilne w jelitach

Przeciwwskazania

• Dzieci

• Kobiety w ciąży

• Pacjenci leżący

• Pacjenci z chorobami jelit

• Pacjenci z przepukliną