INSULINUM HUMANUM Krystaliczna niemodyfikowana
GENSULIN R szybko działająca, rozpuszczalna, podawana dożylnie, domięśniowo na 15-30 min przed posiłkiem, początek działania po 30min , max 1 do 3 godz a doniec do 8 godzin.
INSULINUM SOPHANUM HUMANUM
IZOFANOWA od 3 do 24h działania
Protainowo-cynkowa ŚRDENIO DLUGO działajaca, daje zawiesiny podskórne. Połączenie protainy (białko zasadowe) z insuliną jest nietrwałe dlatego dla zwiększenia trwałości dodaje się chlorku cynkowego i przeprowadza się krystalizację
INSULINUM ULTRALENTE
7-36godzin. Ma duże kryształy trudno rozpuszczalne w płynach ustrojowych
ANALOGI INSULINY LUDZKIEJ
GLARGINA- Lamtus Solo Star
Wolno dzziałającey analog insuliny ludzkiej o wydłużonym czasie działania uzyskany przy zmianie A21
Oraz dodanie 2 cząsteczek argininy w pozycji B31 i B32
ASPART- NovoRapid, NowoMix, 30 Penfil (30% rozp- 70% nierozp.)
Różni się od ludzkiej 1 aminokwasem w poz. 28B. zamiana proliny na kwas asparginowy. Szybsze wchłanianie ponieważ mają zmniejszona zdolność do tworzenia dimerów i heksamerów
30 Penfil Analog insuliny o SZYBKIM i POŚREDNIOM czasie działania . Dz. Po 10-20min, max do 1 do 4h, koniec do 24h
NovoRapid rozpuszczalne przezroczyste roztwory, działa po 10-20min, max od 1-3h, konczy po 3-5h
LISPRO
B28 Lizyna na proline
Działa BEZPOŚREDNIO początek od 0-15min, działa do 5h
INSULINY KOMBINOWANE
Mixtard 30 Pentfil
Mixtard 40 Pentfil
Mixtard 50 Pentfil
Mieszaniny insuliny LUDZKIEJ szybko działającej z insulina IZOFANOWĄ długo działającą . Dizała SZYBKO i DŁUGO
PRZECHOWYWANIE INSULIN ZAMKNIĘTYCH- NIEUZYWANE WKŁADY
Chronić przed światłem
Przechowywać w lodówce (2-8C)
Przed pierwszym użyciem doprowadzić do tem. Pokojowej
Zawiesiny lub kombinowane należy wymieszać (ok. 20 razy)
INSULINY OTWARTE
Pen można przechowywać poza lodówka od 4 do 6 tyg
Należy chronić przed światłem
Podanie- iniekcje podskórne (brzuch, uda, ramię) Zawiesin nie wolno podawać dożylnie lub domięśniowo. Dożylnie tylko krystaliczne
Koniecznie zmieniać miejsca wklucia (wydłuzony lub skrócony czas działania)
Po wykonaniu iniekcji na około 6s pozostawiamy igłę pod skórą
Używane wkłady przechowujemy bez igły
TYPU I
jest spowodowana rzeczywistym brakiem insuliny na skutek uszkodzenia komórek beta wysp Langerhansa trzustki. Jedynie te komórki mogą wytwarzać insulinę. Choroba pojawia się najczęściej u dzieci i osób młodych, Leczenie wymaga stałego podawania insuliny. Zwykle przyczyną choroby jest uszkodzenie komórek β przez własny układ odpornościowy (autoagresja, stąd również nazwa: cukrzyca autoimmunologiczna). Ostatecznie przeżycie osoby z tą postacią cukrzycy jest uzależnione od zewnętrznego podawania insuliny. Wydzielanie insuliny jest u nich znikome bądź w ogóle nieobecne, co przejawia się małym lub niewykrywalnym stężeniem peptydu C (fragmentu białkowego powstającego podczas produkcji insuliny) w osoczu. U osób z tą postacią choroby istnieje większe ryzyko wystąpienia kwasicy ketonowej.
TYPU II
to najczęstsza postać cukrzycy. U chorych zaburzone jest zarówno działanie, jak i wydzielanie insuliny, przy czym dominującą rolę może odgrywać jedna lub druga nieprawidłowość. Chorzy są mało wrażliwi na działanie insuliny (insulinooporność). Zwykle w początkowej fazie choroby insulina jest wydzielana w większej ilości – ale niewystarczająco do zwiększonych insulinoopornością potrzeb organizmu. Po pewnym czasie jej wydzielanie spada wskutek zniszczenia nadmiernie obciążonych komórek β wysepek Langerhansa. Leczenie polega zazwyczaj na redukcji masy ciała, stosowaniu diety cukrzycowej, wysiłku fizycznego oraz doustnych leków przeciwcukrzycowych, u części chorych po pewnym czasie trwania choroby konieczna jest insulinoterapia. Ta postać cukrzycy niejednokrotnie umyka przez wiele lat rozpoznaniu, gdyż hiperglikemia nie jest na tyle wysoka, by wywołać klasyczne objawy cukrzycy. Niemniej u chorych w tym czasie mogą już rozwinąć się powikłania cukrzycy. Cukrzyca typu 2 występuje najczęściej u osób starszych, z otyłością lub innymi zaburzeniami metabolicznymi. Otyłość, zwłaszcza nadmiar tkanki tłuszczowej w okolicy brzusznej, powoduje oporność na insulinę.
Odporność tkanek na insulinę
Hiperinsulinemia
Początek ok. 30 r.ż
Łagodny poczatek
Otyłość brzuszna
Nadciśnienie
CUKRZYCA CIĘŻARNYCH
przejściowe zaburzenie, rozpoznawane na podstawie podwyższonego stężenia glukozy we krwi (któremu może towarzyszyć obecność glukozy w moczu), pojawiające się u zdrowych dotąd kobiet i ustępujące całkowicie po zakończeniu ciąży. Niemniej stanowi ono zagrożenie dla płodu i kobiety, a ponadto u 30-50% kobiet, u których stwierdzano cukrzycę ciężarnych, w ciągu najbliższych 15 lat rozwija się cukrzyca typu 2. Uważa się, że przyczyną cukrzycy ciężarnych są zmiany fizjologiczne związane z ciążą: insulinooporność wywołana przez hormony łożyskowe (laktogen, hormon wzrostu), zaburzenia wydzielania insuliny i zwiększone wydzielanie glukozy przez wątrobę. U 3-8% kobiet trzustka nie jest w stanie zaspokoić zwiększonego zapotrzebowania na insulinę. Cukrzyca ciężarnych przejawia się głównie w 3 trymestrze, gdy najsilniej działają te hormony.
Zagrożenia dla kobiety: Zagrożenie przedwczesnym porodem, stan przedrzucawkowy, zwiększone prawdopodobieństwo cięcia cesarskiego.
Zagrożenia dla płodu: Makrosomia płodu – glukoza i aminokwasy przenikając przez barierę łożyskową pobudzają przerost wysp trzustkowych płodu, co prowadzi u niego do zwiększenia wydzielania działającej anabolicznie insuliny. Skutkiem jest nadmierne wykorzystanie substratów do budowy własnych tkanek i duża masa urodzeniowa. Nadmiar moczu wydalanego przez płód powoduje wielowodzie[potrzebne źródło], które może prowadzić do przedwczesnego porodu. Znaczna hiperglikemia u matki może doprowadzić do kwasicy u płodu, obumarcia wewnątrzmacicznego bądź wad wrodzonych m.in. cewy nerwowej i serca (kardiomiopatia).
Dieta
Aktywność fizyczna
Leczenie farmakologiczne
Hipoglikemia (inaczej niedocukrzenie)
Przyczyny
niedożywienie lub głodzenie
względne lub bezwzględne przedawkowanie insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych
interakcje wyżej wymienionych leków z innymi lekami
znaczny wysiłek
• spożycie alkoholu (u osób zdrowych również, zwłaszcza po spożyciu na czczo
Objawy
ze strony układu przywspółczulnego:
silne uczucie głodu
osłabienie
nudności i wymioty
ze strony układu współczulnego:
niepokój
zlewne poty
drżenie i wzrost napięcia mięśniowego
rozszerzenie źrenic
ze strony ośrodkowego układu nerwowego:
„endokrynny zespół psychotyczny” (depresja, dysforia, splątanie, zaburzenia koncentracji)
zaburzenia koordynacji ruchowej
wystąpienie prymitywnych automatyzmów
drgawki
senność
podwójne widzenie
zaburzenia oddechu
zaburzenia krążenia.
Leczenie
podanie sacharozy
Glukagen hypokit- iniekcje podskórne
Hiperglikemia – zbyt wysoki poziom cukru we krwi. Do objawów hiperglikemii należą: nadmierne pragnienie, wysychanie w ustach, częstomocz, chudnięcie, nadmierna senność.
I GENERACJA
Tolbutamid- diabetol
II Generacja
Glikemklamid- Euklamid
Glipizyd- Glibenese
Glikwidon- Glurenorm
Glikozyd – Diaprel
III Generacja
MECHANIZM DZIAŁANIA
Zamknięcie kanały K+ depolaryzacja kom. I otwarcie zaleznych od potencjału kanału Ca 2+
DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE SULFOMYLOMOCZNIKA
Wzrost masy ciała
Hipoglikemia (niedocukrzenie)
Uczulenia
Obrzeki
Anemia
Tiazolidinediony = Glitazony
Pioglitazon
Rosiglitazon
Mechanizm działania
Glitazony oddziaływają na receptor jądrowy PPARy
Leki poprawiaja insulino zależność
Wpływają na prze. lipidowe
Regresja zmian miażdżycowych
Wzrost syntezy transporterów glukozy
Zmniejszają napływ tkanki tłuszczowej
Działania niepożądane
Wzrost częstości infekcji dolnych dróg oddechowych
Wzrost masy ciała
Objawy grypopodobne
Wzrost poziomu Alat
Zaburzenia żołądkowo jelitowe
Przeciwwskazania
Niewydolność serca
Niewydolność wątroby
Psychozy
Hiperglikemiczne
Glinidy
Repaglinid
Nateglinid
Działania niepożądane
Bóle stawów
Biegunki
Infekcje dróg oddechowych
Interakcje
GKS
Hormony tarczycy
Pochodne Biguanidu
Metformina- Metformax, Siofor
Bufor mina
Fenformina
METFORMINA
Hamuje wchłanianie węglowodanów
Zwiększa syntezę glikogenu
Spadek łaknienia
Zwiększa beztlenowe zużycie glukozy w mm
Spadek masy Ciała
Aktywuje transportery glukozy
Nasila fibrynolizę
Działania niepożądane
Zaburzenia wchłaniania vit B13 i kwasu foliowego
Może wywoływać kwasice mleczanową i śpiączkę
Metaliczny posmak w ustach
Zaburzenia żołądkowo jelitowe
Przeciwwskazania
Niewydolność nerek
Niewydolność wątroby
Niewydolność krążenia
Niewydolność oddechowa
Po 75 r.z
Inhibitory Glukozydazy
Akarboza- Glucobay pseudotetrasacharydy
Miglitol
Działania niepożądane
Procesy gnilne w jelitach
Przeciwwskazania
Dzieci
Kobiety w ciąży
Pacjenci leżący
Pacjenci z chorobami jelit
Pacjenci z przepukliną