Białaczki – są najczęstszymi nowotworami wieku dziecięcego - stanowią 30 % nowotworów u dzieci. Występują z częstością ~4 przypadków na 100.000 dzieci. Najczęściej zachorowania na białaczkę mają miejsce pomiędzy 2 i 5 rż.

Objawy kliniczne ostrej białaczki:

• wiek dziecka zwykle 2 – 10 lat

• brak typowych objawów

• bóle kończyn

• stany podgorączkowe lub gorączka

• bladość skóry i śluzówek

• objawy ogólne: osłabienie, szybkie męczenie się, senność, drażliwość, duszność i apatia, utrzymujące się przez 2 – 3 tyg.

• objawy niedokrwistości

• tachykardia

• hepatosplenomegalia i limfadenopatia

• częste, niekiedy oportunistyczne infekcje o ciężkim przebiegu

• skaza małopłytkowa, przejawiająca się punkcikowatymi wybroczynami, siniakami i łatwym krwawieniem. Pojawia się dość późno

• zespół z nadlepkości (przy leukocytozie > 100.000), powodujący udary mózgu i hipoksemię

Badania:

• Morfologia

• Badania biochemiczne

• OB

• RTG klatki piersiowej

• USG jamy brzusznej

• Badanie szpiku kostnego

W leczeniu tej przewlekłej białaczki stosuje się interferon alfa, chemioterapię

i przeszczep allogeniczny, przy czym całkowite wyleczenie zostało jak do tej pory osiągnięte jedynie dzięki przeszczepowi. Dawca do takiego zabiegu nie może mieć więcej niż 50 lat. Ponad pięć lat po wykonaniu zabiegu przeżywa ok. 2/3 chorych, a dziesięciu lat dożywa ponad 40%. Aby leczenie interferonem dało jakieś wyniki musi być prowadzone stale, gdyż odstawienie leku prowadzi do nawrotu nowotworu. Szeroko stosowana jest także terapia za pomocą hydroksymocznika.