Ćwiczenia z edytora tekstu
Microsoft^® Word 2010

Aby rozpocząć pracę przewiń dokument na następną stronę za pomocą pionowego paska przewijanie lub za pomocą przycisków nawigacyjnych znajdujących się poniżej tego paska.

Uwagi wstępne

Jak wykonać ćwiczenia?

Na szarym tle (tak jak w tym fragmencie tekstu) w poniższym dokumencie znajdują się ważne informacje, które wykorzystasz przy wykonywaniu zadania, które następuje po takim fragmencie tekstu. Zapoznaj się z nimi, a w razie wątpliwości poproś wykładowcę o ich wyjaśnienie.

Uwaga! W trakcie zapoznawania się z techniką przeprowadzenia jakiejś operacji nie wykonuj jej jeszcze, a jedynie zapoznaj się z opisaną metodą, starając się zapamiętać najistotniejsze informacje. Wykorzystasz je podczas wykonywania konkretnego polecenia w zadaniu.

W części informacyjnej spotkasz się niejednokrotnie z rysunkami, które mają ci pomóc w zidentyfikowaniu właściwego obiektu służącego do wykonania opisywanej operacji.

Zadania do wykonania są ponumerowane i oznaczone czerwonym kolorem czcionki. Każde zadanie ma swój tytuł, który jest dla Ciebie informacją na temat tego, czego dane zadanie dotyczy i jakie umiejętności praktyczne zdobędziesz dzięki jego wykonaniu.

Niebieską czcionką napisano treść polecenia odnoszącego się do danego zadania.

Zadania wykonujesz z reguły na tekście, który jest pozbawiony cieniowania i napisany czarną czcionką o nazwie Times New Roman i wyglądzie takim, jak w bieżącym akapicie, chyba że z treści danego zadania lub jego charakteru wynika coś innego.

Niekiedy w tekście spotkasz się z tzw. komentarzami. Komentarz to dodatkowy tekst zawierający informacje uzupełniające, bardziej szczegółowe, podpowiedzi itp. Treść komentarza widoczna jest po najechaniu kursorem myszy na znacznik komentarza. Znacznik komentarza rozpoznasz jako kolorowe nawiasy, w które ujęty jest jakiś fragment tekstu wyróżniony kolorem. Po najechaniu kursorem myszy na ów fragment tekstu zobaczysz treść komentarza w postaci tzw. „chmurki”. W bieżącym zdaniu komentarz dodany jest do ostatniego słowa. W zależności od ustawień programu treść komentarzy może być także wyświetlana bezpośrednio w obszarze lewego lub prawego marginesu strony.

Nie dokonuj żadnych zmian w obszarach tego dokumentu, które nie są do tego przeznaczone. Dokonując tam zmian możesz jedynie utrudnić sobie pracę.

W przypadku jakichkolwiek wątpliwości czy niejasności - czekam na pytania.

Miłej pracy i - mam nadzieję - także zabawy!

Pisanie tekstu

Pisanie tekstu w edytorze wymaga znajomości kilku podstawowych zasad:

Nie naciskaj klawisza <Enter> po każdej linijce tekstu!

Klawisz <ENTER> powinno się naciskać po napisaniu całego akapitu tekstu (tj. wyodrębnionego fragmentu tekstu, stanowiącego zamkniętą myśl).

Nie ma potrzeby używania klawisza <ENTER> za każdym razem, gdy kursor tekstu zbliża się do prawej krawędzi marginesu. Edytor sam przenosi kursor tekstu do następnego wiersza po zapełnieniu poprzedniego. Automatycznie również przenosi wyrazy, gdy ich długość wykracza poza linię prawego marginesu strony lub prawego marginesu akapitu.

Przed znakami przestankowymi nie naciskaj klawisza spacji!

Stosowanie się do tej zasady pozwala uniknąć przykrych niespodzianek ‑ ‑ w szczególności sytuacji, kiedy znak przestankowy "ląduje" samotnie na początku wiersza. Znak spacji powinien natomiast znaleźć się za znakiem przestankowym.

Od zasady tej są jednak wyjątki:

< ( >, < ” > - nawias i cudzysłów otwierający - zasada odwrotna do zasady ogólnej;
< - > - myślnik/łącznik - w przypadku myślnika - spacja z obu stron; w przypadku łącznika - brak spacji z obu stron
w imionach własnych - zapis oryginalny;
w liczbach - bez spacji po przecinku, bez spacji po minusie w liczbach ujemnych;
po znaku przestankowym kończącym akapit - nie ma potrzeby używania spacji na końcu zdania, które jest ostatnim zdaniem akapitu czy sekcji (to znaczy kiedy po znaku przestankowym wciśniesz klawisz <ENTER> lub wstawisz inny, jeszcze bardziej spektakularny znak podziału (np. znak podziału strony, kolumny, sekcji itp.)

Nie używaj klawiszy spacji, tabulatora i/lub entera do wyrównywania, pozycjonowania tekstu w pionie lub poziomie czy też dokonywania w nim wcięć!

Do wszystkich tych operacji służą narzędzia wyrównywania akapitów, znaczniki wcięć, narzędzia ustawiania szerokości marginesów strony bądź znaczniki tabulacji (zapoznasz się z nimi w trakcie wykonywania dalszych ćwiczeń).

Stosowanie się do tej zasady pozwala na uniknięcie niespodzianek przy formatowaniu lub reformatowaniu tekstu.

Każdy znak wpływa ponadto na wielkość pliku - użyty niepotrzebnie znak zwiększa rozmiar pliku. Im większy jest z kolei rozmiar pliku, tym wolniejsza i mniej stabilna praca edytora.

Traktuj białe znaki tak jak każde inne!

Białe znaki to znaki, których nie widać na wydruku, takie jak: spacja, tabulator, znaki podziału wiersza, kolumny, strony czy sekcji.

Znaki tego typu podlegają usuwaniu i formatowaniu na tych samych zasadach jak znaki widoczne na wydruku.

W programie Word istnieje możliwość podglądu takich białych znaków. Służy do tego przycisk Pokaż wszystko [Wstążka – karta Narzędzia główne – grupa Akapit].

Aby wyłączyć podgląd białych znaków należy ponownie kliknąć na ów przycisk.

Czas na przypomnienie kilku klawiszy przydatnych podczas pisania:

<SHIFT>+<dowolny klawisz alfanumeryczny> - pozwala na uzyskanie znaku górnego z klawisza alfanumerycznego bądź wielkiej litery;
<CAPS LOCK> - pozwala przełączyć klawisze literowe do trybu pisania wielkimi literami;
<prawy ALT>+<klawisz litery alfabetu łacińskiego zbliżonej wyglądem do litery charakterystycznej dla języka polskiego> - pozwala na uzyskanie polskich znaków diakrytycznych;
<ALT>+<CTRL>+<klawisz litery alfabetu łacińskiego zbliżonej wyglądem do litery charakterystycznej dla języka polskiego> - jw.;
<BACKSPACE> oraz <DELETE> - pozwalają na usuwanie znaków;
klawisze kierunkowe <>, <>, <>, <> oraz klawisze <HOME>, <END>, <PAGE UP>, <PAGE DOWN> - pozwalają na przemieszczanie kursora tekstu w tekście (możesz w tym celu wykorzystać także mysz - wystarczy kliknąć jej lewym klawiszem w miejscu, w którym zamierzasz ustawić kursor tekstu);

Pisanie tekstu

Wykonaj Ćwiczenia 1. i 2. z TEKSTU NR 1.

W tekście, który przepisywałe(a)ś w poprzednim zadaniu pojawił się znak paragrafu (§), którego nie można wstawić bezpośrednio z klawiatury. Ten i wiele innych znaków oraz symboli uzyskasz klikając na przycisk Wstaw symbol [Wstążka – karta Wstawianie – grupa Symbole]. Po jego wciśnięciu rozwinie się lista ostatnio/często używanych znaków niestandardowych. Jeżeli żądnego znaku nie ma tej liście wybierz polecenie Więcej symboli…. Na ekranie pojawi się okno dialogowe z tablicą znaków (jak na poniższym rysunku).

Najistotniejszą sprawą jest tu dokonanie wyboru odpowiedniej czcionki (kroju pisma) przy pomocy pola listy rozwijanej Czcionka. Zasadniczo, należy wybrać czcionkę, którą napisany jest tekst akapitu, w którym wstawiamy określony znak (zapewni to estetyczny wygląd tekstu – niestandardowe znaki będą napisane tym samym "charakterem pisma"). Jeśli jednak okaże się, że określonego znaku nie ma w tablicy znaków danej czcionki lub jeśli mamy zamiar wstawić jakiś symbol typograficzny czy piktogram, wówczas wybieramy inną czcionkę.

Czcionka, którą napisany jest tekst w miejscu, gdzie przed wywołaniem tego okna dialogowego stał kursor tekstu występuje jako (zwykły tekst) i jest to zawsze pierwsza pozycja na liście pola listy rozwijanej Czcionka.

Po wybraniu właściwej czcionki należy wskazać (kliknąć) żądany znak lub symbol. Aby wstawić ów znak w tekście wystarczy już tylko wcisnąć przycisk Wstaw.

Oczywiście ów znak pojawi się w miejscu, w którym przed wywołaniem tego okna dialogowego umieściliśmy kursor tekstu; ale uwaga: cechą charakterystyczną większości okien dialogowych jest konieczność zakończenia pracy z nimi w celu powrotu do edycji tekstu; okno tablicy znaków jest właśnie jednym z nielicznych okien dialogowych, które umożliwia kontynuowanie pracy z tekstem bez potrzeby jego zamykania.

Pisanie tekstu - wstawianie znaków spoza klawiatury

Poniżej wstaw kilka dowolnie wybranych znaków opisanym wyżej sposobem wybierając je z różnych czcionek.

Często używanym znakom uzyskiwanym spoza klawiatury warto przypisać własne skróty klawiaturowe, tak, aby dany znak można było uzyskać szybko bez potrzeby wywoływania okna dialogowego Symbol. W tym celu należy postępować jak poprzednio, przy czym po wybraniu żądanego znaku, któremu ma być przypisany skrót należy wcisnąć przycisk Klawisz skrótu…, znajdujący się u dołu po lewej stronie okna dialogowego Symbol. Jego wciśnięcie wywoła kolejne okno dialogowe zatytułowane Dostosowywanie klawiatury.

Teraz wystarczy nacisnąć na klawiaturze wymyślony przez siebie skrót klawiaturowy (czyli kombinację klawiszy), który ma odtąd pozwalać na uzyskanie danego znaku, a następnie wcisnąć przycisk Przypisz, znajdujący się na dole po lewej stronie tego okna.

Istotna uwaga:

W trakcie przypisywania skrótu klawiaturowego do określonego znaku możesz natrafić na taki, który skojarzony jest już z jakimś innym znakiem lub operacją w programie. Należy tu postępować bardzo ostrożnie, gdyż ustanawiając skrót, który jest już przypisany do jakiejś operacji „niszczysz” to istniejące aktualne przypisanie. Najlepiej poszukać takiego skrótu, który nie jest związany z żadną operacją.

Poniży rysunek przedstawia sytuację, w której ustanawiany klawisz skrótu jest już zajęty (przypisany do jakiejś operacji). W takiej sytuacji najlepiej poszukać takiego skrótu klawiaturowego, który jest „wolny”, tzn. takiego, dla którego w sekcji Aktualnie przypisany do: w oknie dialogowym Dostosowywanie klawiatury pojawi się informacja [nie przypisany].

Pisanie tekstu - wstawianie znaków spoza klawiatury – przypisywanie skrótu klawiaturowego

Przypisz skrót <ALT>+<P> do znaku paragrafu i wypróbuj jego działanie poniżej

Pisanie tekstu - wstawianie znaków spoza klawiatury

Wykorzystując przypisany w poprzednim zadaniu skrót klawiaturowy wstaw brakujące znaki paragrafu w przepisywanym wcześniej tekście.

Formatowanie znaku (czcionki)

Przed wykonaniem jakiejkolwiek operacji formatowania znaku fragment tekstu, który zamierzasz sformatować należy zaznaczyć. Istnieje szereg metod zaznaczania określonych fragmentów tekstu. Z najbardziej przydatnymi metodami zapoznasz się wykonując kolejne zadanie. Każda z nich będzie najbardziej optymalna dla danego fragmentu tekstu. Najpierw jednak kilka uwag.

Pamiętaj (!), że kiedy zaczniesz coś pisać w chwili, gdy jakiś fragment tekstu jest zaznaczony, ów zaznaczony fragment zostanie zastąpiony znakami, które właśnie wpisujesz.

I jeszcze kilka przydatnych przy zaznaczaniu informacji:

zaznaczenia możesz się pozbyć klikając gdziekolwiek w tekście lewym klawiszem myszy;
jeżeli przy poznawanych za chwilę metodach będziesz wykorzystywał(a) obszar lewego marginesu strony, unikaj klikania na obszarze, gdzie zbiegają się (nakładają się na siebie) obszary dwóch marginesów (np.: lewego i górnego).

Edycja – Zaznaczanie tekstu

Na poniższym tekście spróbuj przećwiczyć metody zaznaczania różnych fragmentów tekstu, które opisane są w jego treści.

Każda z opisanych poniżej metod zaznaczania jest najbardziej optymalna dla danego fragmentu tekstu. W każdym przypadku możesz wykorzystać metodę uniwersalną, jednak zaznaczanie tą metodą może częstokroć nastręczać trudności w zależności od sytuacji. Zapoznaj się zatem ze wszystkimi omówionymi metodami i postaraj się je przyswoić. Klikając dwukrotnie szybko lewym klawiszem myszy na dowolnym wyrazie zaznaczysz całe SŁOWO. Jeżeli chcesz zaznaczyć ZDANIE, powinieneś wcisnąć i przytrzymać klawisz <CTRL>, a następnie kliknąć raz lewym klawiszem myszy w dowolnym miejscu w tym zdaniu. Niekiedy jednak znak kończący zdanie (znak kropki, znak zapytania, wykrzyknik, wielokropek itp.) 1.pojawia się 2. wewnątrz zdania3. W takim przypadku może zostać zaznaczony jedynie fragment do owego znaku. Jest to zależne od tego, czy po znaku kończącym zdanie jest spacja czy też nie. W zdaniu wyróżnionym zielonym kolorem czcionki są aż trzy kropki: dwie wewnątrz zdania i jedna kończąca owo zdanie. Spróbuj zaznaczyć to zdanie i domyśleć się powodu takiej a nie innej reakcji programu.

Zaznaczanie WIERSZA (linijki tekstu) jest bardzo proste. Wystarczy w tym celu kliknąć raz lewym klawiszem myszy w obszarze lewego marginesu na poziomie tego wiersza, który ma być zaznaczony. Można także zaznaczać KOLEJNE WIERSZE następujące po sobie - należy w tym celu przejechać kursorem myszy z wciśniętym lewym klawiszem w obszarze lewego marginesu na poziomie tych wierszy, które mają być zaznaczone. Takie zaznaczanie rozpoczyniesz na poziomie pierwszego lub ostatniego z zaznaczanych wierszy przeciągając kursorem po marginesie odpowiednio w dół lub w górę.

Możliwe jest także szybkie zaznaczenie całego akapitu (czyli takiego fragmentu tekstu, który jest zazwyczaj poprzedzony i zakończony znakiem końca akapitu, za którego wstawienie odpowiada klawisz <ENTER>). Aby zobaczyć, gdzie w tym tekście zaczynają się i gdzie kończą poszczególne akapity możesz włączyć podgląd białych znaków.

Aby więc szybko zaznaczyć AKAPIT wystarczy kliknąć dwukrotnie szybko lewym klawiszem myszy w obszarze lewego marginesu na poziomie któregokolwiek wiersza zaznaczanego akapitu. Innym sposobem na zaznaczenie całego akapitu jest szybkie trzykrotne kliknięcie lewym klawiszem myszy w dowolnym miejscu wewnątrz tego akapitu (w tekście).

Jeżeli opisaną wyżej metodą zaznaczysz pojedynczy akapit i nie zwolnisz lewego klawisza myszy, tylko w obszarze lewego marginesu strony będziesz przejeżdżał z wciśniętym lewym klawiszem myszy w dół lub w górę, zaznaczysz w ten sposób KOLEJNE/POPRZEDNIE AKAPITY

Zaznaczanie CAŁEGO DOKUMENTU (tekstu oraz wszystkich obiektów w tekście: rysunków, tabel itp.) jest równie proste. Należy w tym celu kliknąć trzykrotnie szybko lewym klawiszem myszy w obszarze lewego marginesu na poziomie któregokolwiek wiersza tekstu. Innym sposobem pozwalającym na zaznaczenie całego dokumentu jest wciśnięcie i przytrzymanie klawisza <CTRL>, a następnie kliknięcie raz lewym klawiszem myszy w obszarze lewego marginesu strony. Jeszcze innym sposobem na zaznaczenie całego dokumentu jest użycie skrótu klawiaturowego <CTRL>+<A>.

Do zaznaczenia DOWOLNEGO FRAGMENTU TEKSTU można wykorzystać tzw. metodę uniwersalną. Polega ona na przejechaniu z wciśniętym lewym klawiszem myszy z jednego do drugiego krańca fragmentu tekstu, który ma być zaznaczony. Takie zaznaczanie należy rozpocząć na początku bądź na końcu owego fragmentu. Nie trzeba przy tym przeciągać kursora myszy po całym tekście; wystarczy najkrótszą drogą przejechać od początku do końca tegoż fragmentu (lub w odwrotnym kierunku). Spróbuj tą metodą zaznaczyć kilka fragmentów tego tekstu, w których zastosowano podkreślenie.

Istnieje także tzw. metoda zaznaczania precyzyjnego, przydatna wówczas, gdy chcemy zaznaczyć POJEDYNCZE ZNAKI, a także wtedy, gdy nie możemy posłużyć się myszą (i wówczas jest to metoda uniwersalna klawiaturowa). Polega ona na umieszczeniu kursora tekstu na początku lub na końcu zaznaczanego fragmentu tekstu, wciśnięciu i przytrzymaniu klawisza <SHIFT>, a następnie użyciu odpowiednich klawiszy kierunkowych (strzałek) lub klawiszy <HOME>, <END>, <PAGE UP> lub <PAGE DOWN> - zależnie od potrzeb.

I jeszcze jedna metoda, pozwalająca na bezproblemowe zaznaczanie DŁUŻSZYCH FRAGMENTÓW TEKSTU. Jeżeli do zaznaczenia dłuższego fragmentu tekstu wykorzystasz metodę uniwersalną, możesz spotkać się z przykrą niespodzianką polegającą na niekontrolowanym szybkim przewijaniu się dokumentu. Spróbuj teraz zaznaczyć metodą uniwersalną cały tekst traktujący o metodach zaznaczania (zacznij zaznaczanie od końca). Jeżeli napotkałeś opisany problem, przyda Ci się następująca metoda:

umieść kursor tekstu na początku bądź na końcu tego fragmentu tekstu, który chcesz zaznaczyć;
posługując się paskiem przewijania (ważne, aby nie klikać już na stronie, bo to, jak doskonale wiesz, spowoduje przemieszczenie kursora tekstu) przewiń dokument do przeciwległego krańca tego dłuższego fragmentu tekstu;
następnie wciśnij i przytrzymaj klawisz <SHIFT>, po czym kliknij jednokrotnie lewym klawiszem myszy odpowiednio: na końcu bądź na początku tego fragmentu tekstu (zależnie od tego gdzie, rozpoczynając całą operację, umieściłe(a)ś kursor tekstu).

Zastanawiasz się zapewne czy można zaznaczyć jednocześnie kilka oddalonych od siebie fragmentów tekstu. Wystarczy w tym celu zaznaczyć pierwszy z nich, a kolejne zaznaczać odpowiednimi metodami (nie każda z omówionych wyżej zadziała) po wciśnięciu i przytrzymaniu klawisza <CTRL>.

Jeżeli opanowałe(a)ś już metody zaznaczania różnych fragmentów tekstu możesz przystąpić do wykonywania kolejnych zadań polegających na formatowaniu tekstu.

Przy nadawaniu tekstowi różnych atrybutów (cech) formatowania będziesz korzystał(a) z przycisków znajdujących się na Wstążce [karta Narzędzia główne – grupa Czcionka].

W następnych zadaniach zapoznasz się z funkcją części przycisków znajdujących się w tej grupie, a odpowiadających za podstawowe atrybuty formatowania czcionki.

Rodzaj czcionki i jej wielkość

Czcionki mogą być różnego rodzaju (kroju). Np. czcionka tego tekstu to Arial Narrow, ta to Impact, ta z kolei to Times New Roman, a kolejna to Artistic.

Rodzaj czcionki i jej wielkość możesz zmieniać za pomocą odpowiednich przycisków w formie pola listy rozwijanej [Wstążka – karta Narzędzia główne – grupa Czcionka]:

Aby zmienić rodzaj lub wielkość czcionki wystarczy zaznaczyć żądany fragment tekstu, rozwinąć listę związaną z właściwym przyciskiem i wybrać określoną nazwę/wielkość czcionki (pozycję na liście).

W przypadku obu pól bieżące wpisy odpowiadają rodzajowi i wielkości czcionki, którą właśnie pisany jest tekst. Oznacza to, że aby przekonać się, jaki rodzaj i wielkość czcionki został zastosowany w jakimś fragmencie tekstu, wystarczy umieścić w nim kursor tekstu bądź zaznaczyć badany fragment. W tym ostatnim przypadku (gdy zaznaczamy) może okazać się, że w jednym lub obu omawianych polach list rozwijanych nie będzie żadnego wpisu ‑ oznacza to wówczas, iż w zaznaczonym fragmencie użyto kilku rodzajów i\lub wielkości czcionki.

Formatowanie znaku – rodzaj czcionki – rozpoznawanie rodzaju czcionki

W poniższym zdaniu zastosowano różne rodzaje czcionek dla poszczególnych wyrazów. Wypisz poniżej wszystkie rodzaje czcionek, które rozpoznałe(a)ś.

W tym zdaniu zastosowano inny rodzaj czcionki dla każdego wyrazu. Kolejno zastosowane czcionki to:

Formatowanie znaku – rodzaj czcionki – zmiana rodzaju czcionki

Zastosuj odpowiedni rodzaj czcionki w poniższych zdaniach.

Ta zdanie jest napisane czcionką o nazwie Times New Roman, a powinno być czcionką o nazwie Tahoma. W tym zdaniu użyj czcionki o nazwie Courier New.

Formatowanie znaku – rodzaj czcionki

Przed chwilą zmieniałe(a)ś rodzaje czcionek całych zdań; tutaj użyj kilku dowolnych rodzajów czcionek do dowolnie wybranych pojedynczych wyrażeń lub słów.

Lorem ipsum

Lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum. Lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum. Lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum.

Formatowanie znaku – wielkość czcionki

Zastosuj odpowiednią wielkość czcionki w poniższych zdaniach.

Zaznaczaj kolejne zdania i zmieniaj wielkość czcionki. W tej chwili ten tekst jest napisany czcionką o rozmiarze 12 punktów. Zmień pierwsze zdanie na 14, drugie na 18, a trzecie (czyli to, które właśnie czytasz) na 8 punktów.

Formatowanie znaku – rodzaj i wielkość czcionki

Poniżej jest przykładowy tekst, na którym możesz dowolnie poćwiczyć zarówno zmianę rodzaju czcionki, jak też jej rozmiaru.

Lorem ipsum

Lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum. Lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum. Lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum.

Lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum. Lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum. Lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum.

Używając pola listy rozwijanej służącego do zmiany wielkości czcionki zauważyłe(a)ś zapewne, iż na liście tego pola znajdują się tylko niektóre rozmiary. Nie oznacza to, iż nie można zastosować czcionek o wielkościach spoza listy. Należy takie wartości wpisać ręcznie w to pole.

Jeśli chcesz, na przykład, zastosować wielkość 7, zaznacz tekst, któremu chcesz nadać tę wielkość czcionki, następnie umieść kursor tekstu w polu edycyjnym przycisku służącego do zmiany rozmiaru czcionki i zastąp istniejący tam wpis własnym, po czym wciśnij klawisz <ENTER>.

Skok wartości w przypadku rozmiaru czcionki wynosi 0,5 punktu - oznacza to, iż możesz nadać wielkość 11,5, jednak nie uda Ci się zastosować rozmiaru 11,7.

Formatowanie znaku – wielkość czcionki

W poniższych zdaniach spróbuj zastosować niestandardowe wielkości czcionki.

W pierwszym zdaniu zastosuj wielkość 10,5. W kolejnym zdaniu nadaj czcionce rozmiar 15. Trzecie (czyli to) zdanie powinno być napisane czcionką o wielkości 17,5.

Wielkość czcionki można także zmieniać za pomocą przycisków Zwiększ czcionkę/Zmniejsz czcionkę:

Są one szczególnie użyteczne, gdy dłuższy fragment tekstu, w którym zastosowano różne wielkości czcionki chcemy nieco powiększyć lub zmniejszyć.

Formatowanie znaku – wielkość czcionki

Wypróbuj działanie przycisków Zwiększ czcionkę/Zmniejsz czcionkę na poniższym tekście

W tym zdaniu zwiększ wielkość czcionki. W tym natomiast zmniejsz wielkość czcionki.

A teraz zwiększ lub zmniejsz rozmiar czcionki w tekście całego poniższego akapitu:

Lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum. Lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum. Lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum.

Style czcionki

Następujące trzy przyciski [Wstążka – karta Narzędzia główne – grupa Czcionka] służą do zmiany stylu czcionki:

pogrubienie (wytłuszczenie);

kursywa (pismo pochylone; italiki)

podkreślenie

I tutaj, w przypadku, gdy umieścisz kursor tekstu bądź zaznaczysz fragment tekstu, w którym zastosowano jakiś styl czcionki, stan (pozycja) danego przycisku informuje o zastosowanym stylu - jeśli przycisk jest „wciśnięty” (podświetlony), dany styl został zastosowany. Oznacza to jednocześnie, iż aby pozbyć się zastosowanego wcześniej stylu czcionki należy zaznaczyć sformatowany fragment tekstu i klikając lewym klawiszem myszy na jednym z tych przycisków, wyłączyć zbędne formatowanie.

Formatowanie znaku – pogrubienie, kursywa, podkreślenie

W kolejnych zdaniach zastosuj odpowiednie style czcionki.

To zdanie powinno być wytłuszczone.

To zdanie powinno być napisane kursywą.

A to z kolei powinno być podkreślone.

Tu zastosuj wskazane style w kolejnych fragmentach, a więc: tę część zdania napisz pismem pogrubionym, tę część ‑ podkreślonym, a tę kursywą.

To zdanie powinno być wytłuszczone i jednocześnie podkreślone, ale po przecinku już tylko napisane kursywą.

To zdanie podkreśl czerwoną podwójną linią.

Formatowanie znaku – pogrubienie, kursywa, podkreślenie

W poniższym fragmencie tekstu spróbuj z kolei pozbyć się niepotrzebnie zastosowanych stylów czcionki.

Całe pierwsze zdanie powinno być napisane czcionką wytłuszczoną, ale nie kursywą. W tym zdaniu niepotrzebne są podkreślenia. Tutaj z kolei należy pozbyć się wszystkich pogrubień, pochyleń i podkreśleń.

kolor czcionki

Za pomocą przycisku Kolor czcionki [Wstążka – karta Narzędzia główne – grupa Czcionka] możesz nadawać zaznaczonemu fragmentowi tekstu różne barwy. Przycisk ów jest dwumodułowy (składa się z dwóch części, z których każda ma inną funkcję). Na większym module znajduje się litera podkreślona grubą poziomą kreską o kolorze, jaki aktualnie przypisany jest do owego modułu tego przycisku (a więc aby nadać ten kolor wciśniesz większy moduł). Jeśli chcesz zastosować inny kolor czcionki, posłużysz się mniejszym modułem tego przycisku, który rozwija tablicę kolorów. Wyboru z listy dokonasz klikając jednokrotnie na kwadrat z żądanym kolorem. Możesz także wybrać kolor niestandardowy po wykonaniu polecenia Więcej kolorów… lub zastosować wypełnienie gradientowe znaków (polecenie Gradient).

Formatowanie znaku – kolor czcionki

Na poniższym fragmencie tekstu przećwicz wybieranie kolorów czcionki według własnego uznania.

Lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum. Lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum. Lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum.

Formatowanie akapitu

Przy operacjach formatowania akapitu nie jest konieczne jego zaznaczanie, pod warunkiem, że formatowanie mamy zamiar zastosować do pojedynczego akapitu. Wystarczy umieścić kursor tekstu gdziekolwiek w tekście tego akapitu. Jeśli określonemu formatowaniu ma podlegać kilka kolejnych akapitów - należy je zaznaczyć.

W kolejnych zadaniach zapoznasz się z podstawowymi atrybutami formatowania akapitu, dostępnymi na Wstążce [karta Narzędzia główne – grupa Akapit].

Wyrównanie tekstu w akapicie

Tekst może być wyrównany do lewej krawędzi marginesu, prawej, do obu jednocześnie lub być ustawiony na środku (wycentrowany). Można to zmieniać za pomocą odpowiednich przycisków [Wstążka – karta Narzędzia główne – grupa Akapit]:

wyrównanie do lewej (domyślne);

wyrównanie do środka;

wyrównanie do prawej;

wyjustowanie - jednoczesne wyrównanie do lewej i prawej.

Aby wyrównać akapit w wybrany sposób, trzeba umieścić kursor w tym akapicie i kliknąć jeden z wymienionych przycisków.

Formatowanie akapitu – wyrównanie poziome

Każdy ze sposobów wyrównania przećwicz na poniższym fragmencie.

Lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum. Lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum lorem ipsum.

Wypunktowanie i numerowanie

Program Word pozwala na automatyczne tworzenie tzw. list numerowanych lub wypunktowanych i z tą techniką już się zapoznałe(a)ś.

Zdarza się, że dopiero po napisaniu tekstu chcemy zamienić jego fragment na listę numerowaną lub wypunktowaną. Mamy taką możliwość, pod warunkiem, że każdy przyszły punkt czy podpunkt jest w naszym tekście oddzielnym akapitem. Jeśli tak nie jest przed zastosowaniem numerowania czy wypunktowania należy tekst w odpowiedni sposób uporządkować. Jeśli spełniony jest wspomniany wyżej warunek, należy zaznaczyć wszystkie akapity, które mamy zamiar zamienić na listę i posłużyć się jednym z przycisków [Wstążka – karta Narzędzia główne – grupa Akapit]:

Formatowanie akapitu – wypunktowanie

Poniżej kolorem fioletowym wyróżniono fragment, który należy przekształcić na listę wypunktowaną.

Współpraca z szefem (kierownictwem):

ustalanie wspólnie z szefem codziennego planu pracy;

ustalanie tygodniowego planu pracy szefa;

kierowanie ruchem osobowym i telefonicznym;

prowadzenie terminarza zajęć;

przygotowanie podróży służbowych;

udział w przygotowaniu pobytu gości;

udział w przygotowaniu konferencji prasowej;

obsługa szefa, interesantów i gości (serwowanie napojów, organizacja przyjęć itp.).

Formatowanie akapitu – numerowanie

W poniższym tekście, także na fioletowo, wyróżniono fragment, w którym należy zastosować numerowanie.

Misją Bankowego Funduszu Gwarancyjnego jest działanie na rzecz bezpieczeństwa i stabilności banków oraz wzrostu zaufania do systemu bankowego. Podstawowymi zadaniami Funduszu są:

ochrona wkładów pieniężnych na rachunkach bankowych osób fizycznych oraz innych podmiotów, które powierzają pieniądze bankom jako instytucjom zaufania publicznego;

udzielanie pomocy finansowej bankom, które znalazły się w obliczu utraty wypłacalności i podejmują samodzielną sanację;

wspieranie procesów łączenia się banków zagrożonych z silnymi jednostkami bankowymi;

gromadzenie informacji oraz bieżąca i okresowa analiza rozwoju sytuacji finansowej banków ukierunkowana na podejmowanie inicjatyw oraz działań zapobiegających pogłębianiu się występujących zagrożeń.

Styl numerowania lub wypunktowania (rodzaj znaku numeracji lub wypunktowania) można zmienić korzystając z drugiego modułu każdego z tych przycisków. Pozwala to wybranie jednego z gotowych stylów numerowania/wypunktowania z biblioteki stylów lub utworzenie własnego stylu.

Pozycję znaku numeracji lub wypunktowania; odległość tekstu od tego znaku można natomiast dostosować wywołując (po uprzednim zaznaczeniu listy) menu podręczne i wybierając polecenie Dopasuj wcięcia listy….

Formatowanie akapitu – numerowanie i wypunktowanie

W listach z dwu poprzednich zadań wypróbuj różne style numerowania i wypunktowania. Spróbuj utworzyć także własny styl numerowania lub wypunktowania.

Wcięcia

Kolejne dwa przyciski w grupie Akapit służą do wcinania lub usuwania wcięcia z lewej strony wszystkich wierszy akapitu. Wcięcie to wsunięcie tekstu w głąb strony. Inaczej wcięcie można nazwać marginesem akapitu – w odróżnieniu od marginesu strony.

zmniejsza wcięcie z lewej strony dla wszystkich wierszy bieżącego akapitu

zwiększa wcięcie z lewej strony dla wszystkich wierszy bieżącego akapitu

Każdego z tych przycisków można użyć kilkakrotnie na tym samym fragmencie tekstu.

Formatowanie akapitu – wcięcia

Przećwicz wstawianie, zwiększanie, zmniejszanie i usuwanie wcięć akapitu za pomocą odpowiednich przycisków.

Przyciski do zmniejszania/zwiększania wcięć działają nieco inaczej w przypadku list numerowanych i wypunktowanych. Oprócz zmniejszenia lub zwiększenia wcięcia powodują one także zmianę poziomu listy numerowanej lub wypunktowanej.

Formatowanie akapitu – listy wielopoziomowe; wcięcia w listach

Wypróbuj to na poniższej liście. Uporządkuj poziomy listy zgodnie z zawartą tam treścią używając przycisku Zwiększ wcięcie.

To jest lista wypunktowana wielopoziomowa:

to jest pierwszy główny punkt (poziom 1.);
to jest podpunkt pierwszego punktu (poziom 2.);
to jest kolejny podpunkt pierwszego punktu (poziom 2.);
to jest drugi główny punkt (poziom 1.);
to jest podpunkt drugiego punktu (poziom 2.);
to jest kolejny podpunkt drugiego punktu (poziom 2.);
a to jest pierwszy podpunkt drugiego podpunktu drugiego punktu (poziom 3);
to jest kolejny podpunkt drugiego podpunktu drugiego punktu (poziom 3);
i jeszcze jeden podpunkt drugiego podpunktu drugiego punktu (poziom 3);
to jest trzeci główny punkt (poziom 1.);
to jest czwarty główny punkt (poziom 1.).

Formatowanie akapitu – listy wielopoziomowe; wcięcia w listach

Uporządkuj poziomy listy zgodnie z zawartą tam treścią używając przycisku Zmniejsz wcięcie i/lub Zwiększ wcięcie (pierwszy poziom listy wyrównany skrajnie do lewego marginesu strony). Następnie wykorzystując przycisk Lista wielopoziomowa zdefiniuj nową listę wielopoziomową, w której pierwszy poziom listy będzie numerowany liczbami rzymskimi z wyrównaniem punktora do prawej, drugi poziom będzie numerowany cyfrą arabską z kropką, trzeci zaś małą literą z nawiasem. Tak zdefiniowany styl zastosuj do poniższej listy.

To jest lista numerowana wielopoziomowa:

to jest pierwszy główny punkt (poziom 1.);
to jest podpunkt pierwszego punktu (poziom 2.);
to jest kolejny podpunkt pierwszego punktu (poziom 2.);
to jest drugi główny punkt (poziom 1.);
to jest podpunkt drugiego punktu (poziom 2.);
to jest kolejny podpunkt drugiego punktu (poziom 2.);
a to jest pierwszy podpunkt drugiego podpunktu drugiego punktu (poziom 3);
to jest kolejny podpunkt drugiego podpunktu drugiego punktu (poziom 3);
i jeszcze jeden podpunkt drugiego podpunktu drugiego punktu (poziom 3);
to jest trzeci główny punkt (poziom 1.);
to jest czwarty główny punkt (poziom 1.);
to jest piąty główny punkt (poziom 1.);
to jest szósty główny punkt (poziom 1.);
to jest podpunkt szóstego punktu (poziom 2.);
to jest kolejny podpunkt szóstego punktu (poziom 2.);
to jest siódmy główny punkt (poziom 1.);

Wcięcia akapitu można też ustawiać za pomocą podziałki (linijki) poziomej. Należy ustawić kursor w odpowiednim akapicie i przeciągnąć właściwy znacznik wcięcia do żądanego położenia. Ta metoda pozwala nie tylko precyzyjnie ustawiać wcięcia z lewej strony akapitu (zarówno pierwszego, jak i pozostałych wierszy akapitu), ale także z prawej.

Znaczniki wcięć to małe trójkąciki znajdujące się na linijce. Z lewej strony podziałki znajdują się dwa znaczniki. Górny ustawia wcięcie pierwszego wiersza akapitu (tzw. wysunięcie), dolny - pozostałych wierszy akapitu, a znacznik z prawej strony określa prawy margines akapitu.

Znaczniki możesz przeciągać skokowo co 2,5 milimetra, ale jeśli zależy Ci na większej precyzji, spróbuj przeciągać je z wciśniętym klawiszem <ALT>. Pamiętaj, że zmiany te będą dotyczyły tego akapitu, w którym znajduje się kursor tekstu. Jeśli chcesz zmieniać kilka akapitów jednocześnie, musisz je zaznaczyć.

Uwaga: Chwytaj za znaczniki wcięć, a nie za krawędzie stref wyznaczających marginesy strony (przeciągnięcie tego elementu spowoduje zmianę marginesów strony w całym dokumencie).

Formatowanie akapitu – wcięcia

Wypróbuj ustawianie wcięć przy pomocy znaczników na podziałce w poniższych akapitach.

Możesz także ustawiać wcięcia akapitu (ale tylko z lewej strony) przy pomocy klawisza <TAB>, a usuwać - przy pomocy klawisza <BACKSPACE>.

Jeżeli kursor tekstu ustawimy na początku akapitu, możemy klawiszem <TAB> wstawić wcięcie z lewej jego pierwszego wiersza; natomiast, jeśli ustawimy kursor teksu na początku któregokolwiek z kolejnych wierszy akapitu i użyjemy klawisza <TAB> ustawiać w ten sposób będziemy wcięcie z lewej dla całego akapitu.

Aby użyć klawisza <BACKSPACE> do usuwania wcięć, należy kursor tekstu również umieścić na początku pierwszego lub kolejnych wierszy akapitu.

Klawisz ten może być użyty do usuwania wcięć niezależnie od tego, jaką metodą owe wcięcia ustawiono.

Formatowanie akapitu – wcięcia

W tekście poprzedniego zadania wypróbuj użycie klawiszy <TAB> i <BACKSPACE> do ustawiania i usuwania wcięć akapitowych.

Obramowanie i cieniowanie; Wyróżnienie

Zarówno obramowanie, jak i cieniowanie należą do mieszanych narzędzi formatowania. Mogą to być atrybuty formatowania akapitu (jeśli umieścisz kursor tekstu w pojedynczym akapicie lub zaznaczysz jeden lub więcej akapitów) albo czcionki (jeśli zaznaczysz dowolny fragment tekstu wewnątrz akapitu). Natomiast wyróżnienie to atrybut formatowania czcionki (cieniowaniu podlegają tylko znaki).

Cieniowanie oraz Obramowanie

Wyróżnienie

Zauważ, że wszystkie omawiane tu przyciski są dwumodułowe. Drugi moduł każdego z tych przycisków pozwala na wybór dodatkowych możliwości, związanych z danym atrybutem formatowania (np. koloru cieniowania czy wyróżnienia, opcji obramowania). Na liście poleceń związanych z przyciskiem Obramowanie znajdziesz tez polecenie Obramowanie i cieniowanie… - po jego wybraniu wywołane zostanie okno dialogowe, które umożliwia jeszcze bardziej szczegółowo manipulować opcjami obramowania czy cieniowania.

Formatowanie czcionki/akapitu – obramowanie, cieniowanie; wyróżnienie.

W tekście znajdującym się pod treścią tego zadania samodzielnie sprawdź działanie omówionych przycisków.

W przypadku obramowania wypróbuj różne style obramowania (skorzystaj w tym celu z mniejszego modułu przycisku).

Zauważ różnicę działania przycisków służących do obramowania i cieniowania w zależności od tego czy zaznaczasz jakiś fragment tekstu, czy tylko umieszczasz w nim kursor tekstu.

Formatowanie czcionki i akapitu

Wykonaj Ćwiczenie 3. punkt 1. i 2. z TEKSTU NR 1. Następnie zamknij dokument Ustawy zapisując zmiany.

Wybrane operacje edycyjne

Kopiowanie i przenoszenie tekstu

Podczas edycji dokumentów bardzo przydatne jest kopiowanie powtarzających się fragmentów tekstu. Jeśli chcesz skopiować jakiś jego fragment:

najpierw musisz go zaznaczyć i wcisnąć przycisk Kopiuj,

następnie ustawić kursor w miejscu, gdzie chcesz go wstawić i wcisnąć przycisk Wklej.

Jeśli zamiast przycisku Kopiuj użyjesz przycisku Wytnij

to po wciśnięciu przycisku Wklej tekst nie zostanie skopiowany,

lecz przeniesiony w nowe miejsce.

Trzy powyższe przyciski znajdują się na Wstążce – karta Narzędzia główne – grupa Schowek.

Warto zapamiętać, że jeśli raz wytniemy lub skopiujemy jakiś fragment tekstu przy użyciu odpowiednich przycisków, później możemy ów fragment wklejać nieskończoną ilość razy, aż do momentu ponownego użycia przycisku Kopiuj lub Wytnij dla innego fragmentu tekstu.

Kopiowanie tekstu

Na początek każdego z poniższych zdań wklej wyrażenie „Nazwa towaru: ”.

Nazwa towaru: pączek z nadzieniem truskawkowym;

ptyś;

ciastko tortowe;

napoleonka;

Przenoszenie i kopiowanie tekstu

Ustaw właściwą kolejność poniższych zdań. Zwróć uwagę na zachowanie spacji pomiędzy zdaniami. Następnie ostatnie ze zdań wklej na końcu sześć razy.

To jest siódme zdanie. To jest dziewiąte zdanie. To jest ósme zdanie. To jest drugie zdanie. To jest dziesiąte zdanie. To jest pierwsze zdanie. To jest trzecie zdanie. To jest piąte zdanie. To jest czwarte zdanie. To jest szóste zdanie.

Zaznaczony fragment tekstu można także przenosić i kopiować za pomocą metody przeciągnij i upuść. Przeciągając tekst lewym klawiszem myszy będziesz przenosił(a) uchwycony fragment tekstu. Aby skopiować tekst tą metodą należy przed przeciągnięciem wcisnąć i przytrzymać klawisz <CTRL>.

Przy wykonywaniu obu operacji możesz posłużyć się też prawym klawiszem myszy.

Kopiowanie i przenoszenie tekstu metodą Przeciągnij i upuść

Ustaw właściwą kolejność poniższych zdań metodą przeciągnij i upuść. Następnie, także tą metodą, skopiuj te zdania w kolejności odwróconej.

Dotychczas kopiowałe(a)ś lub przenosiłe(a)ś tekst w obrębie jednego dokumentu Możesz także przenosić lub kopiować tekst pomiędzy dokumentami przy wykorzystaniu obu poznanych metod.

Jeśli chodzi o metodę z wykorzystaniem przycisków na Wstążce, aby skopiować lub przenieść fragment tekstu do innego dokumentu musisz w pierwszym kroku zaznaczyć kopiowany lub przenoszony fragment i kliknąć odpowiedni przycisk (Kopiuj lub Wytnij), w drugim kroku należy, w zależności od sytuacji:

przełączyć się do dokumentu docelowego, jeśli jest on już otwarty (przy przełączaniu się pomiędzy dokumentami wykorzystasz listę otwartych dokumentów dostępną na Wstążce – karta Widok – przycisk Przełącz okna lub też odpowiedni przycisk na pasku zadań skojarzony z żądanym oknem);
otworzyć dokument docelowy;
zainicjować nowy dokument, jeśli dokument docelowy jeszcze nie istnieje
ustawiając w dokumencie docelowym kursor tekstu w miejscu, do którego ma zostać przeniesiony lub skopiowany tekst kliknąć przycisk Wklej.

Kopiowanie i przenoszenie tekstu pomiędzy dokumentami - przyciski

Z poniższego tekstu skopiuj fragment wyróżniony zielonym kolorem czcionki oraz przenieś fragment wyróżniony kolorem czerwonym do nowego dokumentu.

Względnie niewiele osób w sieci Internet zajmuje się przygotowywaniem danych dla dużych grup odbiorców. Ich głównym zajęciem jest możliwie najefektowniejszych publikacja prac w sieci, dlatego też skłonni oni są poświęcić swój czas oraz wysiłek by poznać w tym celu bardziej wyspecjalizowane narzędzia. W przeciwieństwie do nich, większość użytkowników intranetu nie jest specjalistami od sieci lecz są to typowi użytkownicy, potrzebujący tworzyć oraz analizować informacje. W ich przypadku jakość prezentacji jest również istotna, choć odgrywa raczej drugoplanową rolę, ponieważ zasadniczym celem jest dla nich wykonanie pracy.

Prawdziwa wartość intranetu leży jednak w ważności oraz jakości informacji w nim przechowywanych. Użytkownicy powinni być w stanie przygotowywać informacje dla sieci tak samo łatwo, jak łatwo przychodzi im dzisiaj drukowanie. Jeśli publikacja na sieci będzie trudna - przeciętny użytkownik nigdy jej nie wykona. Gdy użytkownik posiada dostęp do świeżej i aktualnej informacji - użyteczność sieci wzrasta.

Aby umożliwić pełne wykorzystanie sieci lokalnych, w pakiecie Microsoft Office 97 znalazły się elementy funkcjonalne oparte na standardach Internetu. Połączone zostały najlepsze elementy sieci z najlepszymi programami do pracy twórczej, by wykraczając poza możliwość jedynie przeglądania informacji, umożliwić użytkownikom jej tworzenie, edycję oraz analizę i usprawnić proces komunikacji między nimi.

Jeżeli chcesz się posłużyć do kopiowania lub przenoszenia metodą przeciągnij i upuść, musisz z kolei równocześnie widzieć oba dokumenty. Jeśli oba dokumenty są otwarte, wybierz na Wstążce kartę Widok, a następnie wciśnij przycisk Rozmieść wszystko W obszarze roboczym okna programu zobaczysz oba dokumenty, które możesz obsługiwać niezależnie.

Kopiowanie i przenoszenie tekstu pomiędzy dokumentami - przeciąganie

Z tekstu poprzedniego zadania metodą przeciągnij i upuść przenieś w odpowiednie miejsce do zainicjowanego wcześniej dokumentu fragment wyróżniony granatowym kolorem czcionki, a także skopiuj fragment wyróżniony kolorem fioletowym. Następnie zamknij i zapisz ten dokument w swoim folderze pod nazwą Sieci.

Usuwanie tekstu

Do usuwania pojedynczych znaków lub wyrazów użyjesz oczywiście klawiszy <BACKSPACE> lub <DELETE> ustawiając kursor tekstu odpowiednio za lub przed znakiem/znakami do usunięcia.

Tych samych klawiszy możesz także użyć do usuwania całych fragmentów tekstu po ich uprzednim zaznaczeniu. Ta możliwość znacznie przyspiesza całą operację.

Usuwanie dłuższych fragmentów tekstu

W poniższym tekście pozbądź się szybko niepotrzebnych fragmentów tekstu wyróżnionych czerwonym kolorem czcionki.

Microsoft Word jest stosowany przez użytkowników o różnym Microsoft Word jest stosowany przez użytkowników Microsoft Word jest stosowany przez użytkowników stopniu zaawansowania i dla bardzo rozmaitych celów. Mimo tej różnorodności, wszyscy oni cenią sobie przede wszystkim łatwość Microsoft Word jest stosowany przez użytkowników tworzenia dokumentu przy użyciu edytora. Dlatego też, udoskonalenie podstawowych funkcji związanych z budową dokumentu, stanowi bezpośrednią korzyść dla użytkownika. Podczas projektowania edytora Word 97, Microsoft, wykorzystując osiągnięcia poprzednich wersji, poszedł dalej w poszukiwaniu rozwiązań usprawniających tworzenie dokumentów. Dlatego też, udoskonalenie podstawowych funkcji związanych z budową dokumentu, stanowi bezpośrednią korzyść dla użytkownika. Podczas projektowania edytora Word 97, Microsoft, wykorzystując osiągnięcia poprzednich wersji, poszedł dalej w poszukiwaniu rozwiązań usprawniających tworzenie dokumentów. Dlatego też, udoskonalenie podstawowych funkcji związanych z budową dokumentu, stanowi bezpośrednią korzyść dla użytkownika. Podczas projektowania edytora Word 97, Microsoft, wykorzystując osiągnięcia poprzednich wersji, poszedł dalej w poszukiwaniu rozwiązań usprawniających tworzenie dokumentów.

Cofanie, ponawianie i powtarzanie operacji

Bardzo przydatnym narzędziem podczas pracy w programie Word jest możliwość cofania błędnie, przypadkowo czy niepotrzebnie wykonanych operacji.

Można tego dokonać przy użyciu przycisku Cofnij znajdującego się na pasku narzędzi Szybki dostęp.

Należy przy tym uściślić, o jakie operacje chodzi. Chodzi mianowicie o takie operacje, których wykonanie wiąże się z dokonaniem jakiejkolwiek modyfikacji w aktualnie edytowanym dokumencie. Będą to więc operacje związane z pisaniem i formatowaniem tekstu, przenoszeniem, kopiowaniem tekstu i jego usuwaniem, wstawianiem tabel czy rysunków i ich formatowaniem.

Natomiast operacji na plikach (inicjowanie, otwieranie, zamykanie, zapisywanie zmian), operacji związanych z przemieszczaniem kursora tekstu w tekście, zaznaczaniem tekstu i obiektów graficznych czy wreszcie operacji polegających na manipulowaniu oknem dokumentu (przewijaniu, skalowaniu widoku i wielu innych) nie da się cofnąć za pomocą tego przycisku. Oczywiście większość z nich da się jakoś „cofnąć”, jednak innymi metodami (np.: aby cofnąć zaznaczenie fragmentu tekstu, wystarczy kliknąć gdziekolwiek lewym klawiszem myszy; aby w przewiniętym za pomocą paska przewijania dokumencie powrócić do poprzedniego miejsca, należy ponownie użyć paska przewijania itp.).

Od momentu rozpoczęcia pracy z danym dokumentem do momentu jej zakończenia (zamknięcia dokumentu) program Word przechowuje listę operacji, które dadzą się wycofać. Jest ona dostępna po wciśnięciu mniejszego modułu omawianego przycisku - i po jej rozwinięciu można wycofać jednorazowo większą ilość operacji. Aby natomiast cofnąć ostatnią wykonaną operację lub krokowo (pojedynczo) cofać kilka uprzednio wykonanych operacji, posłużyć się można większym modułem tego przycisku.

Po wycofaniu jakiejkolwiek operacji przy pomocy przycisku Cofnij możliwe jest jej ponowienie (powtórne zastosowanie, jeśli np. wycofaliśmy zbyt dużo operacji) i do tego celu wykorzystamy przycisk Wykonaj ponownie.

Jest jeszcze jedna operacja przydatna szczególnie przy formatowaniu tekstu, gdzie w wielu jego fragmentach stosujemy takie same atrybuty formatowania. Mowa o poleceniu Powtórz dostępnym na pasku narzędzi Szybki dostęp. Za jego pomocą można operację wykonaną dla jednego fragmentu tekstu powtórzyć dla zupełnie innego. Polecenie Powtórz zamienia się na polecenie Wykonaj ponownie po cofnięciu ostatnio wykonanej operacji.

Cofanie, ponawianie i powtarzanie operacji

Na poniższym tekście wypróbuj omówione wyżej polecenia. Najpierw dokonaj kilku operacji formatowania czcionki bądź akapitu. Sprawdź działanie polecenia Powtórz. Po wykonaniu zadania przywróć wygląd tego tekstu do stanu sprzed dokonania w nim jakichkolwiek zmian

Komórki niestandardowe. W przeszłości, siatkowy układ arkusza kalkulacyjnego stanowił ograniczenie dla użytkowników, którym zależało na bogato sformatowanych dokumentach. Musieli się oni uciekać do żmudnych i różnorodnych zabiegów, by uzyskać pożądany efekt, np. używać klawisza spacji lub wąskich kolumn przy wcięciu tekstu. Dzięki Komórkom niestandardowym formatowanie w Microsoft Excel 97 jest znacznie prostsze. Dają one bowiem większą możliwość wyboru niż w przypadku tradycyjnego arkusza kalkulacyjnego. Wcięcie tekstu jest teraz tak proste, jak w edytorze Word: wystarczy użyć odpowiedniego przycisku. Można obracać tekst pod dowolnym kątem dla czytelniejszych kolumn i nagłówków wykresów; wyświetlać tekst w obszarze wielu wierszy i komórek oraz tworzyć indywidualne pola wprowadzania danych przy pomocy funkcji Scalania komórek, która tworzy jedną komórkę z wielu; wreszcie odpowiednia funkcja zmniejsza czcionkę tekstu tak, by dokładnie mieścił się on w komórkach o stałych rozmiarach.

Drukowanie wizualne. Ponad 95% użytkowników programu Microsoft Excel drukuje swoje arkusze kalkulacyjne, co czyni drukowanie jedną z najczęściej stosowanych operacji. W przeszłości, było to niezwykle żmudne zajęcie, ponieważ zmuszało użytkownika do ciągłego kontrolowania zgodności między podglądem drukowania a ustawieniem strony. Drukowanie wizualne umożliwia drukowanie arkusza kalkulacyjnego dokładnie tak, jak chce użytkownik. Podgląd łamania strony pokazuje cały arkusz z jasno zaznaczonymi obszarami drukowania, znakami łamania strony i kolejnością stron. Układ ten może być zmieniony poprzez przeciągnięcie znaków łamania i granic obszaru drukowania, lub poprzez przeciąganie i upuszczanie komórek lub obiektów z jednej strony na inną.

Formatowanie czcionki i akapitu cd

Okno dialogowe czcionka

Dotychczas formatowałe(a)ś czcionkę klikając odpowiednie przyciski na paskach narzędzi. Jednak wszystkie atrybuty formatowania czcionki jak krój, pogrubienie, kursywę, rozmiar, kolor oraz wiele dodatkowych można ustalać w oknie dialogowym ukazującym się po wybraniu na Wstążce przycisku rozszerzenia grupy Czcionka na karcie Narzędzia główne.

Formatowanie czcionki

Sformatuj poniższy tekst korzystając z okna dialogowego Czcionka (skorzystaj z odpowiednich pól na poszczególnych kartach tego okna).

Tu wybierz skalę 200%.

Tu ustaw skalę 82%.

Tu wybierz odstęp rozstrzelony na 3 punkty.

Tu wybierz odstęp zagęszczony na 1 punkt.

W tym zdaniu wyrazy niebieskie podnieś na 4 punkty, a wyrazy czerwone opuść na 4 punkty.

W tym zdaniu zastosuj efekt przekreślenia.

Do tego Zdania zastosuj efekt formatowania Kapitaliki.

Do tego natomiast użyj wersalików.

Czy jesteś w stanie rozpoznać różnicę pomiędzy kapitalikami i wersalikami?

Indeks to czcionka podniesiona (indeks górny) lub opuszczona (indeks dolny) względem linii bazowej wiersza i mniejsza od czcionki podstawowej.

Indeksy stosujemy w wielu sytuacjach, np. przy pisaniu godziny, niektórych wzorów matematycznych czy jednostek miar.

Godzinę możemy zapisać: 15:45 lub 15⁴⁵. W drugim przypadku liczba minut została zapisana jako indeks górny; dodatkowo użyto podkreślenia dla minut.

Jeśli chcesz jakiś tekst zamienić na indeks, zaznacz go, a następnie użyj odpowiednich przycisków na Wstążce lub wywołaj okno dialogowe Czcionka. Na karcie Czcionka zaznacz pole wyboru Indeks górny lub Indeks dolny i kliknij OK.

Formatowanie czcionki - indeks górny i dolny

W poniższym tekście ustaw indeksy zgodnie ze wzorcem z prawej strony.

1545

1816

H2O

E=mc2

C+O2=CO2

a2+b2=c2

a2+2ab+b2=(a+b)2

abac=ab+c

(an)(bn)=(anbn)

cm2

1/2

3/4

Formatowanie czcionki – efekty tekstowe

Na tekście poniżej wypróbuj działanie efektów tekstowych.

Zmiana wielkości liter

Niekiedy podczas pisania tekstu w wyniku przypadkowego użycia klawisza <CAPS LOCK> tekst, który zamierzaliśmy napisać małymi literami, zostanie napisany wielkimi literami. Kiedy indziej znów po napisaniu tekstu małymi literami dojdziemy do wniosku, iż jego wygląd byłby jednak lepszy, gdybyśmy zastosowali wielkie litery. W tych i innych sytuacjach przydaje się narzędzie służące do zamiany wielkości liter. Aby z niego skorzystać zaznaczamy tekst, w którym chcemy dokonać zmiany, a następnie klikamy na przycisk Zmień wielkość liter w grupie Czcionka na Wstążce.

Zamiana wielkości liter

Na poniższym fragmencie tekstu wypróbuj wszystkie opcje dostępne za pomocą narzędzia Zmień wielkość liter.

tutaj zastosuj OPCJĘ Jak w zdaniu.

W TYM ZDANIU PONOWNIE ZASTOSUJ TĘ SAMĄ OPCJĘ.

W TYM ZDANIU WYPRÓBUJ OPCJĘ małe litery.

tutaj użyj opcji WIELKIE LITERY.

W bieżącym zDAniu wyPróBuj możliwość zamiany WIELKOŚCI liter na Jak W Nazwie Własnej.

a W TYM zDANIU zOBACZ jak DZIAŁA opcja zAMIANA na małe/WIELKIE…

Interlinie, odstępy pomiędzy akapitami

Narzędzia takie jak interlinie (odstępy pomiędzy wierszami w akapicie) oraz odstępy przed i za akapitem służą nadawaniu tekstowi przejrzystości.

Te oraz wiele innych atrybutów formatowania akapitu można ustalać w oknie dialogowym ukazującym się po wybraniu na Wstążce przycisku rozszerzenia grupy Akapit na karcie Narzędzia główne.

W przypadku interlinii możesz też wykorzystać przycisk Interlinia znajdujący się w tej samej grupie narzędzi.

Formatowanie akapitu – interlinie, odstępy pomiędzy akapitami

Na tekście poniżej wypróbuj zastosowanie interlinii oraz odstępów pomiędzy akapitami.

Malarz formatów

W przypadku, gdy w tekście stosujemy w różnych jego fragmentach powtarzające się atrybuty formatowania warto poznać narzędzie, które pozwala na skopiowanie atrybutów formatowania i zastosowanie ich dla innego fragmentu tekstu. Aby wykorzystać to narzędzie należy zaznaczyć fragment tekstu bądź akapit, który zawiera formatowanie, jakie chcemy skopiować. Następnie należy wcisnąć przycisk Malarz formatów znajdujący się w grupie Schowek na karcie Narzędzia główne na Wstążce. Aby zastosować skopiowany w ten sposób zastaw atrybutów formatowania do innego fragmentu tekstu, należy ów docelowy fragment zaznaczyć.

Malarz formatów

W poniższym tekście wypróbuj użycie przycisku Malarz formatów.

To zdanie zawiera bardzo wiele atrybutów formatowania. Aby zastosować te atrybuty "ręcznie" w innym fragmencie tekstu stracilibyśmy mnóstwo czasu. W związku z tym proponuję Ci wykorzystanie Malarza formatów. Zaznacz pierwsze zdanie w tym tekście (lub jego fragment) i wciśnij przycisk Malarz formatów.

Następnie zaznacz zdanie, które czytasz w tej chwili (czyli to właśnie zdanie wyróżnione szarym kolorem czcionki) wykorzystując metodę uniwersalną zaznaczania tekstu – po wykonaniu tej operacji bieżące zdanie powinno być sformatowane identycznie jak zdanie pierwsze.

I jak Ci poszło? Teraz spróbuj skopiować formatowanie wyrażenia zacieniowanego błękitnym kolorem do fragmentu tekstu zacieniowanego na zielono. Przy zaznaczaniu obu fragmentów posłużysz się metodą uniwersalną.

Czas na skopiowanie nie tylko atrybutów formatowania znaku, ale także atrybutów formatowania akapitu.

Ten akapit zawiera wiele takich atrybutów. Zaznacz ów akapit i skopiuj jego formatowanie do akapitu, w którym użyto fioletowej czcionki również go zaznaczając (metodą uniwersalną lub metodą zaznaczania kilku wierszy) po uprzednim wciśnięciu przycisku Malarz formatów. Akapit, do którego skopiujesz formatowanie powinien wyglądać jak bieżący.

Usuwanie formatowania

Niekiedy przy porządkowaniu formatowania (wyglądu) tekstu łatwiej jest usunąć istniejące atrybuty formatowania (doprowadzić tekst do postaci „surowej”) i nadać tekstowi żądany wygląd od nowa. Większości atrybutów formatowania czcionki oraz akapitu pozbędziesz się wykorzystując przycisk Wyczyść formatowanie [Wstążka – karta Narzędzia główne – grupa Czcionka].

Usuwanie formatowania

W poniższym tekście wypróbuj użycie przycisku Wyczyść formatowanie.

Czyszczenie formatowania to przywracanie wyglądu tekstu do postaci surowej. Nie trzeba w tym celu „odwracać” formatowania ręcznie, czyli np. pozbywać się ^pogrubienia w tekście za pomocą przycisku do włączania/wyłączania pogrubienia. Wystarczy po prostu zaznaczyć tekst, w którym formatowanie ma być wyczyszczone i użyć przycisku ~~Wyczyść formatowanie~~.

Tą metodą można szybko pozbyć się atrybutów formatowania tekstu (czcionki) oraz akapitu. Nie wszystkich jednak. Przykładem atrybutu, którego tą metodą się nie pozbędziesz jest wyróżnienie.

karamba
pod
~~nad~~

Nie da się tą metodą wyczyścić większości atrybutów formatowania tabeli (poza niektórymi dotyczącymi tekstu w komórkach tabeli).

Tabulatory

Za pomocą klawisza <TAB> (tabulatora) możesz wyrównywać tekst w układzie pionowym.

Lista osób może wyglądać, na przykład, tak:

Imię Nazwisko Miasto

Anna Jackowska Warszawa

Jan Kowalski Opoczno

Ewa Janowska Białystok

Mirek Nowak Legnica

W powyższej liście po napisaniu każdego słowa została wstawiona spacja. Jeśli jednak zamiast spacji naciśniesz klawisz tabulatora i spełnisz jeszcze jeden warunek (o którym za chwilę), otrzymasz:

Imię Nazwisko Miasto

Anna Jackowska Warszawa

Jan Kowalski Opoczno

Ewa Janowska Białystok

Mirek Nowak Legnica

Imiona, nazwiska oraz miasta zostały ułożone w kolumny. Zauważ, że w poszczególnych kolumnach obowiązuje różny sposób wyrównania: Imiona wyrównane są do lewej, nazwiska - do prawej, a miasta - wyśrodkowane, mimo, że w każdym akapicie zastosowane jest wyrównanie poziome do lewej krawędzi marginesu.

Aby precyzyjnie ustalić długość (pozycję) znaku tabulatora oraz mieć możliwość wyrównywania tekstu jednego akapitu w różny sposób możesz posłużyć się znacznikami tabulacji, które wstawiane będą na poziomej podziałce.

W lewym górnym rogu obszaru roboczego, u zbiegu poziomej i pionowej podziałki znajduje się przycisk tabulacji, za pomocą którego wybrać można odpowiedni tabulator. Istnieją cztery tabulatory, pomiędzy którymi przełączysz się klikając lewym klawiszem myszy na ów przycisk:

tabulator wyrównania do lewej

tabulator wyrównania do prawej

tabulator wyśrodkowania

tabulator wyśrodkowania dziesiętnego (stosowany do wyrównania liczb)

Aby ustawić tabulator(y) w wybranym akapicie należy umieścić w tym akapicie kursor tekstu i kliknąć w żądane miejsce na podziałce - pojawi się na niej znacznik tabulatora, dokładnie taki, jaki został wybrany przy pomocy przycisku tabulacji. Aby wstawić tabulator(y) jednocześnie w kilku akapitach, przed kliknięciem na podziałce należy je zaznaczyć.

Znaczniki tabulacji można przemieszczać lub usuwać. W obu przypadkach należy posłużyć się metodą przeciągnij i upuść. Jeśli usuwasz tabulator przeciągnij znacznik poza obszar podziałki. Przemieszczanie tabulatora wymaga dużej precyzji. Aby uchwycić tabulator należy wcisnąć lewy klawisz myszy dokładnie w momencie, w którym kursor (czubek strzałki) "dotyka" znacznika tabulatora. W przeciwnym razie zamiast chwycić ów znacznik wstawisz kolejny tabulator.

Formatowanie akapitu - tabulatory

W poniższym zestawieniu jest sześć kolumn. Jeśli ustawisz kursor tekstu gdziekolwiek w poniższym zestawieniu i spojrzysz na poziomą podziałkę, zobaczysz, że znaczniki tabulacji są już ustanowione. Jednak, aby tekst zareagował na owe znaczniki, należy pomiędzy elementy, które trafią do poszczególnych kolumn, wstawić znak tabulatora uzyskiwany przez naciśnięcie klawisza <TAB>. Spróbuj uporządkować to zestawienie.

Lp.ImięNazwiskoMiejscowośćWpłataZaległość

1JanNowakOlsztyn345 zł73 zł

2MariaKowalskaLublin93 zł83 zł

3BartłomiejBorSuwałki192 zł0 zł

4SylwiaWarskaPłock382 zł92 zł

5AnnaWoźniakZakopane32 zł94 zł

Dotychczas zaznaczałeś poziome fragmenty tekstu. Jednak z wciśniętym klawiszem <ALT> przy użyciu lewego klawisza myszy możesz zaznaczać także pionowe bloki tekstu.

Zaznaczanie pionowych bloków tekstu i ich formatowanie

Zaznaczaj w opisany wyżej sposób kolejno kolumny zestawienia z poprzedniego zadania i zmieniaj kolor czcionki, aby uzyskać większą przejrzystość tekstu.

Formatowanie akapitu - tabulatory

Zaznacz poniższe akapity i ustaw odpowiednie znaczniki tabulacji zgodnie ze wzorem na rysunku:

Waldemar Iksiński handlowiec 987,50 Nie

Anna Ygrek dyrektor ds. sprzedaży 2300,00 Chyba

Hermenegilda Omega konserwator powierzchni płaskich 650,00 Nie

Arnold Zet dyrektor naczelny 170000,00 Tak

Jacenty Niewiadomy z-ca dyrektora naczelnego 120000,00 Może

Kasandra Egipska biegła księgowa 17000,98 Nie

Jan Kolejny złota rączka 2,80 Jutro

Formatowanie akapitu - tabulatory

Utwórz zestawienie według wzoru na poniższym rysunku. Pamiętaj, aby podczas pisania pomiędzy słowami lub wyrażeniami, które mają trafić do poszczególnych kolumn użyć klawisza tabulatora zamiast spacji. Pamiętaj także iż poniższe zestawienie nie jest tabelą, a więc tekst wpisywać będziesz wierszami (w pierwszym wierszu wpiszesz, np.: Niezwykle <TAB> Bardzo <TAB> Mało <ENTER> itd.).

Formatowanie czcionki i akapitu

Poniżej jest przykład pisma do firmy, jednak autor pisma nie przyłożył się do jego właściwego sformatowania. Na początek zaznacz ten tekst i skopiuj go do nowego pustego dokumentu. Następnie nadaj mu profesjonalny wygląd za pomocą przećwiczonych technik. Skorzystaj ze wzoru (Tekst nr 2). Ustal odpowiednie interlinie i odstępy pomiędzy akapitami. Na koniec zapisz dokument pod nazwą List motywacyjny.

Białystok, data

Imię i nazwisko

Ul. Malmeda 15 m. 9

15-440 Białystok

CPC Amino Sp. z o.o.

Dział Spraw Osobowych

Ul. Bałtycka 43

60-960 Poznań

List motywacyjny

Dot.: ogłoszenia na stanowisko „Przedstawiciela Handlowego” lub „Merchandiser”

W związku z Państwa ofertą pracy z dnia 6.07.1998 r. dotyczącą stanowiska „Przedstawiciela Handlowego” na teren Białegostoku, chciałbym przedstawić Państwu swoją kandydaturę na ww. stanowisko.

Moja osobowość sprawia, iż dużą satysfakcję czerpię ze współpracy z innymi ludźmi. Możliwość wykazania się własną inicjatywą oraz indywidualna odpowiedzialność za osiągnięte wyniki są dla mnie czynnikiem motywującym. Chciałbym także dodać, że specyfika pracy na powyższym stanowisku jest mi znana z doświadczenia, jakie wyniosłem pracując w tym charakterze w firmie Wrigley’s S.A w Białymstoku. Uważam, iż zdobyte przeze mnie doświadczenie mogę z powodzeniem wykorzystać w swojej przyszłej pracy zwłaszcza do pozyskania nowych kanałów dystrybucji i zwiększenia sprzedaży produktów Państwa firmy.

Pozostaję z nadzieją, że informacje zawarte w załączonym życiorysie wzbudzą Państwa zainteresowanie moją kandydaturą. W przypadku zakwalifikowania mnie do rozmów wstępnych jestem w każdej chwili do Państwa dyspozycji.

Łączę wyrazy szacunku

Imię i nazwisko

Drukowanie

Aby wydrukować dokument lub jego część należy na Wstążce przełączyć się na kartę Plik i wybrać grupę poleceń Drukuj. W obszarze roboczym pojawi się wówczas szereg narzędzi, za pomocą których możesz ustalić liczbę kopii wydruku, określić zakres stron do wydruku, wybrać drukarkę itd. oraz podgląd wydruku, który pozwala ocenić przejrzystość dokumentu i równomierność układu tekstu na stronie.

Drukowanie

Otwórz dokument Ustawy. Wykonaj Ćwiczenie 3. punkt 3. (w treści tego dokumentu), po czym zamknij go.

Drukowanie

Otwórz dokument List motywacyjny i wydrukuj go.

Tabele

Wstawianie tabel

Tabelę w tekście możesz wstawić używając przycisku Tabela [Wstążka – karta Wstawianie – grupa Tabele]. Jeśli tabela ma mieć niewielką ilość kolumn i wierszy tabelę możesz wstawić bezpośrednio przejeżdżając po „kwadracikach” symbolizujących komórki tabeli – na karcie, która zostanie wywołana po wciśnięciu tego przycisku. Możesz także posłużyć się poleceniem Wstaw tabelę…, aby ustalić wg uznania liczbę kolumn i wierszy wstawianej tabeli w oknie dialogowym Wstawianie tabeli.

Przy ustalaniu ilości wierszy i kolumn należy brać pod uwagę ich ilość maksymalną. Ma to szczególne znaczenie w przypadku kolumn. Nie chodzi bynajmniej o to, że kolumn czy wierszy nie można dostawiać już po utworzeniu tabeli. Oczywiście można. Powód jest inny - wstawiana automatycznie tabela rozmieszcza się tak, że jej lewa i prawa krawędź przylega do marginesu strony, a dostawienie w takim wypadku kolumny jest dość pracochłonne.

Wstawianie tabel

Wstaw poniżej tabelę, która będzie miała 4 kolumny i 7 wierszy. Pod nią wstaw drugą tabelę o 7 kolumnach i 14 wierszach.

Edycja Tabeli

Aby poruszać się w tabeli (przemieszczać kursor tekstu pomiędzy komórkami) możesz:

kliknąć w żądanej komórce raz lewym klawiszem myszy;
posłużyć się klawiszami kierunkowymi <>, <> do przemieszczania kursora tekstu do kolejnej lub poprzedniej komórki w pionie
posłużyć się klawiszem <TAB> oraz skrótem <SHIFT>+<TAB> do przemieszczania kursora tekstu do kolejnej lub poprzedniej komórki w poziomie;
posłużyć się klawiszami kierunkowymi <>, <>, (jeśli w komórce jest jakiś tekst, klawisze strzałek będą przemieszczały kursor tekstu w tekście tej komórki, a dopiero za ostatnim znakiem/wierszem tekstu w komórce, kursor przejdzie do kolejnej komórki);

Poruszanie się w tabeli. Wpisywanie tekstu w komórkach tabeli

W pierwszej z utworzonych wcześniej tabel w kilku komórkach wpisz dowolną zawartość. Wypróbuj omówione wyżej metody poruszania się pomiędzy komórkami tabeli.

W przypadku tabel o skomplikowanym układzie kolumn i wierszy można wykorzystać alternatywny sposób umieszczania tabel w dokumencie polegający na ich ręcznym rysowaniu.

W celu narysowania tabeli należy użyć polecenia Rysuj tabelę dostępnego po wciśnięciu przycisku Tabela na Wstążce.

Następnie w miejscu gdzie ma znajdować się tabela należy narysować jej obrys, czyli zewnętrzne krawędzie (metodą Przeciągnij i upuść). W dalszej kolejności tą samą metodą należy narysować krawędzie wewnętrzne wierszy i kolumn tabeli według żądanego układu.

Niepotrzebne krawędzie można usunąć wykorzystując przycisk Gumka znajdujący się na karcie Projektowanie w narzędziach tabeli na Wstążce.

Rysowanie tabeli

Poniżej spróbuj narysować dowolną tabelę.

Formatowanie tabeli i tekstu w tabeli

Przy formatowaniu tekstu w tabeli oraz samej tabeli konieczne jest zaznaczenie komórki lub określonego obszaru komórek.

Zaznaczanie komórek tabeli

Na poniższej tabeli przećwicz opisane niżej metody zaznaczania różnych obszarów komórek.

Zaznaczanie wiersza komórek

Kliknij raz lewym klawiszem myszy na lewym marginesie na poziomie tego wiersza komórek, który ma być zaznaczony (metoda identyczna jak przy zaznaczaniu wiersza tekstu).

Zaznaczanie kolumny komórek

Najedź kursorem myszy na górną krawędź kolumny, która ma być zaznaczona. W momencie, gdy kursor myszy zmieni się w drobną czarną strzałkę skierowaną ku dołowi kliknij raz lewym klawiszem myszy.

Zaznaczanie kolejnych wierszy tabeli

Podobnie jak przy zaznaczaniu jednego wiersza, przy czym zamiast klikać wciśnij lewy klawisz myszy i przytrzymując go przejedź po lewym marginesie na poziomie tych wierszy tabeli, które mają być zaznaczone (metoda identyczna jak przy zaznaczaniu kilku kolejnych wierszy tekstu)

Zaznaczanie kolejnych kolumn tabeli

Podobnie jak przy zaznaczaniu jednej kolumny, przy czym zamiast klikać wciśnij lewy klawisz myszy i przytrzymując go przejedź po górnych krawędziach kolumn tabeli, które mają być zaznaczone

Zaznaczanie dowolnego obszaru komórek przyległych

Przejedź kursorem myszy z wciśniętym lewym klawiszem od środka dowolnej komórki rogowej wybranego obszaru komórek do środka przeciwległej komórki rogowej tego obszaru.

Możesz także wykorzystać klawisz <SHIFT>: w tym celu zaznacz jedną z rogowych komórek obszaru, który ma być zaznaczony, a następnie po wciśnięciu i przytrzymaniu klawisza <SHIFT> kliknij na przeciwległą komórkę rogową.

Zaznaczanie całej tabeli

Zaznacz wszystkie wiersze tabeli lub wszystkie kolumny tabeli (zaznaczenie musi obejmować znaczniki końca wiersza wszystkich wierszy tabeli).

Możesz także kliknąć lewym klawiszem na znacznik tabeli widoczny (w lewym górnym rogu tabeli) po najechaniu kursorem myszy na tabelę.

Zaznaczanie pojedynczej komórki

Kliknij trzykrotnie szybko lewym klawiszem myszy wewnątrz wybranej komórki.

Inna metoda, wymagająca sporej precyzji, polega na kliknięciu na tak zwanym marginesie komórki. W tym celu najedź kursorem myszy na ów margines (blisko lewej krawędzi żądanej komórki) i kiedy kursor myszy z tekstowego zmieni się na strzałkę skierowaną skośnie ku górze kliknij raz lewym klawiszem myszy.

Zaznaczanie komórek nieprzyległych

Podobnie jak w tekście wolnym, nieprzyległe komórki i grupy komórek zaznaczysz z zastosowaniem klawisza <CTRL>.

Uwaga: W tabelach o skomplikowanym układzie kolumn i wierszy nie wszystkie z powyżej opisanych metod będą miały zastosowanie, a w każdym razie efekt wykonania takiej operacji zaznaczenia nie zawsze będzie zgodny z naszymi oczekiwaniami,

Edycja i formatowanie tabel

W znajdującej się poniżej tabeli zaznaczaj dowolne grupy komórek, wiersze lub kolumny. Spróbuj wywołując dla zaznaczonych obszarów menu kontekstowe wstawiać i usuwać wiersze, kolumny czy komórki. Możesz także wykorzysta odpowiednie przyciski na Wstążce w narzędziach tabeli na karcie Układ w grupie Wiersze i kolumny.

Albania	Gabon	Japonia	Nigeria	Rosja	Watykan
Czechy	Etiopia	Libia	Mozambik	Szwajcaria	Włochy
Belgia	Hiszpania	Kuwejt	Peru	Szwajcaria
Cypr	Filipiny	Kongo	Mauretania	Ukraina	W. Brytania
Algieria	Francja	Katar	Oman	Szwecja	Wenezuela
Boliwia	Egipt	Islandia	Mali	RPA	Zimbabwe
Brazylia	Finlandia	Irlandia	Niemcy	Rumunia	Węgry
Chiny	Honduras	Irak	Paragwaj	Turcja
Australia	Estonia	Indonezja	Norwegia	USA	Zambia
Dania	Ekwador	Indie	Mongolia	Tajlandia	Zair

Zmiany szerokości kolumn oraz wysokości wierszy możesz dokonać przeciągając ich krawędzie lewym klawiszem myszy (niczego nie musisz przy tym zaznaczać). Jeśli zaznaczysz pojedynczą komórkę, dostosujesz jej szerokość przeciągając jej krawędzie pionowe.

Formatowanie tabel - szerokość komórek i kolumn oraz wysokość wierszy

W poniższej tabeli spróbuj wyrównać szerokości wszystkich kolumn i wierszy posługując się metodą przeciągania krawędzi.

Istnieje także możliwość szybkiego, automatycznego wyrównania szerokości kolumn i wysokości wierszy dzięki przyciskom znajdującym się na karcie Układ narzędzi tabeli na Wstążce w grupie Rozmiar komórki. Te same polecenia są także dostępne z menu kontekstowego wywołanego dla zaznaczonych uprzednio wierszy/kolumn.

Formatowanie tabel - równomierne rozmieszczanie kolumn i wierszy

W poniższej tabeli rozłóż równomiernie szerokość kolumn zacieniowanych na niebiesko oraz wysokość wierszy obramowanych czerwoną podwójną linią.

Często po utworzeniu tabeli istnieje potrzeba połączenia (scalenia) kilku komórek w jedną lub też podzielenia komórki.

Przykładowo, w poniższej tabeli zacieniowano wszystkie komórki powstałe przez scalenie na zielono, a komórki powstałe przez podzielenie – na czerwono.

Aby scalić komórki bądź podzielić komórkę lub komórki należy je zaznaczyć i użyć odpowiednio przycisków Scal komórki lub Podziel komórki znajdujących się na karcie Układ narzędzi tabeli na Wstążce w grupie Scalanie. Te same polecenia są także dostępne z menu kontekstowego wywołanego dla danej komórki (dzielenie) lub zaznaczonych uprzednio komórek (scalanie).

Formatowanie tabel - równomierne rozmieszczanie kolumn i wierszy

W poniższej tabeli scal grupy komórek o niebieskich obramowaniach oraz podziel komórki zacieniowane na żółto (w tych ostatnich wpisano sposób podziału)

4 kolumny	5 kolumn
	3 kolumny 2 wiersze
	3 kolumny	2 kolumny 4 wiersze
		2 wiersze

Sposoby formatowania tekstu w komórkach tabeli są podobne do sposobów wykorzystywanych w tekście wolnym. Zatem nie potrzebujesz żadnych dodatkowych informacji, aby nadać tekstowi w komórce odpowiednie atrybuty formatowania czcionki, zastosować do tekstu komórki wybrane wyrównanie poziome, wypunktowanie, numerowanie, obramowanie lub cieniowanie.

Jeżeli formatujemy tekst w określony sposób w całej komórce czy kilku komórkach możemy tę komórkę lub grupę komórek zaznaczyć i poddać formatowaniu. Jeśli natomiast w tekście danej komórki będziemy chcieli zastosować różne atrybuty formatowania należy zaznaczać nie całą komórkę a poszczególne fragmenty tekstu w tej komórce.

W komórkach tabeli istnieje możliwość zastosowania dwóch nowych atrybutów formatowania, których nie można użyć w tekście wolnym. Chodzi o pionowe wyrównanie tekstu w komórce oraz zmianę kierunku i orientacji tekstu w komórce. Są one dostępne na Wstążce w narzędziach tabeli na karcie Układ w grupie Wyrównanie.

Formatowanie tekstu w tabeli

W dowolnych komórkach poniższej tabeli wypróbuj działanie omówionych wyżej przycisków. W wybranych wierszach, kolumnach czy komórkach zastosuj dowolne, poznane wcześniej atrybuty formatowania czcionki i akapitu.

Albania	Gabon	Japonia	Nigeria	Rosja	Watykan
Algieria	Francja	Katar	Oman	Szwecja	Wenezuela
Australia	Estonia	Indonezja	Norwegia	USA	Zambia
Belgia	Hiszpania	Kuwejt	Peru	Szwajcaria	Polska
Boliwia	Egipt	Islandia	Mali	RPA	Zimbabwe
Brazylia	Finlandia	Irlandia	Niemcy	Rumunia	Węgry
Chiny	Honduras	Irak	Paragwaj	Turcja	Meksyk
Cypr	Filipiny	Kongo	Mauretania	Ukraina	W. Brytania
Czechy	Etiopia	Libia	Mozambik	Szwajcaria	Włochy
Dania	Ekwador	Indie	Mongolia	Tajlandia	Zair

Przy wykonywaniu niektórych zadań (np. kolejnego) przyda Ci się polecenie Podziel dostępne w formie przycisku na Wstążce na karcie Widok w grupie Okno. Umożliwia ono podzielenie okna dokumentu na dwa obszary, które mogą być obsługiwane niezależnie. W jednym z obszarów możesz przewinąć dokument tak, aby widzieć informacje potrzebne do wykonania zadania, natomiast w drugim obszarze możesz zająć jego wykonywaniem. Po wybraniu polecenia Podziel na środku ekranu zobaczysz poziomą linię. Przesuwając myszą w górę lub w dół dostosujesz rozmiary obu obszarów. Aby zatwierdzić podział, kliknij raz lewym klawiszem myszy.

Aby z kolei pozbyć się podziału kliknij dwukrotnie szybko lewym klawiszem myszy na linii podziału lub też kliknij przycisk Usuń podział na Wstążce na karcie Widok w grupie Okno.

Wstawianie, edycja i formatowanie tabel oraz tekstu w tabeli

Utwórz tabele wg wzoru na dwóch poniższych rysunkach. Scal lub podziel komórki, które tego wymagają. Uzupełnij komórki tekstem i sformatuj go. Sformatuj także całą tabelę - ustaw odpowiednie obramowania i cieniowania, dostosuj szerokości kolumn i wysokości wierszy.

Zachowaj maksymalne podobieństwo.

Rozwiązywanie problemów z tabelami.

Poniżej wstaw tabelę składającą się z 4 kolumn i 400 wierszy. W komórkach dwudziestu początkowych wierszy tej tabeli wprowadź dowolną zawartość. Następnie spróbuj rozwiązać następujące problemy:

spowodować aby pierwszy wiersz tej tabeli był przez program potraktowany jako tak zwany wiersz nagłówkowy, który będzie automatycznie powtarzany na kolejnych stronach dokumentu;
spowodować aby dwa początkowe wiersze tej tabeli były przez program potraktowane jako wiersze nagłówkowe, które będą automatycznie powtarzane na kolejnych stronach dokumentu;
dokonać podziału tabeli za jej 20 wierszem;
scalić podzielone uprzednio tabele w jedną;
dokonać ponownego podziału tabeli w tym samum miejscu i usunąć drugą pustą tabelę;
dokonać konwersji (zamiany) pozostawionej tabeli na tekst wybierając tabulator jako znak separatora tekstu;
dokonać konwersji powstałego tekstu na tabelę.

Formatowanie – tekst wolny i tabele.

W tekście na następnych dwóch stronach ktoś nieźle nabroił. Uporządkuj ów tekst i nadaj mu profesjonalny wygląd. Spróbuj zastosować jak najszybsze metody pracy z tekstem (np. posłuż się Malarzem formatów, poleceniem Powtórz itp.).

Dokonaj konwersji wszystkich tabel na tekst a do jego wyrównania użyj tabulatorów i znaczników tabulacji.

Postaraj się, aby ów tekst miał jak najbardziej przejrzysty wygląd, a jednocześnie, aby zmieścił się na 2 stronach.

Na koniec zapisz dokument pod nazwą CV.

Curriculum Vitae

Anna Jackowska

Dane osobiste

Data urodzenia:	15.09.1969
Miejsce urodzenia:	Kraków
Adres prywatny:	Piękna 4 m. 1, 27 ‑ 318 Wrocław
Stan cywilny:	wolna
Kontakt prywatny:	tel. (0-71) 76-22-043, e-mail anna@kki.net.pl
Kontakt służbowy:	tel. (0-71) 74-65-78, 742-10-67, e-mail marketing@polset.com.pl

Wykształcenie

Nazwa szkoły	Rok ukończenia	Uzyskany tytuł
Uniwersytet Warszawski, Warszawa Podyplomowe Studium Dziennikarstwa	1998	dziennikarz prasowy
Wyższa Szkoła Pedagogiczna, Kraków Katedra Językoznawstwa	1994	magister filologii włoskiej

Doświadczenie zawodowe

1996 do chwili obecnej: Centrum Nauczania Języków Obcych, Wrocław

Stanowisko: lektor języka włoskiego

Zakres odpowiedzialności:

organizowanie i prowadzenie szkoleń językowych – język włoski, różne poziomy zaawansowania;
przeprowadzanie egzaminów z jęz. włoskiego kwalifikujących do różnych grup zaawansowania;
tworzenie autorskich programów nauczania;
prowadzenie dokumentacji związanej ze szkoleniami (ewidencja wpłat, zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, dzienniki lekcyjne itp.).

1994-1996: Centrostal S.A., Warszawa

Stanowisko: tłumacz jęz. włoskiego

Zakres odpowiedzialności:

tłumaczenie dokumentacji technicznej i biznesowej „w obie strony”;
obsługa tłumaczeniowa spotkań biznesowych – tłumaczenie na żywo;

współudział w organizowaniu misji biznesowych do Włoch i Portugalii.

Konferencje, seminaria

1994, wrzesień: IV Konferencja „Globalizacja gospodarki”, Warszawa (3 dni)

1995, marzec: Nowoczesne techniki stosowane przy zarządzaniu czasem.
Seminarium szkoleniowe firmy PolExpert, Ustka (5 dni)

1996, luty: Seminarium Ministerstwa Gospodarki nt. projektowanych zmian w ustawie o zamówieniach publicznych, Kraków (2 dni)

Odbyte kursy i szkolenia

1994 Podstawowa obsługa komputera (40 godzin);

1995 ~~Edytor tekstu MS Word – kurs zaawansowany.~~

~~Zdolności~~

duże zdolności interpersonalne i negocjacyjne;
samodzielność i odpowiedzialność;
umiejętność pracy pod presją czasu.

Umiejętności dodatkowe

prawo jazdy kat. B;
języki obce: angielski – dobry;

rosyjski – słaby.

Zainteresowania

Muzyka rozrywkowa, literatura, jogging.

Formatowanie strony

karty układ strony i wstawianie

Większość atrybutów formatowania strony znajdziesz na Wstążce na karcie Układ strony. Niektóre z nich znajdują się na karcie Wstawianie.

Formatowanie strony

Otwórz dokument CV. Następnie wypróbuj działanie przycisków w grupie Ustawienia strony na karcie Układ strony na Wstążce: zmień marginesy strony, orientację strony, włącz dzielenie wyrazów. W grupie Tło strony utwórz niestandardowy znak wodny, zmień kolor strony, dodaj obramowanie strony.

Formatowanie strony - kolumny

Zmień układ poniższego tekstu na kolumnowy (szpaltowy) – ustaw dwie kolumny, z których jedna będzie szersza; następnie ustaw cztery kolumny jednakowej szerokości.

Numeracja stron

Numerowanie stron w dokumentach programu Word jest operacją zautomatyzowaną. Aby włączyć opcję numerowania stron, należy w dowolnym momencie podczas pracy z danym dokumentem użyć dostępnego na Wstążce przycisku Numer strony na karcie Wstawianie w grupie Nagłówek i stopka

Formatowanie strony – Numeracja stron

Otwórz dokument CV. Dodaj dowolną wbudowaną stronę tytułową; na końcu dokumentu zainicjuj nową pusta stronę. Dokonaj numeracji stron wybierająć dowolne położenie numeru strony.

Nagłówek i stopka

Nagłówek i stopka są to powtarzające się na każdej stronie (lub określonych stronach) fragmenty tekstu na górze lub u dołu każdej strony. Jeśli np. w nagłówku wstawisz tytuł dokumentu, to będzie on powtarzany na każdej stronie dokumentu – pomimo, że wpiszesz go tylko raz.

Nagłówek i stopkę można wstawić przy wykorzystaniu przycisków Nagłówek i/lub Stopka na karcie Wstawianie w grupie Nagłówek i stopka.

Formatowanie strony – nagłówek i stopka

W dokumencie CV dodaj stopkę strony wpisując w niej swoje imię i nazwisko oraz dane teleadresowe.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
cwiczenie 14 id 125164 Nieznany
cwiczenia 14 28.03.2008, cwiczenia - dr skladowski
fiz cwiczenia 14
Cwiczenia 14, Ekonometria, Ekonometria, Egzaminy + Testy, Egzaminy, ekonometria 2009, Ekonometria za
spoleczenstwo mas - Mills, Studia (europeistyka), nauka o polityce, Teoria polityki, ćwiczenia 14
cwiczenie 14 witamina C
Ćwiczenie 14 (2)
ćwiczenie 14 inteligentne systemy elektryczne, systemy inteligentne
Ćwiczenie 14
Ćwiczenia 14, Studia, Pedagogika specjalna, Licencjat, II rok, Oligo, Metodyka zintegrowanego kształ
ĆWICZENIE 14, Studia - Chemia kosmetyczna UŁ, II rok, III semestr, CHEMIA NIEORGANICZNA laboratorium
14, Ćwiczenie 14 A i B, Ćwiczenie 14 A i B
Instrukcja do ćwiczenia(14), ZESPÓŁ SZKÓŁ NR 9 im
Ćwiczenia 14 zadania
pd na ćwiczenia 14-3-13
96 132 cwiczenie 14
Cwiczenia 14 16 2007
Ćwiczenie 14 Hydroliza lipidów mleka

więcej podobnych podstron

Ćwiczenia 14 (puste)