Wprowadzenie do pedagogiki . Odpowiedzi
Jaki przymus i jaka wolność mają dodatnią wartość wychowawczą
Zdaniem Nawroczyńskiego (jest przedstawicielem pedagogiki kultury) w antytezie przymus- swoboda w wychowaniu chodzi o jakościową różnorodność . Przymus wewnętrzny polegający na posłuszeństwie wobec praw własnego sumienia oraz na będących owocem głębokiej kultury –panowaniu nad sobą .Swoboda łączy się z wolnością , będącą przejawem dojrzewającej osobowości wychowanka. Sumienie to dyspozycje do trafnego wartościowania wszystkich kategorii wartości(moralnych, artystycznych, naukowych). Taki przymus i taka swoboda mają dodatnią wartość wychowawczą.
Według J. Watsona (przedstawiciel behawioryzmu) osobowość jest systemem sumy nawyków. Człowiek jest organizmem żywym zdolnym do uczenia się dzięki wrodzonej skłonności do unikania przykrości i pożądania przyjemności.
W behawioryzmie sukces jest wynikiem umiejętności manipulowania między karą a nagrodą. , przykrością a przyjemnością. Tak kształtowana osobowość odniesie sukces społeczny, a więc będzie używać jak najwięcej przyjemności.
Wolność jest w ramach tej koncepcji jest wymanipulowana(człowiek maszyna- szkoła fabryka). Pedagogika pozytywistyczna, której ojcem był A. Comte dąży do ukształtowania człowieka „ określonej jakości”np. wg wzoru lub ideału. Pedagogika empiryczna głosi tezę, że jedynym źródłem poznania jest doświadczenie.Doświadczenie składa się z wrażeń zmysłowych i to jest jedyna rzeczywistość nam dana i będąca przedmiotem poznania. Najbardziej wartościowe jest poznanie naukowe.
Summerhill preferuje wychowanie naturalne. Źródłem szczęścia jest wolność bez autorytetów . Należy wspierać wrodzone możliwości dziecka nie zaś stresować i zmuszać .
Wychowanie jest procesem dialektycznym(przymus do wartości –swoboda). Redukcja (przezwyciężanie)napięcia między przymusem a swobodą łączy się z wychowaniem do wartości. Przymus wewnętrzny o wartości pozytywnej nazywa Hessen „duchowym zarażeniem”. Hessen jest twórcą warstwicowej koncepcji wychowania. Przebiega ona od anomii, przez heteronomię do autonomii( czyli posłuszeństwu prawu z własnego wyboru). Wychowanie w pierwszej warstwie jest swobodne odnosi się do zabawy(przedszkole), wychowanie w drugiej warstwie jest pracą , źródłem rozwoju osobowości, oparta na prawach i obowiązkach(szkoła), wykształcenie ogólne. Wychowanie w trzeciej warstwie( autonomii) to samokształcenie prowadzące do wykształcenia jako wyniku własnego wyboru wartości(wolności wewnętrznej).
Czyni Hessen wychowanie moralne czynnikiem każdego wychowania w ogóle. Wykształcenie jednostki w warstwie autonomicznej nazywa osobowością.
Wizje wychowania przedstawione w tych ideologiach są stanami przyszłymi(ideami). Cele wychowania w ideologii romantycznej: „ zasób cnót”, strategia” pożądanych cech” .Naturalny rozwój dziecka. Dziecko roślinka nauczyciel ogrodnik. W ideologii transmisji kulturowej –„cel to strategia osiągania sukcesu. Standardy wiedzy i zachowań dziecka zgodne z e standardami kulturowymi. Nauczyciel jedynym i pewnym źródłem wiedzy. Dziecko maszyna. Behawioryzm-manipulowanie karą i nagrodą. W ideologii progresywnej cel wychowania zgodny ze stadiami rozwojowymi(Piaget).Nauczyciel refleksyjny praktyk. Teraz wartości w tych ideologiach: 1. Maksymalizacja wolności jednostki, 2. Wolność w obowiązującym systemie społecznym. 3. Zasady etyczne(z filozoficznej warstwy bytu społecznego, aksjologiczne)one wyznaczają cele i środki wychowania. Wychowanie do wartości.
Frankl, uważa że „ człowiek nie jest wolny- od czegoś lecz jest wolny –do czegoś.Być człowiekiem znaczy wychodzić poza samego siebie.Istota egzystencji ludzkiej leży w samotrascendencji- bycie skierowanym –na coś-lub lub na kogoś.Wymiar wyższy to wymiar rozleglejszy, który zawiera w sobie wymiar niższy.Człowiek więc pozostał w pewnym sensie zwierzęciem i rośliną. Ontologia dymensjonalna- rzutowanie na różne płaszczyzny człowieka. Rzutowanie na psychologiczną i biologiczną płaszczyznę daje dwa odmienne zamknięte układy człowieka- a człowiek jest bytem otwartym.
Redukcjonizm
Na czym polegał społeczny charakter wychowania wg Dukheima?
Wychowanie jest działaniem wywieranym przez pokolenie dorosłe na pokolenie niedojrzałe. Zadaniem jest rozbudzić i rozwinąć w dziecku pewną sumę stanów fizycznych i intelektualnych i moralnych, których wymaga od niego społeczeństwo i środowisko(metodyczne uspołecznienie). Człowiek(tożsamość) to dwie istoty. Jedna to stan umysłu(indywidualność). Druga to system idei, uczuć i zwyczajów społecznych( religia, moralność, tradycje narodowe i zawodowe( istota społeczna).
Teraz piszę co było w tamtym roku na egzaminie
Luki do uzupełnienia: Cztery zdania 8 pojęć należało wpisać.
Wymienić filozoficzne podstawy romantyzmu/ pozytywizmu/pedagogiki kultury
R.-Roussau, , Bergson, Freud. P.-Kartezjusz, Bacon, Comte , PK- Dithley, Platon, Hegel
3. Uzupełnienie tabelek z porównaniem:
Pedagogika naukowa <-> myślenie o wychowaniu
Pedagogika romantyczna<-> pedagogika pozytywistyczna
Pedagogika romantyczna<->pedagogika kultury
Kryteria porównania:Jak postrzegamy nauczyciela i ucznia w romantycznej i pozytywistycznej
Jak postrzegamy wolność w romantycznej i pozytywistycznej
Jak postrzegamy nauczyciela w romantycznej i pozytywistycznej.
1: roślina – maszyna ……….2.wolność wyboru- manipulacja wolnością ………3. Ogrodnik-Autorytet, Przekaźnik wiedzy
Różnice w pedagogice pozytywnej i kultury oraz romantycznej a kultury .
Pytanie otwarte na przykład co się podoba a co nie w pedagogice kultury lub innej pedagogice.
Nie piszemy w cały świat lecz trzymamy się kryterió w właśnie relacji wychowanie , dziecko, nauczyciel / lub jeszcze lepiej szkoła- pedagogia(doktryna , relacje nauczyciel uczeń).