Ze wzg na wynikające z ich składu zastosowanie podłoża można podzielić na:
namnażające lub namnażająco-wybiórcze –najczęściej płynne wykorzystywane do namnażania bakterii wyst w niewielkiej ilości w badanej próbce. Skład pożywki i warunki hodowli umożliwiają namnożenie tylko bakterii poszukiwanych.
pożywki wybiórcze (selektywne) zawierają składniki które powodują całkowite zahamowanie wzrostu pewnych gatunków bakterii lub znaczne ograniczenie ich wzrostu. Czynnikami decydującymi o wybiórczości podłoża może być azydek sodu, sole kwasów żółciowych, niektóre barwniki i antybiotyki. Są to najczęściej podłoża stałe.
Pożywki różnicujące (diagnostyczne). Zawierają one substrat diagnostyczny który może być rozłożony enzymatycznie tylko przez określone gatunki bakterii. Do podłoża często dodawany jest wskaźnik który zmienia np. swoje zabarwienie w zależności od pH pożywki. Stałe podłoża różnicujące mogą być jednocześnie podłożami wybiórczymi dla określonej grupy bakterii i są nazywane wybiórczo-różnicującymi.
Pożywki transportowe- nie zawierają składników pokarmowych. Zawierają wodę i składniki optymalizujące środowisko dla przeżycia bakterii, w tym roztwory buforowe i sole mineralne. Zadaniem tych pożywek jest utrzymanie żywotności bakterii w próbce, zanim trafi ona do laboratorium mikrobiologicznego.
Czas hodowli:
Czas generacji (okres międzypodziałowy)- to czas potrzebny do podwojenia liczby komórek w populacji. Szybkość wzrostu bakterii jest cechą charakterystyczną rodzaju (gatunku) W optymalnych warunkach wzrostu w laboratorium okresy międzypodziałowe większości bakterii trwają ok 20-40 min, ale może też być znacznie dłuższy- od kilku do kilkunastu godzin. Czas potrzebny do wyhodowania bakterii chorobotwórczych- 18-24h. Krzywa wzrostu bakterii w hodowli płynnej- to krzywa w układzie półlogarytmicznym. Obraz krzywej wzrostu dla większości bakterii jest bardzo podobny i można w nim wyróżnić 6 faz:
Faza zastoju- bakterie przystosowują swój metabolizm do nowego środowiska. Pojedyncze komórki.
Przyśpieszonego wzrostu- komórki wykazują intensywny metabolizm. Rozpoczynają się podziały komórkowe.
Wzrostu wykładniczego (logarytmicznego)- okres rzeczywistego rozwoju hodowli. Metabolizm komórki jest bardzo intensywny. Liczba żywych komórek przyrasta w postępie geometrycznym. W populacji prawie wszystkie komórki są żywe. W tej fazie wzrostu komórki są najbardziej wrażliwe na działanie fizycznych i chemicznych czynników środowiskowych.
Zwolnionego wzrostu- rozmiar kom maleje. Zmniejsza się ilość rybosomów i zawartość RNA. Zwiększa się ilość kom martwych. Częstość podziałów maleje.
Stacjonarna (równowagi)- stała liczba żywych komórek w hodowli. Z powodu braku substancji pokarmowych kom zużywają własne materiały zapasowe.
Zamierania- wzrasta liczba komórek martwych. Zaczynają się procesy autolizy czyli samo zamierania bakterii pod wpływem własnych enzymów. Zmniejsza się liczba żywych komórek i ogólna biomasa hodowli. Brak podziałów komórkowych.
Metody sterylizacji pożywek:
Sterylizacja to proces prowadzący do całkowitego zniszczenia form wegetatywnych i przetrwalników drobnoustrojów. Do sterylizacji pożywek najczęściej wykorzystuje się wysoką temperaturę (para wodna). Proces sterylizacji prowadzi się w autoklawie w temp 121st przy nadciśnieniu 1atm przez 30 min, gdy składniki pożywki są względnie termo stabilne. Metoda tyndalizacji- polega na trzykrotnym 60min ogrzaniu pożywki w temp 100 st w odstępie 24h. Sterylizacja szkła laboratoryjnego- szkło laboratoryjne w którym umieszczamy pożywki wyjawia się suszarce wykorzystującej działanie gorącego powietrza.
Ze wzg na wynikające z ich składu zastosowanie podłoża można podzielić na:
namnażające lub namnażająco-wybiórcze –najczęściej płynne wykorzystywane do namnażania bakterii wyst w niewielkiej ilości w badanej próbce. Skład pożywki i warunki hodowli umożliwiają namnożenie tylko bakterii poszukiwanych.
pożywki wybiórcze (selektywne) zawierają składniki które powodują całkowite zahamowanie wzrostu pewnych gatunków bakterii lub znaczne ograniczenie ich wzrostu. Czynnikami decydującymi o wybiórczości podłoża może być azydek sodu, sole kwasów żółciowych, niektóre barwniki i antybiotyki. Są to najczęściej podłoża stałe.
Pożywki różnicujące (diagnostyczne). Zawierają one substrat diagnostyczny który może być rozłożony enzymatycznie tylko przez określone gatunki bakterii. Do podłoża często dodawany jest wskaźnik który zmienia np. swoje zabarwienie w zależności od pH pożywki. Stałe podłoża różnicujące mogą być jednocześnie podłożami wybiórczymi dla określonej grupy bakterii i są nazywane wybiórczo-różnicującymi.
Pożywki transportowe- nie zawierają składników pokarmowych. Zawierają wodę i składniki optymalizujące środowisko dla przeżycia bakterii, w tym roztwory buforowe i sole mineralne. Zadaniem tych pożywek jest utrzymanie żywotności bakterii w próbce, zanim trafi ona do laboratorium mikrobiologicznego.
Czas hodowli:
Czas generacji (okres międzypodziałowy)- to czas potrzebny do podwojenia liczby komórek w populacji. Szybkość wzrostu bakterii jest cechą charakterystyczną rodzaju (gatunku) W optymalnych warunkach wzrostu w laboratorium okresy międzypodziałowe większości bakterii trwają ok 20-40 min, ale może też być znacznie dłuższy- od kilku do kilkunastu godzin. Czas potrzebny do wyhodowania bakterii chorobotwórczych- 18-24h. Krzywa wzrostu bakterii w hodowli płynnej- to krzywa w układzie półlogarytmicznym. Obraz krzywej wzrostu dla większości bakterii jest bardzo podobny i można w nim wyróżnić 6 faz:
Faza zastoju- bakterie przystosowują swój metabolizm do nowego środowiska. Pojedyncze komórki.
Przyśpieszonego wzrostu- komórki wykazują intensywny metabolizm. Rozpoczynają się podziały komórkowe.
Wzrostu wykładniczego (logarytmicznego)- okres rzeczywistego rozwoju hodowli. Metabolizm komórki jest bardzo intensywny. Liczba żywych komórek przyrasta w postępie geometrycznym. W populacji prawie wszystkie komórki są żywe. W tej fazie wzrostu komórki są najbardziej wrażliwe na działanie fizycznych i chemicznych czynników środowiskowych.
Zwolnionego wzrostu- rozmiar kom maleje. Zmniejsza się ilość rybosomów i zawartość RNA. Zwiększa się ilość kom martwych. Częstość podziałów maleje.
Stacjonarna (równowagi)- stała liczba żywych komórek w hodowli. Z powodu braku substancji pokarmowych kom zużywają własne materiały zapasowe.
Zamierania- wzrasta liczba komórek martwych. Zaczynają się procesy autolizy czyli samo zamierania bakterii pod wpływem własnych enzymów. Zmniejsza się liczba żywych komórek i ogólna biomasa hodowli. Brak podziałów komórkowych.
Metody sterylizacji pożywek:
Sterylizacja to proces prowadzący do całkowitego zniszczenia form wegetatywnych i przetrwalników drobnoustrojów. Do sterylizacji pożywek najczęściej wykorzystuje się wysoką temperaturę (para wodna). Proces sterylizacji prowadzi się w autoklawie w temp 121st przy nadciśnieniu 1atm przez 30 min, gdy składniki pożywki są względnie termo stabilne. Metoda tyndalizacji- polega na trzykrotnym 60min ogrzaniu pożywki w temp 100 st w odstępie 24h. Sterylizacja szkła laboratoryjnego- szkło laboratoryjne w którym umieszczamy pożywki wyjawia się suszarce wykorzystującej działanie gorącego powietrza.
Ze wzg na wynikające z ich składu zastosowanie podłoża można podzielić na:
namnażające lub namnażająco-wybiórcze –najczęściej płynne wykorzystywane do namnażania bakterii wyst w niewielkiej ilości w badanej próbce. Skład pożywki i warunki hodowli umożliwiają namnożenie tylko bakterii poszukiwanych.
pożywki wybiórcze (selektywne) zawierają składniki które powodują całkowite zahamowanie wzrostu pewnych gatunków bakterii lub znaczne ograniczenie ich wzrostu. Czynnikami decydującymi o wybiórczości podłoża może być azydek sodu, sole kwasów żółciowych, niektóre barwniki i antybiotyki. Są to najczęściej podłoża stałe.
Pożywki różnicujące (diagnostyczne). Zawierają one substrat diagnostyczny który może być rozłożony enzymatycznie tylko przez określone gatunki bakterii. Do podłoża często dodawany jest wskaźnik który zmienia np. swoje zabarwienie w zależności od pH pożywki. Stałe podłoża różnicujące mogą być jednocześnie podłożami wybiórczymi dla określonej grupy bakterii i są nazywane wybiórczo-różnicującymi.
Pożywki transportowe- nie zawierają składników pokarmowych. Zawierają wodę i składniki optymalizujące środowisko dla przeżycia bakterii, w tym roztwory buforowe i sole mineralne. Zadaniem tych pożywek jest utrzymanie żywotności bakterii w próbce, zanim trafi ona do laboratorium mikrobiologicznego.
Czas hodowli:
Czas generacji (okres międzypodziałowy)- to czas potrzebny do podwojenia liczby komórek w populacji. Szybkość wzrostu bakterii jest cechą charakterystyczną rodzaju (gatunku) W optymalnych warunkach wzrostu w laboratorium okresy międzypodziałowe większości bakterii trwają ok 20-40 min, ale może też być znacznie dłuższy- od kilku do kilkunastu godzin. Czas potrzebny do wyhodowania bakterii chorobotwórczych- 18-24h. Krzywa wzrostu bakterii w hodowli płynnej- to krzywa w układzie półlogarytmicznym. Obraz krzywej wzrostu dla większości bakterii jest bardzo podobny i można w nim wyróżnić 6 faz:
Faza zastoju- bakterie przystosowują swój metabolizm do nowego środowiska. Pojedyncze komórki.
Przyśpieszonego wzrostu- komórki wykazują intensywny metabolizm. Rozpoczynają się podziały komórkowe.
Wzrostu wykładniczego (logarytmicznego)- okres rzeczywistego rozwoju hodowli. Metabolizm komórki jest bardzo intensywny. Liczba żywych komórek przyrasta w postępie geometrycznym. W populacji prawie wszystkie komórki są żywe. W tej fazie wzrostu komórki są najbardziej wrażliwe na działanie fizycznych i chemicznych czynników środowiskowych.
Zwolnionego wzrostu- rozmiar kom maleje. Zmniejsza się ilość rybosomów i zawartość RNA. Zwiększa się ilość kom martwych. Częstość podziałów maleje.
Stacjonarna (równowagi)- stała liczba żywych komórek w hodowli. Z powodu braku substancji pokarmowych kom zużywają własne materiały zapasowe.
Zamierania- wzrasta liczba komórek martwych. Zaczynają się procesy autolizy czyli samo zamierania bakterii pod wpływem własnych enzymów. Zmniejsza się liczba żywych komórek i ogólna biomasa hodowli. Brak podziałów komórkowych.
Metody sterylizacji pożywek:
Sterylizacja to proces prowadzący do całkowitego zniszczenia form wegetatywnych i przetrwalników drobnoustrojów. Do sterylizacji pożywek najczęściej wykorzystuje się wysoką temperaturę (para wodna). Proces sterylizacji prowadzi się w autoklawie w temp 121st przy nadciśnieniu 1atm przez 30 min, gdy składniki pożywki są względnie termo stabilne. Metoda tyndalizacji- polega na trzykrotnym 60min ogrzaniu pożywki w temp 100 st w odstępie 24h. Sterylizacja szkła laboratoryjnego- szkło laboratoryjne w którym umieszczamy pożywki wyjawia się suszarce wykorzystującej działanie gorącego powietrza.