Dźwignia operacyjna, finansowa i łączna
Stopień konkurencyjności spółek zależy między innymi od relacji kosztów do przychodów ze sprzedaży, wypracowywanych w toku bieżącej działalności. W celu zmierzenia tej zależności stosować można dwa wskaźniki analizy finansowej : dźwignię operacyjną i dźwignię finansową.
Dźwignia operacyjna:
Efekt dźwigni operacyjnej opiera się na założeniu, że wraz ze wzrostem wartości sprzedaży zysk operacyjny spółki wzrasta szybciej od sprzedaży. Inaczej – zysk operacyjny wzrasta ponadproporcjonalnie w stosunku do przychodów ze sprzedaży. Zależność ta wynika z nieproporcjonalności kosztów stałych w ogólnej sumie kosztów. Wraz ze wzrostem produkcji, koszty stałe pozostają na tym samym poziomie (są stałe dla całego wolumenu produkcji), lecz rozkładają się na coraz większą liczbę wytworzonych produktów. Dzięki temu uzyskuje się efekt zmniejszenia kosztu jednostkowej produkcji, a tym samym wzrost zysku spółki. Efekt ten w teorii finansów zwany jest dźwignią operacyjną. I wyraża się wzorem :
Gdzie :
Δ EBIT - zmiana zysku operacyjnego,
Δ S - zmiana wolumenu sprzedaży,
DOL – stopień dźwigni finansowej (Degree of Operational Leverage)
Jak wynika ze wzoru stopień dźwigni operacyjnej zależy od rentowności sprzedaży oraz od struktury kosztów.
Dźwignia finansowa
Kolejnym etapem analizy rentowności jest ustalenie poziomu tzw. dźwigni finansowej. Określa ona zależność między zmianą wartości zysku operacyjnego a zmianą zysku netto. Mechanizm ten wykorzystuje fakt, że generowany koszt kapitału obcego jest stały, a jego spłata jest niezależna od poziomu sprzedaży i generowanych zysków (odsetki i raty kapitałowe bez względu na sytuacje sprzedaży należy spłacać. Poziom dźwigni finansowej możemy określić następująco:
Gdzie :
DFL – stopień dźwigni finansowej (Degree of Financial Leverage)
Wynika z tego, że struktura kapitału finansującego przedsiębiorstwo ma duże znaczenie dla poziomu rentowności i ryzyka. Założyć można, że kapitał obcy może być stosowany jedynie w przypadku, kiedy jego koszt jest niższy niż rentowność przedsięwzięcia, które finansuje.
Dźwignia łączna
Dźwignia całkowita stanowi ostateczną zależność, która łączy ze sobą wartość sprzedaży, zysku operacyjnego oraz zysk netto. Dźwignia całkowita stanowi iloczyn dźwigni operacyjnej oraz finansowej i obliczana jest według poniższego wzoru :
Gdzie :
DTL – stopień dźwigni łącznej (Degree of Total Leverage)
Dźwignia całkowita (zwana również dźwignią połączoną, dźwignią łączną) wskazuje stopień o jaki wzrośnie wartość zysku netto wypracowanego przez spółkę uwzględniając zmiany wartości sprzedaży, przychodów oraz kosztów finansowych.
Ogólne informacje w zakresie analizy sprawozdań finansowych Wśród podstawowych zagadnień analizy sprawozdań finansowych należy wymienić:
Czytanie bilansu w układzie poziomym polega na porównywaniu wielkości poszczególnych np. składników aktywów czy pasywów za dwa lub więcej okresów sprawozdawczych. Umożliwia to określenie zmian zaistniałych z okresu na okres w sytuacji majątkowej i finansowej firmy, pozwala wyciągać wnioski w zakresie funkcjonowania jednostki w przeszłości i prognozować tendencje rozwoju w przyszłości. Czytanie sprawozdania finansowego w układzie pionowym polega natomiast na określeniu i interpretacji struktury majątku i źródeł jego finansowania, czy struktury przychodów i kosztów oraz innych elementów składających się na wynik finansowy jednostki. Analiza ta pozwoli nam np. ustalić sytuację jednostki w zakresie płynności finansowej, wypłacalności, trwałości struktury finansowania. Szerszy obraz sytuacji finansowej uzyskamy porównując zmiany zachodzące w strukturze aktywów, czy pasywów na przestrzeni kilku okresów sprawozdawczych. Analiza wskaźnikowa, polega na obliczeniu odpowiednich wskaźników czyli relacji zachodzących pomiędzy określonymi, ujętymi w sprawozdaniach finansowych wielkościami. Paleta wskaźników, które można konstruować mając jako bazę dane sprawozdania finansowego jest szeroka, ale w praktyce stosuje się zestaw kilkunastu standardowych wskaźników. Są one pogrupowane tematycznie, w zależności od treści ekonomicznej prezentowanych informacji. Temat analizy sprawozdania finansowego jest bardzo szeroki i będzie w trakcie rozwoju serwisu sukcesywnie poszerzany. Na początek zaprezentujemy Państwu zestaw węzłowych wskaźników ekonomiczno-finansowych, dzięki którym można syntetycznie scharakteryzować różne aspekty ekonomiczne działalności jednostki. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Węzłowe wskaźniki analizy sprawozdania finansowego Poniższa tabela prezentuje syntetyczne zestawienie podstawowych wskaźników ekonomiczno-finansowych zebranych w następujące grupy:
W tabeli podano informacje na temat nazwy wskaźnika, sposobu wyliczenia (wzoru obliczeniowego) oraz krótkiej interpretacji lub treści wskaźnika.
Wskaźniki rentowności
Wskaźniki płynności finansowej
Wskaźniki wypłacalności (zdolności do obsługi zadłużenia)
Wskaźniki aktywności gospodarczej
|