Poglądy Arystotelesa

Czynniki kształtujące człowieka i o małżeństwie.

Na cnotę obywatela mają wpływ trzy czynniki: natura, przyzwyczajenie i rozum, powinny być one zharmonizowane. Każdy posiada pewne wrodzone cechy, ale przez przyzwyczajenie mogą one ulec zmianie. Rozum wpływa na przyzwyczajenia.

Dusza człowieka dzieli się na dwie części, jedna część posiada rozum druga część go nie ma, ale potrafi iść za jego głosem.

Każde życie możemy podzielić na okres pracy i spoczynku, wojny i pokoju. Bywa tak, że podejmujemy się walki, aby osiągnąć pokój. Po pracy musimy odpocząć. Prawodawca ma tak zorganizować tryb życia obywateli, żeby każdy nauczył się pracować, wojować, ale również żyć w pokoju i odpoczywać.

Osoby zawierające związek małżeński muszą być podobnym wieku i oboje muszą posiadać zdolności rozrodcze. Odpowiednim wiekiem dla dziewcząt aby wyjść za mąż to 18 lat. Idealnym wiekiem do ożenku dla mężczyzn to 37 lat. To czas kiedy małżonkowie silni i młodzi, a koniec ich zdolności rozrodczych nastąpi w tym samym czasie.

Wg Arystotelesa dzieci kalekie nie powinny być wychowywane. Zakazane jest zabijanie dzieci. Dlatego powinno się ograniczyć prawnie liczbę dzieci jaką może mieć małżeństwo.

Granicą wieku, w którym można płodzić dzieci uznano 50 rok życia.

Zdrada jest zabroniona i traktowana jako przestępstwo. Kara jest napiętnowanie przez odebranie obywatelskich praw honorowych.

Co to jest wychowanie i wykształcenie i czego należy uczyć?

Na początku Arystoteles zastanawia się, czego powinno uczyć się młodzież- tego co w życiu użyteczne, tego co prowadzi do cnoty, czy tez rzeczy nadzwyczajnych.

Dla każdego cnota jest czymś innym.

Zajęcia płatne oraz męczące fizycznie nazywał wyrobniczymi, bo osłabiają umysł ludzki

Wychowanie obejmuje 4 przedmioty: gramatykę, gimnastykę, muzykę i rysunki. Gramatyka i rysunki są pożyteczne w życiu, gimnastyka prowadzi do męstwa. Muzykę uprawiano dla przyjemności lub wypełniania czasu wolnego.

Uważał, że czas wolny, odpoczynek jest dla ludzi ważniejszy niż życie w ruchu. Czasu wolnego nie powinno jednak spędzać się na rozrywkach, bo gdyby tak było, stanowiłyby jedyny cel życia.

Muzykę zaliczano do środków wychowawczych z powodu tego, że służyła ona do szlachetnego wypełniania czasu.

Uważał, że tylko człowiek potrafi stoczyć piękną walkę.

Wg Arystotelesa nie należy przemęczać się jednocześnie umysłowo i fizycznie, bo praca fizyczna osłabia umysł a umysłowa ciało.

Wychowanie małych dzieci. Wychowanie jest sprawą publiczną i państwową.

Uważano, że najlepszym pożywieniem dla małych dzieci jest mleko. Korzystne jest też zażywanie ruchu oraz stopniowe przyzwyczajanie do zimna.

Do lat pięciu dzieci nie uczyły się a także ciężko nie pracowały, by ich wzrost na tym nie cierpiał. Musiały mieć zapewnione tyle ruchu, aby nie miały nadwagi. Ruch był organizowany głównie przez zabawę właściwą dla wolnego człowieka. Nauka dzieci odbywała się przez naśladownictwo. Nie zabraniano dzieciom krzyku ani płaczu, ponieważ sprzyjają one wzrostowi i stanowią gimnastykę dla ciała. Nie pozwalano dzieciom spędzać czasu z niewolnikami. Władz powinny karać osoby, które mówią lub pokazują innym, szczególnie młodym nieprzyzwoite rzeczy, obrazy. Karą było chłostanie lub stanie się niewolnikiem.

W wieku 5-7 lat dzieci przysłuchiwały się naukom. Wg Arystotelesa nauki powinna dzielić się na dwa okresy- od 7 roku życia do momentu dojrzewania oraz od momentu dojrzewania do 21 lat. Każda sztuka i nauka jedynie wypełnia luki pozostawione przez naturę. Wychowaniem młodzieży powinien zająć się prawodawca, który ukształtuje charakter odpowiednio do ustroju panującego w danym państwie. Państwo powinno wychowywać dzieci i nauczać w takim samym stopniu. Wszyscy obywatele należą do państwa, ponieważ są pewną jego częścią.