Psychologia kliniczna
5.11.2010 r.
Zasługi Freuda: Jako pierwszy...
..wskazał, że dzieciństwo jest bardzo ważnym okresem życia i sprowokował miliony badań na ten temat.
..zauważył również, że dzieciństwo nie jest sielanką, a dziecko nie jest niewinną istotką (nie jest aniołkiem ;)
..postawił tezę, że agresja jest instynktem?
..dostrzegł negatywne skutki tłumienia agresji – Agresja tłumiona doprowadza do depresji, a ta z kolei do tendencji autodestrukcyjnych. Człowiek traci kontrolę i tłumiona agresja wybucha ze zdwojoną siłą w postaci samobójstwa lub zabójstwa.
..opisał mechanizmy obronne. Dzieło to kontynuowała jego córka - Anna. Dodała jeszcze jeden mechanizm do tej listy: Identyfikacja z agresorem – ludzie mają tendencję do utożsamiania się z prześladowcą. (np.: celnicy utożsamiają się z więźniami lub *tzw. syndrom sztokholmski - ofiary porwania/zakładnicy odczuwają sympatię i wyrażają solidarność z osobami je przetrzymującymi. Może to doprowadzić do tego, że osoby więzione pomagają swoim prześladowcom w osiągnięciu ich celów lub w ucieczce przed policją. *)
..również wskazał różnicę między lękiem, niepokojem i strachem:
Niepokój - jest nieproporcjonalny do przyczyny i nie ma przed nim ucieczki.
Strach - jest proporcjonalny do przyczyny i najlepiej przed nim uciekać.
Wskazał także, że między normą a patologią jest różnica ilościowa, która wyraża się w stopniu nasilenia bólu psychicznego i niepokoju.
Wskazał również, że przyczyną psychopatologicznych zaburzeń wieku dorosłego (którymi zajmuje się psychopatologia i psychologia kliniczna) są nierozwiązane konflikty z dzieciństwa jak i traumatyczne doświadczenia z okresu dzieciństwa w postaci np.: molestowania czy maltretowania fizycznego.
Wg Freuda człowiek normalny - to człowiek, który potrafi kochać i pracować. Kochać - obdarzać innych autentyczną troską, która czasem wiąże się z pożądaniem seksualnym.
Koncepcja normy psychicznej:
Na określenie normy psychicznej wpływają pewne czynniki:
Czynnik czasu - zachowania, które uchodziły na normalne w innych epokach, teraz uważane są za patologiczne. np.: na początku XX w. tylko rodzice decydowali o wyborze współmałżonka. Obecnie kiedy rodzice decydują, a dziecko nie ma nic do powiedzenia, jest to patologia.
Czynnik kulturowy – w krajach Islamu kobiety zasłaniają twarz, a w krajach europejskich jest to coś nienormalnego.
Podkultura – zwyczaje panujące w danym regionie, w danym kraju, np.: Śląsk.
Czynnik częstotliwości danego zachowania – element ilościowy np.: krótkotrwały płacz nie wzbudza podejrzeń, a długotrwały płacz wymaga interwencji.
Różnice pomiędzy psychologiczną a psychiatryczną koncepcją normy:
Dla psychiatry normą jest brak choroby psychicznej, natomiast psycholodzy normę rozpatrują w kontekście dojrzałej osobowości (czyli normalny jest ktoś, kto ma dojrzałą osobowość.)
Kryteria normy psychologicznej są trudno osiągalne.
Kryteria normy psychicznej według Maslowa (psychologiczne)
Maslow - ur. 1 kwietnia 1908 r. w Nowym Jorku (w ubogiej dzielnicy) – zm. 8 czerwca 1970 r. w Menlo Park; Był świadkiem ataku na Pearl Harbor i mimo to potrafił dostrzec, że człowiek potrafi być dobry i chciał udowodnić, że człowiek z natury jest dobry.
Twórca psychologii humanistycznej - która zakłada, że wewnętrzna natura człowieka jest dobra i konstruktywna, ale dobro w człowieku jest słabiutkie - ono raczej szepcze niż krzyczy.
Człowiek łatwo ulega wpływom negatywnego środowiska.
Twórca koncepcji motywacji - uważał, że motywacja człowieka ma strukturę hierarchiczną. Można ją przedstawić w postaci piramidy.
Piramida potrzeb - Model Abrahama Maslowa:
*afiliacja - nawiązanie i podtrzymanie pozytywnych kontaktów
Opis do piramidy potrzeb:
Na podstawie są potrzeby biologiczne (które mamy wspólnie ze zwierzętami).
Dalej jest potrzeba bezpieczeństwa - potrzeba stałego środowiska pozbawionego chaosu. Potrzeba ta ma dwie strony: pozytywną (zapewnia stałe środowisko) i negatywną (zatrzymuje rozwój człowieka).
Potrzeba miłości – dwa rodzaje:
- Typu Di (od deficyt):
Deficytowa - opiera się głownie na braniu, ale ta możliwość brania jest warunkiem przejścia do wyższej formy miłości. Dziecko musi być najpierw obdarowywane, aby później mogło dać coś od siebie.
- Typu Bi (od bycia):
Miłość dojrzała (oparta na dawaniu) przynosi więcej zadowolenia i radości.
Potrzeba własnej wartości, którą w pewnym stopniu modyfikują warunki kulturowe.
Potrzeba samorealizacji - potrzeba realizowania swoich własnych potencjalnych możliwości, określonych genetycznie, czyli naszych talentów i zdolności, z którymi przyszliśmy na świat. Najważniejszy jest rozwój własnej osobowości, praca nad własną osobowością.
Starał się udowodnić, że człowiek jest dobry, a sam rozwój jest procesem ekscytującym.
Kryteria normy psychicznej:
Akceptacja siebie i innych - akceptacja siebie jest warunkiem wstępnym do akceptacji innych.
Demokratyczna struktura charakteru - człowiek w normie psychicznej zawiera przyjaźnie w różnych kulturach etnicznych i społecznych.
Tolerancja dla siebie i innych - nie występuje myślenie typu osądzającego i tendencja do tępienia innych ludzi.
Znajomość siebie – znajomość własnych pozytywnych i negatywnych cech oraz uświadomienie sobie stosowanych mechanizmów obronnych. Człowiek z normie psychicznej zna swoje wady i zalety. Wady nie są dla niego powodem do depresji, ale bodźcem do pracy nad sobą.
Wewnątrz-sterowność (nawiązanie do książki „samotny tłum”) - jest najwyższym kryterium normy psychicznej; jest to tendencja do nieulegania wpływom propagandy, reklamy i grupy społecznej. Trzymanie się wewnętrznego probierza wartości.
Zewnątrz-sterowność - to łatwość ulegania wpływom reklamy, propagandy i grupy społecznej.
Posiadanie wielkiej misji - która pochłania czas i energię oraz służy innym ludziom; psychoanalitycy uważają, że jest najważniejszym kryterium. (Kto chce zyskać życie, musi je stracić. Maslow twierdzi, że życie z takimi ludźmi jest zarazem łatwiejsze i trudniejsze. „Ludzie z misją” nie przywiązują wagi do problemów dnia codziennego, np.: przesolona zupa, niedogotowane ziemniaki.
Doświadczenia szczytowe - chwile szczęścia, takiego uniesienia, które trudno wyrazić słowami. Chwile te zdarzają się w różnych sytuacjach. Mogą wypłynąć z życia religijnego, z pracy naukowej, z życia seksualnego, z muzyki, z podziwiania przyrody itd. Maslow miał najczęściej takie chwile podczas słuchania muzyki.
Człowiek normalny ma kilka osób, które kocha a do większości ma przyjazne i życzliwe nastawienie / postawy.
Świeżość doznań emocjonalnych, która wyraża się w umiejętności podziwiania i cieszenia się z drobiazgów dnia codziennego, np. zachód słońca - trzeba wyrabiać w sobie tę zdolność.
Patologia – zaburzenia osobowości:
Zaburzenia osobowości – trwałe zmiany, z których osoba nimi dotknięta nie zdaje sobie z nich sprawy. Dopiero pod wpływem rodziny, znajomych, zasięga konsultacji psychologicznej . Przy powstawaniu zaburzenia można wziąć pod uwagę:
Czynnik genetyczny;
Identyfikacja – podstawowe utożsamienie się z jednym z rodziców;
Lekkie zmiany w tkance mózgowej;
Błędy wychowawcze rodziców – np.: nagradzanie zachowań patologicznych;
Wykorzystywanie traumatycznych doświadczeń dzieciństwa – np.: wykorzystanie seksualne, maltretowanie fizyczne, czy śmierć bliskiej osoby. (jest poważnym czynnikiem etiologicznym* późniejszych zaburzeń)
*czynnik etiologiczny – czynnik wywołujący chorobę
Histrioniczne zaburzenia osobowości:
Podstawową cechą jest przesadna ekspresja emocji oraz pragnienie skupiania na sobie uwagi innych ludzi. Osoba z tym zaburzeniem pragnie być w centrum uwagi/zainteresowania i stosuje do tego różne metody.
Tworzy nieszczere i konfliktowe związki z innymi ludźmi.
Ma tendencję do manipulowania ludźmi z otoczenia za pomocą prób i gróźb samobójczych. (ujawnia się w ten sposób koncentracja na sobie i swoich potrzebach.)
Ludzie z tym zaburzeniem tworzą wrażenie pełnych empatii. (umożliwia im to szybkie nawiązywanie nowych znajomości.)
Bliższa znajomość wykazuje emocjonalną niewrażliwość i niewnikanie w role, jaką odgrywają w związku.
Nie poczuwają/nie przyznają się do winy.
Lubią flirtować, ale są oziębli seksualnie.
Zaprzeczają istnieniu konfliktów.
Ich praca intelektualna jest na niskim poziomie, gdyż nie potrafią myśleć analitycznie.
Często te osoby wybierają zawody, które pozwalają im na ukazywanie się w świetle jupiterów np.: aktor, piosenkarka
Niektórzy badacze dodają, że osoby te cechuje zmienność nastrojów i emocji oraz słaba znajomość siebie (swoich pozytywnych i negatywnych cech).
Wg Susłowskiej jest to idealny typ kobiety dla mężczyzn.
Postępowanie:
Trzeba nagradzać wynik pracy, a nie sposób (przeprowadzenia prezentacji);
Trzeba nagradzać każdą próbę refleksji i wysiłek ku systematyzacji.
Podkreślanie właściwego zachowania asertywnego.
Unikanie roli wybawcy, mimo iż będzie się nakłanianym do jej przyjęcia.
Nie czucie się odpowiedzialnym za porażki osoby cierpiącej na zaburzenia histrioniczne.
Nie traktowanie osoby histrionicznej jako kogoś wyjątkowego.
Asertywność – umiejętność walki o swoje prawa bez łamania praw innych ludzi. Umiejętność szczerego przedstawiania swoich problemów, poglądów, opinii i przekonań; wiąże się z dobrym poczuciem własnej wartości.
Osobowość borderline:
Osobowość Borderline – osobowość chwiejna emocjonalnie (pograniczne zaburzenie osobowości), która powstaje na wskutek:
dziedziczności
lekkich zmian w tkance mózgowej – uszkodzenie płatów czołowych kontrolujących gniew
wykorzystywania seksualnego, maltretowania;
Nadmierna opiekuńczość, która jest formą maltretowania.
Wg Freuda nadmierna opiekuńczość jest płaszczykiem na wrogość.
Wg DSM IV – osobowość Borderline - to stały wzór niestabilności w relacjach interpersonalnych w obrazie siebie i w uczuciach, a także znaczna impulsywność.
Objawy:
Starania, aby uniknąć realnego lub wyimaginowanego odrzucenia. (Wahania pomiędzy idealizacją a odrzuceniem.)
Niestałe, lecz intensywne relacje międzyludzkie.
Niestały, zmienny obraz siebie.
Impulsywność w co najmniej dwóch dziedzinach - Tendencja do natychmiastowego spełniania życzeń.
Powracające myśli, gesty i próby samobójcze.
Chroniczne poczucie pustki - (przyczyna myśli samobójczych)
Gniew nieadekwatny do bodźca lub trudności w kontrolowaniu gniewu.
Objawy dysocjacji lub przejściowe paranoidalne interpretowanie sytuacji stresowych – nadmierna nieufność i podejrzliwość co do zachowania innych ludzi.
Agresja wobec siebie. Uszkodzenie ciała w reakcji na negatywne emocje (np.: lęk, przemoc). Jest to wysiłek blokowania wspomnień. Samouszkodzenia również mogą służyć do manipulowania otoczeniem – ludzie z tym zaburzeniem często grożą samobójstwem i często je popełniają.
Przyczynach choroby - w grę wchodzą czynniki:
Biologiczne – uszkodzenia płatów czołowych
Kulturowe – zaniedbywanie przez rodziców, wykorzystywanie seksualne, nadopiekuńczość, śmierć bliskiej osoby.
Brak stabilizacji społecznej zwiększa odsetek osób z poczuciem odrzucenia i alienacji.
Osobowość antyspołeczna:
Całkowite odrzucenie dziecka przez matkę - wyrzucenie dziecka z domu, sprzedanie go.
Lekkie odrzucenie dziecka - przejawiające się zmniejszonym
zainteresowaniem dzieckiemLekkie zmiany w tkance mózgowej - negatywne zmiany osobowości
I negatywny wpływ środowiska.
Bogdan Zawadzki dodał: brak cyklu wina – kara – przebaczenie. Do ukształtowania prawidłowej osobowości ten cykl jest niezbędny. Kara musi być dostosowana do przewinienia, nie może mieć charakteru poniżającego i musi nastąpić wybaczenie. Nadmierne karanie dziecka prowadzi do antyspołecznej postawy dziecka.
(Wilson i Fenster) - Wyodrębniono różne typy atmosfer domowych:
Ciepła restryktywnego* – dziecko jest kochane, ale równocześnie stawia się mu pewne wymagania;
Ciepła permisywnego** – dziecko jest kochane i nie stawia się mu żadnych wymagań;
Zimna restrykcyjnego* – dziecko nie jest akceptowane w domu, ale stawia mu się wysokie wymagania. Sprzyja to tendencji destrukcyjnej np.: może być przyczyną samobójstwa.
Zimna permisywnego – dziecko nie jest akceptowane i nie stawia się mu żadnych nakazów i zakazów ( jest to wylęgarnia przestępców)
*restryktywny, restrykcyjny restrykcja – ograniczenie czyichś praw, czyjejś wolności w celu wywarcia na kimś presji
**permisywny – tolerancyjny, pobłażliwy, dający możność wyboru, swobodę decyzji
Permisywność społeczna – atmosfera przyzwolenia na czyny dewiacyjne czy nawet przestępcze
Cechy osobowości antyspołecznej:
Iloraz inteligencji w normie – osobnik myśli logicznie, nie występują tutaj irracjonalne formy myślenia, nie ma też zaburzeń procesów myślenia, czyli nie ma urojeń.
Urojenia prześladowcze – choremu wydaje się, że ktoś chce go zabić, porwać, otruć itd. Urojenia wielkościowe – choremu wydaje się, że jest jakąś ważną postacią historyczną –
np.: Napoleonem , bądź osobą aktualnie żyjącą.
Brak empatii – brak wczuwania się w stan wewnętrzny drugiego człowieka.
Wg Freuda empatia jest to umiejętność identyfikacji z drugim człowiekiem mająca na celu lepsze poznanie go; utożsamienie się z drugim człowiekiem. Freud ostrzegał, że ten najlepszy sposób poznania daje tylko hipotezy.
Wg amerykańskiego przysłowia empatia polega na wchodzeniu w cudze buty. (trzeba pochodzić w czyichś mokasynkach, żeby poczuć się tak jak ta osoba )
Nieumiejętność miłości – nie są zdolni do autentycznej troski o drugiego człowieka. Mogą co najwyżej kogoś lubić lub nie lubić. Związek monogamiczny może trwać najwyżej rok.
Płytkość doznań emocjonalnych – nie są zdolni do prawdziwej rozpaczy oraz przeżywania innych emocji – Pustka emocjonalna.
Życie seksualne – zboczenia seksualne nie zdarzają się częściej niż w populacji normalnej, ale nie jest możliwy związek emocjonalny z partnerem seksualnym.
Kłamliwość – poprzez kłamstwa można dotrzeć do potrzeb osoby psychopatycznej
Brak poczucia winy – nawet po popełnieniu najcięższej zbrodni nie czują się winni.
Badacze uważają, że brak poczucia winy najbardziej wyodrębnia
Niechęć a nawet wstręt do pracy – wg psychoanalityków pracę lubią osoby, w której mają poczucie bezpieczeństwa.
Brak poczucia bezpieczeństwa ma realną podstawę, gdyż inni ludzie musza się przed nimi bronić.
Tendencja do popełniania przestępstw – zagrożonych wysokimi wyrokami sądowymi dla małych zysków.
Tendencje do manipulowania innymi ludźmi - cechuje wspomożony wysoki urok osobisty.
Tendencja do doznawania podniecenia, gdy sytuacja jest niebezpieczna. Czerpanie radości z niebezpieczeństwa (narażają swoje życie oraz innych) np.: szybka jazda samochodem.
Nie potrafią korzystać z doświadczeń z własnej przeszłości
Cierpią na pewien rodzaj semantycznej demencji – oznacza to, że potrafią postawić sobie cele społecznie akceptowane, bardzo rozsądnie wkomponowane, ale nie są zdolni do ich realizacji. Postęp w kierunku celu jest możliwy, jeżeli wymaga krótkotrwałego wybuchu energii.
Agresja stanowi klucz do dzieciństwa psychopaty – gdyż nieraz w dzieciństwie dzięki agresji mógł zwrócić na siebie uwagę.
Impulsywność – według badaczy najwięcej koreluje z przestępczością, gdyż wyraża się w pragnieniu natychmiastowego spełniania pragnień.
Koncentracja na sobie i swoich pragnieniach - dzieci po 2 r. ż. uczą się dostosowywać swoje pragnienia do pragnień matki, natomiast oni nigdy nie nauczyli się kontrolować swoich własnych pragnień i dostosowywać je do innych ludzi.
Psychopata – osoba agresywna, impulsywna, niedoznająca poczucia winy, nienawiązująca emocjonalnej więzi z innymi osobami.
Osobowość obsesyjno – kompulsywna:
Obsesja – zespół myśli natrętnych – czyli myśli, które pojawiają się wbrew woli człowieka np.: myśli seksualne w kościele
Kompulsja – czynność przymusowa, która obniża niepokój z myślami natrętnymi.
Ludzie z tym typem zaburzenia osobowości są:
pedantyczni,
perfekcyjni,
przywiązują niezwykłą wagę do każdego szczegółu,
po 40 r. życia popadają w depresję, bo ich wysiłki nie przynoszą efektów (wydają się daremne)
Schizoidalne zaburzenie osobowości:
Brak zainteresowania relacjami społecznymi
Słabo rozwinięte emocje, a ich twarze też są pozbawione emocji (obojętni na krytycyzm i pochwały otoczenia)
Pochłonięci własnymi koncepcjami
Pomiędzy sobą a innymi utrzymają dystans, preferują wolność i niezależność, rzadko się przywiązują
Rzadko chodzą na randki
Mężczyźni – nie chcą się żenić
Kobiety – rzadko kochają partnera; częściej wychodzą za mąż ze względu na chęć posiadania dziecka
Nie są zainteresowani relacjami społecznymi
Rozbieżność między wizerunkiem a emocjami.
Może ich pociągać pornografia, interesują się cudzym życiem seksualnym
W głębi duszy mogą się interesować innymi, ale nie okazują tego
Bardziej kochają zwierzęta, niż ludzi.
Ten typ zaburzenia rozpoznawany jest w okresie wczesnej dorosłości.
Schizotypowe zaburzenia osobowości:
Poważne trudności w budowaniu związków z innymi ludźmi,
Sposób zachowania jest dziwaczny dla otoczenia, ale nie daje to podstaw do rozpoznania schizofrenii.
Odczuwają silny niepokój w związku z bliskimi osobami.
Niepokój łączy się z paranoidalnym myśleniem, boją się, że inni mogą ich skrzywdzić.
Dziwaczne percepcje – np.: osoba zmarła znajduje się w pokoju.
Mogą preferować magiczne myślenie, wierzą, że mają szósty zmysł; mogą wierzyć, że przewidują przyszłość.
Nie dbają o wygląd zewnętrzny.
Nie wymieniają uśmiechów z innymi.
Ich krewni statystycznie częściej chorują na schizofrenię.
Zaburzenia życia seksualnego – pedofilia, molestowanie
Seksualne wykorzystywanie dzieci to jedno z takich doświadczeń, które jest skarbnicą patologicznego zachowania.
Russell – mity i fakty pedofilii:
| MITY | FAKTY |
|---|---|
| 1) Istnieje tabu zakazujące kontaktów seksualnych z dziećmi. | 1) W Starożytnej Grecji/Rzymie nie można było wykorzystywać seksualnie dzieci do 12 r. życia. Potem mentor mógł zgwałcić chłopca, bo to przygotowywało go do dojrzałego życia seksualnego. W Starożytnej Egipcie było pozwolenie na związki kazirodcze (ojciec-córka, matka-syn) |
| 2) Dziecko ze związku kazirodczego jest zawsze nienormalne. | 2) Dzieci zrodzone ze związków kazirodczych są statystycznie częściej nienormalne, ale nie można przesądzać w każdym przypadku. |
| 3) W większości przypadków sprawcą wykorzystywania seksualnego jest ktoś obcy. | 3) Sprawcą pedofilii częściej jest osoba z bliskiego otoczenia niż obca. |
| 4) Kobiety i mężczyźni jednakowo często wykorzystują seksualnie dzieci. | 4) Mężczyźni są częstszymi sprawcami. |
| 5) Ofiarą mężczyzn padają tylko dziewczynki. | 5) Ofiarą mężczyzn najczęściej padają dziewczynki, ale są również mężczyźni, którzy wykorzystują seksualnie chłopców albo dzieci obojga płci. |
| 6) Im mniejszy standard społeczny tym więcej przypadków wykorzystywania seksualnego. | 6) Dzieci z bardzo biednych i bardzo bogatych rodzin są wykorzystywane. |
| 7) Wyjątkowo zdarza się, że ojciec wykorzystuje więcej niż jedno dziecko | 7) Ojciec wykorzystuje dzieci po kolei. |
| 8) Dziecko jak i dorosły cierpi z powodu wykorzystania tak samo. | 8) Dziecko bardziej cierpi z powodu wykorzystywania niż dorosły. Dziecko staje się pośmiewiskiem, obwinia siebie, że prowokowało, że milczało. |
| 9) W większości przypadków wykorzystywania seksualnego o charakterze kazirodczym dziecko pragnie opuścić dom. | 9) W większości przypadków wykorzystywania seksualnego o charakterze kazirodczym dziecko pragnie pozostać w domu. |
| 10) Matka jest nieświadoma, że dziecko jest wykorzystywane seksualnie. Przy dobrej więzi emocjonalnej nie jest możliwe wykorzystywanie seksualne. | 10) W większości przypadków matka ma dobre podstawy, aby przypuszczać, że dziecko jest wykorzystywane seksualnie. Gdy sprawa wychodzi na jaw matka chce, aby dziecko usunąć z domu. Słaba więź emocjonalna między matką a dzieckiem jest predykatorem wykorzystywania seksualnego. |
| 11) Gdy dziecko zostaje wykorzystane seksualnie przyczyna pozostaje po stronie i dziecka i sprawcy. | 11) Wybór dziecka jest zazwyczaj przypadkowy. Pierwotna przyczyna wykorzystywania seksualnego tkwi w związku między sprawcą a dorosłym partnerem. |
| 12) Każdy ojciec, który wykorzystuje seksualnie dziecko, musi być chory psychicznie. | 12) Większość ojców, którzy wykorzystują seksualnie dzieci to przykładni obywatele. |
Mity i stereotypy wykorzystywania seksualnego osób niepełnosprawnych
Mit - Osoby niepełnosprawne intelektualnie są jak dzieci, nie mają zainteresowań seksualnych lub impulsywnie zaspokajają swoje potrzeby.
Fakt - Zachowania seksualne stawiają pewne kontinuum na jednym biegunie jest brak zainteresowań seksualnych, a na drugim impulsywne zachowania seksualne.
Fakt - Postrzeganie osób niepełnosprawnych intelektualnie za osoby, które nie interesują się sprawami seksualnymi, powoduje że można pominąć bardzo ważne fakty. Trudno też wykryć wykorzystywanie seksualne.
Mit - Osoby niepełnosprawne intelektualnie wykorzystujące seksualnie dzieci nawiązują jedynie znajomość – przyjęcie tego mitu powoduje, że zachowania osób niepełnosprawnych intelektualnie nie ocenia się w sposób, który zasługiwałby na naganne.
Mit - Osoby niepełnosprawne intelektualnie wykorzystujące seksualnie dzieci nie zdaja sobie sprawy z tego, że źle postępują – przyjęcie tego mitu powoduje, że takie osoby wykorzystujące dzieci poddaje się terapii.
Mit - Leczenie osób wykorzystujących seksualnie osoby niepełnosprawne nie przynosi konsekwencji.
Dane wskazujące o wykorzystywaniu seksualnym dziecka:
Nadmierne uległe zachowanie – (niezgłaszanie wykorzystywania seksualnego)
Acting-out – agresywne zachowanie
Pseudo-dojrzałe zachowanie
Ślady aktywności seksualnej
Nieodpowiednie, powtarzające się zabawy z dziećmi, zabawkami mające elementy gry seksualnej – w zabawach i rysunkach pojawiają się treści seksualne
Obszerna wiedza odnośnie tajników życia seksualnego
Wczesne wychodzenie z domu, późne wracanie (np.: do i ze szkoły)
Nieumiejętność nawiązywania przyjaźni z rówieśnikami
Brak zaufania do osób znaczących
Nie uczestnictwo w uroczystościach szkolnych
Niemożność koncentracji w szkole, nagłe pogorszenie wyników w nauce – dziecko myśli o swoim dramacie
Lęk przed mężczyznami, a niektóre dziewczynki zachowują się w stosunku do mężczyzn kokieteryjnie
Ucieczki z domu
Zaburzenia snu, bezsenność
Zachowania regresyjne – wrócenie do poprzednich zachowań
Depresja kliniczna
Pedofilia – zboczenie seksualne. Cechą charakterystyczną jest nieodczuwanie dyskomfortu psychicznego z powodu swojego zboczenia – nie szukają pomocy u specjalistów, nie chcą tego zmienić.
DSM IV podkreśla, że pedofilia jest zaburzeniem niezależnym od reakcji osoby na swoje zainteresowania seksualne. Pedofilia to powracające, intensywne podążanie i erotyczne fantazje dotyczące aktywności seksualnej z dziećmi.
Pedofilem – można nazwać tylko taką osobę, która ma co najmniej 16 lat i jest o 5 lat starsza od swojej ofiary. Pedofilem można nazwać tylko osobę, która uwodzi dzieci przed okresem dorastania. W większości przypadków działania pedofilii to seks oralny, dlatego, że dziecko nie jest jeszcze zdolne fizycznie do kontaktu seksualnego.
Pedofile zainteresowani są 8-10 letnimi dziewczętami, a chłopcami nieco starszych.
Przyczyny pedofilii:
Wielu pedofilii było wykorzystywanych w dzieciństwie
Wg badań Marshalla 50% pedofili było wykorzystywanych seksualnie w dzieciństwie – pragną powtórzyć sytuację z dzieciństwa, ale tym razem występują w roli kata.
Seksualne preferencje, zainteresowania
Nieumiejętność nawiązania kontaktów z dorosłymi, są to kontakty zarówno emocjonalne jak i fizyczne sprawiające przyjemność.
Samotność
Przed aktem wykorzystania u pedofila często występuje obniżenie nastroju, więc kontakt seksualny może być sposobem zmniejszenia negatywnych emocji – koncentracja na przyjemnych uczuciach, a nie na konsekwencjach.