2 11 2010 wykład

System prawny względem ukształtowania w danej kulturze dzielimy na:

W mniejszym lub większym stopniu widoczne jest nałożenie się uregulowań społecznych z normami prawnymi, mają one i funkcjonują z przymusem państwowym.

Prawo stanowione nie może być sprzeczne z uznanymi za objawione normami religijnymi, powinno być stanowione zgodnie z ich duchem.

W krajach gdzie dominującą rolę ma religia źródłem ustawodawstwa jest źródło szariatu (szariat-z arab. droga prowadząca do wodopoju) to prawo kierujące życiem wyznawców sunnickiej jak i szyickiej odmiany islamu. Islam nie uznaje rozdziału życia świeckiego i religijnego i dlatego reguluje zarówno zwyczaje religijne, organizację władzy religijnej jak i codzienne życie muzułmanina.

Szariat opiera się na założeniu, że prawo musi dostarczać wszystkiego, co potrzebne dla duchowego i fizycznego rozwoju jednostki. Wszystkie czyny muzułmanina są podzielone na pięć kategorii - konieczne, chwalebne, dozwolone, naganne oraz zakazane. Podstawą określenia czynów koniecznych jest pięć filarów islamu.

System prawa danego państwa oznacza całokształt obowiązujących w określonym czasie przepisów prawnych tego państwa, uporządkowanych wg przyjętych kryteriów. Bardziej ogólnie można system prawny określić też jako uporządkowany zbiór norm prawnych.

Kodeks (z łac. codex: księga, spis) – akt normatywny zawierający logicznie usystematyzowany zbiór przepisów regulujących określoną dziedzinę stosunków społecznych. Obecnie kodeksy są wydawane w formie ustaw; w II RP kilka kodeksów wydano w formie rozporządzenia z mocą ustawy. Kodeks może mieć moc prawną równą ustawie zwykłej (tak jest obecnie polskim prawie), ale w niektórych systemach prawnych jego pozycja może być wyższa, wskutek czego przepisy innych ustaw sprzeczne z kodeksem podlegają uchyleniu.

Gałąź prawa – dział norm prawnych regulujący jednorodny lub zbliżony do siebie wycinek stosunków życia społecznego. Gałąź prawną cechuje często to, że jest to jednorodna metoda regulacji – w prawie cywilnym nazywana cywilistycznym – któ®a oparta jest na zasadzie równorzędności.

W polskim prawie występują następujące gałęzie prawa :

1. Prawo konstytucyjne – obejmuje regulacje dotyczące zasad ustroju politycznego, gospodarczego, społecznego państwa, reguluje podstawowe prawa i obowiązki obywatelskie określa zasady prawa wyborczego
2. Prawo administracyjne – obejmuje akty prawne dotyczące ustroju administracji rządowej i samorządowej
3. Prawo finansowe – dotyczy zasad i trybu gromadzenia finansów państwa
4. Prawo cywilne – reguluje stosunki majątkowe pomiędzy osobami fizycznymi i prawnymi
5. Prawo rodzinne – reguluje stosunki osobiste i majątkowe pomiędzy członkami rodziny
6. Prawo gospodarcze – reguluje stosunki zachodzące między przedsiębiorcami
7. Prawo pracy
8. Prawo karne
9. Prawo procesowe – zawiera normy określające tryb działania sądów i innych organów wymiaru sprawiedliwości

Akt prawny (ustawa) – ustanowiony przez upoważniony organ w odpowiedniej procedurze i formie wyraz woli państwa.

Akt prawny - rezultat tworzenia prawa przez właściwy organ państwowy lub organ do tego upoważniony. Akt prawny rozumiany jest też jako działanie organu państwa lub podmiotu prawnego, zgodne z obowiązującymi przepisami w celu wywołania skutków prawnych w konkretnym stosunku prawnym (orzeczenie lub inna czynność prawna). Akt prawny w tym rozumieniu może być jednostronny albo dwustronny czy też konstytutywny lub deklaratoryjny.

Budowa :

  1. Określenie rodzaju aktu prawnego

  2. Data uchwalenia

  3. Nazwa i tytuł aktu

  4. Preambuła (w przypadku ustawy zasadniczej)

  1. Przepisy ogólne - zakres stosunków społecznych normowanych przez akt

  2. Przepisy szczegółowe - konkretne normy regulujące stosunki społeczne

  3. Przepisy przejściowe i dostosowujące - regulacja wpływu nowego prawa na obowiązujące już normy

  4. Przepisy końcowe - przepisy dotyczące terminu wejścia aktu w życie (vacatio legis) i wygaśnięcia mocy prawnej

Przepis – elementarna część redakcyjna aktu prawnego

Przepis prawa – samodzielna jednostka redakcyjna tekstu prawnego, czyli zdaniokształtny zwrot językowy (zdanie w sensie gramatycznym) wskazujący sposób postępowania, czyli regułę powinnego zachowania. Często jest wyodrębniony formalnie, wyróżniony wizualnie i opatrzony nazwą indywidualizującą, taką jak artykuł, paragraf czy ustęp. Może być też zdaniokształtnym fragmentem jednostki redakcyjnej.

Na kompletną normę prawną składa się kilka lub kilkanaście przepisów.

Prawo w znaczeniu przedmiotowym - to system norm prawnych, czyli ogólnych, abstrakcyjnych i jednoznacznych dyrektyw postępowania, które powstały w związku z istnieniem i funkcjonowaniem państwa lub innego uporządkowanego organizmu społecznego, ustanowione lub uznane przez właściwe organy władzy odpowiednio publicznej lub społecznej i przez te organy stosowane, w tym z użyciem przymusu.

Prawo w ujęciu podmiotowym – uprawnienie lub zespół uprawnień, które wyrażają się w możności żądania określonego zachowania w danej sytuacji.

Przykład :

X może żądać wykonania umowy, zwrotu należności, ma prawo wyborcze, może żądać by inne podmioty szanowały jego prywatność.

W prawie podmiotowym można wyodrębnić jednostki składowe :

Podział prawa :

Akt normatywny – tekst zawierający sformułowane w języku prawnym i zapisane w postaci przepisów normy prawne. Niekiedy pod tym pojęciem rozumie się także wszelkie teksty formułujące normy postępowania. Można podzielić je na :

Akty normatywne wewnętrznie obowiązujące – przepisy prawne obowiązujące tylko jednostki organizacyjnie podległe organowi wydającemu te akty. Tworzą one grupę zróżnicowaną zarówno z punktu widzenia podmiotów uprawnionych do ich stanowienia, jak też podstawy prawnej wydania (Konstytucja, ustawy). Zalicza się do nich : zarządzenia i uchwały, statuty, regulaminy

Prawo powielaczowe – akty kierownictwa wewnętrznego (instrukcje)

Akt nienormatywny - to decyzja organu państwowego o konkretnej sprawie, dotycząca określonych osób lub instytucji. Nie ma w niej norm prawnych obowiązujących wszystkich, jest natomiast rozstrzygnięcie sporu, załatwienie wniosku, likwidacja urzędu. Akty nienormatywne wydawane są w imieniu państwa przez różne organy państwowe i mają różnoraki charakter.
Typowym aktem prawnym nie normatywnym jest akt administracyjny, czyli władcze wyrażenie woli organu administracyjnego skierowane do indywidualnego adresata w konkretnej sprawie. Innym przykładem aktu nienormatywnego jest orzeczenie sądu.

Akty nie uznane za akty prawne to np. porozumienia publicznoprawne.

Do źródeł prawa niezorganizowanego zaliczyć można zwyczaje, orzeczenia sądowe.

Źródła prawa

Delegacja ustawowa - przeniesienie przez pewien organ władzy państwowej, prawa do wykonywania części jego kompetencji na inny organ.

Zgodnie z art. 92 Konstytucji RP, delegację ustawową może uzyskać wyłącznie organ wskazany w konstytucji, zalicza się do nich:


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
psych kliniczna 5 11 2010 wyklad (everybody zusammen do Qpy)
Materiały 06.11.2010 - Wykłady II rok - kinezyterapia, UJK.Fizjoterapia, - Notatki - Rok I -, Kinezy
19 11 2010 wykład
Wyklad 11 2010
2010 11 WIL Wyklad 05
Wykład" 11 2010
2010 11 WIL Wyklad 07id 27178 Nieznany (2)
Wyklad 8 - Joseph Albers; techniki powielania - 30.11.2010 r, Wiedza o sztuce (koziczka)
Wyklad 8 - Bezdowodowe rozumne przeświadczenie teistyczne - 30.11.2010 r, Filozofia religii (koziczk
8) BHP i Ergonomia wykład$ 11 2010 Kształt i wymiary siedzisk
cywil ogolna 1 wyklad do wywalenie 2 wyklad od str 5, prawo cywilne - cz੠ogˇlna (3) - 6.11.2010
P Społeczna TreściWord, 7. p społeczna 24.11.2010, PSYCHOLOGIA SPOŁECZNA - wykład, dn
P Społeczna TreściWord, 7. p społeczna 24.11.2010, PSYCHOLOGIA SPOŁECZNA - wykład, dn
wyklad-11-2010
FInanse wykład 16-11-2010
kpa 14 11 2010 łaszczyca wykład
2010 11 WIL Wyklad 03id 27176 Nieznany (2)

więcej podobnych podstron