Transport w epoce brązu

Transport to jedna z najważniejszych dziedzin gospodarki, a także podstawa funkcjonowania wielu gałęzi przemysłu. Umożliwia on bowiem przemieszczanie się w przestrzeni nie tylko ludzi, ale też rozmaitych towarów.
Przypadki wymiany dóbr znane są już z paleolitu – starszej epoki kamienia, kiedy to podstawowym przedmiotem handlu był krzemień. Rozwój kultury materialnej, ale też duchowej człowieka zaowocował wieloma rewolucjami w jego działalności gospodarczej. Na przestrzeni wieków poszerzał się zarówno inwentarz dóbr, którymi handlowano, ale także pojawiły się środki transportu, które powodowały, iż handel ten mógł się rozprzestrzeniać na znaczne odległości.
Za punkt kulminacyjny tych procesów uważa się epokę brązu i wczesną epokę żelaza. Jest to bowiem czas wymiany surowców naturalnych, takich jak krzemień czy bursztyn, ale też przeróżnych przedmiotów metalowych. Upowszechnienie się w Europie środków transportu znacznie ułatwiło, a także usprawniło handel tego typu towarami – zarówno lokalny, jak i dalekosiężny.
Szczególne znaczenie ma tu zwłaszcza handel dalekosiężny, który we wcześniejszych epokach był praktycznie niemożliwy do zrealizowania. W epoce brązu natomiast upowszechniły się w Europie łodzie, dzięki którym możliwe stało się pokonywanie dużych akwenów wodnych. Prymitywne łodzie – dłubanki – były już wprawdzie znane o wiele wcześniej, jednak wtedy wykorzystywano je na o wiele mniejszą skalę niż w epoce brązu i wczesnej epoce żelaza.
Przede wszystkim jednak rozwój handlu w tych czasach wiąże się z pojawieniem się w Europie pierwszych wozów. Świadczą o tym znaleziska różnego rodzaju figurek glinianych, przedstawiających wozy z kołami, które najprawdopodobniej miały duże znaczenie symboliczne. Innym dowodem na używanie wozów w Europie czasów epoki brązu są liczne znaleziska pochówków na wozach, co również dowodzi ich kultowego charakteru.