Techniki zarządzania:
przez cele
przez delegowanie uprawnień
przez konflikt
przez motywację
przez wyjątki
przez pieniądz
przez konferencję
przez inspekcję
Zarządzanie przez cele:
metoda użyteczna, prekursor: Peter Draker
ma na celu uelastycznienie struktur organizacyjnych i zwiększenie partycypacji pracowników (zwiększenie odpowiedzialności , przedsiębiorczości i motywacji pracowników w organizacji, zarządzaniu)
dla jednostek, które nic nie sprzedają. Pomocna tam gdzie nie ma jednostek wytwórczych, tylko zadaniowe
petryfikacja – skostnienie struktur
przebieg wprowadzenia techniki:
cel główny
cele niższego rzędu
cele szczegółowe
Określenie drzewa celów – dezagregacja celów z głównego na mniejsze. Ustalenie celów niższych.
Przedstawienie mierników i wskaźników do oceny celów.
Mierniki:
naturalny
pracochłonności
wartościowy
sztuczne miary (zwłaszcza techniczne)
efektywnościowy
behawioralny
Do miernika należy dobrać odpowiedni wskaźnik. Miernik powinien odzwierciedlać istotę danej cechy, a wskaźnik odpowiadać danej mierze.
Cele są negocjowane między kierownikiem a pracownikiem, czyli następuje ustalenie stopnia natężenia miernika i wskaźnika.
Pracownik ma swobodę w realizacji celu.
Kontrolę kierowniczą zastępuje się samokontrolą pracownika, a następnie wspólnie dokonują oni oceny stopnia realizacji celu.
Wspólna ocena realizacji celu.
procedura krocząca – w trakcie realizacji celu pierwszego podejmuje się decyzje co do drugiego celu.
Zarządzanie przez delegowanie uprawnień:
Delegowanie – czyli przydzielanie komuś innemu określonych zadań, odpowiedzialności i uprawnień. Przebiega w obrębie pionu albo jednostki organizacyjnej. Kierownik ma prawo delegować uprawnienia.
Należy odróżnić delegowanie od decentralizacji. Decentralizacja – to przekazywanie uprawnień szczebla wyższego szczeblowi niższemu. Przebiega według szczebli zarządzania (pionowo)
Kwestie do rozstrzygnięcia w delegowaniu:
jakie uprawnienia można delegować
komu można je przekazać
jaki jest zakres odpowiedzialności delegowanego i delegującego.
Kierownik do własnej decyzji pozostawia sprawy najważniejsze.
Zasada Vinfredo-Pareto, czyli zasada 20:80:
20% – sprawy najważniejsze
80% – sprawy mało istotne, najczęściej pracochłonne
Uprawnienia można delegować na pracowników. których kwalifikacje są odpowiednie, aby zadanie nie przekraczało jego możliwości.
model prawidłowy:
model nieprawidłowy, tak być nie powinno:
Kierownik przekazuje uprawnienia i zadania, ale dalej przy nim pozostaje odpowiedzialność. Najczęściej stosuje się ten model, gdzie odpowiedzialność mają zarówno pracownik jak i kierownik.
Zarządzanie przez wyjątki:
ma dwa cele:
maksymalne odciążenie kierowników najwyższych szczebli
zwiększenie samodzielności kierowników niższego szczebla.
technika wykorzystywana w decentralizacji zarządzania i autonomii jednostek organizacyjnych.
jej celem jest odciążenie od spraw operacyjnych, bieżących kierowników.
często życie jest bogatsze niż przepisy , pojawiają się sprawy osobliwe, specyficzne i trzeba tym pozarządzać.
Zarządzanie przez pieniądz:
prekursor: Ashby
jej filary to kontrakty menadżerskie i kierownicze
zasady:
pieniądz podstawowym miernikiem oceny funkcjonowania organizacji
miernik obiektywny (niezależny od organizacji, istniejący na zewnątrz organizacji) i syntetyczny (jedna cyfra daje nam wiele informacji).
ceny ustalone są na rynku, czyli nie można mierzyć zysków z sektora publicznego, bo ceny są rynkowe
służy do oceny efektywności jednostek organizacyjnych działających rynkowo.
posługuje się miarami finansowymi (np. zysk, stopa zysku, płynność finansowa)
zasada rachunkowości:
Każda zmiana składników majątkowych w organizacji musi być ewidencjonowana w ujęciu wartościowym.