Rzutowanie Przedstawianie prostokątne jest otrzymywane za pomocą równoległych prostych rzutujących prostopadłych do płaszczyzny rzutu, a otrzymane 2wymiarowe rzuty są odpowiednio rozmieszczonego względem siebie. Przy rzutowaniu należy ograniczać liczby widoków, przekrojowi kładów do niezbędnego min. Unikanie niepotrzebnego powtarzania szczegółów. Kłady miejscowe– rys bezpośrednio na widoku przedmiotu dokonywane przez obrócone płaszczyzny przekroju wraz z zarysem przedmiotu o 90 st (L cienkie) Kłady przesunięte poza widok przedmiotu lub wzdłuż osi obrotu kładu lub wzdłuż osi przedmiotu. Przedmiot należy tak obrażać by kierunek rzutowania był zgodny z kierunkiem patrzenia (L grube) Cząstkowe przekroje- do pokazywania drobnych szczegółów budowy przedmiotów Metoda pierwszego kąta to przedstawienie prostokątne, w którym przedstawiamy przedmiot znajduje się między obserwatorem i płaszczyzną współrzędnych, na którą jest rzutowane prostopadle. jest 6 rzutów. Rzut główny– to rzut A (przód)zgodnie z kierunkiem patrzenia, pokazujący przedmiot w pozycji pracy, obróbki lub montażu. pod nim rzut B – widok z góry; nad A jest rzut E (widok z dołu)- widok z lewej (C) umieszczony jest po prawej stronie, widok D z prawej umieszczony jest z lewej, Widok F jest za C (tył). Metoda trzeciego kąta– to przedstawienie prostokątne, w którym przedmiot widziany przez obserwatora znajduje się z tyłu płaszczyzny współrzędnych przedmiot jest przedstawiony tak, jak gdyby był widziany przez przezroczystą płaszczyzny rzutów z nieskończonej odległości. Są 3 rzuty:tył –przód; lewo-prawo; góra-dół Kład- przedstawia tylko zarys przedmiotu w płaszczyźnie przekroju podczas gdy na zwykłym przekroju pokazuje się także zarys tej części przedmiotu, która znajduje się za płaszczyzną przekroju. Oznacza się linia cienka jednopunktową.

Przekrój powst poprzez przecięcie płaszczyzny wyobrażalna płaszczyzny przechodzącą przez szczegóły konstrukcji i odrzucenie części przedmiotów znajdujących się przed płaszczyzną przekroju oraz rysowaniu rzutu części pozostałej. Przekrój podłużny to przekrój wzdłuż płaszczyzny, nie podlegają w nim kreskowaniu ściany, żebra, ramiona kół oraz elementy oczywiste (śruby, nakrętki, kołki) Przekrój poprzeczny to przekrój wzdłuż osi symetrii przedmiotu lub prostopadle do nich. Przekrój prosty to przekrój wzdłuż jednej płaszczyzny. Przekrój stopniowy to przekrój złożony używany do uwidocznienia w jednym rzucie większej ilość szczegółów budowy. W tym rysuje się tylko cześć i przekroju wynikające z przecięcia przedmiotu równoległymi do siebie płaszczyznami Przekrój łamany -||-gdzie ukośną przekroju wyprostowuje się tak aby leżała na przedłużeniu części przekroju. Przekrój ukośny-Jeżeli płaszczyzna przekroju nie jest równoległa do żadnej płaszczyzny to przekrój należy odrzutować w kierunku prostopadłym do linii łączącej kreski oznaczenia przekroju Ślad płaszczyzny kreskuje się linią cienką pod kątem 45 (mechaniczny) we wszystkich przekrojach tego przedmiotu kreślimy taką samą linią (oprócz momentu gdy stosujemy inny typ ze wzg na dużą ilość elementów. Kreskowaniu nie podlegają: wpusty, śruby, sworzeń, ściany żeber. Przy kółkach używamy linii kropka linia. Płaszczyznę przekroju zaznacza się grubymi kreskami i strzałkami wskazującymi kierunek rzutowania przekroju i oznacza wielkimi literami. Wyrwania- które są cząstkowymi przekrojami rysowanymi na widokach przedmiotów. Ogranicza się je cienkimi L falistymi lub zygzakowymi. Linia nie może pokrywać się z krawędziami. Powinno obejmować tylko obszar jaki jest potrzebny do pokazania żądanego szczegółu budowy wewn. Rysowanego przedmiotu. Otwory nieprzelotowe zakańcza się na rys trójkątem równoramiennym o kącie 120. Nie wykonuje się przekrojów podłużnych : śruby, wałki pełne, nity, sworzenie, kołki, podkładki, wpusty, kliny. Ale trzeba wykonać przekroje poprzeczne

Wymiar rysunkowy to wielkość liniowa lub kątowa wyrażona w odpowiednich jednostkach miary których formą graf jest zespół linii znaków i liczb. Linię wym rysuje się linią ciągłą cienką ograniczoną strzałkami (mech)lub kreskami, kropkami(bud) Wymiar musi spełniać potrzeby stawiane przez konstruktorów wyrobom jak i ułatwić ich wykonanie. Linię można prowadzić równolegle do wymiarowanej krawędzi; promieniowo jako łuk okręgu zatoczonego z wierzchołka kąta; współśrodkowo z wymiarowanym łukiem. Linie nie powinny się przecinać (prócz średnicy okręgu) Odstęp miedzy l wymiarową a l zarysu wynosi min. 10mm a odległość miedzy 2 l wymiarowymi 7 mm. Pomocnicze linie wymiarowe to l cienkie ciągłe . Należy nie powtarzać wymiarów na różnych rzutach, pomijać wymiary oczywiste, pomijać wym możliwe do obliczenia pozostałych, grupowanie wym dtc jednego elementu na 1 rzucie – układ wym nie może być przypadkowy. Lpomocnicze- mogą być prowadzone prostopadle do wymiarów oraz cięciwy łuku; promieniowo przy wymiarowaniu łuku; przedłużenie ramion kąta i zarysu łuku. Sposób umieszczania liczb wym. : nad przedłużeniem linii wym; nad półką linii odniesienia; pod linią wym; umieszczanie dodatkowych inf nad pół linii odniesienia Bazy wymiarowe uwzględniamy w nich: wymiar ma bezpośrednio oznaczać cechę konstrukcyjną; jak największa liczba wym była mierzona od jednej podstawy; by w układzie wym wyst niezbędna min liczba wymiarów; unikać wymiarowania szeregowego i łańcuchów wym.

LINIE: ciągła: widoczne wyraźne zarysy i krawędzie na widokach i przekrojach przedstawionych przedm. Linię przyjęte do wyrażenia podst danych(np.;rys tech); Lwymiarowe, odniesienia, wynoszące. Ciągła zygzakowa/falista: urwanie przedm., oddzielenie widoku od przekroju, kreskowa: niewidoczne zarysy i krawędzie przedstawionych przedm, zakryte innym przedm lub jego częścią; L przyjęte do wyrażenia drugorzędnych danych; punktowa: L wyobrażalne (osie symetrii), osie rozdzielające i płaszczyzny przekroju; dwupunktowa: skrajne położenie częsci ruchomych, zarys części przyległych, ograniczenie powierzchni niezbędnych do obsługi urządzenia wielopunktowa: zarysy i krawędzie drugorzędne na rys bud, oraz przybliżone (na mapach) STOSOWANIE LINII: ciągła cienka rysbud: zarysy(konstrukcji i obiektów) i krawędzie widoczne; zarys konstrukcji widoczne pod płaszczyzną przekroju lub za nią; łagodne przejścia i przecięciach; zarysy kładów miejscowych; linie wymiarowe, pomocnicze, odniesienia, ograniczające szczegóły powiększanych, kreskowania; rys el: ogólne przedstawianie obwodów i przewodów el, powiązanie el funkcjonalne logiczne itp, obwody pomocnicze; wykresy: linie siatki współrzędnych, pomocnicze i kreski podziałki ciągłagruba: rysbud. zarysy i krawędzie przekrojów obiektów; obramowanie rys, linie określające format arkusza rys, rys el: linie powiązań el; obramowanie rys, linie określajace format arkusza rys; powiązanie o przeznaczeniu funkcjonalnym, instalacje z rozróznieniem różnych rodzajów przy przedstawieniu ich na planach; obwody podstawowe. Wykresy: L oznaczające drugorzędne zależności funk, ograniczające pole wykresu, osie układu współ i podziałek położonych poza polem wykresu. Ciągła bardzo gruba: rysbud: pręty zbrojeniowe dla konstrukcji betonowych, instalacje rys el: instalacje przy rozróżnieniu typów; szyny zbiornicze, rozdzielenie szynami wykresy: linie oznaczające podstawowe zależności funkcj. Ciągła zygzakowa lub falista-cianka: bud. urwanie rzutów przedmiotów; linia oddzielające widok od przekroju kreskowa cienka: bud: zarysy niewidoczne, L koordynacyjne modułowe, el: połączenia nieelektryczne; ekranowanie; wykresy: L pomocnicze. Punktowa cienka: bud: zarysy konstrukcji nad płaszczyzną przekroju; osie symetrii ;modułowe dzielące osie; kola i linie podziałowe; el: linie dzielące miedy urządzeniami w polach układów rozdzielczych; ograniczenia grupy urządzeń lub elementów urządzeń; przewód ochronny uziemiania ochronnej sieci. Punktowa gruba, Odcinki linii grubej: położenia płaszczyzn przekrojów; wykresy: linie oznaczające drugorzędne zależności funkcj.; Punktowa bardzo gruba: bud: wiązka zbrojeniowa dla wstępnie sprężonego żelbetu; wykresy: L oznaczające podstawowe zależności funkcj.

Rzutowanie Przedstawianie prostokątne jest otrzymywane za pomocą równoległych prostych rzutujących prostopadłych do płaszczyzny rzutu, a otrzymane 2wymiarowe rzuty są odpowiednio rozmieszczonego względem siebie. Przy rzutowaniu należy ograniczać liczby widoków, przekrojowi kładów do niezbędnego min. Unikanie niepotrzebnego powtarzania szczegółów. Kłady miejscowe– rys bezpośrednio na widoku przedmiotu dokonywane przez obrócone płaszczyzny przekroju wraz z zarysem przedmiotu o 90 st (L cienkie) Kłady przesunięte poza widok przedmiotu lub wzdłuż osi obrotu kładu lub wzdłuż osi przedmiotu. Przedmiot należy tak obrażać by kierunek rzutowania był zgodny z kierunkiem patrzenia (L grube) Cząstkowe przekroje- do pokazywania drobnych szczegółów budowy przedmiotów Metoda pierwszego kąta to przedstawienie prostokątne, w którym przedstawiamy przedmiot znajduje się między obserwatorem i płaszczyzną współrzędnych, na którą jest rzutowane prostopadle. jest 6 rzutów. Rzut główny– to rzut A (przód)zgodnie z kierunkiem patrzenia, pokazujący przedmiot w pozycji pracy, obróbki lub montażu. pod nim rzut B – widok z góry; nad A jest rzut E (widok z dołu)- widok z lewej (C) umieszczony jest po prawej stronie, widok D z prawej umieszczony jest z lewej, Widok F jest za C (tył). Metoda trzeciego kąta– to przedstawienie prostokątne, w którym przedmiot widziany przez obserwatora znajduje się z tyłu płaszczyzny współrzędnych przedmiot jest przedstawiony tak, jak gdyby był widziany przez przezroczystą płaszczyzny rzutów z nieskończonej odległości. Są 3 rzuty:tył –przód; lewo-prawo; góra-dół Kład- przedstawia tylko zarys przedmiotu w płaszczyźnie przekroju podczas gdy na zwykłym przekroju pokazuje się także zarys tej części przedmiotu, która znajduje się za płaszczyzną przekroju. Oznacza się linia cienka jednopunktową.Przekrój powst poprzez przecięcie płaszczyzny wyobrażalna płaszczyzny przechodzącą przez szczegóły konstrukcji i odrzucenie części przedmiotów znajdujących się przed płaszczyzną przekroju oraz rysowaniu rzutu części pozostałej. Przekrój podłużny to przekrój wzdłuż płaszczyzny, nie podlegają w nim kreskowaniu ściany, żebra, ramiona kół oraz elementy oczywiste (śruby, nakrętki, kołki) Przekrój poprzeczny to przekrój wzdłuż osi symetrii przedmiotu lub prostopadle do nich. Przekrój prosty to przekrój wzdłuż jednej płaszczyzny. Przekrój stopniowy to przekrój złożony używany do uwidocznienia w jednym rzucie większej ilość szczegółów budowy. W tym rysuje się tylko cześć i przekroju wynikające z przecięcia przedmiotu równoległymi do siebie płaszczyznami Przekrój łamany -||-gdzie ukośną przekroju wyprostowuje się tak aby leżała na przedłużeniu części przekroju.

Przekrój ukośny-Jeżeli płaszczyzna przekroju nie jest równoległa do żadnej płaszczyzny to przekrój należy odrzutować w kierunku prostopadłym do linii łączącej kreski oznaczenia przekroju Ślad płaszczyzny kreskuje się linią cienką pod kątem 45 (mechaniczny) we wszystkich przekrojach tego przedmiotu kreślimy taką samą linią (oprócz momentu gdy stosujemy inny typ ze wzg na dużą ilość elementów. Kreskowaniu nie podlegają: wpusty, śruby, sworzeń, ściany żeber. Przy kółkach używamy linii kropka linia. Płaszczyznę przekroju zaznacza się grubymi kreskami i strzałkami wskazującymi kierunek rzutowania przekroju i oznacza wielkimi literami. Wyrwania- które są cząstkowymi przekrojami rysowanymi na widokach przedmiotów. Ogranicza się je cienkimi L falistymi lub zygzakowymi. Linia nie może pokrywać się z krawędziami. Powinno obejmować tylko obszar jaki jest potrzebny do pokazania żądanego szczegółu budowy wewn. Rysowanego przedmiotu. Otwory nieprzelotowe zakańcza się na rys trójkątem równoramiennym o kącie 120. Nie wykonuje się przekrojów podłużnych : śruby, wałki pełne, nity, sworzenie, kołki, podkładki, wpusty, kliny. Ale trzeba wykonać przekroje poprzeczneWymiar rysunkowy to wielkość liniowa lub kątowa wyrażona w odpowiednich jednostkach miary których formą graf jest zespół linii znaków i liczb. Linię wym rysuje się linią ciągłą cienką ograniczoną strzałkami (mech)lub kreskami, kropkami(bud) Wymiar musi spełniać potrzeby stawiane przez konstruktorów wyrobom jak i ułatwić ich wykonanie. Linię można prowadzić równolegle do wymiarowanej krawędzi; promieniowo jako łuk okręgu zatoczonego z wierzchołka kąta; współśrodkowo z wymiarowanym łukiem. Linie nie powinny się przecinać (prócz średnicy okręgu) Odstęp miedzy l wymiarową a l zarysu wynosi min. 10mm a odległość miedzy 2 l wymiarowymi 7 mm. Pomocnicze linie wymiarowe to l cienkie ciągłe . Należy nie powtarzać wymiarów na różnych rzutach, pomijać wymiary oczywiste, pomijać wym możliwe do obliczenia pozostałych, grupowanie wym dtc jednego elementu na 1 rzucie – układ wym nie może być przypadkowy. Lpomocnicze- mogą być prowadzone prostopadle do wymiarów oraz cięciwy łuku; promieniowo przy wymiarowaniu łuku; przedłużenie ramion kąta i zarysu łuku. Sposób umieszczania liczb wym. : nad przedłużeniem linii wym; nad półką linii odniesienia; pod linią wym; umieszczanie dodatkowych inf nad pół linii odniesienia Bazy wymiarowe uwzględniamy w nich: wymiar ma bezpośrednio oznaczać cechę konstrukcyjną; jak największa liczba wym była mierzona od jednej podstawy; by w układzie wym wyst niezbędna min liczba wymiarów; unikać wymiarowania szeregowego i łańcuchów wym.