Proces resocjalizacji
Proces wychowania resocjalizującego polega na przywracaniu zaburzonej równowagi między dążeniem jednostki do zachowania własnej autonomii a dążeniem społeczeństwa do podporządkowania jej normom i zasadom powszechnie akceptowanym.
Dokonuje się w rzeczywistości wychowawczej obejmującej: obiekty wychowawcze i fakty wychowawcze.
Norma biologiczna
Norma etyczna- mówi o celach, wartościach i ideałach wychowawczych
Psychologia resocjalizacyjna- opisuje, wyjaśnia, przewiduje, a następnie proponuje kierunki i sposoby zmian motywacji i zachowań, które określane są jako zachowania o charakterze przestępczym, nieprzystosowania społecznego, o charakterze dewiacyjnym.
Kto jest podmiotem oddziaływań psychologa resocjalizacyjnego?
-jednostki powyżej i poniżej normy
Kim jest osoba nieprzystosowana społecznie?
Jakie są mechanizmy psychologiczne działania os nieprzystosowanej społ?
Jakie czynniki przyczyniły się do zaburzeń w zachowaniu?
Jakie wyznaczniki/cechy należy objąć postępowaniem psychokorekcyjnym?
Jakie deficyty uniemożliwiają jednostce osiągnięcie pewnego kolejnego poziomu dojrzałości interpersonalnej?
Jakie procedury psychologiczne należy zastosować w celu wzbudzenia motywacji, aktywności do podejmowania zadań?
KRYMINOLOGIA- dyscyplina naukowa która zajmuje się przestępstwem i przestępcom, o objawach i przyczynach przestępczości i innych związanych z nią zjawiskach patologii społecznej oraz o metodach ich eliminacji. Obejmuje:
- symptomatologię kryminalną- fenomenologia- dział kryminologii, zajmujący się objawami przestępczości, dynamiką i strukturą przestępstwa, mówi o sposobie popełniania przestępstwa, sposobach porozumiewania się między sprawcami, np. zwraca uwagę na używanie psychomików.
- etiologię kryminalną – odnosi się do przyczyn przestępczości, bada osobowość sprawców przestępstw, ale również osobowość ofiar.
-profilaktykę kryminalną- opracowuje środki zapobiegania przestępczości, również odnosi się do profilaktyki wiktymologicznej, jakie podejmować kroki, by nie paść ofiarą przestępstwa.
WITYMOLOGIA- zajmuje się ofiarą, mechanizmami, które sprawiają, że jednostka jest podatna na przestępstwa
Przystosowanie społeczne:
-sprzestrzeganie zasad ogólnie przyjętych
-zach się w sposób akceptowalny społ
-jest akceptowana przez społ
-radzi sobie w codziennych sytuacjach
-odpowiedzialna
-samodzielna
-proces długotrwały
-wypełnianie ról
Kryteria przystosowania społecznego:
| Kryterium | Treść kryterium |
|---|---|
| biologiczne | Dążenie do zachowania własnej egzystencji, przetrwania w środowisku społeczn0-kulturowym |
| Medyczno-psychiatryczne | Stan dobrego zdrowia psychicznego i fizycznego, zdrowa struktura osobowości, nie zaburzone funkcje |
| Psychologiczne | Optymalne sposoby redukcji napięć wewnętrznych, homeostaza psychiczna, poczucie szczęścia, zadowolenia |
| Interakcyjne | Adekwatne reagowanie na bodźce, umiejętność przeciwstawiania się presji niekorzystnych czynników biopsychicznych, środowiskowych, sytuacyjnych |
| Społeczne | Zgodność postępowania zgodnie z akceptowalnymi normami, wzorcami |
| pedagogiczne | Dążenie do autonomii, samowychowania, rozwoju |
NIEPRZYSTOSOWANIE SPOŁECZNE
Def:
nieprzystosowania społ
Niedostosowania społ – L.Pytka dokonał przeglądu definicji niedostosowania społecznego i podzielił je na 4 gr:
Definicje objawowe- symptomatologiczne- odwołuje się do podstawowych i specyficznych objawów lub elementarnych wskaźników o charakterze behawioralnym.
Definicje teoretyczne-przedstawia się charakterystyki symptomatologiczne oraz pojęcia teoretyczne, wynikające z ogólnej teorii przystosowania lub normalnego funkcjonowania społecznego jednostki (motywacja, postawy, role społ, przypisy ról, normy, standardy)
Definicje operacyjne- wskazuje się w nich oprócz symptomów nieprzystosowania, sposoby pomiaru nieprzystosowania i narzędzia tego pomiaru (testy, skale, kwestionariusze)
Definicje utylitarne (zdroworozsądkowe, administracyjne)- ujmuje się w nich nieprzystosowanie społ od str pewnej bezradności środ wychowawczego wobec jedn sprawiającej mu trudności wychowawcze oraz „niedostosowania” tego środowiska do potrzeb i aspiracji oraz poziomu rozwoju dziecka oznaczonego jako zaburzone, wobec którego należy stosować „specjalne metody i środki”.
Zachowania, które świadczą o niedostosowaniu:
-agresja
-nadużywaniu wulgaryzmów
-prostytucja
-alkohol
-nieuporządkowane życie seksualne
-pasożytnictwo społeczne
-kłamanie
-brak przestrzegania norm społecznych