RADZIECKI REALIZM SOCJALISTYCZNY:
RADZIECKI REALIZM SOCJALISTYCZNY:
Doktryna i praktyka twórcza wprowadzona w ZSRR na początku lat 30. XX w
Uznana za podstawową metodę artystyczną
Program socrealizmu, mimo ambicji stworzenia spójnych założeń, był wewnętrznie sprzeczny i niekonsekwentny
Jego zaplecze teoretyczne stanowiły wybrane elementy estetyki XIX-wiecznego realizmu (zwłaszcza kategoria tzw. realizmu krytycznego) i praktyki twórczości akademickiej
Teoretyczne założenia realizmu socjalistycznego odgrywały w praktyce rolę instrumentalną, będąc sprawdzianem ideologicznej poprawności dzieł oraz miarą uległości twórców wobec dysponenta politycznego (kryterium tzw. partyjności)
Główne hasła realizmu socjalistycznego:
Postulat zgodności wizji świata z ideologicznymi tezami marksizmu
Komunikatywności formy
Optymizm
Uprzywilejowanie tematyki pracy, walki klasowej i tradycji ruchu robotniczego
Zapowiedzią realizmu socjalistycznego w filmie była tzw. rewolucyjna klasyka sowiecka lat 20. i początku lat 30:
Pancernik Potiomkin i Październik S.M. Eisensteina
Matka i Koniec Sankt Petersburga W.I. Pudowkina
Arsenał i Ziemia O. Dowżenki
Idealne filmy socrealizmu to eposy:
Przedstawiające prawdziwych bohaterów rewolucji→Czapajew 1934
Przedstawiające fikcyjnych bohaterów rewolucji→ Trylogia o Makymie 1934-1939
Pod koniec lat 30. w ZSRR realizm socjalistyczny uległ stopniowej schematyzacji i wulgaryzacji, stając się ideologicznym taranem do walki z wszelkim nowatorstwem formalnym i odmiennymi sposobami myślenia:
Prymitywny, dychotomiczny podział na bohaterów pozytywnych (rewolucjonistów) i bohaterów negatywnych (przeciwnicy walki klas)
Uproszczona, dwubiegunowa wizja świata
Film socrealistyczny był traktowany jak doraźne narzędzie walki politycznej i propagandy, komentator i rezoner tez formułowanych przez kierownictwo partii komunistycznej na walnych zjazdach i plenach KC
Film współdziałał też w tworzeniu kultu Stalina (filmy M. Cziaurelego)
Filmy socjalistyczne:
Czpajew, Siergiej i Gieorgij Wasiljejowie, 1934
Młodość Maksyma, Grigorij Koznicew, Leonid Trauberg, 1935
My z Kronsztandu, Jefim Dzigan, 1936
Powrót Maksyma, Grigorij Koznicew, Leonid Trauberg, 1937
Delegat floty,Aleksander Zachri, 1937
Szczors, Aleksander Dowżenko, 1939
Nauczyciel,Siergiej Gierasimov,1939