 . Zmysły ptaków związanie z pobieraniem pokarmu:
- wzrok - zależy od gatunku
- smak

2. Adaptacja przewodu pokarmowego ptaków do pobierania pokarmu:
Układ pokarmowy ptaków jest unikatowy – zawiera wole,
służące do przechowywania pokarmu oraz żołądek mięśniowy,
w którym znajdują się połknięte kamienie rozcierające pokarm
i rekompensujące brak zębów.
Większość ptaków jest przystosowanych do szybkiego trawienia,
aby ułatwić latanie. Niektóre ptaki wędrowne mają też
zdolność do redukcji części jelita przed migracją.

3.Funkcje przełyku:
-nacieranie
-nawilżanie
-aktywność enzymatyczna
-enzymy śliny
-enzymy podłoża mikrobiologicznego
-enzymy żołądka
-enzymy dwunastnicy

Podstawowe parametry przełyku (wole) :
wydzielina - śluz
ilość - 15-20 ml
czas przepływu treści - 45-50 min
pH 4,5-5,5

4. Funkcje żołądka gruczołowego:
- sekrecja HCl i pepsynogenu
- wymiana treści z żołądkiem mięśniowym
- rozpuszczanie soli mineralnych (węglany Ca i P)
- jonizacja elektrolitów

Podstawowe parametry:
wydzielina - sok żołądkowy (HCl, pepsyna)
Ilość (ml) 5-20/h
czas przepływu treści - 70-90 min
pH 1-2

Funkcje żołądka mięśniowego:
- rozcieranie i mieszanie pokarmu
- rozpuszczanie soli mineralnych (węglany Ca i P)
- jonizacja elektrolitów
- hydroliza struktur białka

Podstawowe parametry:
wydzielina - keratyna (śluz w zwężeniu odźwiernika)
czas przepływu treści - 70-90 min
pH 2-3,5

5. Funkcje i podstawowe parametry jelita cienkiego ptaków:
Ma podobną budowę na całej swojej długości, jednak wyróżnia się trzy odcinki: dwunastnicę, jelito czcze i biodrowe (inaczej kręte). Do dwunastnicy uchodzą przewody trzustki i wątroby. W jelicie brak typowych gruczołów wydzielających śluz, a ich funkcję pełnią liczne komórki kubkowe. Jelito cienkie wysłane jest silnie pofałdowaną błoną śluzową, na której znajdują się kosmki. Jelito cienkie jest głównym miejscem trawienia i wchłaniania składników pokarmowych. pH w jelicie cienkim wynosi od 5,6 do 7,2
6.Funkcje i podstawowe parametry fizjologiczne jelit ślepych i jelita grubego u ptaków.
Największy rozwój jelit ślepych nastąpił u ziarnojadów i gatunków, które odżywiały się dietą bogatą w trudno strawne włókno roślinne i chitynę. U kurcząt jelita ślepe stanowią ok. 1% masy ciała. U kur i drobiu wodnego można wyróżnić 3 odcinki: 1)szyjka, krótki, wąski odcinek, silnie umięśniony i działający jako zwieracz jelita ślepego; 2) część główna- trzon, długi odcinek o cienkich ścianach; 3) wierzchłek- krótki, jasnoczerwony, pęcherzykowato rozszerzony odcinek. Jelita ślepe są głownymi komorami fermentacyjnymi, dostają się tu także enzymy z jelita cienkiego i zachodzą m.in. procesy proteolizy. Jelito końcowe zastępuje odbytnicę i kończy się krótkim rozszerzeniem przechodzącym w stek.
7. Czynniki żywieniowe stymulujące rozwój żołądka gruczołowego i mięśniowego ptaków.
Pasze zawierające dużo włókna działają stymulując ona zwiększenie masy żołądka gruczołowego.
8. Celuloza ( występowanie, właściwości i znaczenie w żywieniu zwierząt).
Celuloza- błonnik, składa się z cząsteczek glukozy połączonymi wiązaniami β-gikozydowymi. Celuloza wchodzi w skład ścian komórkowych większości roślin. Większość zwierząt nie ma enzymów, które umożliwiałyby rozkład celulozy, niektóre w tym celu posługują się symbiotycznymi bakteriami lub pierwotniakami ( roślinożercy), inne po prostu wydalają. Celuloza wchodzi w skład włókna surowego, które ma duże znaczenie w żywieniu zwierząt: korzystnie wpływa na motorykę przewodu pokarmowego i zawartość mikroflory. Jednak dla drobiu ma również działanie antyodżywcze- wzrasta lepkość paszy, utrudniony jest transport składników pokarmowych. Aby przeciwdziałać negatywnemu wpływowi składników włókna pokarmowego można zastosować dodatki enzymów rozkładających te polisacharydy nieskrobiowe. W żywieniu drobiu dopuszczalne zawartości włókna surowego w paszy wynoszą: 4% dla kurcząt brojlerów i indycząt, 4,5% dla kur niosek, 7-12% dla kaczek i gęsi. Bogata mikroflora zasiedlająca jelita ślepe drobiu odgrywa pewną rolę w trawieniu włókna, zwłaszcza u ptaków wodnych ( gęsi), które trawią włókno w około 30%, u innych ptaków wynosi tylko ok. 7-8 % , gdyż pokarm przebywa w jelitach ślepych zbyt krótko.
9. Hemiceluloza ( występowanie, właściwości i znaczenie w żywieniu zwierząt).
Hemiceluloza - polisacharyd występujący w zdrewniałych tkankach roślin np. w ich nasionach, drewnie, stanowiąc często materiał zapasowy. W odróżnieniu od celulozy lepiej rozpuszcza się w wodnych roztworach zasad i łatwiej hydrolizuje pod wpływem mineralnych kwasów. Hemicelulozy dzieli się na kwaśne i obojętne lub na ksylany (z ksylozą), mannany (z mannozą), galaktany (z galaktozą). W skład hemiceluloz wchodzą często kwasy uronowe. Głównym źródłem hemicelulozy jest drewno, słoma, kolby kukurydziane. Hemiceluloza pełnią rolę substancji strukturalnej i zapasowej roślin. Hemiceluloza wchodzi w skład włókna surowego, które ma duże znaczenie w żywieniu zwierząt: korzystnie wpływa na motorykę przewodu pokarmowego i zawartość mikroflory. Jednak dla drobiu ma również działanie antyodżywcze- wzrasta lepkość paszy, utrudniony jest transport składników pokarmowych. Aby przeciwdziałać negatywnemu wpływowi składników włókna pokarmowego można zastosować dodatki enzymów rozkładających te polisacharydy nieskrobiowe. W żywieniu drobiu dopuszczalne zawartości włókna surowego w paszy wynoszą: 4% dla kurcząt brojlerów i indycząt, 4,5% dla kur niosek, 7-12% dla kaczek i gęsi. Bogata mikroflora zasiedlająca jelita ślepe drobiu odgrywa pewną rolę w trawieniu włókna, zwłaszcza u ptaków wodnych ( gęsi), które trawią włókno w około 30%, u innych ptaków wynosi tylko ok. 7-8 % , gdyż pokarm przebywa w jelitach ślepych zbyt krótko

10. Pektyny ( występowanie, właściwości i znaczenie w żywieniu zwierząt).
Pektyny- mieszanina węglowodanów występująca w ścianach komórkowych wielu roślin, wypełniają przestrzenie międzykomórkowe roślin. Pektyny są głównie polisacharydami, których główny łańcuch zawiera reszty kwasu D-galakturonowego. Pektyny wchodzi w skład włókna pokarmowego, które ma duże znaczenie w żywieniu zwierząt: korzystnie wpływa na motorykę przewodu pokarmowego i zawartość mikroflory. Jednak dla drobiu ma również działanie antyodżywcze- wzrasta lepkość paszy, utrudniony jest transport składników pokarmowych. Aby przeciwdziałać negatywnemu wpływowi składników włókna pokarmowego można zastosować dodatki enzymów rozkładających te polisacharydy nieskrobiowe. W żywieniu drobiu dopuszczalne zawartości włókna surowego w paszy wynoszą: 4% dla kurcząt brojlerów i indycząt, 4,5% dla kur niosek, 7-12% dla kaczek i gęsi. Bogata mikroflora zasiedlająca jelita ślepe drobiu odgrywa pewną rolę w trawieniu włókna, zwłaszcza u ptaków wodnych ( gęsi), które trawią włókno w około 30%, u innych ptaków wynosi tylko ok. 7-8 % , gdyż pokarm przebywa w jelitach ślepych zbyt krótko
11) b-glukan (występowanie, właściwości i znaczenie w żywieniu zwierząt)
Polisacharyd zbudowany z cząsteczek glukozy połączonych wiązaniami glikozydowymi. Występuje w ziarnach zbóż i komórkach niektórych grzybów. Należy do węglowodanów nieskrobiowych. Główne jego źródła w diecie to: jęczmień i owies. B-glukany są jednymi z podstawowych składników włókna pokarmowego. B-glukany są substancjami hydrofilnymi, pęczniejącymi w środowisku wodnym. Chłonąc wodę zwiększają lepkość treści jelit, przez co utrudniona jest perystaltyka i następuje depresja w trawieniu i wchłanianiu tłuszczu i innych składników pokarmowych. Są więc związkami antyżywieniowymi, zmniejszającymi wykorzystanie paszy, szczególnie u młodych zwierząt. Duża zawartościa b-glukanów charakteryzuje się ziarno jęczmienia i żyta.
12) arbinoksylany (występowanie, właściwości i znaczenie w żywieniu zwierząt)
Polisacharydy nieskrobiowe. Ich obecność w paszy wpływa na procesy wchłaniania u kurcząt. Gruczoły trawienne drobiu nie wydzielają enzymów zdolnych do rozkładu tych węglowodanów. Należy unikać nadmiaru polisacharydów nieskrobiowych, ponieważ ich frakcje rozpuszczone w wodzie i treści pokarmowej charakteryzuje tworzenie żeli i zwiększanie lepkości jelita cienkiego, co z kolei pogarsza wchłanianie i wykorzystanie: białka, aminokwasów, tłuszczu, minerałów i witamin. Należy przestrzegać poziomów granicznych dla pasz zawierających dużo polisacharydów nieskrobiowych (np. żyto, pszenżyto, jęczmień) i podawać te o niskiej zawartości (np. kukurydza, sorgo, ryż). Można również do paszy dodawać enzymy paszowe, które hydrolizują polisacharydy nieskrobiowe (np. arbinoksylzay) do oligosacharydów, które maja mniejsze skłonności do tworzenia żeli w jelicie cienkim.

13) Lignina (występowanie, właściwości i znaczenie w żywieniu zwierząt)
Jest substancją niezdefiniowaną chemicznie. Jest polimerem, lecz nie całkowicie węglowodanem. W przyrodzie występuje wraz z hemicelulozą i celulozą. Nie jest trawiona przez zwierzęta jej połączenia z celulozą obniżają strawność ścian komórkowych i masy organicznej pasz pochodzenia roślinnego. Jest związkiem nierozpuszczalnym w wodzie i nie ulegającym trawieniu w przewodzie pokarmowych zwierząt. Występuje głownie w zdrewniałych częściach roślin.

14) Kwas oleopalmitynowy (występowanie, właściwości i znaczenie w żywieniu zwierząt)
Jednonienasycony kwas tłuszczowy. Występuje w żółtku jaj ptaków.

15) Kwas oleinowy (występowanie, właściwości i znaczenie w żywieniu zwierząt)
Jednonienasycony kwas tłuszczowy typu omega-9.
Wraz z kwasem palmitynowym stanowi znaczna część tłuszczy mleka. Występuje w żółtku jaj ptaków (najwięcej u kur i kaczek).
Obecność tego kwasu w żywieniu ma znaczny wpływ na skład jaj

16. Kwas linolowy (C18), zaliczany do grupy co 6,
- niezbędny nienasycony kwas tłuszczowy, nie jest syntetyzowany przez organizm (należy do grupy witamin F) ,
-niedobór występuje rzadko u dzieci karmionych mlekiem odtłuszczonym i chorych żywionych dożylnie, posiłkami pozbawionymi tłuszczy,
-Występuje w tłuszczach roślinnych: olej słonecznikowy, w mniejszych ilościach w tłuszczach roślinnych,
-dla drobiu 10-23 g/kg mieszanki-> tylko dla grup szybko rosnących

17. Sprzężony kwas linolowy –CLA
-pośredni produkt przemiany kwasu linolowego do stearynowego powstający dzięki bakt. celulolitycznym w żwaczu,
-Występuje naturalnie w tłuszczu mlecznym,jako dodatek paszowy pozyskiwany z oleju słonecznikowego,
-wykazuje właściwości antymiażdżycowe,
-zapobiega otyłości,
-hamuje rozwój niektórych nowotworów,
-działa odpornościowo

18. Kwas α-linolenowy (C18), co 3
-występuje w oleju lnianym i konopiowym
-uważany za NNKT( egzogenny bo nie jest syntetyzowany przez organizm)

19.Kwas γ-linolenowy (C18), co 6,
-niedobór powoduje suchość skóry, przez co traci elastyczność co przyspiesza tworzenie się zmarszczek,
-występuje w nasionach wiesiołka i czarnej porzeczki
-prekursor prostaglandyny czynnej pochodnej kwasu arachidowego

20. Kwas arachachidowy (C20), co 6,
-równoważnik występującego w orzeszkach ziemnych kw. Arachidowego
-należy go unormować w żywieniu kotów.

21. Fityniany — sole kwasów fitynowych. Występują w zbożach (szczególnie otrębach), nasionach roślin strączkowych oraz orzechach. Osłabiają wchłanianie minerałów takich jak wapń, magnez, żelazo i cynk oraz uniemożliwiają ich wykorzystanie przez organizm.

22. Biodostępność, to stopień przyswojenia i wykorzystania przez organizm składnika odżywczego zawartego w produkcie bądź w posiłku. Decyduje o niej wiele czynników, m.in. obecność związków ułatwiających lub utrudniających trawienie i wchłanianie danego składnika. Dlatego też odpowiednie łączenie produktów spożywczych może skutecznie poprawiać ich biodostępność. Na biodostępność pierwiastków ma zatem wpływ ich forma (czy są w postaci wolnej czy związanej) oraz ich proporcje z innymi składnikami (witaminami, pierwiastkami itd.). Duży wpływ na przyswajalność pierwiastków ma też obecność w pożywieniu substancji antyodżywczych, które utrudniają ich wchłanianie.
23. Do czynników wpływających na biodostępność wapnia należą: obecność laktozy, białka, kwasów organicznych (zwiększają wchłanianie), a także kwasu szczawiowego, błonnika, fitynianów, tłuszczu (zmniejszają wchłanianie).
Obecność dodatkowych ilości białka i laktozy poprawia biodostępność wapnia zawartego w mleku. Dlatego wapń ze wzbogaconego mleka jest łatwiej przyswajalny niż pochodzący z mleka półtłustego. Obecność kwasu szczawiowego szczególnie niekorzystnie wpływa na przyswajanie wapnia. Dlatego wszystkie produkty spożywcze bogate w kwas szczawiowy należy łączyć z produktami mlecznymi. W ten sposób można zneutralizować kwas szczawiowy i uniemożliwić jego wchłonięcie przez organizm. Kwas szczawiowy łączy się bowiem z wapniem w nierozpuszczalne i nieprzyswajalne kompleksy szczawianu wapnia.
24.Przyswajalność fosforu zależy od innych składników pożywienia. Wchłanianie fosforu pogarsza duża ilość fitynianów, a także obecność w pożywieniu wapnia i magnezu przez co tworzą się nierozpuszczalne kompleksy wapniowo-magnezowo-fosforowe. Ujemny bilans gospodarki tym pierwiastkiem może również spowodować bardzo duże spożycie fruktozy (przekraczające 20% zapotrzebowania energetycznego), której nadmiar zwiększa wydalanie fosforu z organizmu. Do prawidłowego wchłaniania fosforu niezbędna jest również witanima D.

25. Chelaty- kompleksowe połączenia pierwiastków z cząsteczkami organicznymi skutecznie uzupełniającymi niedobory pierwiastków, umożliwiającymi prawidłowy rozwój organizmu oraz podwyższającymi zdrowotność zwierząt.
Pozytywne właściwości- tworzą połączenia z drożdżami, metioniną, cysteiną, histydyną, glicyną.
zwiększa to przyswajalność substancji i chroni przed wiązaniami w nierozpuszczalne związki chemiczne.
W czasie procesu kompleksowania, cząsteczki minerałów w chelatach zostają zobojętnione (nie posiadają ładunków elektrycznych) dzięki czemu nie powodują dezaktywacji witaminy C, E, oraz witamin z grupy B. Dodatkowo związanie tych cząsteczek z aminokwasami sprawia, że zanikają antagonizmy pomiędzy minerałami podanymi w formie organicznej. Chelaty są wchłaniane przez organizm zwierzęcia w sposób charakterystyczny dla aminokwasów, z którymi są związane mikroelementy. W znacznym stopniu przyspiesza to i ułatwia przyswajanie tak podanych mikroelementów oraz umożliwia bezpośrednie docieranie w miejsca, gdzie występuje ich największy deficyt. Zdecydowanie lepsza bioprzyswajalność chelatów [ w granicach 90% w porównaniu z nieorganicznymi formami mikroelementów ok. 10-30 % ] pozwala również na zmniejszenie dawki mikroelementu przy jednoczesnym zwiększeniu jego pobrania przez zwierzę, a tym samym znacznie poprawia wyniki produkcyjne. Istotne znaczenie ma również niższa reaktywność mikroelementów ze źródeł organicznych niż z połączeń nieorganicznych, dzięki czemu zwiększa się trwałość witamin w premiksach.
Negatywne właściwości- tworzą związki z kwasem fitynowym (fityniany P, Ca, Zn, Fe, Mg), zmniejszając wchłanianie składników mineralnych. Powodują powstawanie kwasu szczawiowego.

26. Synergizm jest to zjawisko wzajemnego wzmocnienia działania kilku substancji wtedy, gdy występują razem w danym środowisku.
Antagonizm- zasada pracy przeciwnie działających substancji.

27. Witamina A:
Synergistyczny wpływ: kompleks witamin B, C, D, E, wapń, fosfor, cynk
Antagonistyczny wpływ: światło, wysoka temperatura, powietrze, siarczan żelaza, dikumarol, benzoesan sodu, azotyny, aflatoksyny, DDT, biegunki, dysfunkcje żółci i trzustki, niedobory wit. D
28. Witamina D:
Synergistyczny wpływ: Wit. A, C, E, wapń, fosfor, niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe, światło słoneczne
Antagonistyczny wpływ- hmm, nic nie było ani w tabelce ani w Internecie, więc podejrzewam że po prostu brak

29. Synergizmy i antagonizmy - witamina E
Synergistyczny wpływ: A, kompleks witamin B, C, mangan, selen, fosfor, niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe
Antagonistyczny wpływ: światło, powietrze, mrożenie, siarczan żelaza
30. Synergizmy i antagonizmy - witamina C
Synegistyczny wpływ: A, B2, B6, E, flawonoidy, wapń, magnez, cynk
Antagonistyczny wpływ: długie przechowywanie, światło, wysoka temperatura, środowisko zasadowe, powietrze stres

31. Synergizmy i antagonizmy - Ca
Synergistyczny wpływ: A, D, C, żelazo, magnez, fosfor(proporcja 2:1), mangan, cynk, laktoza, niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe
Antagonistyczny wpływ: kwas szczawiowy, kwas fitynowy, aspiryna, aluminium, barbiturany, nadmiar tłuszczu, soli
32. Synergizmy i antagonizmy - P
Synergistyczny wpływ: A, D, żelazo, wapń, mangan, białko, niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe
Antagonistyczny wpływ: aluminium, nadmiar żelaza i magnezu
Czynniki wpływające na potrzeby pokarmowe kur niosek:
potencjał genetyczny
masy ciała
fazy nieśności
mikroklimtu pomieszczeń
systemu utrzymania
założonej intensywności żywienia

33. Potrzeby energetyczne niosek.
34.Potrzeby białkowe niosek.
35.Zapotrzebowanie niosek na składniki mineralne Ca i P.
Pytanie 33, 34 i 35 odpowiedź wspólna
Zapotrzebowanie kur niosek na składniki pokarmowe zależy od :
-kierunku użytkowania
-rasy
-masy ciała
-wieku
-ilości dziennie pobranej mieszanki
-systemu utrzymania
-mikroklimatu pomieszczeń
-strefy geograficzno-klimatycznej
-pory roku (temp. W pomieszczeniu i na zewnątrz)
Przy określeniu intensywności żywienia i zapotrzebowania drobiu na składniki pokarmowe, szczególnie białko i składniki mineralne należy uwzględnić również problem minimalizacji emisji nie wykorzystanych metabolitów do środowiska.
33. Energia metaboliczna 11,2 - 11,6 MJ/kg
34. Białko ogólne 150-170 g/kg
35. Wapń 35-36 g/kg
Fosfor przyswajalny 3,3 – 3,7 g/kg
36. Żywienie niosek w różnych systemach utrzymania.
Kury utrzymywane w klatkach nie mają dostępu do innych źródeł składników pokarmowych poza otrzymywaną pasza, dlatego mieszanka treściwa powinna być starannie dopracowana, aby dostarczała nioskom wszystkie niezbędne składniki . Kury w klatkach mają ograniczony ruch, dlatego należy zmniejszyć ilość energii o około 10-15%. Kury z dostępem do wybiegu mają wyższe zapotrzebowanie na energię. Ważną rolę odgrywa dobre opierzenie tych ptaków, aby zmniejszyć straty ciepła, dlatego dietę uzupełnia się większą ilością aminokwasów siarkowych niezbędnych w syntezie białka piór.

Czynniki wpływające na stan równowagi mikrobiologicznej
Najliczniejsze populacje mikroorganizmów bytują w wolu i końcowym odcinku przewodu pokarmowego, zwłaszcza w jelitach ślepych. Najważniejszym zadaniem gospodarki kwasowo zasadowej u drobiu jest, utrzymanie wartości pH na stałym poziomie. Stabilizacja kwasowości przewodu pokarmowego ogranicza rozwój chorobotwórczych drobnoustrojów i zwiększa produkcyjność ptaków. Przy pH poniżej 4,2 utrudniony jest rozwój patogenów, szczególnie E. coli, Salmonelli, Clostridium, Staphylococcus. W pH obojętnym bakterie E. coli namnażają się 12 razy szybciej. Zakwaszenie wody nie wywiera negatywnego wpływu na organizm ptaków, a wręcz sprzyja rozwojowi korzystnej mikroflory jelitowej, oraz zwiększa przyrosty masy ciała, poprzez aktywowanie enzymów trawiennych. W hodowli drobiu często stosuje się kwas mlekowy o stężeniu 50% który obniża pH do<5 i wykazuje działanie bakteriostatyczne. 0,2% roztwór tego kwasu dodaje się przez 3 dni do wody pitnej przy każdej nowej partii lub w wypadku stwierdzenia biegunki, utraty apetytu lub innych zaburzeń. Stosuje się również zmodyfikowane kwasy organiczne w kombinacji z estrami kwasów tłuszczowych i ich soli. Utrzymują one obniżoną wartość pH w dwunastnicy, powodując wzrost wydzielania soku trzustkowego i zwiększając aktywność enzymów wchodzących w jego skład.
To było (nie wiem czy to dobrze, ale chyba to co się odnosi do ludzi, to niekoniecznie musi się odnosić do drobiu) : „zła dieta, stres, zatrzywanie antybiotyków, zaburzenia trawienia, osłabienie perystaltyki jelit, starzenie się organizmu (znalezione na necie na jakieś stronie dla ludzi- ale to też zwierzęta xD.Nic innego nigdzie nie znalazłem )”


Antybiotyki w żywieniu zwierząt
Antybiotykowe stymulatory wzrostu:
poprawa efektów produkcyjnych zdrowych zwierząt
kontrola równowagi mikrobiologicznej jelit
eliminacja przewlekłych infekcji jelitowych ( ograniczanie ilości bakterii gram+ Clostridium i gram- E. Coli)
utrzymanie korzystnej mikroflory jelit (lactobacillus sp. , Bifidobacterium sp.)

Od. 1 stycznia 2006- całkowity zakaz stosowania antyb w żywieniu zw

Korzyści osiągane ze stosowania antybiotyku w żywieniu zwierząt polegają na tym, że przyśpieszają one rozwój, pobudzają apetyt, zabezpieczają przed niektórymi chorobami, zmniejszają liczbę zwierząt niedorozwiniętych oraz zwiększają przyswajalność białka przez organizm zwierzęcy. Szczególnie wyraźny wpływ mają antybiotyki na wytwarzanie większości witamin w przewodzie pokarmowym.( Z NETA)

Konserwanty( zakwaszacze) w żywieniu zwierząt
Konserwanty- mieszanina zw. Organicznych i ich soli( kw. Propionowy, mrówkowy mlekowy, winowy octowy itd.) + zw. Nieorganiczny ( kw. Fosforowy).
Konserwanty:
w przewodzie pokarmowym tworzą warunki sprzyjające rozwojowi ...rzystnych acidofilnych bakterii kw. Mlekowego
hamują rozwój Salmonelli i E. Coli , Clostridium i Campylobacter (pH poniżej 4.5)
bakteriostatyczne działanie grupy karboksylowej (COOH)
zmniejszają buforujące własności pasz mineralnych (kreda, fosforan)
obniżają pH treści przełyku (wola) i żołądka zwierząt
działają przeciwutleniająco i stanowią źródło energii
41. Probiotyki w żywieniu zwierząt
To określenie zastrzeżone dla preparatów lub produktów, które zawierają żywe komórki mikroorganizmów, podawane jako dodatki. - Obniżają ph treści, - bakterie przeprowadzają fermentację węglowodanów do kwasu głównie mlekowego, octowego, propionowego, - utrudniają powstawanie niekorzystnej flory bakteryjnej, - wytwarzają bakteriocyny.
Zwierzętom podaje się w pierwszych dniach życia lub po leczeniu antybiotykami( zasiedlają korzystną florę bakteryjną). Poprawa zdrowia zwierząt w konsekwencji prowadzi do zwiększenia przyrostów i wykorzystnia paszy. Probiotyki nie są trawione w przewodzie pokarmowym i mają bardzo korzystny wpływ na organizmy zwierzęce poprzez selektywną stymulacjęzwrostu i/lub aktywacje jednej lub określonej liczny bakterii działających zdrowotnie na przewód pokarmowy przyczyniając się do poprawy równowagi w składzie mikroflory jelitowej.
Prebiotyki w żywieniu zwierząt
Prebiotyki w dalszych odcinkach przewodu pokarmowego ulegają fermentacji z wytworzeniem się kwasów organicznych i obniżeniu ph. Powstają w ten sposób warunki niekorzystne dla rozwoju Clostridium i Sallmonelli. Rozpulchniają treść pokarmową jelit, poprawiając prystaltyke.
Enzymy paszowe w życiu zwierząt
enzymy endogenne nie rozwalniją polisacharydów o budowie innej niż skrobia. Enzymy wyływają pośrednio na równowagę mikrobiologiczną, powodując ograniczoną liczbę Clostridium i E. Coli. Enzymy egzogenne są pochodnymi grzybów i bakterii. Cząsteczki polisacharydów ulegają rozkładowi do oligosacharydów. Pośrednio zmniejszają tempo przrepływu treści pokarmowej do jelita, gruczołów trawiennych, zmniejsza się mikrobiologiczny rozkład soków trawiennych w jelicie cienkim. Ograniczeniu ulegają ilości niestrawionych resztek i wytwarzanie KKT w jelicie.
44. Fitobiotyki w żywieniu zwierzat
To zioła i ekstrakty z ziół, olejki eteryczne i przyprawy kuchenne. Rośliny zawierają substancje obronne, lub metabolity, które stosowane w niewielkich ilościach mają działanie pobudzające i korzystne dla organizmu zwierzęcego