1. Rodzaje grup kapitałowych

M. Trocki wyróżnia następujące rodzaje grup kapitałowych:

• Wg dziedziny działalności ( przemysłowe, budowlane, bankowe )

• Wg powiązań działalności ( pionowe, poziome, konglomeraty )

• Wg zasięgu działalności ( lokalne, krajowe, międzynarodowe, światowe )

• Wg celu działalności ( operacyjne, zarządcze, finansowe, pokrewne )

• Wg złożoności struktury ( proste, złożone, bardzo złożone )

• Wg rodzaju działalności ( prywatne, państwowe, samorządowe )

Grupy kapitałowe są różnie określane w literaturze :

Koncern – zgrupowanie jednostek gospodarczych wyodrębnionych pod względem ekonomicznym i prawnym, zarządzane przez jednostkę wiodącą prowadzącą własną działalność gospodarczą o podstawowym znaczeniu dla zgrupowania

Trust – forma łączenia niezależnych firm w nowe przedsiębiorstwo w formie spółki, której uczestnicy tracą osobowość prawną i często gospodarczą; zgrupowanie producentów podobnego wyrobu

Korporacja – wielkie przedsiębiorstwo przemysłowe dysponujące własnymi oddziałami, filiami i spółkami na rynkach obcych

Konsorcjum – okresowe zrzeszenie producentów itp., którzy mają na celu przeprowadzenie na własny rachunek operacji finansowej i innych; konsorcjum przybiera formę S.C. lub S.A.

Konglomerat – zjednoczenie przedsiębiorstw, wyrażające się dużym zróżnicowaniem działalności gospodarczej; przedsiębiorstwa konglomeratu są równe w stosunku do siebie

Holding – jest to forma prawna przejęcia kontroli kapitałowej nad innymi przedsiębiorstwami, które stają się podmiotami zależnymi

Kartel – organizacja przedsiębiorstw tej samej gałęzi, produkujących towary tego samego asortymentu, mająca na celu bądź ograniczenie poszczególnych form konkurencji między tymi przedsiębiorstwami, bądź stworzenie organizacji monopolistycznej, regulującej wspólną dla wszystkich cenę

1. Motywy tworzenia grup kapitałowych

I grupa motywatorów (m.in.): wysokie zadłużenie, niedostatek środków finansowych, niski poziom kapitałów spółek, możliwość restrukturyzacji oddłużeniowej, wadliwy system zarządzania, budowa struktury wielopodmiotowej, wprowadzenie controllingu

II grupa motywatorów (m.in.): zagrożenie spowodowane wzrostem konkurencji, wykorzystanie pozycji monopolistycznej grupy, zagrożenia wynikające ze spadku popytu, trudności o charakterze ogólnogospodarczym, usprawnienie struktury organizacyjnej i zarządzania

III grupa motywatorów (m.in.): utrzymanie posiadanej pozycji na rynku krajowym oraz jego poprawę, możliwość wejścia na rynki zagraniczne, osiągnięcie zdolności do samofinansowania, wchodzenie na giełdę spółek dominujących, zwiększenie kapitałów własnych, wchodzenie na giełdę spółek dominujących

1. Ocena gospodarki finansowej grupy kapitałowej – obszar oceny

1. Ocena syntetyczna

2. Ocena wyników bieżących w ujęciu wieloletnim obejmująca strumienie wpływów i wydatków w ujęciu memoriałowym, w zgrupowaniu jako całości i w przekroju jednostek zależnych i stowarzyszonych; wyniki finansowe tego obszaru kształtują majątek zgrupowania i strukturę źródeł jego finansowania

3. Stan i struktura majątku oraz źródeł jego finansowania (analiza pionowa, dynamiczna, pozioma)

4. Analiza przepływu rachunków gotówkowych – daje ważne informacje, jaki obszar działalności kreuje dodatnie lub ujemne wyniki gotówkowe : obszar operacyjny, inwestycyjny i finansowy; dostarcza wskaźników gotówkowych umożliwiających korektę wyników finansowych

5. Analiza wskaźnikowa – podstawa : informacje zawarte w sprawozdaniu; syntetyzuje efektywność poszczególnych obszarów gospodarki finansowej, jak : rentowność, płynność, sprawność zarządzania aktywami bieżącymi i zobowiązaniami, efektywność kapitałów itp.

1. Narzędzia pomiaru zjawisk gospodarczych

Narzędziami pomiaru zjawisk gospodarczych są wskaźniki ekonomiczne różnego charakteru:

- statyczne, ujmujące stan finansowy na pewien moment

- dynamiczne, informujące o osiągniętych wynikach finansowych w ciągu badanego okresu – może to być : postęp, stagnacja lub regres

- syntetyczne, charakteryzujące się dużą pojemnością zjawisk gospodarczych

- cząstkowe, o małej pojemności zjawisk gospodarczych

- brutto

- netto – „oczyszczone” wskaźniki brutto

1. Metody oceny bieżących wyników finansowych grupy kapitałowej

W ocenie gospodarki finansowej całej grupy stosuje się metodę dedukcyjną, która polega na prezentacji wyników najbardziej syntetycznych, przedstawiających sytuację finansową całego zgrupowania

1. Istota finansów w grupach kapitałowych

Finanse, niezależnie od charakteru przedsiębiorstwa i formy jego własności, spełniają wiele ważnych funkcji :

• Dokonują pomiaru zjawisk gospodarczych, umożliwiają ich agregację, porównywalność i ocenę efektywności

• Obsługują procesy gospodarcze we wszystkich fazach ich występowania i umożliwiają ich kontrolę

• Aktywizują procesy gospodarcze i stymulują ich efektywność

• Warunkują rozwój przedsiębiorstwa i jego przetrwanie na rynku

1. Etapy oceny bilansu grupy kapitałowej

1. Wstępna ocena bilansu – na etapie tym omawia się wstępnie ocenę bilansów, zaraz po ich sporządzeniu, na podstawie wielkości absolutnych, nie ujętych jeszcze w tablicach analitycznych. Przedstawione informacje pozwalają na zorientowanie się organom zarządzającym, czy okres sprawozdawczy wykazuje poprawę, czy też regres w rozwoju badanych podmiotów, znajdujący swój wyraz w wielkości i strukturze majątku oraz źródłach jego finansowania

2. Ocena struktury bilansu

3. Etap trzeci – stanowi on rozwinięcie i potwierdzenie słuszności oceny w dwóch poprzednich etapach. Ten etap oceny zajmuje się badaniem rozwoju majątku przedsiębiorstwa ( zgrupowania ) i źródeł jego finansowania. Narzędziami pomiaru zmian zachodzących w majątku i źródłach jego finansowania są wskaźniki dynamiczne. Mogą one dokonywać pomiaru wielkości zmian w czasie odnoszonych do podstawy stałej lub zmiennej

4. Ocena poziomu bilansu – ocena ta wiąże i uogólnia informacje zawarte w aktywach i pasywach bilansu oraz RZiS. Przedstawia relacje zachodzące między tymi informacjami. Chodzi tu o relacje zarówno strukturalne, jak i dynamiczne

1. Istota rachunku przepływów pieniężnych i metody jego sporządzania

Rachunek przepływów pieniężnych stanowi integralną część sprawozdania finansowego. Pokazuje miejsca generowania gotówki ( lub jej brak ) w przedsiębiorstwie oraz wielkość strumieni pieniężnych wpływających i wypływających z jednostki gospodarczej w wyodrębnionych obszarach działalności gospodarczej. Przedstawia tym samym zestawienie przepływów pieniężnych, które miały miejsce w przedsiębiorstwie w określonym czasie. Rachunek ten zawiera bogaty zasób informacji użytecznych dla oceny możliwości przedsiębiorstwa w zakresie generowania gotówki i jej ekwiwalentów, zmian w aktywach netto, płynności i jego wypłacalności zgromadzonymi zasobami gotówki. Rachunek przepływów pieniężnych urealnia wyniki ewidencji memoriałowej prezentowane w RZiS.

UoR daje możliwość wyboru jednej z dwóch metod sporządzania rachunku :

• Metoda bezpośrednia – polega ona na tym, że wykazuje się poszczególne rodzaje operacji gotówkowych ( wpływów i wydatków ). Uzyskany tą drogą nowy rachunek wyników obejmuje wyłącznie przychody i rozchody gotówkowe. Zamiast zysku netto występuje gotówka netto osiągnięta na odpowiednim rodzaju działalności

• Metoda pośrednia – ma charakter ogólniejszy. Ogranicza się do modyfikacju zysku netto ( bądź straty ) poprzez dodawanie i odejmowanie odpowiednich zmian w wielkości aktywów i pasywów. W rezultacie kwota zysku zostaje przekształcona w kwotę gotówki netto uzyskanej ( bądź utraconej ) w efekcie określonego rodzaju działalności

1. Narzędzia i obszary oceny ważniejszych obszarów gospodarki finansowej grupy kapitałowej

Analiza finansowa RZiS i bilansu majątkowego nie obejmują wielu ważnych obszarów gospodarki finansowej badanych podmiotów gospodarczych. Obszary takie są oceniane są za pomocą szerokiego zestawu wskaźników syntetycznych. Dostarczają one informacji o efektywności procesów gospodarczych i sprawności zarządzania finansami w zgrupowaniu jako całości i w przekroju ekonomicznie wyodrębnionych jednostek.

Obszary oceny :

• Ocena płynności finansowej – rozwinięcie oceny składników majątku obrotowego i bieżących zobowiązań ; 3 wskaźniki pomiaru tej płynności

• Ocena sprawności zarządzania – pomaga w pełniejszej ocenie płynności finansowej ; 7 wskaźników

• Ocena zdolności płatniczej ; 7 wskaźników

• Ocena wydajności gotówkowej – obrazuje efektywność różnych obszarów gospodarki finansowej mierzoną przepływami gotówki; 5 wskaźników

• Ocena efektywności gospodarczej; 8 wskaźników

• Ocena stanu gospodarki finansowej – przydatna przy prezentacji grupy kapitałowej na zewnątrz. Chodzi tu głównie o możliwość pozyskiwania kapitałów na rynku kredytowym i rynku papierów wartościowych; 4 wskaźniki

• Ocena efektywności majątku trwałego; 6 wksaźników

• Ocena wpływu jednostek grupy kapitałowej na jej wynik finansowy; 4 wskaźniki

• Ocena efektywności jednostek stowarzyszonych – grupy holdingowe są również zasilane przez jednostki stowarzyszone; 3 wskaźniki

• Ocena efektywności kapitału akcyjnego; 6 wskaźników

1. Pojęcie kapitału obrotowego i źródła jego finansowania

Kapitał obrotowy – nadwyżka aktywów obrotowych nad zobowiązaniami krótkoterminowymi

Można wyróżnić dwa pojęcia kapitału obrotowego :

• Kapitał obrotowy brutto – wysokość lokat kapitałowych w aktywa bieżące, niezależnie od źródeł pozyskiwania tych kapitałów

• Kapitał pracujący netto – różnica pomiędzy aktywami bieżącymi i zobowiązaniami bieżącymi firmy. Można go określić jako kapitał własny w obrocie

Źródła finansowania krótkoterminowego aktywów obrotowych :

1. Pasywa stałe – zobowiązania z tytułu :

• Wynagrodzeń

• VAT

• Podatku dochodowego

• Składek na ubezpieczenie społeczne

• Dochodów przyszłych okresów

1. Kredyty kupieckie – wzajemne zadłużenie przedsiębiorstw, będące wynikiem sprzedaży z odroczoną płatnością i księgowane jako zobowiązania wobec dostawców u nabywcy i należności od klientów u sprzedawcy

2. Weksle własne – pełnią funkcje kredytowe. Odbiorca za otrzymany towar „płaci” wekslem z odroczonym terminem płatności. Dostawca przekazuje weksel do dyskonta w banku i otrzymuje zapłatę za sprzedany towar

3. Factoring – krótkoterminowe finansowanie dostawy towarów i usług przez podmiot, który pośredniczy w procesie rozliczeń finansowych pomiędzy dostawcą i odbiorcą; przeniesienie wierzytelności handlowych z wierzyciela na faktora

4. Kredyty krótkoterminowe – najbardziej popularne źródło finansowania aktywów bieżących

1. Źródła pozyskiwania kapitałów przez spółki kapitałowe

Źródła pozyskiwania kapitałów przez spółki kapitałowe można podzielić na :

1. Kapitały własne – podstawowe źródło finansowania

• Emisja akcji

• Warranty

• Contingent value rights – instrument pochodny uprawniający właściciela do sprzedaży akcji po z góry ustalonej cenie

• Kapitał zakładowy

• Kapitał zapasowy

• Kapitał z aktualizacji wyceny

• Kapitały rezerwowe

• Zyski i amortyzacja

• Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania

• RMB

1. Kapitały obce

• Venture capital

• Kredyty bankowe

• Leasing

• Factoring

• Kredyty kupiecki

• Fundusze unijne

1. Struktura rynku kapitałowego

Uczestnikami rynku kapitałowego są :

• Emitenci różnego rodzaju papierów wartościowych

• Inwestorzy indywidualni i zbiorowi

• Podmioty obsługujące rynek kapitałowy

Do głównych segmentów rynku kapitałowego zalicza się :

• Rynek instytucjonalny – na którym funkcjonują banki komercyjne, instytucje ubezpieczeniowe; na rynku tym lokuje się długoterminowe depozyty i udziela długoterminowych kredytów oraz przyjmuje się wkłady długoterminowe

• Rynek otwarty – występuje tu rynek akcji, obligacji i instrumentów pochodnych

• Rynek kredytu hipotecznego

1. Warunki pozyskiwania kapitałów na rynku papierów wartościowych

2. Nadzór nad rynkiem kapitałowym

Organem, który nadzoruje rynek kapitałowy oraz rynek instrumentów finansowych jest Komisja Nadzoru Finansowego. Celem nadzoru jest zapewnienie prawidłowego funkcjonowania rynku kapitałowego, w szczególności bezpieczeństwa obrotu oraz ochrony inwestorów i innych jego uczestników a także przestrzegania reguł uczciwego obrotu.

1. Warunki wprowadzenia papierów wartościowych na giełdę

Emitent zanim wyemituje papiery wartościowe i wprowadzi je do obrotu publicznego i giełdowego musi przeprowadzić wiele czynności :

1. Prace studyjne uzasadniające celowość i efektywność emisji

2. Uchwała walnego zgromadzenia akcjonariuszy o wprowadzeniu spółki do obrotu publicznego

3. Sporządzenie prospektu emisyjnego

4. Za pośrednictwem biura maklerskiego oferującego akcje, spółka musi złożyć wniosek o dopuszczenie do publicznego obrotu i prospekt emisyjny do KNF

5. Decyzja KNF

6. Podpisanie umowy z KDPW

7. Złożenie do zarządu giełdy wniosku o dopuszczenie do obrotu giełdowego

1. Indeksy giełdowe

Informują one inwestorów o tendencjach, jakie aktualnie panują na rynku, o zmianie cen akcji określonej grupy spółek

1. Rodzaje kredytów bankowych i warunki ich pozyskiwania

Rodzaje kredytów :

1. Przedmiot kredytowania :

• Obrotowe – finansowanie bieżącej działalności gospodarczej, kiedy własne źródła finansowania są niewystarczające

• Inwestycyjne

• Na finansowanie projektów inwestycyjnych

1. Długość okresu kredytowania :

• Krótkoterminowego

• Średnioterminowe

• długoterminowe

1. Forma udzielonego kredytu i sposoby jego spłaty :

• Na rachunku bieżącym

• Na rachunku kredytowym

1. Forma zabezpieczenia – kredyty zabezpieczone osobiście lub rzeczowo

Warunki otrzymania kredytu :

Banki, chcąc zabezpieczyć się przed ryzykiem niewypłacalności klienta podejmują następujące działania : badają zdolność kredytową, oceniają efektywność przedsięwzięcia inwestycyjnego, żądają odpowiedniego zabezpieczenia kredytu

Wniosek kredytowy jest wstępnym dokumentem, w którym przedsiębiorstwo zgłasza do banku zapotrzebowanie na kredyt potrzebny na sfinansowanie odpowiedniego rodzaju działalności. Aby wniosek był przyjęty i rozpatrzony, musi dojść do konsultacji między bankiem, a przedsiębiorstwem. Bank bada również perspektywy rozwojowe przedsiębiorstwa oraz efektywność przedsięwzięcia, które ma być przedmiotem kredytowania. Po złożeniu wniosku, banki dokonują oceny ekonomiczno – finansowej przedsiębiorstwa dla minimalizacji ryzyka kredytowego.

1. Przyszła wartość pieniądza – jej istota i rodzaje czynników oprocentowania

Istota przyszłej wartości pieniądza wyraża się w stałym powiększaniu ulokowanej kwoty pieniężnej w miarę upływu czasu. Powiększanie ulokowanej kwoty jest uwarunkowane stałą kapitalizacją odsetek. Powoduje ona systematyczny przyrost kwoty stanowiącej podstawę naliczania odsetek w przyjętej wysokości. Do tego celu służą czynniki oprocentowujące ujmowane w tablicach matematycznych.

Na zmianę przyszłej wartości pieniądza w czasie wpływają trzy czynniki :

- wysokość stopy procentowej

- czas utrzymywania lokaty

- częstotliwość kapitalizacji odsetek

1. Rodzaje stóp procentowych i ich zastosowanie

• Nominalna stopa procentowa – jest powszechnie stosowana przy oprocentowaniu kapitału raz w roku. Wszelkie lokaty pieniężne w bankach są oprocentowywane w końcu roku, niezależnie od zastosowanej stopy procentowej – stałej, czy zmiennej.

• Efektywna stopa procentowa – występuje wówczas, jeżeli oprocentowanie kapitału jest stosowane wcześniej – co pół roku, co kwartał, co miesiąc lub codziennie

• Realna stopa procentowa – jest pojęciem abstrakcyjnym, równoważy podaż funduszy pieniężnych ze zgłaszanym na nie przez inwestorów popytem w warunkach bez inflacji, ryzyka, preferencji płynności

• Bieżąca stopa procentowa

1. Aktualna wartość pieniądza – rodzaje czynników dyskontujących

Aktualna wartość pieniądza jest odwrotnością przyszłej wartości pieniądza. Jej obliczanie dotyczy sum pieniężnych, które mają być otrzymywane w przyszłości. Wynik obliczania aktualnej wartości pieniądza ma odpowiedzieć na pytanie : jaka jest obecna wartość dochodów, które uzyskamy w przyszłym okresie.

Rodzaje czynników dyskontujących :

• Proste – są zawsze mniejsze od jedności, tracą wartość w miarę wydłużania się przyszłych okresów wpływu pieniądza, mają uniwersalny charakter – mają zastosowanie wszędzie tam, gdzie występują nieregulowane dochody

• Skumulowane – są zawsze większe od jedności z wyjątkiem pierwszego roku, w którym czynnik prosty i skumulowany są równe, stanowią one sumę czynników prostych, mają zastosowanie wszędzie tam, gdzie występują regularne co do wysokości płatności roczne

1. Właściwości prostych czynników dyskontowych i ich zastosowanie

Proste czynniki dyskontowe :

• Są zawsze mniejsze od jedności

• Tracą wartość w miarę wydłużania się przyszłych okresów wpływów pieniądza

• Tempo spadku wartości przyszłych dochodów jest proporcjonalne do wysokości stopy procentowej i obliczonych na jej podstawie czynników dyskontujących

• Mają uniwersalny charakter – mają zastosowanie wszędzie tam, gdzie występują nieregulowane dochody

Zastosowania prostych czynników dyskontujących – mogą służyć do :

• Oceny efektywności przedsięwzięć rozwojowych ( lokat kapitałowych w różne przedsięwzięcia inwestycyjne )

• Wyceny wartości przedsiębiorstw

• Oceny aktualnej wartości projektowanych przepływów pieniężnych

• Oceny aktualnej wartości akcji, obligacji i innych papierów wartościowych

1. Metody wyceny akcji i obligacji

1. Akcje

1. Metody majątkowe :

- metoda wartości księgowej – wartość akcji oblicza się przez podzielenie dochodu netto ze sprzedaży wszystkich aktywów przez liczbę wyemitowanych akcji zwykłych

- metoda wartości likwidacyjnej – metoda bardziej realistyczna od metody wartości księgowej; od przychodów odejmuje się zobowiązania i roszczenia, a także kapitał uprzywilejowany. Uzyskany w ten sposób dochód netto dzieli się przez liczbę wyemitowanych akcji zwykłych

1. Metody wykorzystujące relację ceny rynkowej akcji do dochodu – cena rynkowa akcji / bieżący dochód netto przypadający na jedną akcję;

Metoda ta ma przewagę nad metodami majątkowymi. Bierze się tu pod uwagę projektowane dochody ( zyski ) na podstawie dotychczasowych wyników i perspektyw firmy

1. Metoda oczekiwanych dochodów – metoda ta najpowszechniej stosowana ogniskuje uwagę na dywidendach jako jedynym wskaźniku

2. Metody bazujące na wysokości wypłacanej lub planowanej dywidendy – wartość akcji jest zależna od wysokości dywidendy i rynkowej stopy procentowej. Wartość akcji oblicza się w rezultacie zdyskontowania wysokości dywidendy i dochodu ze sprzedaży akcji w odpowiednim okresie w przyszłości

3. Metody będące rezultatem działania mechanizmu rynkowego

1. Obligacje – ich wartość rynkowa zależy od rynkowej stopy procentowej i wysokości kwoty, jaką przynosi obligacja każdego roku

Wartość rynkową obligacji możemy obliczyć dwoma sposobami :

1. Za pomocą skumulowanych czynników dyskontowych, którymi aktualizuje się kwoty uzyskane z tytułu posiadania obligacji

2. Za pomocą prostych czynników zdyskontowania rocznych kwot uzyskiwanych z tytułu posiadania obligacji, w tym również jej wartość nominalną w roku wykupu przez emitenta

1. Narzędzia pomiaru efektywności inwestycji rzeczowych

Ocena projektów inwestycyjnych może być oparta na różnych podstawach wyrażających efekty ekonomiczne w różnych postaciach. Może to być :

• Graniczna stopa zwrotu ( ? ) – stanowi wstępne narzędzie selekcji projektów inwestycyjnych. Na podstawie takiej stopy dyskontujemy projektowane przepływy gotówkowe i porównujemy je z wysokością pierwotnych nakładów inwestycyjnych

• Zmodyfikowana stopa zwrotu ( ? ) – MIRR - ujmuje dodatkowe dochody jakie przedsiębiorstwo może uzyskać dzięki reinwestowaniu dodatnich przepływów generowanych przez projekt w kolejnych okresach jego eksploatacji. Jest bardziej wiarygodnym narzędziem niż IRR

• Zysk operacyjny ( EBIT )

• Zysk netto EBIT x ( 1 – t )

• Zdyskontowane przepływy pieniężne – występują tu najczęściej dwie stosowane miary rentowności projektu :

1. NPV – zdyskontowane przepływy gotówkowe netto; w warunkach stałej stopy dyskontowej, wyraża sumę wartości bieżących wszystkich przepływów pieniężnych dodatnich i ujemnych w okresie życia projektu, pomniejszonych o inwestycję początkową

2. IRR – wewnętrzna stopa zwrotu; stanowi narzędzie wyboru projektów inwestycyjnych wg kryterium efektywności. Im wewnętrzna stopa zwrotu przechyla się wyżej od stopy granicznej, tym wzrasta bezpieczeństwo inwestycji. IRR to stopa dyskontowa, przy której NPV = 0

1. Istota cen transferowych i istota ich obiektywizacji

Ceny transferowe są to ceny towarów, usług, wartości niematerialnych oraz honorariów stosowane między przedsiębiorstwami powiązanymi i różniące się od cen wynegocjowanych na wolnym rynku zawartych w warunkach porównywalnych przez partnerów niepowiązanych. Ceny transferowe występują głównie w wielopodmiotowych organizacjach gospodarczych powiązanych kapitałowo, krajowych i międzynarodowych. Ceny transferowe możemy określić jako narzędzia transferu kapitałów i oddziaływania na procesy gospodarcze.

1. Rodzaje instrumentów pochodnych i ich zastosowanie

1. Kontrakt forward – ilość waluty lub towaru spodziewana z tytułu kontraktu pomiędzy sprzedającym, a kupującym. W ramach tego kontraktu sprzedający zobowiązuje się dostarczyć klientowi określoną sumę waluty lub ilości towaru w określonym terminie w przyszłości po określonym kursie wymiany lub cenie

2. Kontrakt futures – jest to umowa kupna lub sprzedaży określonych aktywów ( w szczególności instrumentów finansowych lub towarów ) w określonym czasie w przyszłości po określonej cenie; są standaryzowane, występują na giełdzie; instrumentami bazowymi mogą być : surowce, paliwa, metale szlachetne, waluty, stopy procentowe, indeksy

3. Opcje - umowa terminowa dotycząca kupna lub sprzedaży określone dobra (waloru ) po ustalonej cenie w określonym czasie. Nabywca opcji ma prawo zakupu lub sprzedaży waloru, z którego może skorzystać, lub nie. Sprzedawca ( wystawca opcji ) ma obowiązek sprzedaży lub zakupu waloru po ustalonej cenie w określonym terminie.

4. Warranty ( prawa poboru ) – są to świadectwa emitowane przez spółkę akcyjną, dające posiadaczowi prawo do nabycia akcji po określonym czasie, po wcześniej ustalonej cenie z nowej emisji. Jest to specyficzna forma opcji kupna

5. Swapy – umowa między dwiema lub więcej stronami, obejmująca wymianę przepływów gotówki; są to instrumenty zabezpieczające partnerów przed ryzykiem. Dwie podstawowe transakcje swapowe to swap procentowy ( interest rate swap )

i swap walutowy ( currency swap )

1. Dźwignia finansowa – dodatni efekt

Istota dźwigni finansowej wyraża się w finansowaniu działalności gospodarczej kapitałem obcym. Koszt pozyskiwania kapitału obcego stanowi koszt uzyskania przychodów w postaci odsetek. Od wysokości tych odsetek nie nalicza się podatku dochodowego. Odsetki te zmniejszają dochód do opodatkowania. Przedsiębiorstwo korzysta z tzw. tarczy podatkowej. Wysokość efektu dźwigni finansowej zależy tym samym od dwóch czynników :

- wysokości kosztu kapitału obcego

- wysokości stopy podatku dochodowego

Efekt dźwigni finansowej może być dodatni i ujemny. Jeżeli efektywność kapitału całkowitego jest wyższa od kosztu kapitału obcego, to oznacza dodatni efekt dźwigni finansowej

1. Rodzaje instrumentów finansowych

2. Metody wyceny wartości przedsiębiorstwa i grupy kapitałowej

3. Rodzaje wskaźników gotówkowych

4. Kiedy występuje zjawisko rozwodnienia akcji ?