Zarządzanie kryzysowe rcb.gov.pl
Zarządzanie kryzysowe
Zobacz też:
Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego
Krajowy Plan Zarządzania Kryzysowego
Narodowy Program Ochrony Infrastruktury Krytycznej
Raport o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego
Procedura opracowania raportu cząstkowego do Raportu o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego
Obieg informacji i rola RCB w systemie zarządzania kryzysowego
Zgodnie z ustawą z dnia 26 kwietnia 2007 o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. Nr 89 poz. 590 ze zm.) Rządowe Centrum Bezpieczeństwa zapewnia obsługę Rady Ministrów, Prezesa Rady Ministrów oraz Rządowego Zespołu Zarządzania Kryzysowego (art. 11 ust. 1). W zakresie informowania, do zadań RCB należy zapewnienie obiegu informacji między krajowymi i zagranicznymi organami i strukturami zarządzania kryzysowego.
W sytuacjach zdarzeń kryzysowych o charakterze krajowym zadaniem RCB jest zapewnienie obiegu informacji między: Radą Ministrów, Prezesem Rady Ministrów, ministrem kierującym działem administracji rządowej, wojewodą, starostą i wójtem (art.11 ust. 2 pkt 8). W celu zapewnienia płynnego obiegu informacji, instytucje współpracujące w tym zakresie z RCB zobowiązane są do wskazania i utrzymywania dostępnych całodobowo numerów telefonicznych i adresów poczty elektronicznej własnych służb dyżurnych.
Sprawny przepływ informacji między organami i strukturami odpowiedzialnymi za zarządzanie kryzysowe ma służyć przede wszystkim przeciwdziałaniu sytuacjom kryzysowym, a w przypadkach, gdy już do nich dojdzie, skutecznemu usuwaniu ich skutków.
System zarządzania kryzysowego
System zarządzania kryzysowego w Polsce jest wieloszczeblowy i składa się z następujących komponentów:
a) organów zarządzania kryzysowego,
b) organów opiniodawczo-doradczych właściwych w sprawach inicjowania i koordynowania działań podejmowanych w zakresie zarządzania kryzysowego,
c) centrów zarządzania kryzysowego, utrzymujących 24-godzinną gotowość do podjęcia działań.
SYSTEM ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO |
---|
Szczebeladministracyjny |
Krajowy |
Resortowy |
Wojewódzki |
Powiatowy |
Gminny |
Model organizacji powiadamiania i reagowania kryzysowego:
Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego jest organem opiniotwórczo – doradczym, właściwym w sprawach inicjowania i koordynowania działań podejmowanych w zakresie zarządzania kryzysowego (art. 8 i 9 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 roku o zarządzaniu kryzysowym).
W skład Rządowego Zespołu Zarządzania Kryzysowego (RZZK) wchodzą:
- Prezes Rady Ministrów – przewodniczący Zespołu,
- Minister Obrony Narodowej i minister właściwy do spraw wewnętrznych - zastępcy przewodniczącego,
- minister właściwy do spraw administracji publicznej,
- Minister Spraw Zagranicznych,
- Minister Koordynator Służb Specjalnych (jeżeli został powołany),
- Inne organy administracji rządowej w zależności od potrzeb.
Sekretarzem Rządowego Zespołu Zarządzania Kryzysowego jest Dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa.
Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego może obradować w trybie jawnym jak i niejawnym.
Centrum zapewnia obsługę Rady Ministrów, Prezesa Rady Ministrów, Zespołu i ministra właściwego do spraw wewnętrznych w sprawach zarządzania kryzysowego oraz pełni funkcję krajowego centrum zarządzania kryzysowego.
W skład Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego wchodzą następujące elementy:
1) plan główny zawierający:
a) charakterystykę zagrożeń oraz ocenę ryzyka ich wystąpienia, w tym dotyczących infrastruktury krytycznej, oraz mapy ryzyka i mapy zagrożeń,
b) zadania i obowiązki uczestników zarządzania kryzysowego w formie siatki bezpieczeństwa,
c) zestawienie sił i środków planowanych do wykorzystania w sytuacjach kryzysowych;
2) zespół przedsięwzięć na wypadek sytuacji kryzysowych, a w tym:
a) zadania w zakresie monitorowania zagrożeń,
b) tryb uruchamiania niezbędnych sił i środków, uczestniczących w realizacji planowanych przedsięwzięć na wypadek sytuacji kryzysowej,
c) procedury reagowania kryzysowego, określające sposób postępowania w sytuacjach kryzysowych,
d) współdziałanie między siłami, o których mowa w lit. b;
3) załączniki funkcjonalne planu głównego określające:
a) procedury realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego, w tym związane z ochroną infrastruktury krytycznej,
b) organizację łączności,
c) organizację systemu monitorowania zagrożeń, ostrzegania i alarmowania,
d) zasady informowania ludności o zagrożeniach i sposobach postępowania na wypadek zagrożeń,
e) organizację ewakuacji z obszarów zagrożonych,
f) organizację ratownictwa, opieki medycznej, pomocy społecznej oraz pomocy psychologicznej,
g) organizację ochrony przed zagrożeniami charakterystycznymi dla danego obszaru,
h)wykaz zawartych umów i porozumień związanych z realizacją zadań zawartych w planie zarządzania kryzysowego,
i) zasady oraz tryb oceniania i dokumentowania szkód,
j) procedury uruchamiania rezerw państwowych,
k) wykaz infrastruktury krytycznej znajdującej się odpowiednio na terenie województwa, powiatu lub gminy, objętej planem zarządzania kryzysowego,
l) priorytety w zakresie ochrony oraz odtwarzania infrastruktury krytycznej.
Pobierz Krajowy Plan Zarządzania Kryzysowego:
KPZK część 1 – Plan główny cd.
KPZK część 2 – Zespół przedsięwzięć na wypadek zaistnienia sytuacji kryzysowej
KPZK część 3 – Załączniki funkcjonalne do planu głównego
12 lipca 2013 roku Rada Ministrów przyjęła uchwałę w sprawie nowelizacji Raportu o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego.
Głównymi celami Raportu jest wskazanie najważniejszych zagrożeń bezpieczeństwa państwa oraz dokonanie ocena ich ryzyka. Dokument zawiera również cele strategiczne oraz przedsięwzięcia jakie powinny zostać zrealizowane aby zminimalizować możliwość wystąpienia zagrożeń lub ich skutków.
Raport opracowywany jest przez ministrów, kierowników urzędów centralnych i wojewodów, natomiast za koordynację jego przygotowania odpowiada Dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa oraz Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w zakresie zagrożeń o charakterze terrorystycznym.
W Raporcie wskazano 53 zagrożenia (wraz z ich scenariuszami), które mogą oddziaływać na bezpieczeństwo i międzynarodową pozycję państwa, a także godzić w porządek konstytucyjny, w szczególności w suwerenność, niepodległość i nienaruszalność terytorium. Wśród wskazanych zagrożeń znalazły się również zagrożenia związane z międzynarodowym terroryzmem.
W Raporcie dokonano również analizy ryzyka najważniejszych zagrożeń wynikających z przyczyn naturalnych i technicznych (m.in. powodzie, epidemie, epizootie, epifitozy, skażenia chemiczne, susze, ograniczenie w dostawach energii elektrycznej, ograniczenia w dostawach paliw płynnych), które jednocześnie stały się podstawą do opracowania Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego.
Raport o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego jest dokumentem niejawnym.