ĆWICZENIA NR 1
Spostrzeganie siebie poprzez sny:
- wnikanie we własne wnętrze, kontakt z samym sobą
- sny z nieświadomości do świadomości
- sny pokazują nasze problemy, czym się martwimy, obawy nasze
- świadome śnienie – o czymś sobie myślimy, zaczynamy wątek i zasypiamy, historia toczy się sama
- samoświadomość – element samowiedzy, szersza i głębsza, świadomość własnych emocji
Emocje, jako źródło samowiedzy i samoświadomości:
- pozytywne emocje – przyjemne, motywujące, podnoszące samoocenę, uczą różnych rzeczy o sobie i o świecie, emocje pomagają, dostarczają informacje
Cechy funkcjonalne emocji:
- możemy wykorzystać emocje, z jednej strony czytając informacje, odkrywać je a z drugiej możemy coś z nimi robić
Jak daleko pogłębia się nasza samoświadomość ( ZAZDROŚĆ)
- jeśli widzę że coś mi się podoba to zależy mi na tym bardziej niż myślałam
- obmyślam strategię żeby coś sprawiło mi radość
Emocje: Złość, Lęk, Poczucie winy
Strach – zagrożenie jest realne np. tygrys
Lęk – bezprzedmiotowy, w wyobraźni myślimy, co zaraz może się zdarzyć
Napad lęku – przychodzi nagle, jest nieuzasadniony
LĘK:
- komunikat – czego się obawiamy, wyolbrzymienie naszej wyobraźni, coś czego się obawiamy, wytwór naszej wyobraźni, poznajemy nasze słabości
POCZUCIE WINY:
- wyrzuty, żałujemy czegoś, co zrobiliśmy, jeśli było to niewłaściwe, przekroczenie4 zakazu, można się zmotywować i zmobilizować do poprawy, wiem, że dużo robię by to się nie powtórzyło, doświadczamy własnych granic, zadośćuczynienie – robienie dobrych rzeczy np. gdy poddajemy się aborcji mamy wyrzuty sumienia i adoptujemy dziecko żeby pomóc, wiele wartościowych rzeczy jest w nieprzyjemnych emocjach ale nieprzyjemne nie znaczy złe
ZŁOŚĆ:
- coś nie jest tak jak byśmy chcieli, coś, co nie jest po naszej myśli, ktoś nas źle traktuje, granice są przekroczone
TRIANGULACYJNA TEORIA MIŁOŚCI: zaangażowanie, intymność, namiętność
Na czym polega narracyjne ujęcie miłości?
Doświadczenie i relacje między ludźmi to opowieść. Elementy składowe opowieści – bohaterowie, cele, przeszkody. 5 Kluczowych: asymetryczne, symetryczne, narracyjne, gatunkowe
Androcentryzm- stawianie męskiego doświadczenia w centrum kultury „myślenie męskie jest lepsze”, mężczyzna dyktuje zasady
Androgynia – każdy człowiek ma cechy męskie i żeńskie, wymieszanie cech, równość
Stereotypowy związek atrakcyjności
Matriarchat (kobieta głową rodziny)
Samo uprzedmiotowienie (swoje „ja” z wyglądem fizycznym np. nie wyjdę na zewnątrz bez makijażu.
Uprzedmiotowienie (kobieta zostaje uprzedmiotowiana przez mężczyznę)
Seksizm:
- wrogi – niechęć do kobiet, chcą mieć kobietę nad sobą, mężczyźni jawnie lekceważą kobietę
- dobrotliwy- idealizowanie kobiet, kobiety stają się uległe
Stereotyp płci:
- cechy przypisywane kobietom: potrzebuje mężczyzny, emocjonalna, niezaradna, zajmuje się domem
- cechy przypisywane mężczyźnie: powinien utrzymać rodzinę, zarabia pieniądze
Agresja a asertywność
Teoria frustracji agresji
KAŻDA FRUSTRACJA WYWOŁUJE AGRESJE - NIE PRAWDA ALE
KAŻDA AGRESJA WYWOŁUJE FRUSTRACJĘ !!!!!!!!!
Agresja – kopnąć w drzwi, zwalić winę na kogoś
Możemy zareagować zadaniowo – zapomniałam kluczy, czy zdążę wrócić do domu i tu wrócić?
Możemy zareagować emocjonalnie- zgubiłam klucze – śmiać się, płakać.
Katarzis – oczyszczenie – uwolnienie emocji
Główne przyczyny agresji:
- procesy neuronalne i chemiczne: testosteron zwiększa agresywność, (dlatego mężczyźni są bardziej agresywni) Y- mężczyzna X-kobieta, presje społeczne (udowodnienie sobie czegoś)
- kumulowanie agresji prowadzi do zbrodni
ROZDZIAŁ 6 – SPOSTRZEGANIE SIEBIE
I. Skąd wiemy, jacy jesteśmy:
- analiza wiedzy na temat własnych działań
- porównania społeczne
- opinia innych
-introspekcja ( myśli, emocje, reakcje fizjologiczne )
- intencjonalne działania na rzecz samopoznania
II. Autoprezentacja: poznanie siebie
Autoprezentacja obronna: zachowanie ukierunkowane na ochronę, utrzymanie lub obronę zaatakowanej bądź zagrożonej tożsamości i wartości naszej osoby ( charakterystyczne dla osoby o niskiej samoocenie )
Autoprezentacja asertywno – zdobywcza: zachowanie ukierunkowane na zbudowanie, pozyskanie i utrwalenie jakiejś nowej tożsamości naszej osoby ( zachowania te motywowane są pragnieniem osiągnięcia sukcesu autoprezentacyjnego i są charakterystyczne dla osób o wysokiej samoocenie )
III. Asertywność: polega na asertywnym wyrażaniu samego siebie
IV. Efekt cocktail-party: wyłapujemy informacje, które nas dotyczą
Efekt fałszywej powszechności: przekonanie, że nasze poglądy i opinie podzielane są przez większość społeczeństwa. Innymi słowy, jesteśmy przekonani, że ludzie mają podobne do nas przekonania, wartości, opinie. Tymczasem – wcale tak nie jest!
Efekt odniesienia do ja: teoria, według której zapamiętujemy więcej, jeśli odnosimy dane informacje do siebie. Dlatego też ucząc się np. cech charakteru w języku obcym warto zrobić listę tych cech, które u siebie zauważamy.
V. Ruminacja: natrętne powracanie do niechcianych myśli, mówimy, ze kogoś ruminujemy, gdy coś komuś wypominamy ( dotyczy negatywnych rzeczy )
VI. Ingracjacja: wkupywanie się w czyjeś łaski, pomimo że mamy inne zdanie to i tak komuś przytakujemy
VII. Samo utrudnianie: sama sobie wmawiam, że „ nie dam rady „ , „ jestem do niczego „; wybieramy takie zadanie w którym na starcie się poddajemy
VIII. Autopromocja: prezentowanie swojej wiedzy i swoich umiejętności, np. przy staraniu się o pracę
IX: Ja
Idealne: w psychologii wyobrażony obraz własnej osoby, podmiotowa wizja tego, jakim chciałoby się być.
Niezależne:
Powinnościowe: wiedza na temat tego, jakim powinienem być, przekonania o obowiązkach i powinnościach
Realne: obszar wiedzy o sobie, który dotyczy tego kim się jest.
Współzależne:
X. Porównania społeczne: porównywanie się z osobami będącymi w gorszej sytuacji od naszej. Dzięki niemu podnosi się nastrój i polepsza samopoczucie, w związku z czym tendencja do porównań w dół pojawia się zwłaszcza wtedy, gdy nastąpi chwilowe obniżenie samooceny (na przykład po poniesieniu porażki).
XI. Kultura:
Indywidualistyczna:
Kolektywistyczna:
ROZDZIAŁ 6 – SPOSTRZEGANIE OSÓB
ASYMETRIA ATRYBUCJI AKTORA I OBSERWATORA:
Obserwator – ten, kto szuka przyczyn zachowań.
Aktor – osoba, którą obserwujemy i staramy się ustalić przyczynę jej zachowania.
Podczas, gdy cudze zachowania wyjaśniamy raczej czynnikami wewnętrznymi, zachowania własne wyjaśniamy raczej czynnikami zewnętrznymi
ATRYBUCJA: zdroworozsądkowy wniosek o przyczynie zachowania lub zdarzenia; początkowo teorie atrybucji zakładały, ze człowiek jest „ naukowcem z ulicy „ który wykorzystuje informacje o różnych aspektach zachowania obserwowanej osoby dla formułowania trafnych wyjaśnień przyczynowego zachowania
Atrybucja wewnętrzna – wnioskowanie, że jakaś osoba zachowała się w określony sposób ze względu na jej właściwości, jak i postawy i charakter.
Atrybucja zewnętrzna – wnioskowanie, że jakaś osoba zachowała się w określony sposób ze względu na właściwości sytuacji, w jakiej się znalazła. Zakłada się tu, że w tej sytuacji większość osób reagowałaby tak samo.
Efekt fałszywej powszechności – przecenianie stopnia rozpowszechnienia własnych poglądów, zachowań i preferencji.
Przyczyną jest podwyższona dostępność umysłowa, bardziej skupiamy się na własnym stosunku. Otaczamy się ludźmi o podobnych poglądach,
„getto informacyjne” – poczucie słuszności podnosi poczucie własnej wartości.
Efekt negatywności: większy wpływ informacji negatywnych niż pozytywnych na oceny ogólne; negatywne zdarzenia i komunikaty niosą więcej informacji i są lepiej przez ludzi różnicowane np. w językach naturalnych istnieje z reguły więcej negatywnych niż pozytywnych określeń cech ludzkich czy emocji
Efekt pierwszeństwa: informacja otrzymana wcześniej wywiera zazwyczaj większy wpływ na tworzenie się ogólnego wrażenia, niż informacja otrzymana później. Efekt pierwszeństwa tłumaczy m.in. fakt, że szybko wyrabiamy sobie zdanie o nowo poznanej osobie i późniejsze zachowanie tej osoby interpretujemy w sposób zgodny z naszym pierwszym wrażeniem.
Efekt świeżości: polega na silniejszym oddziaływaniu informacji, które nadeszły jako ostatnie (najświeższych), niż tych, które pojawiły się wcześniej. Efekt świeżości kontrastuje z efektem pierwszeństwa.
Egocentryzm atrybucyjny – traktowanie siebie jako ośrodka wszystkiego, przeceniania swego znaczenia, ocenianie wszystkiego z punktu widzenia własnego „ja”.
Polega na przecenianiu własnego wkładu w jakiś wynik osiągany wspólnie z innymi osobami.
Przyczyną jest większa łatwość przypomnienia sobie własnych działań, niż partnera.
Egotyzm atrybucyjny – skłonność do skierowywania uwagi otoczenia na własną osobę i czynienia z niej przedmiotu ogólnego zainteresowania. Tendencja do wyjaśniania własnych zachowań w pochlebny dla siebie sposób, tj. podwyższające poczucie własnego zachowania.
Własne sukcesy są wyjaśniane czynnikami wewnętrznymi (atrybucje podwyższające poczucie własnej wartości), zaś porażki czynnikami zewnętrznymi (atrybucje obronne).
Inklinacja pozytywna – skłonność do formułowania raczej pozytywnych niż negatywnych ocen innych ludzi, siebie samego, obiektów społecznych i świata w ogólności (optymizm).
Podstawowy błąd atrybucji – polega na skłonności do przypisywania cudzych zachowań atrybucji wewnętrznej przy niedocenianiu roli sytuacyjnych wyznaczników tych zachowań.
Ludzie są spostrzeżeniowo skoncentrowani na ludziach (pole percepcyjne), skłonność so atrybucji wewnętrznej występuje w kulturach indywidualistycznych (nacisk nna swobodę i autonomię jednostki).
samospełniająca się przepowiednia
Ukryte teorie osobowości - typ schematu, jakim ludzie posługują się do grupowania różnych cech osobowości, np. wiele osób uważa, że ktoś, kto jest uprzejmy, powinien być zarazem hojny.
ĆWICZENIA NR 2
ROZDZIAŁ 20 – KOBIETY I MĘŻCZYŹNI
Kobieta a mężczyzna:
- kobieta myśli o wszystkim ( styl myślenia, sposób ) – podzielność uwagi
- obiektywne różnice płci np. siła fizyczna, budowa ciała, 1\40 ciała to waga mózgu dlatego mężczyźni mają większą wagę mózgu
- subiektywne różnice płci: to co sami sobie przypisujemy ( może być nieobiektywne )
- mężczyźni lubią kobiety, ale się ich boją bo kobiety mają większą siłę psychiczną; kobiety są wielowątkowe i gdy zostają same lepiej sobie radzą
- opisowe różnice stereotypowe ( kobieta powinna być dostępna )
- nakazowe różnice stereotypowe ( to czego się oczekuje i pożąda u kobiet i mężczyzn ) np.od kobiety :rodziny, dzieci, a od mężczyzny: aby zarabiali pieniądze ) mężczyźni są gorsi niż kiedyś = kwestia wychowania – kobiety od mężczyzn oczekują więcej teraz np.wrażliwość, żeby miał pensję, a jednocześnie, aby zarabiał i miał dla nas czas, kobieta powinna wiedzieć jaki jest próg minimalny i nie zgadzać się na mniej
II. androcentyzm – utożsamianie świata z mężczyzną
Androgenia – każdy z nas ma trochę cech męskich\kobiecych; jesteśmy kontinułem i w 2cz. Życia zmienia się to np. kobiety stają się agresywne, a mężczyźni łagodni.
Anoreksja - ( przekroczenie granic ) w mediach mówią, ze teraz szczuplejsza budowa jest lepsza.
Samo uprzedmiotowienie
Seksizm – postawa wobec przedstawicieli płci przeciwnej; jest to negatywa postawa
Dobrotliwy – traktowanie kobiety jako słabej
Wrogi- np. mężczyzna idzie na piwo z kolegami, kobieta mówi idę z Tobą, a mężczyzna odpowiada „ jeszcze Ciebie tam brakowało „
Stereotypy płci :
ĆWICZENIA NR 3
ROZDZIAŁ 12 – ATRAKCYJNOŚĆ
Funkcją komunikacji męskiej jest: INFORMOWANIE
Funkcją komunikacji damskiej jest: RELACJA ( KOMUNIKACJA )
Teoria kar i nagród: jest wzór, który pokazuje, że jeśli natężenie kar przekracza nagrody tzn. że ta os. nigdy nie będzie dla nas atrakcyjna ( ważne jest tu co my sami myślimy o swojej atrakcyjności )
NAGRODA Z DRUGA OSOBĄ: SZCZEROŚĆ, ZAUFANIE
KARA: BRAK ZAUFANIA
Bezwiedny egoizm : nasze wyczulenie na bodźce z zewnątrz, które nas dotyczą.
Ważne w twarzy: SYMETRIA
Atrakcyjność fizyczna: dawniej seksapil, trakcyjność erotyczna, związana przede wszystkim z wyglądem ciała, ale także zapachem, barwą głosu, zachowaniem, wyraźnie pociągająca dla innych. Wygląd jest jednym z ważniejszych czynników, decydujących o zachowaniu wobec drugiej osoby. Wpływa także na przypisywanie ludziom określonych cech osobowości oraz sposób przewidywania ich zachowań w przyszłości.
Atrakcyjność interpersonalna: jest to pozytywna postawa w stosunku do innego człowieka.
Efekt aureoli: w psychologii tendencja do automatycznego, pozytywnego lub negatywnego przypisywania cech osobowościowych na podstawie pozytywnego lub negatywnego wrażenia.