18. 12. 2010r.
Początek świata – Biblia a nauka.
Artykuły na 08.02.2011r.:
Pieśń o stworzeniu świata – od str. 17.
! Teologia kapłańskiego opisu stworzenia świata – od str. 32 (pisemny)
Rdz 1 u Ojców Kościoła – od str. 83.
Św. Augustyn komentuje Rdz – od str. 101.
Człowiek, obraz Boga w epoce patrystycznej.
Pierwszy apologeta to, Justyn (wspomnienie 1.06.). antropologia obraca się wokół ciała człowieka. Człowiek zbudowany jest z duszy i ciała. Akcentuje wymiar zmartwychwstania. Dialog z Żydem Tryfonem.
Ciało a nie dusza odróżnia nas od zwierząt. Dusza ludzka ma zdolność widzenia Boga. dusze zwierząt nie mogą widzieć Boga, bo ogranicza to ich cielesność. Dlatego ich ciała są trwale niszczone. Ciało człowieka jest niszczone tylko na trochę, bo będzie zmartwychwstanie. Nie wszyscy będą widzieli Boga, tylko oczyszczeni.
Gracjan. Akcentuje człowieka. Albo idzie do Pana Boga, albo do zwierząt. Różni się tym, że umie komunikować się słowe.
Teofil. Człowiek nie został uczyniony ani śmiertelnym, ani nieśmiertelnym. To, jest zależne od tego jak poprowadzi swoje życie.
Ireneusz z Lyonu. Swoją antropologię akcentuje wokół ciała. Czerpie inspiracje ze
św. Pawła i wprowadza pojęcie Ducha, który może przynieść człowiekowi doskonałość. Adversus haereses – człowiek składa się z 3 elementów: dusza, duch, ciało.
Boskie powołanie człowieka jest konieczne dla odpowiedniej bytowości człowieka.
Ireneusz idzie za koncepcją Justyna i rozwinie ją nadając znaczenie Chrystologiczne. Człowiek został ukształtowany na obraz i podobieństwo Boże. Tym podobnym obrazem jest Chrystus por. 2 Kor 4, 4 i Kol 1, 14.
Św. Ireneusz mówi, że stworzenie Adama z ziemi było zapowiedzią narodzenia się Jezusa z Maryi dziewicy. Z prochu ziemi, którego nikt nie dotykał, nikt nie uprawiał porównuje to, do dziewiczego łona Maryi.
Wprowadza naukę o Trójcy Świętej jako całości stworzenia. Św. Ireneusz angażuje w stworzenie całą Trójcę Świętą. Człowiek został stworzony przez Boże ręce Syna i Ducha Świętego.
Ireneusz znajduje rozróżnienie, obraz pojęcie statyczne, podobieństwo pojęcie dynamiczne w zależności od naszego życia, albo je zyskujemy, albo się od niego oddalamy.
Tertulian. Mówi o obrazie i podobieństwie Rdz 2, 7.człowiek jest ciałem, w które Bóg tchnął dusze swoim własnym oddechem.
Być człowiekiem oznacza być obrazem Jezusa Chrystusa, który jest najsprawiedliwszym, najwłaściwszym człowiekiem.
Apologeci i Ojcowie Kościoła zachodni mówią o antropologii idąc do Biblijnej wizji człowieka. Koncentrują się wokół ciała, wokół godności cielesnej. Wzorem jest Jezus Chrystus wcielony.
Ojcowie Kościoła wschodni mówią o Jezusie Chrystusie jako Logosie.
Orygenes. Wszystkie dusze (anielskie, ludzkie) zostały stworzone przed światem materialnym. Wszystkie zostały stworzone w jednym momencie i były równe. Składały się z 3 elementów: dusza, inteligencja wyższa, ciało eteryczne. Jedynym niematerialnym bytem jest Bóg w Trójcy Świętej. Elementem ważnym jest inteligencja wyższa (nous – wolność), mogło powstać rozróżnienie między aniołami, demonami, ludźmi.
Obraz Boga w człowieku umiejscawia w duszy.
Rdz 1, 26.
Wszystkie dusze były zaopatrzone w ciało (eteryczne), wówczas nastąpił moment próby i zostali podzieleni na:
Aniołów – wierni Panu Bogu.
Demony – inteligencja, która zgrzeszyła przeciw Bogu.
Ludzie – zgrzeszyli w mniej poważny sposób i zostali wysłani do miejsca materialnego jako miejsca naprawy.
Rdz 1, 26 – stworzenie duszy.
Rdz 2, 7 – ukształtowanie, stworzenie ciała.
Czyli między Rdz 1, 26 i Rdz 2, 7 nastąpił moment próby i stworzenie ciała.
Dusze wyższe.
Dusze niższe.
Ciało.
Między duszą wyższą a tymi dwoma elementami jest napięcie i walka. Dusza wyższa obdarzona wolnością powinna wybierać wyższe cele.
Istota cielesna nie zawiera w sobie Boga. Ciało nie należy do godności, obrazu Bożego, obraz jest zlokalizowany w duszy.
Człowiek jest podobny do Logosu.
Grzegorz z Nysy. Człowiek wolny jest obrazem Boga w Trójcy Świętej. Zauważa, że człowiek pojawia się na ziemi jako ostatnie ze stworzeń ze względu na królowanie, które związane jest z wolnością a wolność z Bogiem.
Odniesieniem do człowieka jest cała Trójca. Obraz Boży widać w duszy, odpowiada mu wolna wola i cnoty, dowartościowuje ciało. Ciało okazuje znaki królewskie poprzez wyprostowaną pozycję ku górze, wzrok człowieka wznosi się do góry, człowiek językiem wychwala Pana.
Człowiek złożony z duszy i ciała łączy w sobie naturę Boską i byty irracjonalne.
Grzegorz z Nysy wprowadza rozróżnienie między czym jest człowiek? Jest duszą. I co należy do człowieka? Ciało. Tę myśl rozwinął Ambroży z Mediolanu (zachód).
Nie ma mowy o dwóch sądach. Jest jeden sąd na końcu świata.
Augustyn z Hippony. Mówi o człowieku złożonym z duszy i ciała. Dusza jednak cieszy się pierwszeństwem. Dusza otrzymuje swoje ciało jako sługę. Dobrem człowieka jest dobro duszy, ono ma za zadanie właściwie poruszać ciałem.
Ciało chociaż jest gorszą częścią jest dobre, bo zostało stworzone przez Boga. ciało i dusza zostały stworzone w tym samym momencie.
Grzech pierworodny wprowadził pewne wahania.
Dusza ludzka jest obrazem Trójcy Świętej poprzez swoje zdolności.
Znajdują się w duszy 2 trójce:
Umysł, miłość, poznanie.
Pamięć, rozum, wola.