Pomoc psychologiczna-ćwiczenia-materiały-23.01.2016
Pierwsze spotkanie
„masz dwoje uszu i jedne usta, używaj ich w tych proporcjach”
Bardziej koncentruj się na tym jak pacjent mówi i jak się zachowuje niż dokładnie co mówi
Nie musisz wszystkiego zapamiętać co pacjent mówi
Skup się na istocie spraw. DLACZEGO PRZYSZEDŁ
DLACZEGO TERAZ, co wywołało kryzys
Gdzie widzi przyczynę swoich kłopotów(w sobie czy w innych)
Czy ciągle narzeka na kogoś (narzekacz)
Czy słucha gdy coś do niego mówisz i nad tym się zastanawia, czy też czeka, żeby kontynuować swój monolog(gotowość do przyjmowania)
Jaki ma nastrój, czy jest smutny, zagniewany, czy się boi
Co zgłasza jako problem, czy ty czujesz że masz energię do pracy nad tym czy nie
Czy cię porusza,
Co czujesz w stosunku do niego: przeciwprzeniesienie jako główne narzędzie diagnostyczne!!!!
Nie musisz wiedzieć od razu, nie musisz rozumieć co się dzieje, ani znać od razu odpowiedzi. Odpowiedź zamyka ciekawość. Im więcej będziesz wiedział o pacjencie tym trudniej ci będzie go jednoznacznie opisać.
Nie bądź „pytonem terapeutycznym”. Daj pacjentowi czas i miejsce . Nie bądź nadaktywny.
Daj sobie czas na zorientowanie się, nie udawaj, że wiesz o co chodzi jak nie wiesz, raczej mów, że jeszcze nie wiesz
Zastanów się na koniec co dalej, czy to ty mu możesz pomóc, jeśli nie przekieruj
Zawarcie kontraktu wstępnego (potem można go zmieniać), określenie warunków, czyli częstości spotkań, opłat, opłat za odwołane spotkania
CELE PIERWSZEGO SPOTKANIA
Nawiązanie kontaktu, relacji
Wstępna diagnoza problemu,
Diagnoza nozologiczna: jakie ma zaburzenia: depresyjne, lękowe, osobowości, coś poważniejszego,
Określenie jakiej pomocy potrzebuje,
Czy możesz mu pomóc, jeśli nie przekaż innemu specjaliście
Jeśli tak to ustalenie co dalej,
danie nadziei na zmianę
czy potrzebna konsultacja psychiatryczna lub neuropsychologiczna,
czy pomoc dla tej osoby, czy zaprosić innych członków rodziny: męża, żonę, dziecko
Relacja pacjent -terapeuta /Berg, de Shazer, Miller/
relacja współpracy: klient
w trakcie i pod koniec sesji terapeuta i pacjent ustalają istotę problemu i cel terapii.
Pacjent jest chętny podjąć wysiłek w związku ze swoim problemem.
Terapeuta: zgadza się współpracować z pacjentem i kierować pacjentem tak aby osiągnął on swój cel.
relacja uskarżania się: narzekacz
Pacjent i terapeuta są w stanie wspólnie określić problem i cel terapii,
pacjent nie przejmuje odpowiedzialności za zaangażowanie w rozwiązanie.
Pacjent potrafi szczegółowo opisać problem, jednak nie postrzega swoich działań jako części rozwiązania.
Zwykle uważa, że to ktoś inny powinien się zmienić.
Zadanie terapeuty: ułatwić dostrzeżenie nowej perspektywy, umożliwiającej pacjentowi zaangażowanie się w rozwiązanie
relacja odwiedzin :gość
W czasie sesji terapeuta i klient nie znajdują wspólnego określenia trudności i celu, nad którym należy pracować.
Pacjent sygnalizuje, że problem nie istnieje, albo, że ma go ktoś inny.
Nie widzi powodu aby się zmieniać czy uczestniczyć w terapii.