Doświadczenia przyrodnicze:
Zimny dotyk
Materiały: miska, kostki lodu, ryż.
Do miski włóż dużo kostek lodu i rozsyp parę ziaren ryżu wokół miski. Trzymaj jedną rękę w misce z kostkami lodu. Wolno policz do 30. Wysusz dłoń i spróbuj podnieść kilka ziarenek ryżu.
Trudno jest zebrać ryż, ponieważ zmysł dotyku nie funkcjonuje dobrze, gdy skóra jest wyziębiona. Uczucie bólu wędruje do mózgu wolniej niż uczucie dotyku.
Bez wąchania.
Materiały: utarte jabłko, utarta marchew, utarty ziemniak, 3 miseczki, przepaska na oczy, łyżka.
Nałóż trochę utartego jabłka, marchwi i ziemniaka do różnych miseczek. Potem zasłoń sobie oczy przepaską i zatkaj nos. Poproś kolegę, by nakarmił cię po kolei łyżeczką każdej potrawy. Czy możesz rozpoznać jedzenie, które smakujesz?
Kiedy jesz, zapach pożywienia wędruje poprzez twój nos, a zatem smakujesz i wąchasz jednocześnie. Nos jest znacznie czulszy niż język, zatem może dokładniej rozróżnić potrawy. Język potrafi ci powiedzieć, że coś smakuje słodko, kwaśno, słono lub gorzko. Bez nosa nie możesz zidentyfikować pożywienia bardziej konkretnie.
Zapal świeczkę. Odczekaj chwilę i zdmuchnij płomień. Nad knotem uniesie się biały obłoczek. Jeśli przytkniesz do niego zapaloną zapałkę, obłoczek zapłonie i przeniesie płomień z powrotem na knot.
Po zgaszeniu płomienia wosk jest bardzo rozgrzany, że ulatnia się nadal w postaci pary. Para może się natychmiast zapalić od otwartego płomienia. Doświadczenie pokazuje, że ciała stałe zmieniają się na swej powierzchni w gaz, zanim spalą się w zetknięciu z tlenem.
Pieprz i sól
Wsyp na stół trochę soli gruboziarnistej i zmieszaj ja z mielonym pieprzem. Jak oddzielisz oba składniki?
Potrzyj wełnianym materiałem plastikową łyżeczkę i zbliż ją do solno-pieprzowej mieszanki. Drobinki pieprzu podskoczą natychmiast do góry i przyczepia się do łyżeczki.
Potarcie wełną sprawiło, że łyżeczka została naładowana elektrycznie i przyciąga nie naładowane ziarenka. Ponieważ pieprz jest lżejszy od soli, dociera do łyżeczki jako pierwszy. Jeśli chcesz, aby sól również przyczepiła się do plastiku, musisz opuścić łyżeczkę niżej.
Jeśli chcesz przekazać na papierze jakąś tajemną informację, użyj soku cytrynowego lub octu jako atramentu sympatycznego. Napisz tę wiadomość na białym papierze. Po wyschnięciu pismo będzie niewidoczne. Odbiorca informacji powinien wiedzieć, że odczyta ją dopiero wtedy, gdy ostrożnie zbliży kartkę do płomienia świecy. W wyniku podgrzania pismo zbrązowieje i stanie się czytelne.
Materiał ów zapala się w temperaturze niższej niż papier i dlatego litery osmalają się szybciej.
Przygotować: kawałki tektury, przezroczystą folię, plaster lub taśmę klejącą, nożyczki, łyżeczki, wodę w naczyniach. Kolejność czynności: Wyciąć z tektury lupę w kształcie lizaka. Wyciąć w niej duży otwór. Dociąć folię – dopasować jej wielkość i kształt do otworu w lupie i przykleić ją z jednej strony lupy. Delikatnie nanieść łyżeczką niewielką ilość wody na wierzch folii.
Przez tak powstałą lupę można obserwować małe obiekty przyrodnicze. Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że kropla wody powiększa je, ponieważ jest wypukła. Warto porównać działanie własnoręcznie zrobionej lupy z prawdziwą lupą ze szkłem powiększającym. Następnie dzieci mogą sprawdzić, czy woda, która zmieniła stan skupienia z ciekłego w stały, czyli lód – ma podobne właściwości. Do tego ćwiczenia badawczego są potrzebne różnej grubości kawałki lodu, które same w sobie należy wykorzystać jako lupy. Wskazane, aby dzieci tym razem samodzielnie wyciągnęły wnioski z obserwacji.