Patrycja Kąkol biochemia laboratorium
Marta Kamieniecka piątek [TN] godz. 11¹⁵-13⁰⁰

Sprawozdanie nr 2

Temat: Właściwości białek i kwasów nukleinowych.
Reakcje charakterystyczne.

Zadanie 1. Wykrywanie białek w reakcji z ninhydryną.

Materiały i odczynniki:
- 1%-wy hydrolizat białka
- 1%-wy roztwór glicyny
- 1%-wy roztwór proliny
- 1%-wy roztwór żelatyny
- 4 probówki
- etanolowy roztwór ninhydryny
- łaźnia parowa

Wykonanie:
Do probówek odmierzyć kolejno 1 ml hydrolizatu białka, roztworu glicyny, roztworu proliny, roztworu żelatyny. Dalej, do każdej z probówek wlać po 0,5ml etanolowego roztworu ninhydryny. Następnie ogrzewać przez 3 minuty we wrzącej łaźni parowej.

Obserwacje:
-probówka z hydrolizatem białka – zabarwiła się na kolor fioletowo-niebiesko
- probówka z roztworem glicyny – zabarwiła się na kolor fioletowo-niebiesko
- probówka z roztworem żelatyny – zabarwiła się na kolor fioletowo-niebiesko
-probówka z roztworem proliny – zabarwiła się na kolor żółty

Wnioski:
W trzech pierwszych probówkach pojawił się kolor fioletowo niebieski, ponieważ roztwory te zawierają białka, natomiast w probówce z roztworem proliny pojawił się kolor żółty, co świadczy o występowaniu tam aminokwasów bez obecności białka.

Zadanie 2. Wykrywanie białek i aminokwasów aromatycznych metodą ksantoproteinową.

Materiały i odczynniki:
- 1%-wy hydrolizat białka
- 2%-wy roztwór albuminy
- 1%-wy roztwór tryptofanu
- 1%-wy roztwór glicyny
- stężony kwas azotowy
- 20%-wy roztwór NaOH
- 4 probówki
- łaźnia parowa

Wykonanie:
Do probówek odmierzyć kolejno po 1 ml hydrolizatu białka, roztworu albuminy, roztworu tryptofanu i roztworu glicyny. Następnie do każdej z nich dodać po 1 ml stężonego kwasu azotowego. Potem ogrzewać przez 5 minut we wrzącej łaźni parowej. Po ochłodzeniu dodać (bardzo ostrożnie-reakcja silnie egzotermiczna), małymi porcjami, ciągle mieszając, po 3,5 ml roztworu NaOH.

Obserwacje:
- probówka z hydrolizatem białka – zabarwiła się na kolor żółty
- probówka z roztworem albuminy – zabarwiła się na kolor żółty
- probówka z roztworem tryptofanu – zabarwiła się na kolor żółto-pomarańczowy
- probówka z roztworem glicyny – brak zmiany koloru

Wnioski:
W pierwszych trzech probówkach doszło do reakcji nitrowania, ze względu na obecność aminokwasów aromatycznych.

Zadanie 3. Wytrącanie białek jonami metali ciężkich.

Materiały i odczynniki:
- 0,2%-wy roztwór albuminy
- octan ołowiu
- chlorek rtęciowy
- 2 probówki

Wykonanie:
Do probówek odmierzyć po 1ml roztworu albuminy. Następnie do jednej dodać parę kropel octanu ołowiu, a do drugiej parę kropel chlorku rtęciowego.

Obserwacje:
W obu probówkach powstał osad białka, nierozpuszczalny w wodzie.

Wnioski:
Białka ulegają denaturacji pod wpływem jonów metali ciężkich. Zmienia się struktura białek, co sprawia, że są trudno rozpuszczalne w wodzie, dlatego wytrącają się z roztworu.

Zadanie 4. Wytrącanie białek etanolem.

Materiały i odczynniki:
- etanol
- woda destylowana
- 2 probówki
-białko kurze

Wykonanie:
Do każdej probówki odmierzyć 0,5ml etanolu. Do pierwszej dodać 10ml wody. Drugą odstawić i dodać również 10 ml wody po upłynięciu 30 minut.

Obserwacje:
W pierwszej jak i w drugiej probówce pojawił się osad. Jednak w pierwszej było go mniej niż w drugiej.

Wnioski:
Im na białka działa roztwór denaturujący, tym więcej białek ulega denaturacji.

Zadanie 5. Wysalanie białek.

Materiały i odczynniki:
- białko kurze
- nasycony roztwór siarczanu amonu
- woda destylowana
- 2 probówki
- erlenmajerka
- sączki bibułowe
- lejek
- 1%-wy kwas octowy
- łaźnia parowa

Wykonanie:
Do probówki odmierzyć 2ml białka kurzego i dodać 2 ml nasyconego roztworu siarczanu amonu. Wytrąci się kłaczkowaty osad, następnie dodać 10 ml wody, osad ulegnie rozpuszczeniu.
Do 50ml erlenmajerki odmierzyć 10ml białka kurzego i dodać 10 ml nasyconego roztworu siarczanu amonu po czym wymieszać. Wytrąceniu ulegają globuliny. Próbę przesączyć do suchej probówki. Pobrać 2ml przesączu i dodawać małymi porcjami siarczan amonowy do uzyskania roztworu nasyconego. W tych warunkach wypadają wysolone albuminy.
Wytrącony osad albumin zebrać na sączku bibułowym, zebrany przesącz zbadać w celu stwierdzenia obecności białek- dodać kroplę kwasu octowego i wstawić do wrzącej łaźni parowej na parę minut.

Obserwacje:
W pierwszej probówce po dodaniu roztworu siarczanu amonowego wytrąca się kłaczkowaty osad globulin, który po dodaniu wody ulega rozpuszczeniu. W drugim punkcie doświadczenia po dodaniu siarczanu amonowego wytrąca się kłaczkowaty osad globulin. Po przesączeniu przez sączek bibułowy i dodaniu siarczanu amonowego w substancji wypadają wysolone albuminy. Uzyskany przez nas przesącz jest klarowny.

Wnioski:
Proces wysalania białek jest procesem odwracalnym, dlatego w pierwsze probówce gdzie było wysolone z roztworu globuliny pod wpływem wody uległy rozpuszczeniu. Rozdzielenie globulin od albumin jest możliwe dzięki ich różnej rozpuszczalności w stężonych roztworach soli.
Globuliny wysalają się już przy 50% nasyceniu siarczanem amonowym. Przesącz klarowny, pozbawiony osadu, świadczy o nieobecności białek w roztworze