MATERIAŁY ŚCIERNE I POLERNICZE

Materiały ścierne służą do szlifowania i polerowania, które ma na celu nadanie pracom

protetycznym równej, gładkiej i lśniącej powierzchni.

Szlifowanie jest rodzajem obróbki z utratą materiału. Dokonuje się go przy pomocy

narzędzi wykonanych z twardych materiałów. Materiały szlifiercze muszą być twardsze od materiałów obrabianych, a polernicze o mniejszej twardości.

W skład materiałów szlifierczych wchodzą:

- diament,

- korund,

- elektrokorund,

- karborund,

- szmergiel,

- pumeks.

W skład materiałów polerniczych wchodzą:

- kreda,

- tlenek chromu,

- tlenek żelaza,

- tlenek magnezu,

- tlenek cynku,

- tlenek ołowiu,

- tlenek cyny.

Szlifowanie

Do szlifowania służą specjalne kamienie szlifierskie: diamentowe, korundowe, karborundowe:

- osadzane na podłożu metalowym, porcelanowym, ebonitowym lub gumowym,

- montowane czasowo na trzymadełku w postaci tarcz i dysków szlifierskich,

- osadzane na stałe na trzymadełku za pomocą spieku siarkowego.

W zależności od przeznaczenia mają różny kształt, wielkość, a także zróżnicowaną

ziarnistość (drobnoziarniste, gruboziarniste).

Kamienie szlifiercze składają się z nasypu (zasadniczego materiału ściernego) i spoiwa (substancji wiążącej nasyp).

Szlifowanie można podzielić na:

- wstępne - polegające na usunięciu nadmiaru materiału i wygładzeniu nierówności,

- kształtujące - nadające pożądany kształt,

- wykańczające - które wygładza powstałe wcześniej rysy przy pomocy drobnoziarnistych kamieni, papieru ściernego, pumeksu z wodą przy użyciu twardych szczotek.

Szlifowanie znacznie ułatwia stosowanie frezów o wyspecjalizowanym zastosowaniu,

wykonanych z materiałów syntetycznych ( produkowanych w szerokim asortymencie).

Aby szlifowanie za pomocą wymienionych narzędzi było możliwe, niezbędny jest napęd

pochodzący z silnika z rękawem i prostnicą lub mikrosilnika.

Polerowanie

Polerowanie wygładza powierzchnię pracy protetycznej i nadaje jej lustrzany połysk.

Ma na celu:

- podniesienie odporności na czynniki chemiczne,

- podniesienie estetyki pracy protetycznej,

- zmniejszenie przyczepności resztek pokarmowych.

Polerowanie wykonuje się przy pomocy szczotek, filców, szmaciaków zamontowanych

na szlifierko – polerce pokrywając element wygładzany, mieszaniną pumeksu i wody.

Lustrzany połysk nadaje się pastą polerską (przeznaczoną do polerowanego materiału)

i miękkimi szczotkami zamontowanymi na szlifierko – polerce.

Połysk protezie nadaje się miękką szczotką zmontowaną na polerce oraz pastą polerską.

Dostępne są narzędzia do polerowania montowane na trzymadełkach (napędzane

silnikiem), które umożliwiają precyzyjne wygładzanie powierzchni i nadawanie połysku,

szczególnie w miejscach trudnodostępnych.

Polerowanie elektrolityczne

Dotyczy niektórych stopów metali.

Przeprowadzane jest w specjalnym urządzeniu napełnionym elektrolitem.

Do urządzenia wyłożonego płytką ołowiu (katoda) i wypełnionego elektrolitem wkłada się przedmiot polerowany i podłącza do obwodu prądu stałego (anoda). W wyniku tego procesu następuje rozpuszczenie wierzchołków nierówności anody, co powoduje wygładzenie powierzchni polerowanego przedmiotu.

Głównym składnikiem elektrolitu jest kwas ortofosforowy.

Czynnikami wpływającymi na przebieg elektropolerowania są:

- skład elektrolitu

- parametry prądu,

- temperatura elektrolitu,

- czas trwania,

- stopień obróbki przygotowawczej.