Procedura skodyfikowana już w II Rp.

1923 – ustawa o środkach prawnych od orzeczeń i zarządzeń.

• Prawo do odwołania oparte na zasadzie dwuinstancyjności

• Ujednolicono termin do wniesienia odwołania ( 14)dni

• Wprowadzono dopuszczalność wznowienia postępowania

1924 ustawa o środkach prawnych od orzeczeń i zarządzeń od odwołań szkolnych ( to samo co w pierwszej ustawie)

1925 kodyfikacja w Austrii.

Podjęcie prac nad kodyfikacją KPA

1928 rozporządzenie o postepowania administracyjnym

• Obejmowało wszystkie postępowania administracyjne (klauzula ogólna)

• Nie udało się w pełni skodyfikować

• Post. Podatkowe zostało wyłączone

• Regulowano domniemanie kompetencji

• Obiektywne rozpoznanie sprawy

• Instytucja osoby interesowanej ( nie miała praw stron)

• Zdefiniowano pojęcie stron

• Reguły ograniczonego formalizmu

• Unormowano środki obrony ( dwuinstancyjność)

• Nadzwyczajne tryby postępowania

• Rozgraniczenie decyzji na ostateczne i prawomocne

• Załatwianie spraw bez niepotrzebnej zwłoki

• Nastawienie na ochronę praw podstawowych jednostki.

Po zmianie ustroju:

Uchwała Rady Ministrów w sprawie skarg. Dochodzi do rozsadzenie instytucji rozporządzenia. Dochodzi prokuratorska kontrola legalności ( o nadzorze prokuratorskim)

1960 Kodeks Postępowania Administracyjnego

• Szeroki zakres podmiotowy

• Nie jest kodyfikacja pełną ( 14 postępowań jest poza kodeksem)

• Nowelizowany w 1980.

  • Dążenie do pełnej kodyfikacji

  • Ograniczona ilość wyłączeni (6)

  • Rozszerzono przepisy kodeksu na sprawy podatkowe i sprawy z zakresu ubezpieczeń.

  • Wprowadzenie instytucji ochrony sprawiedliwości przywrócono sądownictwo administracyjne

  • Wzmocnienie trwałości decyzji administracyjnej

  • Wzmocniony udział prokuratora

  • Demokratyzacja przez wzmocnienie strony

  • Wprowadzenie ugody administracyjnej

  • Skrócono terminy

1997 odwrót od unifikacji prawa ( uchylenie ordynacji podatkowej)

Postępowanie dzielmy na ogólne i szczególne. Mają tożsamy przedmiot. w trybie ogólnym załatwiane są różnego rodzaju sprawy zaś w trybie szczególnym określone rodzaje spraw o ubezpieczenia i podatki. Postępowanie uproszczone nie jest trybem szczególnym ani ogólnym ma ono charakter administracyjny.

Postępowanie skargowo-wnioskowe też nie jest postępowaniem szczególnym jest to środek kontroli społecznej.

Kodeks reguluje postanowienia ogólne.

Wykład 13-11-2013

Zakres obowiązywania przepisów ogólnego postępowania administracyjnego.

Art.1 punkt 1 mamy do rozważenia 4 przesłanki które, musza wystąpić łącznie:

• Charakter organu

• Charakter sprawy – przepisy mają zastosowanie do spraw indywidulanych. Sprawy indywidualne to sprawy o podwójnej konkretności- oznaczonym adresacie i oznaczonej sprawie. Trzeba wprowadzić kryteria wyróżniające :

  • Brak elementu sporu – sprawa polega na autorytatywnej konkretyzacji normy prawa materialnego administracyjnego.

  • Musimy znaleźć normy podlegającą konkretyzacji.

Ciekawie jest z informacją publiczną bo jeśli sprawa nie dotyczy przedmiotowo informacji publicznej no to wtedy organ nas informuje, że żądanie nie dot. informacji publicznej. I nie jest to decyzją adm. bo udostępnienie informacji publicznej następuje w drodze czynności materialno- technicznej. Odmowa udostępnienia albo umorzenie post. o informacji publicznej następuje w drodze decyzji administracyjnej. Możemy bronić się składając skargę do sądu na bezczynność.

Istnieją normy prawa administracyjnego, że nie wymagają autorytatywnej konkretyzacji bo norma konkretyzuje wszystkie elementy np. obowiązek meldunku, posiadanie dowodu osobistego. Można wymeldować ale nie można wydać decyzji nakazującej zameldowanie.

Nie wystarczy, że sprawa jest indywidualna musi być ona też rozstrzygana w drodze decyzji administracyjnej. Skąd wiemy jak sprawa jest załatwiana? Art. 102 „sprawy załatwiane są w formie decyzji administracyjnej”. Formę działania administracji wyznacza przepis prawa materialnego.

Art.3 – ograniczenia obowiązywanie

Par. 1 i 2 dotyczy sfery zewnętrznej a reszta sfery wewnętrznej.

Przepisów kodeksu nie stosujemy w postępowaniach karnoskarbowych, w sprawach uregulowanych ustawą ( ordynacja podatkowa z wyjątkiem pewnych działów) i w przypadkach należących do przepisów konsularnych itp.

Art. 3 paragraf 3 – przepisów kodeksu nie stosuje się również do przepisów postępowania wynikających ze spraw nadrzędności i podrzędności administracyjnej

Wykład 20-11-2013

Skarga

Zakres obowiązywania kodeksu postępowania administracyjnego.
Jeśli popatrzymy z punktu widzenia znaczenia to instytucja skarg ma się bardzo dobrze i są często wykorzystywane. Kiedy dostaje się pytanie „zakres obowiązywania działu 8” to zapomina się o tym, że jest to postępowanie uniwersalne a wynika to z zakresu organów przed którymi te przepisy działu 8 są stosowane. Przepisy ogólnego postępowania mają 4 przesłanki zastosowania. Dział 8 ma za to zastosowanie do wszystkich organów państwa, samorządem i organizacjami społecznymi. W tym wyraża się uniwersalność działu 8. Nie ma też ograniczenia przedmiotowego. Aby nie doprowadzić do tego co się działo w latach 50 to art. 223 wprowadza rozpatrywanie skarg i wniosków w ramach swojej działalności ( właściwości organu). Prawo do składania skargi ma każdy ( według konstytucji i działu 8) i nie ma w tym względzie żadnych ograniczeń. Uniwersalność też wynika z tego, że w ramach ordynacji podatkowej tez możemy składać skargi. Dział 8 stosuje się również w sferze wewnętrznej.

Jeśli chodzi o rozpoznawanie i załatwianie skarg to od tego jest dział 8. Jeśli chodzi o tryb załatwienia reguluje dział 5a ustawy o działaniu sądów powszechnych. Według tej regulacji nie można składać skarg w dziedzinie w której sędziowie są niezwiśli. Skargi lub wnioski zawierające bluzgi pozostawia się bez rozpatrzenia zawiadamiając wnioskodawcę. Inaczej jest w KPA gdzie istnieje obowiązek załatwia takiej sprawy. Ewentualnie jeśli dochodzi do znieważenia to w grę wchodzi procedura karna

Skarga może dot. wszelkich przejawów działalności organu. Nie ma ograniczenia co do formy. Ustawodawca stwierdził, że skarga nie ma charakteru samoistnego środka który może podważyć czynności w postępowaniu kwalifikowanym. Zharmonizowano konstrukcję skargi z kwalifikowanymi postępowaniami.

Złożenie skargi może spowodować wszczęcie postępowania, określone czynności w postępowaniu lub może być środkiem zaskarżenia.

Kiedy już toczy się postępowanie to skargę strony zawsze kwalifikujemy jako czynność procesową. Jeśli skargę wnosi ktoś bez interesu to skargę taką będziemy traktować jako materiał dowodowy. Może być tak, że postanowienie zostanie wydane w pierwszej instancji to skarga taka klasyfikowana będzie jako odwołanie ( tylko strona).

Kiedy już została wydana decyzja ostateczna to skarga działa jeśli ma przesłanki z nadzwyczajnych trybów postępowania. Tak samo nakazuje ustawodawca jeśli chodzi o postępowanie sądowe.

Ochrona skarżącego. Art. 225 Nie można być narażonym na uszczerbek lub zarzut w związku ze złożeniem skargi jeżeli działa w granicach prawem dozwolonych. Organ nie może wyprowadzić jakikolwiek negatywnych konsekwencji z tego tytułu. Musi załatwić sprawę. Kiedy są granice prawem dozwolone ? Ciężko to ustalić, odpowiada nam na to pytanie prawo karne.

Weryfikacja w postępowaniu skargowo wnioskowym. Postepowanie to jest jednoinstancyjne. Na zawiadomienia o załatwieniu nie służy środek zaskarżenia ani skarga do sądu administracyjnego. Jedyną możliwością jest ponowne złożenie skargi ale jest art. 239 który mówi, że jeśli ponowią się skargę która wcześniej uznano za bezzasadną to organ może podtrzymać swoje stanowisko bez zawiadomienia skarżącego. Zwierzchni nadzór nad przyjmowanie skarg i wniosków sprawuje krajowa rada sądownictwa.

Układ podmiotowy postępowania administracyjnego

Ta klasyfikacja w oparciu o kryterium znaczenia podmiotu dla bytu postępowania.

Podmioty obligatoryjne

Organy powołane do orzekania, który ma kompetencję ogólna do prowadzenia postępowania administracyjnego. Organ ma zawsze pozycję nadrzędna, ni ma równości. Organ jednak nie jest stroną postępowania administracyjnego. Organ nie ma własnego interesu prawnego. Inna sytuacja dotyczy orzekania przez organy samorządu terytorialnego, które mogą mieć w pewnych sytuacjach interes prawny i tym samym są stroną ( np. gmina). W wypadkach kiedy wójt jest organem orzekającym, czy może złożyć skargę do sadu administracyjnego?... do tego wrócimy..

W konstrukcji klasycznej organ administracji nie ma własnego interesu i nie jest stroną postępowania administracyjnego.

Strona – podmiot o czyich uprawnieniach lub obowiązkach organ orzeka

Beż tych podmiotów nie ma postępowanie

Podmioty fakultatywne

Podmioty na prawach strony – prokurator RPO, RPD i organizacje społeczne. A przepisy szczególne mogą jeszcze rozszerzać ten katalog.

Trzeba wyodrębnić:

-kompetencję ogólna – przesadza o zakresie obowiązywania przepisów (??). Układ kompetencji ogólnej jest niezmiernie rozbudowany. Przypisana jest ona organom administracji publicznej,

Wykład 27-11-2013

W decyzji nie podaje się skąd wynika właściwość rzeczowa organu.

Właściwość miejscowa – uregulowana w kodeksie. Bardziej szczegółowo reguluje te kwestie ordynacja podatkowa bo właściwość może zmienić się w ciągu roku podatkowego.

Ustawodawca przewiduje w art. 21 różne konstrukcje tak, że zawsze możemy ustalić właściwość miejscową. Nigdy jednak nie wiadomo czy ustawodawca nie wprowadził reguł szczególnych

Właściwość miejscowa – według miejsca zamieszkania lub siedziby osoby prawnej. Siedziba jest łatwa do ustalenia bo jest w KRS. Miejsce zamieszkania ustalone jest w art. 25 k.c. nie ma tam jednak mowy o ewidencji ludności. W 2016 zostanie zniesiony obowiązek meldunkowy i tam wprost ustawa odsyła do art. 25 k.c. Teraz jednak stosujemy ustawę o ewidencji ludności. Kryterium pomocniczym jest miejsce nastąpienia zdarzenia.

Mamy jednak dwa wyjątki:

• Jeśli sprawa dotyczy nieruchomości – wtedy właściwość jest tam gdzie nieruchomość ( np. pozwolenie na budowę, wywłaszczenie)

• Jeśli chodzi o działalność gospodarczą – wtedy właściwość tam gdzie jest lub była wykonywana ( np. unieważnienie koncesji).

Właściwość instancyjna – można ją różnie ujmować. Np. administracja rządowa jest budowana szczeblowo. Art. 17 nie daje jednoznacznej odpowiedzi o właściwe organy wyższego stopnia . Zawsze trzeba brać ustawę materialno-prawną. Prościej jest w ordynacji podatkowej.

Właściwość rzeczowa – podział, które organy w systemie są właściwe do załatwienia spraw w pierwszej instancji. Tego aspektu jednak nie będziemy mieć w samorządzie terytorialnym bo nie ma tam instancji.

Jakie instytucje wprowadza ustawodawca do dojścia do procesu przed właściwym organem:

- Sytuacja kiedy organy muszą badać swoją właściwość. Jeżeli zostanie złożone podanie organ bada swoją właściwość (art. 65 odformalizowanie regulacji, odstąpienie od wymogu przekazania w formie postanowienia sprawy właściwemu organowi). Nie ma formy po prostu organ zobowiązany jest do przekazania sprawy właściwemu organowi. To przekazanie nie ma mocy wiążącej..

Spory o właściwość – kiedy organy są w tym samym pionie.

Spory kompetencyjne – Zawsze te spory przypisane są NSA, To rozstrzygnięcie sporu jest wiążące

Jak rozwiązać spór kompetencyjny miedzy administracją a sądami powszechnymi? Art. 66 Jeśli organ adm. stwierdzi, że właściwy w sprawie sąd powszechnym to zwraca postanowieniem sprawę do sądu. Organ administracji nie może zwrócić sprawy do sądu jeśli sąd już uznał się na niewłaściwy. Z punktu widzenia praworządności nie jest to najszczęśliwsze rozwiązanie.

Instytucja wyłączenia – przesłanka negatywna. Chodzi tutaj o wyłącznie organu, członka organu kolegialnego i pracownika. Instytucja wyłącznie jest gwarancją prawdy obiektywnej. Z punktu widzenia zdolności organu to wyłączenie pracownika i członka organu kolegialnego to wyłączenie ma względne znaczenie bo organ zachowuje swoją kompetencję. W przypadku wyłączenia organu to ta kompetencja zostaje utracona w stosunku do tej konkretnej sprawy.

Art. 24 nie daje podstaw do wyprowadzania fakultatywnego wyłączenia. Zawsze istnieje wyłączenie z mocy prawa.

Różne są przesłanki kwalifikowania podstaw wyłączenia – albo jestem blisko wobec strony albo jestem blisko wobec sprawy.

Wyłączenie które jest oparte na postanowieniu bezpośredniego przełożonego – jest to podstawa jeśli wywołuje wątpliwości co do bezstronności pracownika.

Wyłączenie organu – musi istnieć aspekt interesu majątkowego ( np. opłata adiacencka). Organ traci zdolność kiedy stroną jest np. wójt, wojewoda a jeśli chodzi o organy wyższego stopnia – osoba zajmująca stanowisko kierownicze.

Nieważność decyzji jest konsekwencją naruszenia właściwości.

Przy instytucji wyłączenia istnieje cień wątpliwości czy jest naruszona prawda obiektywna. Do weryfikacji tego stosuje się ponowne rozpoznanie sprawy. Czasami ten sam organ nie będzie się mógł nią zająć.

Ciąg dalszy wykładu..

Kolejnym podmiotem obligatoryjnym jest strona. Jaką koncepcję strony należałoby przyjąć ? Nie jest ten problem jednoznacznie rozwiązany w doktrynie. W doktrynie zostały wypracowane dwie klasyczne koncepcje legitymacji strony:

- Koncepcja obiektywna legitymacji procesowej strony. Podstawą do zbudowania koncepcji obiektywnej były publiczne prawa podmiotowe jednostki. W ramach tej koncepcji wyróżniano 3 wartości składające się na te prawa podmiotowe.

• Roszczenie prawne – prawo domagania się decyzji określonej treści. Nie ma możliwości wyboru konsekwencji prawnej.

• Interes prawnie chroniony – daje tylko prawo do postepowania

• Interes faktyczny (zwykły) – nie daje nam wobec drogi postępowania administracyjnego żadnego prawa

I ta koncepcja obiektywna opiera się na tym, że jeśli jednostka chce mieć status strony musi mieć interes prawnie chroniony, który jest wartością obiektywną przyznawaną przez prawo materialne. W tej koncepcji nie przesadza wola jednostki. Jest to wartość obiektywna więc aby dojść do postępowania trzeba ocenić czy jednostka ma interes prawnie chroniony. W związku z tym istnieje potrzeba istnienia organu, który będzie oceniał istnienie tego interesu prawnie chronionego. Oceny tej dokonuje się przed postępowaniem.

- Koncepcja subiektywna- nie opiera się na aspektach materialnych interesu prawnie chronionego. Strona jest instytucja prawa procesowego. Nie można uzależnić statusu przyznania strony od przesłanek materialno-prawnych, każdy kto złoży podanie automatycznie nabywa status strony. Zwolennicy tej koncepcji twierdzą, że nie oznacza to że wola przesądza czy sprawa dotyczy interesu prawnego. Dopiero w trakcie postepowania będziemy oceniać czy posiada on ten interes czy nie. Koncepcja subiektywna zapewnia jednostce możliwość ochrony czego nie gwarantuje koncepcja obiektywna.

Kontynuacja wykładu od Marcina

Właściwość rzeczowa jest modyfikowana (przesuwana) na mocy porozumień, które organom dopuszcza przepis prawa.

W podstawie prawnej decyzji powołuje się przepis prawa materialnego, nie taki, który świadczy o właściwości organu.

Istotna jest jeszcze obowiązująca ustawa o ewidencji ludności i dowodach osobistych, czekają dwie nowe ustawy rozdzielnie regulujące obie te materie.

Jak zostanie zniesiony obowiązek meldunkowy to miejsce zamieszkania osoby fizycznej będzie ustalane zgodnie z 25. k.c.

Właściwość miejscowa uregulowana bardziej szczegółowo w o.p.

Właściwość miejscowa w sprawach dotyczących nieruchomości - organ właściwy do władania przestrzenią, zagospodarowywania przestrzeni.

Nie ma domniemania kompetencji, gdy nie można ustalić właściwości rzeczowej organu np. zniesienie organu i przejęcie jego kompetencji przez inny organ.

Właściwość instancyjna - struktura organów, szczeble pionów organizacyjnych w ramach administracji rządowej. W samorządzie terytorialnym nie ma instancji jednostek samorządu terytorialnego!!!

Jeżeli przepisy szczególne nie wskazują organu wyższego stopnia należy zwrócić się do 17. k.p.a.

Problemy w ustaleniu właściwości ministra jako organu wyższego stopnia - zakresy właściwości zmieniają się często.

Ustalenie właściwości organu konieczne, aby doszło do procesu adm.

Organ stwierdza swoją niewłaściwość - 65. Przekazanie ma charakter niewiążący.

Spory o właściwość gdy organy są w tym samym pionie organizacyjnym - klasyczne spory.

Droga procesu cywilnego a droga postępowania adm.

Nie może być sporu między adm. a sądem adm., bo ten ją kontroluje.

W II RP był powołany Trybunał Kompetencyjny do rozstrzygania sporów.

Jeżeli zapadł prawomocny wyrok sądu powszechnego organ adm. musi go respektować.

Kolegium Kompetencyjne przy SN było powołane w '80 - dział 5 k.p.a.

Rok 2002 - uchylenie działu 5, nowe brzmienie art. 66.

Obecnie droga postęp. adm. jest drogą prawa, ponieważ niezawisły sąd ją kontroluje.

Przesłanka negatywna właściwości - wyłączenia.

Procedura wyłączenia organu - nie ma odpowiednika w postaci wyłączenia sądu (inną sprawą jest to, że wyłączenie sędziów może sprawić, że sąd traci osobą zdolność do rozpoznania sprawy).

Wyłączenie pracownika lub członka organu kolegialnego - organ nie traci zdolności do przeprowadzenia postęp., chyba że wyłączenie będzie dotyczyć wielu osób i nie będzie kworum dla ważności decyzji organu kolegialnego.

Branie udziału w wydaniu zaskarżonej decyzji - podpisał decyzję na mocy upoważnienia, jest oznaczony w metryce sprawy.

Naruszenie jakiejkolwiek właściwości - decyzja podlega stwierdzeniu nieważności. W niektórych przypadkach może to być zbyt restrykcyjna sankcja.

Wznowienie postępowania umożliwia powrót do rozpoznania i wydanie nowego rozstrzygnięcia.

Naruszenie instytucji wyłączenia - wznowienie postępowania.

Klasyczne koncepcje legitymacji procesowej strony:

Obiektywna - podstawą podmiotowe prawa jednostki, twórca wyróżniał 3 podstawowe wartości:

- roszczenie prawne (prawo domagania się decyzji o określonej treści - udzielenia uprawnienia, nałożenia obowiązku np. tytuł magistra na koniec studiów, świadczenia emerytalne)

- interes prawnie chroniony - prawo do domagania się wszczęcia postęp.

- interes faktyczny (zwykły) - na samej jego podstawie nie można domagać się wszczęcia postęp., drogi adm.

Nie przesądza wola jednostki przy nadaniu jej statusu strony - wartość obiektywna, ocena dokonana przez organ. Interes prawny jednostki w danej sprawie - ocena dokonywana przed postęp.

Subiektywna koncepcja

Nie opiera się na przesłankach materialnoprawnych. Nie można uzależniać nadania statusu strony od tych przesłanek. Każdy, kto żąda wszczęcia postęp. składając podanie staje się stroną. Czy sprawa dotyczy jego interesu prawnego oceni się w trakcie postęp., jednak wcześniej przyznaje się jednostce status strony.

Za koncepcją obiektywną przemawia argument pieniactwa społeczeństwa.

Uważa się, że obiektywna ogranicza prawa jednostki.

Czy bez postęp. wyjaśniającego można ustalić interes prawny czy dopiero po wszczęciu postęp.?

2. Konstytucji - niezbędne jest postęp. Koncepcja obiektywna korzystna jedynie dla organu.

28. k.p.a. - aby zostać stroną potrzebny jest interes i obowiązek prawny. Kiedy bada się jego występowanie? Ustawodawca przez zastosowanie dwóch norm w 28. nie oznacza jednoznacznie danej koncepcji. Gdy z urzędu: organ wie, kto jest stroną, bo ma interes prawny. Nałożenie obowiązku wiąże się z określeniem strony.

W koncepcji obiektywnej organ przed wszczęciem bada legitymację strony. Przy wszczęciu na wniosek (61a - możliwa odmowa wszczęcia postęp.). Art. 61. dotyczy tylko oczywistych przypadków odnoszących się do obowiązku/interesu prawnego - spory co do koncepcji nadal możliwe.

Interes prawny i obowiązek - przesłanki uzasadniające przyznanie statusu strony ustala się na podstawie przepisów prawa materialnego. Interes prawny mogą mieć osoby trzecie (wywieźć go również z prawa materialnego).

Żeby mieć interes prawny trzeba mieć zdolność prawną - wątpliwość co do dziecka poczętego.

Organy państwowe (w tym organy administracji) nie mają osobowości prawnej.

Dopóki nie ma postępowania nie można mówić o statusie strony.

Więź procesowa jest nietrwała - kończy się z zakończeniem procesu (w danej instancji) - urywa się. Kwestia dostępu do akt po zakończeniu postęp.

Reprezentacja strony:

- brak przymusu zastępstwa

- strona mająca zdolność do czynn. prawnych (ustalana z priorytetem ustaleń prawa adm., gdy ich brak prawo cywilne)

Osoby fiz. działają same lub przez pełnomocnika, gdy brak zdolności - przedstawiciel ustawowy.

Osoba prawna działa przez ustawowych lub statutowych przedstawicieli.

Nie ma wymogu co do fachowości pełnomocnika.

Wykład 04-12-2013

Strona.

Samorządy się burzą jak organ wyższego stopnia może uchylić ich decyzje bo przecież oni są tacy samodzielni. W nowym prezydenckim projekcie, że jednostka samorządu terytorialnego który spełnia przesłanki strony pozostaje strona nawet jeśli jest organem orzekającym. Przekreśla to jednak zasadę nie łączenia ról procesowych.

Kwestia rozporządzalności czynnościami przez stronę w postępowaniu administracyjnym. Strona może wystąpić o żądanie wszczęcia postępowania. Rozporządzalność jest jednak ograniczona np. przez interes prawny, termin czy zakwalifikowanie sprawy jako indywidualnej. Jeśli chodzi o rozporządzalność w postępowaniu administracyjnym to zawsze jest one ograniczona.

Zasada czynnego udziału strony – uprawnienie strony, obowiązek organu. Chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej.

Organ nie może traktować strony jako przeciwnika procesowego. Ma więc obowiązek informowania go. Domniemanie załatwienia sprawy na korzyść.

Ochrona sytuacji strony. Strona ma prawo do uczestnictwa w postępowaniu a zatem ma prawo do obrony. Prawo to jednak musi mieć jakieś gwarancje. Wyróżniamy

- Ochronę pozytywną – stron ma a prawo do czynnego udziału w postępowaniu a jeżeli organ naruszy to uprawnienie to jest to kwalifikowana wadliwość procesowa która daje podstawę do żądania wznowienia postępowania w sprawie. Jest to przykład pełnej rozporządzalności ochroną zależnej tylko od woli strony. Organizacja społeczna i prokurator nie mogą wznowić postępowania z racji tego, że nie zapewniono im udziału w postępowaniu. Jest to prawo strony.

- Ochronę negatywną – ustawodawca chroni nas przed tym aby organ nie angażował nas w postępowaniu w których nie mamy interesu prawnego. Nieważna jest decyzja, która została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie. Jeśli jednak skierowano np. do trupa to rażąco naruszono prawo.

Podmioty na prawach strony.

Organizacją społeczna może być tym podmiotem, któremu ustawodawca może przyznać kompetencję do orzekania na podstawie ustawy lub w wyniku porozumienia. Organizacja może jednak brać udział w postepowaniu na prawach strony.

Jeśli nie ma postępowania do może żądać wszczęcia postępowania. Organizacja społeczna jednak nie może wszcząć postępowania jeśli w grę wchodzi rozporządzalność strony. Wszczęcia można żądać tylko kiedy jest to dopuszczalne z urzędu a będą tu decydować względy słusznościowe „ organ może”. Jeśli zostanie dopuszczony do postępowania to ma prawo do udziału, środków zaskarżenia, a przy trybach nadzwyczajnych tam gdzie jest to dopuszczone z urzędu i nie musiała brać udziału w poprzednich postępowania ( oprócz pewnych praw które przysługują stronom). Może też przedstawić swoje stanowisko

Przy prokuraturze jest inna jest podstawa dla jego udziału bo występuje dla ochrony praworządności ( kiedy organ musi wszcząć postępowanie). A reszta tak jak przy organizacji społecznej.

Kryterium działania dla RPO jest ochrona praw człowieka i obywatela.

Wykład 11-12-2013

Jeśli jest współuczestnictwo formalne to każda decyzja będzie decyzją odrębną.

Forma wszczęcia postępowania albo decyzja albo postanowienie. Trzeba to przypasować do różnych trybów. W trybie zwykłym nie ma wszczęcia (?). Jeśli patrzymy na formę wszczęcia to trzeba sprawdzić, czy organ miał obowiązek wydać sformalizowany akt.

Opłaty i koszty postępowania.

Obowiązek uiszczenia opłat. Jest dużo spraw o koszty postępowania.

Decyzja administracyjna

Art. 104 k.p.a. Decyzja jest formą zakończenia postepowania i rozstrzyga istotę sprawy. Jest czynnością prawną – oświadczeniem woli.

Wykład 08-01-2014

Teoria wadliwości

Jako podstawę przyjmuje się gradację wad. Jest to kompromis między praworządnością a ochroną praw nabytych.

Środki zaskarżenia oparte są na zasadzie skargowości. Są to instytucje procesowe które mają na celu doprowadzenie do weryfikacji przez uchylenie zmianę decyzji lub ponowne rozpatrzenie sprawy.