fizyko galwanizacja

Galwanizacja

Prąd stały

-charakteryzuje go stała częstotliwością (brak)

-cechuje się stałym natężeniem oraz stałym kierunkiem przepływu

-podczas przepływu przez nerwy i mięśnie nie powoduje ich pobudzenia

PRĄD STAŁY

- galwanizacja

- jonoforeza

- kąpiele elektryczno-wodne

Przepływ prądu galwanicznego przez tkanki:

- ilość wnikającego prądu zależy od oporu tkanek – opór suchej skóry wynosi wiele tysięcy omów natomiast wilgotnej skóry tylko ok. 1000 omów

- najmniejszy opór wykazują płyny ustrojowe: krew, mocz, limfa, płyn mózgowo-rdzeniowy, mięśnie i tkanka łączna

- duży opór wykazują: tkanka tłuszczowa, nerwy, ścięgna, torebki stawowe i kości

Działanie biologiczne prądu stałego

-Zmienia się przepuszczalność błon granicznych (skóra, ściany naczyń i błony komórkowe)

-Uwolnienie hormonów tkankowych – histamina

-Rozszerzenie naczyń krwionośnych

-Zwiększenie przepływu krwi

-Pobudzenie receptorów czuciowych

-Działanie przeciwbólowe (bramka kontrolna bólu)

Procesy zachodzące w tkankach pod wpływem prądu galwanicznego

-Elektrokinetyczne

*Ruch jonów w kierunku przeciwnego bieguna

* Elektroforeza – ruch cząsteczek z przyjętym ładunkiem (kataforeza, anaforeza)

*Elektroosmoza – przemieszczanie fazy rozproszonej względem rozpraszającej

-Elektrochemiczne związane z elektrolizą (na katodzie powstaje silna zasada, natomiast na anodzie silny kwas)

-Elektrotermiczne – powstanie ciepła w tkankach pod wpływem ruchu cząsteczek

-Elektrotoniczne – pod katodą dochodzi do polaryzacji, co pobudza układ nerwowo-mięśniowy (działanie stymulujące); pod anodą dochodzi do hiperpolaryzacji co zmniejsza pobudzenie układu nerwowo-mięśniowego (działanie przeciwbólowe)

Jak działa galwanizacja?

Zmiany powstające pod katodą	Zmiany powstające pod anodą
Odczyn zasadowy. Powstaje wodorotlenek sodu – zagrożenie tkanek martwicą rozpływną Katelektrotonus Częściowa depolaryzacja – zwiększenie pobudliwości nerwowo-mięśniowej sprzyjającej stymulacji Silny rumień	Odczyn kwaśny. Powstaje kwas solny – zagrożenie tkanek martwicą koagulacyjną Anelektrotonus Hiperpolaryzacja – zmniejszenie pobudliwości nerwowo-mięśniowej; działanie analgetyczne Słabszy rumień

Odczyn zasadowy.

Powstaje wodorotlenek sodu – zagrożenie tkanek martwicą rozpływną

Katelektrotonus

Częściowa depolaryzacja – zwiększenie pobudliwości nerwowo-mięśniowej sprzyjającej stymulacji

Silny rumień

Odczyn kwaśny.

Powstaje kwas solny – zagrożenie tkanek martwicą koagulacyjną

Anelektrotonus

Hiperpolaryzacja – zmniejszenie pobudliwości nerwowo-mięśniowej; działanie analgetyczne

Słabszy rumień

Elektrody

-Wycięte z odpowiednio grubej blachy (0,3-1mm) – cyna, płytki ołowiane pokryte cyną lub wykonane ze specjalnej gumy

-Od wielkości elektrody zależy czy będzie ona czynna czy bierna

-Elektrody muszą być idealnie gładkie

-Stosuje się czasami elektrody podciśnieniowe

-Wielkość elektrod ustalamy w zależności od obszaru, który chcemy opracować

Podkłady

-Podkłady chronią przed poparzeniem elektrolitycznym

-Podkład o grubości 2cm z włókien naturalnych (bawełna, gąbka wiskozowa)

-Podkład musi wystawać poza obręb elektrody po 2cm z każdej strony

-Zwilżony ciepłą wodą wodociągową

-Gęstość prądu ocenia się w stosunku do wielkości podkładu a nie elektrody

-Przed każdym zabiegiem podkłady powinny być wyprane, wypłukane i wygotowane

Metody stosowania prądu stałego

-Jednobiegunowa – 2 elektrody, jedna mniejsza (czynna – połączona z katodą lub anodą), druga większa (bierna – zamyka obwód leczniczy). Przy różnej wielkości elektrod gęstość prądu pod mniejszą elektrodą jest większa.

-Dwubiegunowa – 2 elektrody, równej wielkości (brak elektrody czynnej i biernej) przy równej wielkości elektrod gęstość prądu jest taka sama.

Dawkowanie wg Konarskiej

-dawka słaba od 0,01 do 0,1 mA/cm² (elektrody czynnej)

-dawka srednia do 0,3 mA/cm² (elektrody czynnej)

-dawka mocna do 0,5 mA/cm² (elektrody czynnej)

*Nie należy przekraczać natężenia prądu galwanicznego 0,2mA/cm² elektrody czynnej

BŁĘDNIE PRAWIDŁOWO