Typ tłuszczowo-mięsny - Rasy świń typu tłuszczowo-mięsnego

Charakteryzuje się szybkim tempem wzrostu i wczesnym dojrzewaniem somatycznym - w wieku około 2 lat. Masa ciała dorosłych zwierząt tego typu wynosi 150-200 kg (średnio 175 kg).
Świnie należące do tego typu użytkowego mają charakterystyczną wałeczkowatą budowę ciała. Ich tułów jest krótki i szeroki, klatka piersiowa beczkowato wysklepiona, głowa stosunkowo mała i szeroka, ryj krótki o profilu wklęsłym lub silnie zadartym. Kończyny są krótkie. Plenność loch jest średnia (8-10 prosiąt w miocie), natomiast mleczność i instynkt macierzyński należy uznać za dobre.
Zwierzęta tego typu przeznacza się na tucz tłuszczowo-mięsny i poddaje ubojowi przy masie ciała około 100 kg. Tusze ich po uboju zawierają, oprócz mięsa, stosunkowo dużą ilość tłuszczu, a mięso w przekroju ma wygląd marmurkowaty. Można też uzyskać tuczniki mięsne. Ubijając świnie tego typu, przy masie ciała 50-80 kg, uzyskuje się tzw. “porki”, czyli bardzo młodą wieprzowinę.

Średnia biała angielska - Rasy świń typu tłuszczowo-mięsnego

Rasa tych świń powstała z krzyżowania świń rasy wielkiej białej angielskiej z małą białą angielską.
Charakteryzuje się małą głową, z krótkim zadartym ryjem i małymi, pótstojącymi uszami.
Tułów jest wałeczkowaty, szeroki, osadzony na krótkich, szeroko rozstawionych nogach. Rasa ta odznacza się szybkim tempem wzrostu, z jednoczesnym wczesnym dojrzewaniem. Tuczniki tej rasy dobrze wykorzystują pasze, lecz tusze ich są przetłuszczone.
Plenność macior jest niska - średnio 8,15 prosiąt w miocie. W Wielkiej Brytanii są przeznaczone do produkcji tzw. porków, tj. młodej wieprzowiny.
Rasa ta brała udział w tworzeniu wielu ras świń w innych krajach. Świnie tej rasy w krzyżowaniu bardzo silnie przekazywały potomstwu wczesność dojrzewania, szybkość wzrostu i charakterystyczny kształt ciała.
Do Polski były sprowadzone na przełomie XIX i XX wieku wraz z osobnikami wielkiej białej angielskiej.

Berkshire - Rasy świń typu tłuszczowo-mięsnego

Jest jedną z najstarszych ras świń w Wielkiej Brytanii. Wyhodowano ją w hrabstwie Berkshire na początku wieku XIX. Wywodzi się od miejscowych świń zwisłouchych, skrzyżowanych z rasami chińską i syjamską, później z knurem pochodzącym od dzika śródziemnomorskiego, następnie z czarną neapolitańską i wreszcie z rasą essex.
W wyniku tego ostatniego krzyżowania i ostrej selekcji, uzyskano świnie o umaszczeniu czarnym, z białymi plamami na końcu ryja, dolnej części kończyn i końcu ogona.
Budowa tych świń jest bardzo harmonijna. Tułów jest długi, przypominający równoległobok. Głowa jest szeroka o wklęsłym profilu, uszy są stojące, lekko nachylone ku przodowi, grzbiet jest długi i równy, szynki są dobrze umięśnione, a nogi krótkie.
Są to świnie średniej wielkości, dorosłe knury osiągają 200-250 kg masy ciała, a lochy - około 160-200 kg.
Czarne umaszczenie sprawia, że są mniej wrażliwe na działanie promieni słonecznych. Dlatego są one rozpowszechnione w wielu krajach tropikalnych.
Świnie rasy berkshire wykorzystano do Tworzenia ras europejskich. m.in. w Polsce (rasa puławska), we Francji (bayeux), w Rosji (mirgorodzka), w USA (Poland-China, maryland i san pierre). Obecnie świnie tej rasy przekształcono w kierunku bardziej mięsnym.

Essen - Rasy świń typu tłuszczowo-mięsnego

Powstała w połowie wieku XIX w Anglii. Stanowi jedną z klasycznych starych angielskich ras, która do roku 1918 była hodowana wspólnie z rasą wessex jako jedna rasa.
Pod względem pochodzenia i umaszczenia świnie te w znacznym stopniu są podobne do rasy wessex, z tym że mają dodatkowo białe końce nóg tylnych.
Odznaczają się delikatniejszą budową ciała, a dorosłe osobniki osiągają masę ciała 180-220 kg.
Należą do świń wcześnie dojrzewających. Maciory rodzą w miocie powyżej 10 prosiąt, odznaczają się wybitną troskliwością i mlecznością.
W tuczu uzyskują przyrosty dobowe powyżej 700 g, zużywając około 3 kg paszy na 1 kg przyrostu masy ciała, lecz tusze ich są przetłuszczone. Wykorzystywane są do produkcji tzw, porków.
Obecnie rasa ta stanowi rezerwę genetyczną i hodowana jest w czystości rasy na niewielką skalę. Używana jest do krzyżowania towarowego jako komponent mateczny.

Puławska - Rasy świń typu tłuszczowo-mięsnego

Powstała na początku wieku XX-tym na terenie Lubelszczyzny, w wyniku krzyżowania miejscowych świń, głównie ostrouchych, z rasą berkshire. Oficjalnie została uznana za rasę w roku 1935 pod nazwą “gołębska”, zaś po II wojnie światowej zmieniono jej nazwę na “puławska”.
W rasie puławskiej udało się połączyć właściwości użytkowe rasy berkshire: wczesność dojrzewania, szybkość wzrostu, cechę krótkich nóg i szerokość tułowia, z właściwościami świni słoninowej, takimi jak: łatwe przystosowanie się do warunków środowiskowych, odporność na choroby oraz niewybredność w stosunku do paszy, a także dobre wykorzystanie pastwiska. Poza tym cenną zaletą świń puławskich jest duża wydajność rzeźna.
W okresie powojennym - w celu poprawy mięsności tusz, opóźnienia dojrzewania, zwiększenia długości nóg i wydłużenia tułowia oraz poprawy plenności loch - zastosowano “dolew krwi” obcych ras (wbp, ztotnickiej i berkshire), jak również prowadzono selekcję z jednoczesnym intensywniejszym żywieniem.
Masa ciała dorosłych loch wynosi 200-280 kg, a knurów - 250-350 kg. Umaszczenie świń tej rasy jest łaciate a łaty są różnej wielkości, czarne, a czasem rudawe, skóra pigmentowana, szara, o ciemniejszym lub jaśniejszym odcieniu, nawet pod białym włosem. To zabarwienie skóry chroni przed porażeniem słonecznym, na które bardzo wrażliwe są świnie o białym umaszczeniu. Owłosienie jest dość długie i gęste.
Tułów jest zwięzły, głęboki i szeroki, grzbiet średnio długi, lekko łukowaty, nogi średnio wysokie, dobrze ustawione. Głowa jest średnio duża z szerokim, prostym i średniej wielkości ryjem. Uszy są średniej wielkości, stojące lub lekko pochylone ku przodowi. Szynki są szerokie, dobrze uwypuklone, a jednocześnie dość długie.
Lochy tej rasy odznaczają się wysokimi wskaźnikami użytkowości rozpłodowej.
Współczesne świnie rasy puławskiej należy zaliczyć do typu przejściowego - od tłuszczowo-mięsnego do mięsnego.
Świnie tej rasy używane są do krzyżowania towarowego z rasami białymi (wbp i pbz) jako komponent mateczny. Mieszańce są biało umaszczone, ich tusze zawierają więcej mięsa, a mniej tłuszczu - w porównaniu do tuczników rasy puławskiej.